3956.pdf

PROJEKT EDUKACYJNY

ZABAWA W TEATR

Barbara Luścińska

SPIS TREŚCI

I. WSTĘP

...................................................................................................................................

II. WYBÓR ZAGADNIENIA

..................................................................................................

III. CELE I SPODZIEWANE REZULTATY

........................................................................

IV. ZAWARCIE KONTRAKTU

.............................................................................................

V. HARMONOGRAM DZIAŁAŃ

........................................................................................

VI. REALIZACJA I PREZENTACJA PROJEKTU

..........................................................

VII. OCENA PROJEKTU

.....................................................................................................

VIII. BIBLIOGRAFIA

...........................................................................................................

IX. ZAŁĄCZNIKI

..................................................................................................................

I.WSTĘP

Zadaniem nauczycieli jest przygotowanie dzieci do życia we współ-

czesnym świecie. Proces wychowania i nauczania powinien rozwijać ich

samodzielność, kreatywną postawę, umiejętność samokształcenia i do-

skonalenia. Nauczanie sprzyjające rozwojowi to takie, które wyprzedza rozwój.

Aktywność dzieci winna być ukierunkowana na te obszary, które dopiero zaczy-

nają się rozwijać i wymagają wsparcia z zewnątrz 1 .

I tu ogromna rola nauczyciela, który musi być dla swych podopiecznych

przede wszystkim przewodnikiem, organizatorem i doradcą, kładąc w swej

pracy duży nacisk na stosowanie metod aktywizujących. Do takich metod na-

leży zaliczyć metodę projektów (projektu).

W Polsce zaznajomienie z metodą projektów wiąże się z opublikowaniem

w 1930r. przekładu książki J.Alfreda Stevensona pt. „Metoda projektów”.

Już J. Dewey w swoich założenia zakładał, że uczenie to ruch, doświadczenie,

praktyka i praca twórcza. W doborze treści nauczania należy kierować się spon-

tanicznością, aktywnością i inicjatywą dzieci.

Twórca metody projektów W. H. Kilpatrick opracował system, w którym

w miejsce tradycyjnych przedmiotów nauczania wprowadził projekty, mające

w założeniu trafić w zainteresowania dzieci i poprzez działalność praktyczną

prowadzić do działalności poznawczej 2 .

Zakładał, że nauka powinna być oparta na skłonnościach, a dzieci powinny

samodzielnie zdobywać wiadomości w konkretnych sytuacjach społecznych.

Ważny jest zamiar – projekt, a nie posiadane już umiejętności.

Dzisiaj coraz powszechniejsze staje się zainteresowanie wykorzystaniem

metody projektów w pracy z dziećmi.

W edukacji przez projekt rozumie się metodę nauczania, w której dzieci realizu-

ją określone duże i czasochłonne przedsięwzięcia w oparciu o przyjęte

wcześniej założenia.

Działanie to cechuje się tym, że:

ma określone cele i metody pracy

ma określone terminy realizacji całości zadania i jego poszczególnych

etapów

wyznaczone są osoby odpowiedzialne za jego realizację

wykorzystywane są pewne zasoby

znane są kryteria oceny

dzieci pracują głównie samodzielnie według instrukcji podanej przez na-

uczyciela

rezultaty pracy prezentowane są publicznie 3

T. Kłosińska „Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta”, Kraków 2000

3 D. Bernacka „Od słowa do działania” W-wa 2001

1 L. Wygotski „Myślenie i mowa” W-wa PWN 1989

Wiedza zdobyta w wyniku własnej aktywności jest zdecydowanie bar-

dziej znacząca i trwała. Staje się ona nie celem samym w sobie, lecz środkiem

pomocniczym w kształtowaniu umiejętności.

Nadrzędnym celem pracy nauczyciela staje się rozwój ucznia, a sama

edukacja jest rozumiana jako harmonijna realizacja zadań w zakresie nauczania,

kształcenia umiejętności i wychowania 4 .

Rzeczywistość edukacyjna staje się przestrzenią wspierającą rozwój, a nauczy-

ciel staje się nie tylko mentorem, ale przede wszystkim przewodnikiem i dorad-

cą.

Biorąc pod uwagę przedmiot pracy dzieci i możliwość publicznej prezen-

tacji wyróżnia się projekty badawcze oraz projekty działania lokalnego. Projekt

badawczy polega na zebraniu i usystematyzowaniu informacji o pewnych za-

gadnieniach, a jego rezultaty mają charakter różnego rodzaju opracowań.

Projekty działania lokalnego polegają na podjęciu akcji lub działania w środowi-

sku lokalnym. W tym przypadku efekty działań mogą zostać zaprezentowane

szerszej publiczności.

B. Gołębiak „Uczenie się metodą projektów” WSiP W-wa 2002

II.WYBÓR ZAGADNIENIA

Przedszkole dba o wszechstronne stymulowanie rozwoju dziecka oraz za-

spokaja potrzebę zabawy. Zabawa w teatr jest dla dzieci zawsze atrakcyjna,

wciągająca i fascynująca.

Dziecko bardzo wcześnie z uwagą słucha opowiadań, naśladuje ruchy do-

rosłych, odgrywa to, co zaobserwowało w codziennym życiu. Dzieci w przed-

szkolu bardzo chętnie biorą udział w przygotowaniu występów uświetniających

uroczystości, spotkania z rodzicami, babciami i dziadkami. Występy dzieci

przed choćby niewielkim audytorium wzmacniają je psychicznie, uczą odwagi

i dają wiele zadowolenia. Brawa i życzliwość publiczności są wielką nagrodą

dla małych aktorów.

Jesteśmy nauczycielkami w Przedszkolu Samorządowym nr 25 w Kiel-

cach. Pomysł na projekt pt. „Zabawa w teatr” zrodził się podczas planowania

kolejnego wyjścia z dziećmi do TLiA „Kubuś”. Pracujemy w przedszkolu z 26-

osobową grupą dzieci pięcioletnich. Dzieci z naszego przedszkola od wielu lat

uczestniczą w spektaklach teatralnych wystawianych przez aktorów TLiA „Ku-

buś”. Jesteśmy przekonane, że częste kontakty z różnymi dziedzinami sztuki

mają pozytywny wpływ na wychowanie dzieci oraz ich kreatywny sposób my-

ślenia.

Dzieci słysząc o planowanym wyjściu do teatru, były bardzo podekscytowane

i uradowane, zaczęły bić brawo. Niektóre spontanicznie podjęły zabawę w od-

grywanie ról podczas zabaw swobodnych w kącikach zainteresowań. Postano-

wiłyśmy wspólnie z dziećmi zastanowić się, co wiedzą na temat teatru.

Skojarzenia dzieci związane z pojęciem teatr przedstawiamy na rys. 1 za po-

mocą mapy mentalnej.

Dzieci bardzo chętnie podjęły temat, wręcz przekrzykiwały się w od-

powiedziach na pytania, rzucając nowe pomysły, a wielu rzeczy chciały się do-

wiedzieć. Okazało się, że prawie każde pragnie spróbować być aktorem, a nawet

padały propozycje ról, jakie chciałyby odegrać.

Widoczne było, jak pomysł na zabawę w teatr wyzwala w dzieciach ener-

gię, podnieca i porywa serca. Widząc tak wielkie zainteresowanie i za-

ciekawienie tematem uznałyśmy, że warto podjąć takie przedsięwzięcie. Dzieci

zaproponowały, by wspólnie przygotować przedstawienie kukiełkowe. Podsunę-

łyśmy tytuły trzech dobrze znanych i lubianych przez nie bajek. Największą

aprobatę zyskała propozycja przedstawienia bajki pt. „Czerwony Kapturek”.

Edukacja teatralna służy rozwijaniu aktywności intelektualnej, emocjonal-

no - społecznej i ruchowej. Pozwala na realizację dziecięcych marzeń. Zajęcia

takie kształcą wyobraźnię, uczą współpracy z kolegami.

Uważamy, że największą potencjalną możliwością dziecka jest aktywność twór-

cza, ponieważ jest ona czynna, pełna werwy i wyobraźni.

Do czego służy?

Jak często?

Kurtyna

Ludzie

Kukiełki

Po co?

SCENA

ROLA

PRÓBY

MUZYKA

AKTORZY

Do czego służy?

GARDEROBA

Wykorzystanie bajek

SCENARIUSZ

CHARAKTERYZACJA

Kto pisze?

TEATR

Kto projektuje?

Kto wykonuje?

Czym ją

wykonuje?

SCENOGRAFIA

Kto wykonuje?

KUKIEŁKI

KOSIUMY

OŚWIETLENIE

REKWIZYTY

WIDOWNIA

Pochodzenie

Z czego są zrobione?

Kto wykonuje?

Gromadzenie

Sposób przygotowania

Widzowie

Magazyny

Jak należy się

zachować?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: