kkk_pierwsze_przykazanie.pdf

KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO

PIERWSZE PRZYKAZANIE

Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych

bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił Ŝadnej rzeźby ani Ŝadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani

tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie

będziesz im słuŜył (Wj 20, 2-5) 1 .

Jest... napisane: "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu słuŜyć będziesz" (Mt 4,10).

I. "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i będziesz Mu słuŜył"

2084 Bóg pozwala się poznać, przypominając o swoim wszechmocnym, Ŝyczliwym i wyzwalającym działaniu

w historii tego, do kogo się zwraca: "Wywiodłem cię z ziemi egipskiej, z domu niewoli". Pierwsze słowo

wyraŜa pierwsze przykazanie Prawa: "Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu słuŜył... Nie

będziecie oddawali czci bogom obcym" (Pwt 6,13-14). Pierwszym wezwaniem i słusznym Ŝądaniem Boga

jest to, by człowiek przyjął Go i adorował.

2085 Jedyny i prawdziwy Bóg objawia Izraelowi przede wszystkim swoją chwałę 2 . Objawienie powołania

człowieka i prawdy o nim wiąŜe się z objawieniem się Boga. Człowiek jest powołany, by ukazywać Boga

przez swoje działanie, gdyŜ został stworzony "na obraz i podobieństwo BoŜe":

Nigdy, Tryfonie, nie będzie ani nie było od wieków innego Boga oprócz tego... który stworzył i urządził

wszechświat. Nie twierdzimy bynajmniej, jakoby inny był nasz, a inny wasz Bóg, owszem, wierzymy w tego

samego Boga, który waszych Ojców wywiódł z Egiptu "ręką mocną i wyciągniętym ramieniem", oraz w tym

samym co wy "Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba" pokładamy nadzieję, poniewaŜ nie ma ponad Nim innego

Boga 3 .

2086 "Pierwsze z przykazań obejmuje wiarę, nadzieję i miłość. Kto mówi Bogu, mówi w istocie o Kimś

wiecznym, niezmiennym, zawsze takim samym, wiernym, doskonale sprawiedliwym. Wynika stąd, Ŝe

powinniśmy bezwzględnie przyjmować Jego słowa, całkowicie Mu wierzyć i ufać. Jest On wszechmocny,

łaskawy i czyniący dobro. KtóŜ mógłby nie pokładać w Nim całej swojej nadziei? KtóŜ mógłby nie miłować

Go, rozwaŜając skarby dobroci i miłości, których nam udzielił? Stąd teŜ wyraŜenie, jakiego uŜywa Bóg w

Piśmie świętym na początku lub na końcu swoich przykazań: <<Ja jestem Pan>>" 4 .

Wiara

2087 Nasze Ŝycie moralne znajduje swoje źródło w wierze w Boga, który objawia nam swoją miłość. Św.

Paweł mówi o "posłuszeństwie wiary" (Rz 1, 5; 16, 26) jako o pierwszym obowiązku. W "nieuznawaniu Boga"

widzi on źródło i wyjaśnienie wszystkich wypaczeń moralnych 5 . Naszym obowiązkiem względem Boga jest

wierzyć w Niego i świadczyć o Nim.

2088 Pierwsze przykazanie domaga się od nas umacniania naszej wiary, strzeŜenia jej z roztropnością i

czujnością oraz odrzucania wszystkiego, co się jej sprzeciwia. MoŜna w róŜny sposób zgrzeszyć przeciwko

wierze. Dobrowolne wątpienie dotyczące wiary lekcewaŜy to, co Bóg objawił i co Kościół podaje do

wierzenia, lub teŜ odmawia uznania tego za prawdziwe. Wątpienie niedobrowolne oznacza chwiejność w

wierze, trudność w przezwycięŜaniu zarzutów związanych z wiarą lub teŜ niepokój spowodowany jej

niejasnością. Wątpienie moŜe prowadzić do duchowego zaślepienia, jeśli jest dobrowolnie podtrzymywane.

2089 Niewiara jest lekcewaŜeniem prawdy objawionej lub dobrowolną odmową dania przyzwolenia na nią.

" Herezją nazywa się uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą naleŜy wierzyć

wiarą Boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej; apostazją - całkowite porzucenie wiary

chrześcijańskiej, schizmą - odmowę uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymu lub wspólnoty z członkami

Kościoła uznającymi to zwierzchnictwo" 6 .

Nadzieja

2090 Gdy Bóg objawia się i wzywa człowieka, nie moŜe on własnymi siłami odpowiedzieć w sposób pełny na

miłość BoŜą. Powinien mieć nadzieję, Ŝe Bóg uzdolni go do odwzajemnienia Mu miłości i do działania

zgodnie z przykazaniami miłości. Nadzieja jest ufnym oczekiwaniem błogosławieństwa BoŜego i

uszczęśliwiającego oglądania Boga; jest takŜe lękiem przed obraŜeniem miłości BoŜej i spowodowaniem

kary.

2091 Pierwsze przykazanie dotyczy takŜe grzechów przeciw nadziei, którymi są rozpacz i zuchwała ufność.

Wskutek rozpaczy człowiek przestaje oczekiwać od Boga osobistego zbawienia, pomocy do jego osiągnięcia

lub przebaczenia grzechów. Sprzeciwia się dobroci Boga i Jego sprawiedliwości - gdyŜ Bóg jest wierny

swoim obietnicom - oraz Jego miłosierdziu.

2092 Istnieją dwa rodzaje zuchwałej ufności. Albo człowiek przecenia swoje zdolności (mając nadzieję na

zbawienie bez pomocy z wysoka), albo teŜ zbytnio ufa wszechmocy czy miłosierdziu BoŜemu (mając

nadzieję na otrzymanie przebaczenia bez nawrócenia oraz chwały bez zasługi).

Miłość

2093 Wiara w miłość Boga obejmuje wezwanie i zobowiązanie do odpowiedzi szczerą miłością na miłość

BoŜą. Pierwsze przykazanie kaŜe nam miłować Boga nade wszystko, a wszystkie stworzenia - dla Niego i ze

względu na Niego 7 .

2094 Przeciw miłości BoŜej moŜna grzeszyć w róŜny sposób. Obojętność zaniedbuje lub odrzuca miłość

BoŜą; nie uznaje jej inicjatywy i neguje jej moc. Niewdzięczność pomija lub odrzuca uznanie miłości BoŜej,

jak równieŜ odwzajemnienie się miłością na miłość. Oziębłość jest zwlekaniem lub niedbałością w

odwzajemnieniu się za miłość BoŜą; moŜe zakładać odmowę poddania się poruszeniu miłości. ZnuŜenie lub

lenistwo duchowe posuwa się do odrzucenia radości pochodzącej od Boga i do odrazy wobec dobra

BoŜego. Nienawiść do Boga rodzi się z pychy. Sprzeciwia się ona miłości Boga, zaprzecza Jego dobroci i

usiłuje Mu złorzeczyć jako Temu, który potępia grzech i wymierza kary.

II. "Jemu samemu słuŜyć będziesz"

2095 Teologalne cnoty wiary, nadziei i miłości kształtują i oŜywiają cnoty moralne. Tak więc miłość skłania

nas do sprawiedliwego oddawania Bogu tego, do czego jesteśmy zobowiązani jako stworzenia. Cnota

religijności uzdalnia nas do takiej postawy.

Adoracja

2096 Adoracja jest pierwszym aktem cnoty religijności. Adorować Boga oznacza uznać Go za Boga, za

Stwórcę i Zbawiciela, za Pana i Mistrza wszystkiego, co istnieje, za nieskończoną i miłosierną Miłość. "Panu,

Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu słuŜyć będziesz" (Łk 4, 8) mówi Jezus, powołując

się na Księgę Powtórzonego Prawa (Pwt 6, 13).

2097 Adorować Boga oznacza z szacunkiem i całkowitą uległością uznać "nicość stworzenia", które istnieje

jedynie dzięki Bogu. Adorować Boga oznacza wychwalać Go, wielbić i uniŜać samego siebie - podobnie jak

Maryja w "Magnificat" - wyznając z wdzięcznością, Ŝe On uczynił wielkie rzeczy i Ŝe święte jest Jego imię 8 .

Adoracja Jedynego Boga wyzwala człowieka z zamknięcia się w sobie, z niewoli grzechu i bałwochwalstwa

świata.

Modlitwa

2098 Akty wiary, nadziei i miłości, które nakazuje pierwsze przykazanie, wyraŜają się w modlitwie.

Wzniesienie ducha do Boga jest wyrazem naszej adoracji Boga: w modlitwie uwielbienia i dziękczynienia,

modlitwie wstawienniczej i modlitwie błagalnej. Modlitwa jest niezbędnym warunkiem posłuszeństwa

przykazaniom BoŜym. "Zawsze... (trzeba) się modlić i nie ustawać" (Łk 18,1).

Ofiara

2099 Jest rzeczą słuszną składać Bogu ofiary na znak uwielbienia i dziękczynienia, przebłagania i komunii z

Nim: "Prawdziwą ofiarą jest... kaŜde dzieło, które przyczynia się do połączenia nas świętą komunią z

Bogiem, dzięki któremu moŜemy stać się naprawdę szczęśliwi" 9 .

2100 Ofiara zewnętrzna, by była prawdziwa, powinna być wyrazem ofiary duchowej: "Moją ofiarą... duch

skruszony..." (Ps 51, 19). Prorocy Starego Przymierza często piętnowali ofiary składane bez zaangaŜowania

wewnętrznego 10 lub nie mające związku z miłością bliźniego 11 . Jezus przypomina słowa proroka Ozeasza:

"Chcę raczej miłosierdzia niŜ ofiary" (Mt 9, 13; 12, 7) 12 . Jedyną doskonałą ofiarą jest ta, którą Chrystus

złoŜył na krzyŜu w całkowitym oddaniu się miłości Ojca i dla naszego zbawienia 13 . Łącząc się z Jego ofiarą,

moŜemy nasze Ŝycie uczynić ofiarą dla Boga.

Przyrzeczenia i śluby

2101 W wielu sytuacjach chrześcijanin jest wzywany do składania przyrzeczeń Bogu. Zawierają je chrzest,

bierzmowanie, małŜeństwo i święcenia. Chrześcijanin kierując się poboŜnością, moŜe przyrzec Bogu

określony czyn, modlitwę, jałmuŜnę, pielgrzymkę itd. Wierność przyrzeczeniom złoŜonym Bogu jest

przejawem szacunku naleŜnego Boskiemu Majestatowi i miłości wobec wiernego Boga.

2102 " Ślub , to jest świadomą i dobrowolną obietnicę uczynioną Bogu, mającą za przedmiot dobro moŜliwe i

lepsze, naleŜy wypełnić z pobudek cnoty religijności" 14 . Ślub jest aktem poboŜności , w którym chrześcijanin

poświęca siebie samego Bogu lub obiecuje Mu dobry czyn. Wypełniając śluby, oddaje się więc Bogu to, co

zostało Mu przyrzeczone i konsekrowane. Dzieje Apostolskie ukazują nam św. Pawła zatroskanego o

wypełnienie ślubów, które złoŜył 15 .

2103 Kościół uznaje wzorczą wartość ślubów praktykowania rad ewangelicznych 16 :

Matka-Kościół cieszy się, Ŝe w łonie jego znajdują się liczni męŜczyźni i niewiasty, którzy dokładniej

naśladują wyniszczenie Zbawiciela i wyraźniej je ukazują, przyjmując ubóstwo w wolności synów BoŜych i

wyrzekając się własnej woli: poddają się oni mianowicie człowiekowi ze względu na Boga w sprawie

doskonałości ponad miarę przykazania, aby się w sposób pełniejszy upodobnić do posłusznego Chrystusa 17

W pewnych przypadkach Kościół moŜe dla słusznych przyczyn zwolnić ze ślubów i przyrzeczeń 18 .

Społeczny obowiązek religijny i prawo do wolności religijnej

2104 "Wszyscy ludzie... obowiązani są szukać prawdy, zwłaszcza w sprawach dotyczących Boga i Jego

Kościoła, a poznawszy ją, przyjąć i zachowywać" 19 . Obowiązek ten wypływa z "samej natury ludzi" 20 . Nie

jest on sprzeczny ze "szczerym szacunkiem" dla róŜnych religii, które "nierzadko... odbijają promień owej

Prawdy, oświecającej wszystkich ludzi" 21 , ani z wymaganiem miłości, przynaglającej chrześcijan, "aby

wobec ludzi, którzy trwają w błędzie albo w niewiedzy co do spraw wiary, postępowali z miłością,

roztropnością i cierpliwością" 22 .

2105 Obowiązek oddawania Bogu prawdziwej czci odnosi się do człowieka w wymiarze indywidualnym i

społecznym. Jest to "tradycyjna nauka katolicka o moralnym obowiązku ludzi i społeczeństw wobec

prawdziwej religii i jedynego Kościoła Chrystusowego" 23 . Prowadząc nieustannie dzieło ewangelizacji,

Kościół pracuje nad tym, by ludzie starali się o "kształtowanie w duchu chrześcijańskim sposobu myślenia i

obyczajów, praw oraz ustroju własnej społeczności" 24 . Obowiązkiem społecznym chrześcijan jest

szanowanie i pobudzanie w kaŜdym człowieku umiłowania prawdy i dobra. Wymaga on od nich, by

przyczyniali się do rozpowszechniania jedynej prawdziwej religii, która istnieje w Kościele katolickim i

apostolskim 25 . Chrześcijanie są powołani, by być światłością świata 26 . W ten sposób Kościół ukazuje

królowanie Chrystusa nad całym stworzeniem, a szczególnie nad społecznościami ludzkimi 27 .

2106 "W sprawach religijnych nikt nie powinien być przymuszany do działania wbrew swojemu sumieniu, ani

nie powinno się przeszkadzać mu w działaniu według jego sumienia - prywatnym i publicznym,

indywidualnym lub w łączności z innymi, byle w godziwym zakresie" 28 . Prawo to opiera się na samej

naturze osoby ludzkiej, której godność pozwala jej dobrowolnie przylgnąć do prawdy BoŜej przekraczającej

porządek doczesny. Dlatego teŜ prawo to "przysługuje trwale równieŜ tym, którzy nie wypełniają obowiązku

szukania prawdy i trwania przy niej" 29 .

2107 "JeŜeli zwaŜywszy na szczególne sytuacje narodów zostaje przyznana jednej wspólnocie religijnej

wyjątkowa pozycja cywilna w prawnym ustroju społeczeństwa, konieczne jest, aby jednocześnie było

uznawane i respektowane prawo wszystkich obywateli i wspólnot religijnych do wolności w dziedzinie

religijnej" 30 .

2108 Prawo do wolności religijnej nie oznacza moralnej zgody na przylgnięcie do błędu 31 ani rzekomego

prawa do błędu 32 , lecz naturalne prawo osoby ludzkiej do wolności cywilnej, to znaczy - w słusznym

zakresie - do wolności od przymusu zewnętrznego w sprawach religijnych ze strony władzy politycznej. To

prawo naturalne powinno być w taki sposób uznane w porządku prawnym społeczeństwa, by stało się

prawem cywilnym 33 .

2109 Prawo do wolności religijnej nie moŜe być w sobie ani nieograniczone 34 , ani ograniczone tylko przez

"porządek publiczny" pojmowany w sposób pozytywistyczny lub naturalistyczny 35 . PrzynaleŜny mu "słuszny

zakres" powinna dla kaŜdej sytuacji społecznej określać roztropność polityczna zgodnie z wymaganiami

dobra wspólnego, a władza cywilna powinna go zatwierdzać według "norm prawnych dostosowanych do

obiektywnego porządku moralnego" 36 .

III. "Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!"

2110 Pierwsze przykazanie zabrania oddawania czci innym bogom poza Jedynym Panem, który objawił

siebie swojemu ludowi. Zakazuje zabobonu i bezboŜności. Zabobon to pewnego rodzaju wynaturzony

przerost religijności; bezboŜność jest wadą sprzeciwiającą się, przez brak, cnocie religijności.

Zabobon

2111 Zabobon jest wypaczeniem postawy religijnej oraz praktyk, jakie ona nakłada. MoŜe on takŜe dotyczyć

kultu, który oddajemy prawdziwemu Bogu, na przykład, gdy przypisuje się jakieś magiczne znaczenie

pewnym praktykom, nawet uprawnionym lub koniecznym. Popaść w zabobon 37 #NAZWA? wiązać

skuteczność modlitw lub znaków sakramentalnych jedynie z ich wymiarem materialnym, z pominięciem

dyspozycji wewnętrznych, jakich one wymagają.

Bałwochwalstwo

2112 Pierwsze przykazanie potępia politeizm. Domaga się od człowieka, by nie wierzył w innych bogów

poza Bogiem i nie oddawał czci innym bóstwom poza Jedynym Bogiem. Pismo święte nieustannie

przypomina o odrzuceniu "boŜków ze srebra i złota, uczynionych rękami ludzkimi", które "mają usta, ale nie

mówią; oczy mają, ale nie widzą..." Te czcze boŜki czynią człowieka pustym: "Do nich są podobni ci, którzy

je robią, i kaŜdy, który im ufa" (Ps 115, 4-5. 8) 38 . Bóg natomiast jest "Bogiem Ŝywym" (Joz 3,10; Ps 42, 3 i

in.), który daje Ŝycie i działa w historii.

2113 Bałwochwalstwo nie dotyczy tylko fałszywych kultów pogańskich. Pozostaje stałą pokusą wiary. Polega

na ubóstwianiu tego, co nie jest Bogiem. Ma ono miejsce wtedy, gdy człowiek czci i wielbi stworzenie

zamiast Boga, bez względu na to, czy chodzi o innych bogów czy o demony (na przykład satanizm), o

władzę, przyjemność, rasę, przodków, państwo, pieniądze itd. "Nie moŜecie słuŜyć Bogu i Mamonie" - mówi

Jezus (Mt 6, 24). Wielu męczenników poniosło śmierć za to, Ŝe nie oddawało czci "Bestii" 39 , odmawiając

nawet udawania kultu. Bałwochwalstwo odrzuca jedyne panowanie Boga; jest nie do pogodzenia z Boską

komunią 40 .

2114 Adoracja Jedynego Boga integruje Ŝycie ludzkie. Przykazanie adoracji samego Pana czyni człowieka

prostym i chroni go przed zupełnym rozbiciem. Bałwochwalstwo jest wypaczeniem wrodzonego zmysłu

religijnego człowieka. Bałwochwalcą jest ten, kto "niezniszczalne pojęcie Boga odnosi do wszystkiego, tylko

nie do Boga" 41 .

WróŜbiarstwo i magia

2115 Bóg moŜe objawić przyszłość swoim prorokom lub innym świętym. Jednak właściwa postawa

chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy przyszłości, i na odrzuceniu

wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie. Nieprzewidywanie moŜe stanowić brak odpowiedzialności.

2116 NaleŜy odrzucić wszystkie formy wróŜbiarstwa : odwoływanie się do Szatana lub demonów,

przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość 42 . Korzystanie z

horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróŜb, zjawiska jasnowidztwa,

posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a

jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem -

połączonym z miłującą bojaźnią - które naleŜą się jedynie Bogu.

2117 Wszystkie praktyki magii lub czarów , przez które dąŜy się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać

się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim - nawet w celu zapewnienia mu zdrowia - są w powaŜnej

sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te naleŜy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja

zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest równieŜ naganne

noszenie amuletów. Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróŜbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół

upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych

nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka.

BezboŜność

2118 Pierwsze przykazanie BoŜe potępia grzechy bezboŜności, do których naleŜą przede wszystkim:

kuszenie Boga w słowach i czynach, świętokradztwo i symonia.

2119 Kuszenie Boga polega na wystawianiu na próbę - w słowach lub w uczynkach - Jego dobroci i

wszechmocy. Właśnie w ten sposób Szatan chciał, by Jezus rzucił się ze Świątyni i aby przez to zmusił Boga

do działania 43 . Jezus przeciwstawia Mu słowa Boga: "Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego"

(Pwt 6,16). Takie wystawianie Boga na próbę rani szacunek i zaufanie jakie naleŜą się naszemu Stwórcy i

Panu. Zawsze zawiera zwątpienie dotyczące Jego miłości, opatrzności i mocy 44 .

2120 Świętokradztwo polega na profanowaniu lub niegodnym traktowaniu sakramentów i innych czynności

liturgicznych, jak równieŜ osób, rzeczy i miejsc poświęconych Bogu. Świętokradztwo jest grzechem cięŜkim,

zwłaszcza jeŜeli jest popełnione przeciw Eucharystii, poniewaŜ w tym sakramencie jest obecne w sposób

substancjalny Ciało samego Chrystusa 45 .

2121 Symonia 46 jest określana jako nabywanie lub sprzedawanie rzeczywistości duchowych.

CzarnoksięŜnikowi Szymonowi, chcącemu nabyć władzę duchową, której działanie widział w Apostołach,

Piotr odpowiada: "Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą. . . gdyŜ sądziłeś, Ŝe dar BoŜy moŜna

nabyć za pieniądze" (Dz 8, 20). Postąpił więc zgodnie ze słowami Jezusa: 1578 "Darmo otrzymaliście,

darmo dawajcie!" (Mt 10, 8) 47 . Nie moŜna przywłaszczać sobie dóbr duchowych i traktować ich jak

właściciel lub pan, poniewaŜ mają one swoje źródło w Bogu. MoŜna otrzymać je darmowo jedynie od Boga.

2122 "Oprócz ofiar określonych przez kompetentną władzę kościelną, szafarz nie moŜe domagać się

niczego za udzielanie sakramentów, a potrzebujący nie powinni być pozbawieni pomocy sakramentów z racji

ubóstwa" 48 . Kompetentna władza określa te ofiary zgodnie z zasadą, Ŝe lud chrześcijański powinien zadbać

o utrzymanie szafarzy Kościoła. "Wart jest bowiem robotnik swej strawy" (Mt 10, 10) 49 .

Ateizm

2123 "Wielu współczesnych nam ludzi nie dostrzega. . . wewnętrznej i Ŝywotnej łączności z Bogiem albo ją

wyraźnie odrzuca, tak Ŝe ateizm naleŜy zaliczyć do najpowaŜniejszych spraw doby obecnej" 50 .

2124 Pojęcie "ateizm" obejmuje bardzo zróŜnicowane zjawiska. Często spotykaną postacią ateizmu jest

materializm praktyczny, który ogranicza potrzeby i ambicje człowieka do przestrzeni i czasu. Humanizm

ateistyczny błędnie uwaŜa, Ŝe człowiek jest "sam sobie celem, sam jedynym sprawcą i demiurgiem swojej

własnej historii" 51 . Inna postać współczesnego ateizmu oczekuje wyzwolenia człowieka na drodze

wyzwolenia gospodarczego i społecznego, któremu - jak twierdzi - "religia z natury swej stoi na

przeszkodzie, gdyŜ budząc nadzieję człowieka na przyszłe, złudne Ŝycie, odstręcza go od budowy państwa

ziemskiego" 52 .

2125 Ateizm, odrzucając lub negując istnienie Boga, jest grzechem przeciw cnocie religijności 53 .

Odpowiedzialność za to przewinienie moŜe znacznie zmniejszyć intencja i okoliczności. W powstawaniu i

rozpowszechnianiu się ateizmu "niemały udział mogą mieć wierzący, o ile skutkiem zaniedbań w

wychowaniu religijnym albo fałszywego przedstawiania nauki wiary, albo teŜ braków w ich własnym Ŝyciu

religijnym, moralnym i społecznym, powiedzieć o nich trzeba, Ŝe raczej przesłaniają, aniŜeli pokazują

prawdziwe oblicze Boga i religii" 54 .

2126 Często ateizm opiera się na błędnej koncepcji autonomii ludzkiej, która posuwa się aŜ do odrzucania

jakiejkolwiek zaleŜności od Boga 55 . W rzeczywistości "uznanie Boga bynajmniej nie sprzeciwia się godności

człowieka, skoro godność ta na samym Bogu się zasadza i w Nim się doskonali" 56 . Kościół wie, "Ŝe to, co

on wieści, idzie po linii najtajniejszych pragnień serca ludzkiego" 57 .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: