1. Prądy impulsowe – charakterystyka
Prąd zmienny to prąd który nie płynie w sposób ciągły, ma naturę falową i charakteryzuje się okresową zmianą znaków w czasie.
W strumieniu prądu zmiennego kierunek przepływu elektronów cały czas się zmienia przez szybką zmianę biegunów elektrycznych ( biegun ujemny zmienia się w biegun dodatni i odwrotnie) . Liczbę zmian biegunowości i ilość impulsów prądu określa się mianem CZĘSTOTLIWOŚCI ( Hz – Herz).
2. Prądy impulsowe małej częstotliwości, charakterystyka, rodzaje impulsów i zastosowanie
PRĄDY MAŁEJ CZĘSTOTLIWOŚCI
Od 0,5 Hz – 500 Hz
Elektrostymulacja
Prądy diadynamiczne ( DD)
Prąd faradyczny
Prąd Traberta
Prądy TENS
Od 0,5 do 500 Hz
Do tych prądów zalicza się prądy składające się z ciągu impulsów elektrycznych o różnym kształcie. Ze względu na bodźcowe oddziaływanie na tkanki pobudliwe prądy te nazywa się bodźcowymi gdyż każdy z impulsów może wywołać reakcję mięsni lub narządów.
Prądy złożone z impulsów charakteryzują się:
PIĘCIOMA GŁÓWNYMI PARAMETRAMI:
- czas trwania impulsu ( milisekundy) T czas, MS – milisekunda, imp – impuls
- czas trwania natężenia w impulsie Tn – T - czas, n – natężenie – czas natężenia
- czas trwania opadania impulsu Top – T – czas, op – opadania w milisekundach)
- amplitudę natężenia impulsu Ma ( miliampery)
- częstotliwość impulsu ( jaka liczba tych impulsów jest w określonym czasie w Hz)
Działanie prądów impulsowych małej częstotliwości:
1. Na skórę – działanie jest bardzo ograniczone bo nie wnika głęboko w skórę, będziemy działać tymi prądami na powierzchniowe tkanki.
2. Na mięśnie – prądy te powodują skurcz mięśni, wzmacniając mięśnie, tonizując je, i wpływają korzystnie na przemianę materii.
3. Wpływ na układ krążenia – powodując skurcz mięśni powodują ich przekrwienie wysiłkowe.
4. Działanie przeciwbólowe – redukcja napięcia mięśni powodujących ból, hamuje ból poprzez podniesienie progu czuciowego.
3. Prądy impulsowe średniej częstotliwości- charakterystyka i zastosowanie
PRĄDY ŚREDNIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI
1000-10 000 Hz
Prądy interferencyjne Nemeca
Prądy Kotza ( rosyjska stymulacja nerwów)
Wykorzystuje się je do stymulacji mięśni , mają działanie tonizujące, zmniejszenie napięcia mięśni i większe ich przekrwienie.
1. Prądy Nemeca – Interferencyjne ( krzyżowanie ) nakładanie się prądów elektrycznych. Powstają w wyniku nakładania się w tkankach dwóch prądów zmiennych średniej częstotliwości przez zastosowanie dwóch odrębnych obwodów prądu przy użyciu 4 elektrod. Elektrody jednego obwodu zawsze leżą po przekątnej.
Działanie:
· Wpływa na poprawę metabolizmu, wzmacnia mięśnie
· Przeciwbólowe
· Obniża napięcie mięsni
· Pobudza do skurczu mięśnie szkieletowe
· Powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych
· Usprawnia krążenie obwodowe
· Przy mniejszych częstotliwościach ma działanie odprężające, rozkurczające, uspokajające.
METODYKA:
a) statyczna – przykładamy elektrody i są unieruchomione. Zabieg wykonuje się za pomocą 4 elektrod równej wielkości, umiejscowionych w jednym stałym miejscu,
b) dynamiczna – polega na ciągłej zmianie położenia elektrod na skórze. Jest to tzw. Metoda rękawiczek ( przesuwa się rękawiczką z elektrodami po skórze)
PRĄDÓW INTERFERENCYJNYCH NIE WOLNO STOSOWAĆ W OKOLICY SERCA I KLATKI PIERSIOWEJ.
Czas trwania od 8-12 minut ( max 15 min ) np. rozbijanie cellulitu
2. Prądy Kotza- Jest to rodzaj stymulacji zwanej stymulacją rosyjską. Służy ona do wzmacniania siły mięśni i zwiększania masy mięśniowej. Stymulacji tej można poddawać TYLKO MIĘŚNIE SZKIELETOWE ZDROWE to tzw. Trening mięśniowy.
4. Prądy impulsowe wielkiej częstotliwości – charakterystyka i zastosowanie
PRĄDY WIELKIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI
300 kHz do 300GHz
Diatermia długofalowa
Diatermia krótkofalowa
Diatermia mikrofalowa
Prądy D’arsonvala
Istota leczniczego działania prądów o wielkiej częstotliwości na tkanki ustroju pól elektrycznych magnetycznych i elektromagnetycznych jest głębokie przegrzewanie tzw. DIATERMIA.
W ZALEŻNOŚCI OD WIELKOŚCI FALI I CZĘSTOTLIWOŚCI DRGAŃ ELEKTROMAGNETYCZNYCH WYRÓŻNIA SIĘ:
· Prądy D’arsonvala – długość fali od 100-600 metrów, częstotliwość od 300-500 kHz
· Diatermia długofalowa – długość fali 300-60 m , częstotliwość 1-5 MHz( mega Herza)
· Diatermia krótkofalowa – długość fali 22,12 metra, częstotliwość 13,56 MHz
· Mikrofale – długość fali 69cm, częstotliwość 433,93 MHz
Od częstotliwości drgań elektromagnetycznych uzależniona jest zdolność wnikania promieniowania elektromagnetycznego wielkiej częstotliwości w tkanki oraz występowania w nich działania biologicznego.
DRGANIA ELEKTROMAGNETYCZNE wielkiej częstotliwości są wykorzystywane do celów leczniczych. W różny sposób w zależności od rodzaju pola mogą oddziaływać na ustrój w postaci:
1. Prądu wielkiej częstotliwości. Polega na wytwarzaniu w tkankach ciepła pod wpływem prądu wielkiej częstotliwości . Oddziaływanie to wykorzystuje się w diatermii chirurgicznej stosując elektrody o małej powierzchni, wytwarza się w tkankach duża ilość ciepła powodująca ich koagulację.
2. Pola elektrycznego wielkiej częstotliwości – oddziaływanie to wykorzystuje się w diatermii krótkofalowej metodzie kondensatorowej ( nie działa prąd tylko pole elektryczne)
3. Pola magnetycznego wielkiej częstotliwości . Polega na przepływie przez tkanki tzw. Prądów wirowych, wykorzystuje się to w diatermii krótkofalowej w metodzie indukcyjnej.
4. Pola elektromagnetycznego wielkiej częstotliwości.
5. Pole magnetyczne wielkiej częstotliwości –oddziaływanie na ustrój, metodyka zabiegu
Działanie biologiczne pola magnetycznego:
Charakterystyczną cecha pola magnetycznego jest przenikanie przez wszystkie struktury ustroju i dociera do każde komórki. Efektem działania pola magnetycznego są udokumentowane efekty biologiczne:
- działanie przeciwbólowe, uspokajające, przeciwobrzękowe, przeciwzapalne
- zwiększenie ogólnego transportu przez błony, zwiększenie wychwytywania tlenu przez tkanki
- zwiększenie procesów oddychania tkankowego, regeneracji tkanek, poprawia dopływ tlenu do krwi
- pobudza przemianę materii , poprawie ulega przyjmowanie substancji odżywczych
- zwiększenie przepływu krwi w naczyniach tętniczych i w kapilarach tkankowych
- stymulacja krążenia obwodowego , mobilizacja mikrokrążenia
- wnikanie CO2+ do komórek, przyspiesza zrosty kości, zapobiega osteoporozie
- przyspieszenie procesów regeneracji tkanek miękkich- gojenie ran
- przyspieszenie procesów zrostu kostnego, złamań, wzrost wnikania wapna do komórki
- zwiększenie absorpcji białek, zwiększenie zawartości DNA
- wpływ na szybkość przepływu bodźców przez oddziaływanie na synapsy nerwowe
- działanie immunostymulacyjne- wzmocnienie odporności organizmu
- powoduje poprawę samopoczucia, odprężenie i lepszy sen przez tworzenie hormonu snu- melatoniny
- zwiększa zdolność do koncentracji, zwiększa witalność
METODYKA MAGNETOTERAPII I APARATURA
Urządzenie do magnetoterapii składa się z generatora prądu małej częstotliwości oraz z aplikatura, w którym przepływający prąd indukuje pole magnetyczne. Przykład: MAGNETRONIK
Zabiegi wykonuje się z pomocą specjalnych aplika torów, płaskich lub w kształcie cewki, Pacjent powinien siedzieć lub leżeć tak by część ciała poddawana zabiegowi znajdowała się wewnątrz cewki. Ponieważ pole magnetyczne przenika przez wszystkie materiały nie trzeba rozbierać się do zabiegu. Zabiegi można wykonywać przez opatrunek gipsowy, Pacjent powinien ściągnąć zegarek, kary magnetyczne, aparat słuchowy.
Dobór właściwych warunków zabiegu opiera się na 3 parametrach:
- czas trwania
- częstotliwość i charakter zmian pola magnetycznego ( 1-50 Hz)
- natężenie pola magnetycznego ( indukcyjność) ( 0,5-10mT)
DAWKI:
Stany ostre 3mT-1,5Hz
Stany podostre 5mT -5,25 Hz
Stany przewlekłe 10MmT – 25-50 Hz
Natężenie pola magnetycznego w jednostkach indukcji magnetycznej nie może przekraczać 10mT, maksymalnie 20mT. Najczęściej mają zastosowanie impulsowe pola magnetyczne o częstotliwości do 50Hz.
CZAS ZABIEGU: Zazwyczaj stosuje się dawki 15-30 minut, jednak czas zabiegu nie powinien być krótszy od 5 minut.
Zabiegi wykonuje się początkowo codziennie lub co drugi dzień, po ok. 15 zabiegach raz lub dwa razy w tygodniu, po 17 u osób starszych nie wykonywać zabiegu u młodych po 21
WSKAZANIA:
- Pourazowe choroby narządu ruchu tj. złamania stawy rzekome, zwichnięcia stawów, naderwania ścięgien, więzadeł, torebki stawowej, krwiaków, choroba zwyrodnieniowa stawów, stany zapaleń stawów, osteoporoza, choroby układu krążenia, zaburzenia ukrwienia obwodowego w następstwie miażdżycy, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, choroby neurologiczne ( migreny) , choroby przewodu pokarmowego( choroba wrzodowa) , choroby dróg oddechowych, zapalenie jajników, choroby dermatologiczne, owrzodzenia, zmiany troficzne, trudno gojące się rany.
PRZECIWSKAZANIA: cukrzyca młodocianych, ciąża, choroba nowotworowa, ciężkie choroby serca i układu krążenia, gruźlica, nadczynność tarczycy, ostre choroby infekcyjne, implanty np. rozrusznik serca, choroby przewodu pokarmowego z zagrożeniem krwawienia.
6. Prądy diadynamiczne- ich rodzaje i działanie.
Prądy te powstają w wyniku prostowania prądu sinusoidalnie zmiennego o częstotliwości 50 Hz i nałożeniu powstałych połówek sinusoid na podprogowe natężenie prądu stałego. Prądy te składają się z dwóch składowych galwanicznej i zmiennej.
RODZAJE PRĄDÓW DIADYNAMICZNYCH:
MF DF CP LP RS MM
Działanie tych prądów :
Są wykorzystywane ze względu na:
Silne działanie przeciwbólowe, przekrwienie i wpływ na mięśnie szkieletowe.
a) Działanie przeciwbólowe – prąd DF, CP, LP równocześnie
b) Działanie na naczynia krwionośne – prąd MF, CP stosuje się w celu wzmocnienia aktywności naczynioruchowej.
CP- silnie ziększa ukrwienie
DF – stosuje się w zaburzeniach ze skurczem naczyń
CP – LP – mają działanie troficzne zwiększają wchłanianie krwiaków, usprawniają procesy odżywiania i przemiany materii. Większe przekrwienie jest pod katodą ( jak przy prądzie galwanicznym) .
c) Wpływ na mięśnie szkieletowe
MF – powoduje wzmożone napięcie mięśni( a tym samym hamuje zanik)
DF – obniża napięcie mięśni
Prądy RS i MM stosuje się elektrostymulacji mięśni szkieletowych ( zdrowych).
7. Prądy diadynamiczne – metodyka zabiegu
METODYKA ZABIEGU: 2 elektrody i anodę
Ból = katoda
Elektrody płaskie pod które podkłada się podkłady zwilżone wodą i umocowuje się opaską elektryczna. Katodę umieszcza się z miejscu bólu , anodę obwodowe w taki sposób aby przebieg prądy między nimi obejmował miejsce schorzenia.
Subiektywnie!!!
Ma być odczucie wyraźnego mrowienia , stosuje się dawki czuciowo progowe , pacjent powinien czuć wyraźne mrowienie, działanie prądu falowego ale bez nieprzyjemnych odczuć kłucia i bólu.
8. Wskazania i przeciwwskazania do stosowania prądów diadynamicznych
WSKAZANIA: * Następstwa urazów narządów ruchu – osłabione mięśnie RS i MM
· Przewlekłe choroby zwyrodnieniowe
PRZECIWWSKAZANIA - Ropne zapalenie skóry, wypryski, trądzik pospolity, stany podgorączkowe, ciąża, porażenia spastyczne( nadmierne napięcie mięśni) , uczulenia na prąd galwaniczny, stosowanie maści i kremów przed zabiegiem.
9. Elektrostymulacja – charakterystyka oraz rodzaje stosowanych impulsów
Jest to zabieg elektroleczniczy w którym wykorzystuje się prąd impulsowy małej częstotliwości. Polega na wywołaniu skurczu mięśni lub drażnieniu nerwów w skórze. Elektrostymulacja mięśni i nerwów to najczęściej wykonywanie zabiegi.
PODSTAWY FIZJOLOGICZNE STYMULACJI NERWOWO - MIĘŚNIOWEJ
Pod wpływem każdego bodźca o intensywności progowej lub wyższej mięsień reaguje skurczem zgodnie z regułą wszystko albo nic ( nie pojedyncze komórki tylko cały mięsień) .
Punkty motoryczne to miejsca strategicznie do pobudzenia impulsami elektrycznymi całego mięśnia:
a) Punkty motoryczne mięśni to tzw. punkty stymulacji bezpośredniej. Odpowiada miejscu w którym nerw ruchowy wnika do mięśnia tworząc synaptyczne połączenie nerwowo – mięśniowe.
b) Punkty motoryczne nerwów jest to tzw. Punkt stymulacji pośredniej, odpowiada miejscu na skórze w którym nerw znajduje się najbliżej jej powierzchni.
RODZJE IMPULSÓW STOSOWANYCH W ELEKTROSTYMULACJI
1. Prostokątne stosowane do elektrogimnastyki mięśni normalnie unerwionych czyli zdrowych, charakteryzuje się gwałtownym pionowym wzrostem natężenia – po czym nasteruje przepływ prądu o stałej mocy tzw. Faza PLETAU a następnie zachodzi nagły szybki spadek natężenia.
2. Impulsy trójkątne stosuje się je do stymulacji mięśni odnerwionych czyli chorych aby zapobiec ich zanikom. Charakteryzują się płaskim powolnym narastaniem natężenia, i ok. 2 razy szybszym spodkiem natężenia.
Trójkąty stosujemy do mięśnie chorych.
Prostokąty do mięśni zdrowych.
10. Elektrostymulacja – metodyka zabiegu
METODYKA ZABIEGU:
1. Jednobiegunowa metoda – W metodzie tej nerw lub mięsień pobudza się elektrodą czynną ( mniejszą ) połączoną z ujemnym biegunem prądu ( katodą) Elektroda bierna umieszczona jest w oddaleniu. Elektrodę czynna umieszcza się na skórze w miejscu odpowiadającemu tzw. Punktowi motorycznemu. Jeden Duzy mięsień ma bardzo wiele punktów motorycznych, najwięcej przy początku brzuśca)
2. Metoda Dwuelektrodowa – polega na ułożeniu na skórze, dwóch małych równej wielkości elektrod w miejscu odpowiadającym przyczepom mięśni( tam gdzie mięsień przechodzi w ścięgno) – anoda bliżej ciała a poniżej katoda.
11. Wskazania i przeciwwskazania do zabiegu elektrostymulacji
WSKAZANIA DO ELEKTROSTYMULACJI:
· Cele sportowe – wzmocnienie mięśni
· W celu zmniejszenia tkanki tłuszczowej, działanie antycellulitowe
· U dzieci w skrzywieniach kręgosłupa
· Przy uszkodzeniach więzadeł stawu ( najczęściej kolanowego np., przy złamaniach kości uda czy piszczeli)
...
agnieszkawilk28