Władcy Rosji - Ks. dr Denis Fahey - fragm.pdf - ♦♦♦♦ POSZUKIWANE - buttergirl

Władcy Rosji

Ks. dr Denis Fahey

Tytul

Władcy Rosji

Autor

Ks. dr Denis Fahey

Miejsce wydania

Poznań

Wydano w roku

1996

ISBN

83-86906-69-3

Wydawnictwo

WERS

Adres wydawnictwa

60-962 Poznań 22

skr. poczt. 59

Tel:

Fax:

Adres wydawnictwa w internecie

wolna-polska@wp.pl

Elektroniczna wersja ksiazki

Dzieło ks. Denisa Fahey 'a, znanego pisarza irlandzkiego, o bolszewickich "Władcach Rosji" (The

Rulers of Russia) to książka, która ukazała się już dawno, bo w roku 1938 i cieszyła się tak wielką i

szybką sprzedażą, że w latach 1938-1968 miała aż dwadzieścia wydań. Autor zmarł już w roku

1954, to też tylko wydania aż do tego roku były przez autora uzupełniane i aktualizowane.

Klasyczność tej pracy historyczno-polityczno-teologicznej polega na tym, że autor analizuje walkę

dwóch sił moralnych w historii, a mianowicie: Kościoła i anty-kościoła. Ks. Fahey widzi sens

historii w konflikcie między Kościołem, pojętym jako Ciało Mistyczne Chrystusa Pana i

naturalizmem, pojętym jako absolutna świeckość i doczesność, za którym jednak de facto stoi

satanizm. Ten satanizm - według autora - wypowiada się w historii przede wszystkim przez

Rewolucję Francuską z roku 1789, a jeszcze pełniej w formie Rewolucji Bolszewickiej z roku 1917

i lat następnych, a przygotowanej uprzednio przez marksowską rewolucję komunistyczną. Tak

więc, według autora, to nie tylko materializm przeciwstawia się spirytualizmowi, lecz satanizm -

deizmowi

(...)

ks. prof. Michał Poradowski

Fragmenty książki

WŁADCY ROSJI

W książce tej zapoznaję czytelników z szeregiem poważnych dokumentów, które dowodzą, że poza

maską rosyjskiego bolszewizmu kryje się żydowski plan działania i że bolszewizm w

rzeczywistości jest instrumentem w rękach żydów, za pomocą którego dążą oni do ustanowienia

ich mesjanistycznego królestwa. Ważność tych dokumentów staje się oczywista z chwilą, gdy

bolszewizm przyznaje otwarcie, że intencją jego nie jest pozostawanie w wąskich granicach

jednego kraju, lecz ambicją jego jest objęcie wpływami całego świata lub utworzenie światowego

imperium. Jest pewne, że liczni katolicy nie są świadomi znaczenia tych faktów. Gdy jednak

weźmie się pod uwagę, że komunizm jest instrumentem, który ma przygotować przyjście na świat

naturalnego mesjasza, to wtedy staje się zrozumiałą ta gwałtowna nienawiść komunistów do Mszy

św. i do kapłanów, jak również zjadliwość komunistycznej propagandy przeciwko zakonom

Katolickiego Kościoła. Jest możliwym, że wielu zdeklarowanych komunistów jak również

opłacanych przez komunistów mówców i agentów nie zdaje sobie sprawy z ostatecznego celu, jaki

przyświeca ich pracodawcom i komunistycznym przywódcom. Dlatego należałoby zwrócić uwagę

tych naiwnych osób na fakty i prosić ich o pełne wyjaśnienie. Podkreślając oczywistość wniosków

wynikających z poniżej cytowanych dokumentów, pragnę przede wszystkim położyć nacisk na

fakt, że w celu przeciwstawienia się jakimkolwiek przygotowaniom na przyjście Królestwa

naturalnego mesjasza, katolicy powinni stosować takie metody, które zawsze i wszędzie będą

zgodne z Nauką i Duchem Nadprzyrodzonego Mesjasza, Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Hilaire

Belloc pisze w G.K.'s Weekly 4 lutego 1937: "Osobom, które jeszcze nie wiedzą, że obecny

rewolucyjny bolszewicki ruch w Rosji, jest ruchem żydowskim, mogę tylko powiedzieć, że zostali

zdezorientowani przemilczeniami pewnych faktów w naszej, pożałowania godnej prasie". To jest

bardzo mocne oskarżenie. Ale jakie są na to dowody?

WŁADCY ROSJI W LATACH 1917-1918

W książce (napisanej przez tego samego autora, ks. Denis Fahey - przyp. tłum.) pod tytułem:

"Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym Świecie" (The Mystical Body of Christ in the Modern

World) dwa dokumenty są przytoczone na udowodnienie faktu, że po bolszewickiej rewolucji

Żydzi byli rzeczywistymi władcami Rosji. Pierwszym dokumentem jest cytowany na stronie 88 tej

książki (pt. "Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym Świecie") raport wysłany do Londynu

przez przedstawiciela Rządu Holenderskiego w Petersburgu, p. Oudendyke, w czasie, gdy

bolszewicy rozpoczęli rządy terroru. Balfour (wtedy Minister Spr. Zagr. Rządu Bryt- przyp. tłum.)

otrzymał ten Raport (via Chrystiania - obecnie Oslo, stolica Norwegii) w dniu 18 sierpnia 1918 r.

W kwietniu 1919 roku Raport ten został opublikowany w Brytyjskiej "Białej Księdze" (tak zw.

WhitePaper - to jest oficjalny dokument Rządu Brytyjskiego - przyp. tłum.) pod tytułem: Rosja No

1 (1919) -"Zbiór Raportów o Bolszewizmie w Rosji". Esencja tego Raportu jest zawarta w

następującym wyciągu z Raportu pana Oudendyke: "Niebezpieczeństwo jest obecnie tak wielkie,

że uważam za mój obowiązek zwrócić uwagę Rządu Brytyjskiego, a także wszystkich innych

Rządów na fakt, że jeżeli Bolszewizm natychmiast nie zostanie ukrócony, to cywilizacja na całym

świecie będzie zagrożona. To nie jest żadną przesadą, lecz sprawą na trzeźwo ocenianego faktu... I

uważam, że wśród ważnych problemów na świecie, nie wyłączając wciąż toczącej się wojny,

najważniejszą obecnie kwestią jest natychmiastowe ukrócenie Bolszewizmu; jeżeli bowiem, jak

wyżej wspomniano, Bolszewizm nie zostanie natychmiast zdławiony w zarodku, to w tej, czy innej

formie z konieczności rozszerzy się na Europę i na cały świat, gdyż Bolszewizm jest

zorganizowany i kierowany przez Żydów, którzy nie należą do żadnego narodu i którzy dążą do

zniszczenia istniejącego porządku rzeczy w związku z ich własnym planem. Jedynym sposobem

uniknięcia tego niebezpieczeństwa jest zbiorowa akcja wszystkich mocarstw". Przedmowa do tego

dokumentu zwanego "Białą Księgą" zawierała oświadczenie, że dokument ten został opublikowany

zgodnie z decyzją podjętą przez Angielski Gabinet Wojenny w styczniu 1919 roku. Następne koleje

tej "Białej Księgi" są nadzwyczaj dziwne. Dokument ten prędko znikł z obiegu i nie można go było

nigdzie nabyć. Następnie zostało opublikowane pod tym samym tytułem skrócone wydanie tego

dokumentu, które można było nabyć za cenę 6 pensów zamiast uprzedniej ceny 9-ciu pensów. W

tym skróconym wydaniu niektóre części oryginalnej "Białej Księgi", wraz z uprzednio cytowanym

wyciągiem z Raportu Oudendyke, zostały pominięte i nie można było ustalić w jaki sposób

oryginalny dokument "Białej Księgi" przepadł bez wieści. Drugi dokument, który dotyczy

finansowania Rosyjskiej Rewolucji przez Żydowski Bank (w Ameryce) pod nazwą "Kuhn Loeb &

Co." jest dokumentem sporządzonym przez Amerykański Wywiad i przekazanym Francuskiemu

Rządowi za pośrednictwem Francuskiego Wysokiego Komisarza. Ten Dokument jest cytowany na

stronach 88-91 wspomnianej książki pod tytułem: "Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym

Świecie", i był opublikowany w Paryżu 6 marca 1929 r. przez Dokumentację Katolicką

(Documentation Catholique). Dokument ten był poprzedzony następującymi uwagami:

"Autentyczność tego Dokumentu została nam zagwarantowana. Amerykański Departament Stanu

musi przyjąć odpowiedzialność za dokładność zawartych w tym Dokumencie informacji".

Dokument ten był w roku 1920 cytowany w dodatku do gazety: La Vieille France, która dodała, że:

"Wszystkie Rządy Ententy były powiadomione o tej informacji, opartej na danych dostarczonych

przez Amerykański Wywiad i swego czasu przesłanej do Francuskiego Wysokiego Komisarza i

Jego kolegów". Poza informacją o żydowskich domach bankowych finansujących Rosyjską

Rewolucję, Dokument ten także zawiera długą list Żydów, którzy w roku 1917 objęli rządy nad

Rosyjskim Narodem. W liście tej Lenin figuruje jako Rosjanin, lecz wszyscy pozostali, wymienieni

na liście w liczbie 24-ech, podani zostali jako Żydzi.

(...)

Od czasu wydania książki mojej pod tytułem: "Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym

Świecie" (Mystical Body of Christ in the Modern World) miałem sposobność przeczytania bardzo

interesującego dzieła A. N. Field'a pod tytułem: "Wszystkie te rzeczy" (All These Things). W

aneksie "B" do tego dzieła A. N. Field przytacza pewne wyciągi z zeznań złożonych 12 lutego

1919 r. przed Komisją Senatu Stanów Zjednoczonych A.P. przez ks. Grzegorza A. Simons'a,

Superintendenta Biskupiego Kościoła Metodystów w Piotrogrodzie w okresie czasu od 1907 r. do 6

października 1918 r. Odnośnie Bolszewickiego Rządu w Peterburgu ks. Simons oświadczył, co

następuje: "W grudniu 1918 roku... za czasów prezydentury człowieka znanego jako Apfelbaum

(Zinowiew)... z 388 członków (Rządu) tylko 16 było prawdziwych Rosjan, a cała reszta to byli

Żydzi z wyjątkiem jednego murzyna z Północnej Ameryki... I w tej liczbie 265 Żydów należących

do Północnego Komunistycznego Rządu (w Petersburgu) i zasiadających w byłym Smolnym

Instytucie pochodzi z Lower East Side (Niższa Wschodnia Dzielnica) Nowego Jorku" ... aż 265

Żydów. P. Field w aneksie "B" do jego książki pod tytułem: "Wszystkie te rzeczy" (All These

Things) nadmienił: "Lenin ożenił się z Żydówką i w kole rodzinnym rozmawiał po żydowsku i w

żydowskim czasopiśmie londyńskim pod tytułem: Jewish Chronicie (Żydowska Kronika) z 16

grudnia 1932 zacytowane było stwierdzenie Dr. Chaima Weizmana, przywódcy żydowskich

syjonistów, że 35 lat przed tym Lenin brał udział w zebraniach żydowskich studentów w

Szwajcarii. On (Lenin) na ogół jest uważany za Rosjanina; istnieją jednak pewne wątpliwości co

do tego". W książce pod tytułem: "From Liberty to Brest Litowsk" (Od Wolności do Brześcia

Litewskiego), (Macmillan, 1919) rosyjska Dama Ariadna Tyrkowa-Williams, wdowa po śp.

doktorze Haroldzie Williams, który przez długi czas był w Rosji korespondentem angielskiego

czasopisma: Manchester Guardian, opisuje wydarzenia zaistniałe w pierwszym roku rewolucji w

Rosji. Pani Williams była członkiem ostatniej Dumy (Substytut parlamentu w Rosji przed

rewolucją) i przemawia ona z autorytetem naocznego świadka i bezpośredniego obserwatora. Na

stronach 297-99 jej książki czytamy co następuje: "Mało jest Rosjan między bolszewickimi

aparatczykami, to znaczy, że mało jest ludzi o wszech-rosyjskiej kulturze, ludzi rzeczywiście

pragnących dobra dla narodu rosyjskiego. Ani jeden z nich (z tych bolszewickich działaczy) pod

żadnym względem nie wyróżnił się w jakiejkolwiek dziedzinie uprzedniego życia w Rosji... Poza

rzeczywistymi cudzoziemcami bolszewizm rekrutował zwolenników spośród emigrantów, którzy

spędzili wiele lat za granicą. Niektórzy z nich nigdy przed tym nie byli w Rosji. Wśród nich była

olbrzymia ilość Żydów; mówili oni źle po rosyjsku. Naród, nad którym uchwycili oni władzę, był

dla nich zupełnie obcy, a poza tym zachowywali się oni jak okupanci w podbitym kraju. W ogóle w

czasie rewolucji, a w szczególności w bolszewizmie Żydzi zajmowali kluczowe stanowiska. To

zjawisko jest jednocześnie dziwne i niezrozumiałe. Jest jednak faktem, że tak właśnie przedstawia

się sprawa w pierwszym wybranym Sowiecie (Radzie), kiedy to słynne trio: Lieber, Dahn i Gotz

(wszyscy Żydzi) odgrywało rolę, a jeszcze w większym stopniu zjawisko to wystąpiło w drugim

Sowiecie (Radzie). W Sowieckiej Republice wszystkie komitety i komisariaty były pełne Żydów;

oni często zmieniali swe żydowskie nazwiska na nazwiska rosyjskie jak np. Trocki - Bronstein,

Kamieniew - Rozenfeld, Zinowiew -Apfelbaum, Stekloff - Nakhamnes itd., lecz tego rodzaju

maskarada nie mogła nikogo wprowadzić w błąd podczas gdy te przybrane nazwiska żydowskich

komisarzy tylko jeszcze bardziej uwypuklały międzynarodowy czy też raczej zupełnie obcy

charakter bolszewickich rządów... Naturalnie byli także i Rosjanie pomiędzy bolszewikami z

zawodu robotnicy, żołnierze lub wieśniacy. Ulianow-Lenin jest Rosjaninem, Łunaczarski, Bonch-

Bruewicz, Kołłontaj, Cziczerin - wszyscy ci wpływowi bolszewiccy przywódcy byli pochodzenia

rosyjskiego. Natomiast ta najbardziej czynna grupa, która szybko uplasowała się wokół

bolszewików, składała się z osobników obcych narodowi rosyjskiemu. Ta okoliczność jest

prawdopodobnie wygodna dla bolszewików, jeżeli chodzi o kontrolowanie mas, gdyż bolszewicka

autokracja jest oparta na zasadzie całkowitej pogardy, wobec tych, którymi bolszewicy rządzą.

Najgorszą cechą bolszewizmu jest całkowity brak skrupułów; jeżeli chodzi o sposoby i środki

działania, jak również nieopisane okrucieństwo ich przywódców". Wkrótce po ukazaniu się

drugiego wydania niniejszej książki, pilny student rosyjskiej rewolucji zwrócił się pisemnie do

mnie, oświadczając, że on nie mógł znaleźć nigdzie potwierdzenia tego, że Lenin w domu

rozmawiał po żydowsku. Także pewna Rosjanka pisała do mojej przyjaciółki że: "żona Lenina

M.K. Krupskaja, jest Rosjanką, a nawet gdyby była Żydówką, choć Żydówką nie jest, to na pewno

rozmawiałaby w domu po rosyjsku". Postaram się więc przedstawić tutaj wszystko, czego

dowiedziałem się w tej sprawie. Jeżeli chodzi o niektórych, cytowanych tu przeze mnie, pisarzy jak

np. rosyjska Dama pani Williams i angielski dziennikarz Robert Wilton, to według nich Lenin czy

też Ulianow jest niewątpliwie Rosjaninem. Dla pani Williams on był po prostu synem kierownika

szkoły, należącego do szlachty Symbirskiej prowincji. Z drugiej zaś strony rosyjski historyk, D.

Petrowskyj na stronie 37 jego szczegółowej Historii Rewolucji pod tytułem: "La Russie sous les

Juifs" (Rosja pod Żydami) pisze, że Lenin (Ulianow) jest jednym z licznych rosyjskich zdrajców;

mimo to na stronie 86 tejże pracy dodaje on uwagę następującą: "Lenin jest ogólnie uważany za

Rosjanina lecz mieszkańcy Symbirska są innej opinii. Oni nawiązują do transportu więźniów, który

przeszedł przez Symbirsk wiele lat temu. Po odejściu transportu więźniów, pozostał w Symbirsku

mały chłopiec, któremu zapewnił opiekę i wychowanie niejaki Ulianow. W kilka lat potem z

pewnej osady skazańców nadszedł napisany niewprawną ręką list od niejakiego Ilko Srula

Goldmana, który twierdził, że w wyniku żmudnych poszukiwań on w końcu dowiedział się gdzie

jest jego syn. Prosił on o wiadomości odnośnie jego syna. Ten Goldman okazał się być ojcem

Lenina, Po tym liście ojciec więcej nie pisał. Znowu E. Marsden, który przez długie lata przebywa

w Rosji jako korespondent czasopism Morning Post, i był w Rosji w czasie rewolucji w roku

1917, pisze, co następuje: "Lenin jest pół-żydem, to znaczy właściwy Ulianow, który nosił imię

Lenina był pół Żydem, lecz są podstawy do przypuszczeń, że obecny "Lenin" tylko udaje, że jest

Leninem Ulianowem, który nie żyje i w rzeczywistości ten obecny Lenin, bolszewicki działacz jest

tym, na kogo wygląda - jest pełnym Żydem". ("Żydzi w Rosji", strona 5). W tym samym pamflecie

jest dodana wzmianka do list z nazwiskami 447-miu Żydów, z liczby 545-ciu dygnitarzy

sowieckiej biurokracji. Ta wzmianka mówi, że jest wątpliwym, że Lenin jest Rosjaninem; Lenin

może mieć nazwisko Ulianow przez adopcję, ale w rzeczywistości jest Żydem, jest żonaty z

Żydówką i jego dzieci rozmawiają po żydowsku. Chociaż więc przeważa opinia, że Lenin jest z

pochodzenia Rosjaninem, to jednak są tu pewne podstawy do powątpiewania. Listy w pamflecie

pod tytułem: "Jews in Russia" zostały sporządzone na podstawie danych dostarczonych przez

sowiecką prasę za czasów pierwszego sowieckiego rządu. Nazwiska i ilość narodowości podane w

tych listach na ogół zgadzają się z tym, co podaje Robert Wilton, z wyjątkiem danych odnośnie

Centralnego Komitetu Wykonawczego; Wilton uważa, że w tym Komitecie było 41 Żydów,

podczas gdy Marsden podaje liczbę Żydów aż 43.

WŁADCY ROSJI W LATACH 1919-1920

A. Homer M.A., D.Sc., był autorem artykułu, który ukazał się w wydaniach czasopisma The

Catholic Herald z dnia 21 i 28 października i 4 listopada 1933 r. jako odpowiedź na wyzwanie

rzucone przez p. L. J. Hydleman'a. Artykuł ten był przedrukowany w formie broszury z uwagi na

wielkie zainteresowanie zawartymi w tym artykule wiadomościami zaczerpniętymi z

autorytatywnych źródeł (tak żydowskich jak i ogólnoludzkich), aby wykazać stosunek pomiędzy

judaizmem a bolszewizmem, a także przymierze zawarte pomiędzy międzynarodową finansjerą

(żydowską) i protegowanym przez nią bolszewizmem i syjonizmem. A więc cytujemy z

przedmowy do wspomnianej broszury, w której kilkakrotnie zaznaczono, że odpowiedzialny

redaktor rezerwuje miejsce w The Catholic Herald na odpowiedź p. Hydlemana, lecz jak do tej

pory stwierdzono, ani p. Hydleman ani żaden inny odpowiedzialny członek żydowskiego narodu

nigdy nie próbował odpowiedzieć. Z tej broszury dowiadujemy się, co następuje: "Ruch sowiecki

jest koncepcją żydowską, a nie rosyjską. Koncepcja ta została narzucona Rosji z zewnątrz, kiedy to

połączone interesy (polityczne) niemieckie i niemieckich Żydów w Ameryce spowodowały

wysłanie do Rosji Lenina i jego towarzyszy zaopatrzonych w dostateczne środki (finansowe) by

doprowadzić do zdemoralizowania rosyjskich armii. Ten prąd nigdy nie był kontrolowany przez

Rosjan:

z 224 rewolucjonistów, którzy w roku 1917 byli wysłani do Rosji, by wywołać

bolszewicką rewolucję, - 170 było Żydów.

zgodnie z czasopismem Times z dnia 29 marca 1919, z 20-stu czy 30-stu komisarzy czy

też przywódców, którzy stanowili centralę administracyjną bolszewickiego ruchu nie

mniej niż 75 procent byli Żydzi, a wśród niższych stanowisk to Żydów można liczyć na

legiony."

Zgodnie z oficjalną informacją z Rosji w roku 1920 z 545 członków bolszewickiej administracji

było 447 Żydów. Ilość oficjalnych stanowisk piastowanych przez Żydów jest absolutnie

nieproporcjonalna do ilości Żydów w Rosji. Ludność Rosji Sowieckiej oficjalnie jest podana, że

wynosi 158 400 000; zgodnie z żydowska encyklopedią, ilość Żydów wynosi: 7 800 000. Podczas,

gdy zgodnie z czasopismem Jewish Chronicie z 6 stycznia 1933: więcej niż jedna trzecia Żydów w

Władcy Rosji - Ks. dr Denis Fahey - fragm.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: