wykład 4.doc

(1306 KB) Pobierz
Alkeny- (olefiny)

28

 

Alkeny- (olefiny)

 

n      (przynajmniej jedno wiązanie podwójne między atomami C)

n      końcówka w nazwie –en

 

n      Szereg homologiczny CnH2n

n      W cząsteczkach alkenów może występować więcej niż jedno

wiązanie podwójne - związki takie noszą nazwę polienów

(dwa wiązania –dieny, trzy-trieny, czterey – tetraeny  itd)

 

Wiązania podwójne mogą być:

 

n      skumulowane (wiązania podwójne obok siebie)- ten rodzaj alkenów nosi nazwę kumulenów lub allenów, np.



 

 

 

 

n      sprzężone  (wiązanie podwójne - wiązanie pojedyncze - naprzemian)

np.

 



 

 

 

 

n      izolowane (wiązania podwójne oddzielone od siebie więcej niż jednym  wiązaniem pojedynczym

 



 

 

 

 

Nazewnictwo alkenów

Nazwij macierzysty węglowodór. Znajdź najdłuższy łańcuch
zawierający wiązanie podwójne i nazwij odpowiedni związek, kończąc
nazwę przyrostkiem -en

n      Ponumeruj atomy węgla w łańcuchu, zaczynając od końca bliższego wiązania podwójnego.

              Jeżeli wiązanie podwójne jest jednakowo odległe od obu końców

              łańcucha, numerację rozpocznij od końca bliższego pierwszego

              rozgałęzienia.

              W ten sposób lokanty określające położenie wiązania podwójnego

              i podstawników będą najmniejsze.

 

Sposób numeracji łańcucha – z uwzględnieniem podstawników

n      Napisz pełną nazwę, numerując podstawniki zgodnie z ich pozycją w łańcuchu i wyliczając je w porządku alfabetycznym.

 

n      Wskaż pozycję wiązania podwójnego wymieniając numer pierwszego atomu węgla przy wiązaniu podwójnym.

 

n      Gdy występuje więcej wiązań podwójnych, wskaż pozycję każdego z nich i użyj przyrostka –dien, -trien itd.

Drugi sposób podawania nazwy

Bezpośrednie umiejscowienie przyrostka wskazującego grupę funkcyjną po lokancie określającym jej położenie:

 

n      2-heksen                                          heks-2-en

n      1,3-butadien                            but-1,3-dien

n      2-etylo-1-penten                            2-etylopent-1-en

n      2,4-dimetylo-3-heksen              2,4-dimetyloheks-3-en

 

Cykloalkeny – alkeny posiadające wiązanie podwójne w układzie cyklicznym

Nazywając cykloalkeny należy:

 

n      numerowanie rozpoczyna się tak, aby wiązanie C=C było między C1 i C2 oraz aby pierwszy podstawnik miał jak najniższy lokant.

n      jeżeli jest tylko jedno wiązanie podwójne nie trzeba zaznaczać jego położenia gdyż wiadomo, że zawsze powinno się  znajdować  między C1 i C2.

Przykłady cykloalkenów

W przypadku szeregu alkenów stosuje się nazwy  zwyczajowe:

CH2=CH2                            eten                                        etylen

CH3CH=CH2                            propen                            propylen

Nazwy zwyczajowe podstawników

Budowa grupy funkcyjnej alkenów

 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dlaczego nie występuje rotacja pomiędzy atomami węgla połączonymi podwójnym wiązaniem?

Aby mogła zajść rotacja wokół wiązania podwójnego C=C , wiązanie p musiałoby  ulec tymczasowemu zerwaniu.

 

              Zatem aby wiązanie uległo rozerwaniu bariera rotacji wokół wiązania  C=C musiałaby  być równa lub większa od  siły samego wiązania p .

 

              Wiązania p usztywniają cząsteczkę, hamują możliwość swobodnego  obrotu między atomami węgla

 

Energia wiązania C-C              376 kJ/mol              90 kcal/mol

Energia wiązania C=C              235                             56

Energia obrotu wokół

wiązania C-C w etanie               12 kJ/mol              3 kcal/mol

Skutki braku swobodnej  rotacji atomów węgla związanych podwójnym wiązaniem

Brak rotacji wokół wiązania C=C skutkuje istnieniem stereoizomerii   określanej  jako izomeria geometryczna E, Z

              (Entgegen-Zusammen).

 

 



 

 

 

 

 

 

 

W – podstawnik ważniejszy              M – podstawnik mniej ważny

 

 

Jeżeli podstawnikami są inne atomy lub grupy atomów   niż atomy wodoru sytuacja komplikuje się



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reguły Cahna, Ingolda i Preloga – ustalanie ważności podstawników (reguły  CIP)

n     Reguła 1:

o ważności podstawnika decyduje liczba atomowa lub masowa

pierwiastka związanego z atomem C

Liczba atomowa                35                        17      8      7      6      1      1

                                                        Br   >    Cl   >>  N  >  C  >>  H

Liczba masowa                    80       35,5    16     14     12     2      1

                                         

                                          Br  >   Cl >  O  >  N  >  C  >  D  > H

 

Ustalamy ważność podstawników  przy każdym z węgli tworzących wiązanie podwójne



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cl > C  >H

 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

Po określeniu ważności podstawników patrzymy jakie podstawniki znajdują się po tej samem stronie płaszczyzny podwójnego wiązania

 



 

 

 

 

 

 

 

 

n      Reguła 2

              Jeżeli reguła 1 nie jest wystarczająca do rozstrzygnięcia

                starszeństwa podstawników  np. węgiel podwójnego wiązania

                ma dwa podstawniki węglowe (czyli łączy się   dwoma atomami

              węgla) posługujemy się regułą nr 2.

 

              Należy rozpatrzyć starszeństwo (ważność)  dalszych  atomów

              położonych w dalszej odległości od węgla podwójnego

              wiązania  posuwając się wzdłuż wiązań

 

Który podstawnik jest ważniejszy?

 



 

 

 

 

 

Rozpatrujemy podstawniki przy węglu C 1:

Podstawnikami przy tym węglu są:

 

-CH3     i     -CH2CH3

 

Ważniejszym podstawnikiem jest –CH2CH3

ponieważ –węgiel łączący się  z węglem o podwójnym wiązaniu (C 1)  łączy się z węglem, który tez łączy się dalej z atomem węgla i dwoma wodorami

Mniej ważnym podstawnikiem  jest –CH3 ponieważ węgiel łączący się z węglem podwójnego wiązania (C 1)

łączy się tylko z atomami wodoru  C > H.

 

Rozpatrzmy teraz podstawniki przy węglu  (C2)

Podstawnikami są:

-CH2CH2CH3     i   -CH2OH

              Ważniejszym podstawnikiem jest podstawnik -CH2OH, ponieważ posuwając się wzdłuż wiązań, węgiel  grupy -CH2OH, łączy się z tlenem (i dwoma wodorami), natomiast węgiel podstawnika

              -CH2CH2CH3 łączy się z węglem ( i dwoma wodorami), Ważniejszy jest tlen ( masa atomowa 16) niż węgiel (masa atomowa 12).

              Mniej waży jest więc z tej pary podstawnik –CH2CH2 CH3.

Czyli w naszym związku mamy sytuację:

 



 

 

 

 

 

 

 

 

Należy zapamiętać:

Nie bierzemy sumy liczb atomowych czy mas atomowych

              wszystkich pierwiastków wchodzących w skład  podstawnika,

              wystarczy , że  poruszając się wzdł€ż wiązań od węgla podwójnego

              wiązania napotkamy pierwszą różnicę- tzn. jeden z atomów spełnia

              warunek 1, aby  podstawnik był ważniejszy np.

Przykład 1

              –CH2Cl > -CH(CH3) NH2 , -C(CH3)3 > -CH2CH2CH2 CH2CH3

 

Przykład 2

              -CH2OH > -C(CH...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin