Baxter Mary Lynn - Nie bój się ryzyka.pdf - B - gosiunia1979

~ ~ ~

MARY LYNN BAXTER

~ Niebój się ryzyka

PROLOG

Potspływał mupotwarzy,leczDrewzdawał się

tegoniezauważać,dopókiniepoczuł jegosmaku.

Skrzywił się irąbkiempodkoszulkawytarł usta.Nagle

znieruchomiał iutkwił wzrokwgazecie.

„DrewMacMillan,najlepszapartiawHouston,

znowuskreślony.Zaręczynynumerdwazostały

zerwaneprzeznarzeczoną.Czyżbypotentatsamo-

chodowyikierowcawyścigowyniebył jednakstu-

procentowymmężczyzną...?"

-Cholera-mruknął Drewpodnoseminachmurzył

się.Plotkarskieszmatławce.Należałobyjezamknąć,

pomyślał.Ktoś powinienpowystrzelać tychpismaków.

Amimoto,podobniejakdziesiątkiinnychludzi

wniedzielnyporanek,onteż jeczytywał.

Drewobudził się okołosiódmejiuznał, żebluź-

nierstwembyłobyniewykorzystać tegowiosennego

porankanajogging.Kwiecień rzadkobywał taki

pogodnyichociaż normalnienigdyniebiegał wnie-

dziele,dzisiajzrobił wyjątek.

Upajał się kilkukilometrowymbiegiem,zwłaszcza

żederenieiglicyniebyłyjuż wpełnymrozkwicie.

Potrafił dostrzecwartość rzeczyniewymiernychwżyciu

tylkowtedy,kiedybiegał;zazwyczajbył takbardzo

zajęty, żeniedostrzegał pięknanatury.

Choć ociekał potem,czuł się zupełniezrelaksowany,

gdybocznymidrzwiamiwchodził doswojegodomu

wpołudniowozachodniejczęściHouston.Ciąglemyślał

ospotkaniu,jakiemiał odbyć jeszczetegodniazeswym

jan+a43

asystentem w sprawie ważnego kontraktu. Wziął szybko

prysznic,włożyłbawełnianypodkoszulekispodenki

gimnastyczne,poczymzrobił sobiefiliżankę kawy.

Usiadł wkuchniprzystoleirozłożył gazetę.Nie

zamierzał czytać kronikitowarzyskiej,coś jednak

kazałomurzucić nanią okiem,możeprzeczucie.Gdy

zauważył wniejswojenazwisko,zastygł nachwilę,

jakbyporażonyprądem.

Teraz,przeczytawszyponownieteobrażliwesłowa,

Drewodsunął się odstołu,chwycił stronę zartykułem,

zmiął ją wtwardą kulę icisnął dokoszana śmieci.

Przedewszystkimtonienarzeczonazerwałazaręczyny,

aleon.

Wypiłykletniejjuż kawy.Gdydokuchennych

drzwiktoś zapukał,znowuwymamrotał coś nie-

przyjemnegopodnosem.

Drzwiotworzyłysię,zanimzdążył cokolwiekpowie-

dzieć,ido środkawszedł SkipHoward,jegoasystent.

Ujrzawszytwarzszefa,uśmiechnął się szeroko.

- Cojesteś takizy?Wyglądasz,jakbyś ugryzł

jabłkoinatrafił narobaka.

- Bardzo śmieszne.-Drewzmarszczył brwi.

- Niezamierzałemcię urazić.

- Maszrację.Byłodokładnietakjakmówisz:

ugryzłemjabłkoinadziałemsię narobaka.

- Mógłbyś wyrażać się jaśniej?-roześmiał się Skip.

Skip,tenpierwszorzędnyzastępca,był takżedobrym

przyjacielem.Drewszanował goipodziwiał zauczciwość

ilojalność.Alegdypatrzył naniego,nasuwałosię na

myślsłowo„zwyczajny"lub„nieokreślony".Wszystko

wnimbyłoprzeciętne.Miał przeciętnywzrost,przeciętną

wagę iprzeciętną twarz.Jegofarbowaneciemnokasz-

tanowewłosyioczyociężkichpowiekachteż wyglądały

nazwyczajne.Wystarczyłojednakkrótkoznimpobyć,

by zdać sobie sprawę, że nie ma nawet cienia przeciętności

jan+a43

w jego umyśle i ostrym, niekiedy złośliwym dowcipie.

KiedySkipmówił,Drewzawszesłuchał zuwagą.

- Nieodpowiedziałeś napytanie.

Drewwskazał nakoszna śmieci.Skippodszedł do

niegoizajrzał do środka.

- Nicniewidzę,chyba żemasznamyśliten

wzgardzonykawałekpapieru.

Drewzaśmiał się gorzko,Skipzaś wzruszywszy

ramionamipochylił się nadkoszemiwyjął gazetę.Gdy

zaczął czytać,Drewnalał mukawy;był jednakzbyt

zdenerwowany,byteż usiąść przystole,oparł się więc

oszafkę ipatrzącspode łba,czekał nareakcję przyjaciela.

WreszcieSkippodniósł wzrokiszerokiuśmiech

jeszczerazpojawił się najegotwarzy.

- Co,udiabła,wydajecisię takie śmieszne?

Uśmiechzniknął ztwarzySkipa.

- Nic.Bawimnieto, żejesteś takirozdrażniony.

- Atybyś niebył?

- Pewnietak.Onanieprzebierawśrodkach,co?

- Myślisz, żemiałempowody, żebystarać się ojej

rękę?

Skipsięgnął poswoją filiżankę,nieodrywającoczu

odDrew.

- Dlaczegoniewyjaśniszsprawy,niepodejmiesz

walki?Rozgłosdobrzezrobiitobie,ifirmie.

- Samwiesz, żetoniedorzeczne.Taniewybredna

historiadotyczymnieosobiście,iniechcę,dodiabła,

żebyjejsię udało.

- Kiedyjestsię osobą publiczną,zawszenależysię

spodziewać czegoś takiego-powiedział Skipwzruszyw-

szyznowuramionami.

Drewniemógł zaprzeczyć.Dziękiciężkiejpracy

jegodwasalonysprzedażyjaguarówwTeksasie

ijedenwLuizjanieprzeżywałyrozkwit.Sukces

umożliwił mu robienie tego, czego naprawdę chciał,

jan+a43

czyli zajęcie się samochodami wyścigowymi. Zwycięs-

twanatorzewpołączeniuzesławą ulubieńcakobiet

uczyniłyzniegobohaterabulwarowejprasy.

- Czyliuważasz, żepowinienemdać spokój,tak?

Skipwyciągnął nogiprzedsiebieiskrzyżował

ramionanapiersi.

- Jasne.

Drewprzeciągnął palcamiposwychjasnychwłosach.

- Ajeślimimotosprawanieucichnie?Jeżeliona

pomyśli, żemożemnieatakować,kiedytylkozechce,

zupełniebezkarnie?

- Jeżelitaksię stanie,będzieszmusiał coś zrobić.

Alenarazieradziłbymcizignorować całą sprawę

iprzekonać się,czyzainteresowanienią nieumrze

śmiercią naturalną.

Drewwiedział, żeSkipmarację.Pomimotoirytowa-

łogo, żemasiedzieć cichoidarować dziennikarzowi

słowa,którerównoznacznebyłyzoszczerstwem.Może

jednaksię myli,możeniepotrzebnierobizigływidły?

Samprzecież wienajlepiej,jak łatwowyprowadzić go

zrównowagi.Alenieuczciwość zawszedoprowadzała

godopasji.Atengazetowyplotkarzzcałą pewnością

niebył uczciwy,ponieważ podawał dowiadomości

informacje,niesprawdziwszyichwiarygodności.

- Mamwrażenie, żeniejesteś wnastrojudo

rozmowyointeresach?

- Rzeczywiście,aleniemamwyboru.Niemożemy

pozwolić, żebycizBlackwellRealtyczekalijeszcze

dłużej.Jeśliniedamyimodpowiedziwnajbliższym

czasie,przegramy.

Skipsięgnął poswoją teczkę.

- Todobratransakcja,Drew,pomimoceny.

- Niewiem.-Drewpochylił się nadpapierami,

któreSkiprozłożył nastole.-Acobędzie,jeśli

zdecydujemy się nie otwierać jeszcze jednego punktu

jan+a43

Baxter Mary Lynn - Nie bój się ryzyka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: