Poliszczuk-W - Kryzys na Ukrainie.pdf - KRESYmordy upa - luk.rus

Kryzys na Ukrainie

Wiktor Poliszczuk

Co się na dzień 26 listopada 2004 roku

dzieje na Ukrainie? Kto jest za to odpowiedzialny? Jakie skutki moŜe pociągnąć

za sobą usiłowanie dokonania przewrotu w państwie?

Jako prawnik i politolog spróbuję odpowiedzieć na te pytania bez

gniewu i politycznego zaangaŜowania, bez emocji, licząc się tylko z prawem i

faktami. Liczę się przy tym z tym, Ŝe nie wszyscy, zaangaŜowani emocjonalnie lub

politycznie ludzie, pogodzić się z moimi ocenami. Ja, jako prawnik i politolog,

w ocenach wydarzeń nie mogę kierować się emocjami, ani teŜ sympatiami

politycznymi.

Przede wszystkim trzeba określić - jakie strony występują w

trwającym konflikcie? Jest to przede wszystkim tzw. "Nasza Ukraina" z jej

prozachodnim liderem Wiktorem Juszczenką, a z drugiej strony struktury władzy

Ukrainy, które moŜna nazwać promoskiewskimi.

Najpierw o władzy: na niej, w szczególności na prezydencie Kuczmie,

ciąŜy nieudowodniony zarzut natury kryminalnej w postaci zlecenia zabójstwa

dziennikarza Georgija Gongadze. Dotychczasowa władza na Ukrainie nie ma

charakteru ideologicznego, ona oparta jest o ugrupowania oligarchiczne, a przy

tym trzeba powiedzieć, Ŝe kapitał ukraiński jest ściśle powiązany z kapitałem

rosyjskim. Jest to więc władza o niezupełnie czystej opinii, ale przy tym jest

to władza uznana przez prawo międzynarodowe, i dla mnie, prawnika i politologa,

tylko to się liczy.

Po drugiej stronie znalazł się Wiktor Juszczenko, polityk wyraźnie

proamerykański, który od samego początku zaangaŜowania politycznego w duŜej

mierze oparł się na ukraińskich nacjonalistycznych działaczach, szczególnie

frakcji banderowskiej. To dzięki niemu szereg banderowskich działaczy stało się

członkami Rady NajwyŜszej Ukrainy. Mnie, który od ponad dwudziestu lat zajmuje

się badaniem nacjonalizmu ukraińskiego, szczególnie interesuje problem wpływania

nacjonalistów ukraińskich na wydarzenia na Ukrainie. Powiem więc przy tym, Ŝe

nie tylko Wiktor Juszczenko nobilitował działaczy banderowskich, ale nobilitował

ich teŜ prezydent Kuczma, który "wodzowi" OUN Bandery Jarosławie Stećko nadał

najwyŜszy order Ukrainy, zaś rząd Ukrainy z Wiktorem Janukowyczem na czele po

jej śmierci wydał zgodę na jej pochowanie na prestiŜowym cmentarzu w Kijowie,

Bajkowe, odpowiedniku polskich Powązek.

Konflikt trwa, po stronie legalnej władzy Ukrainy stanęła Rosja,

prezydent Putin uznał wybór na prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza, zaś

Zachód opowiedział się po stronie zbuntowanego kandytata na prezydenta Wiktora

Juszczenki. Trwa więc polityczna konfrontacja między Zachodem i Rosją. W

konflikcie tym znaczącą rolę odgrywają wykorzystywani przez Zachód nacjonaliści

ukraińscy.

Jak przedstawia się sytauacja w świetle ustawodawstwa Ukrainy i

prawa międzynarodowego?

Ustawa o wyborze prezydenta Ukrainy przewiduje: gdy Ŝaden z

kandydatów nie uzyska 50% plus jeden głosów wyborców, to w drugiej turze wyborów

zwycięŜa ten z dwóch kandydatów, który uzyska najwięcej głosów. Głównym organem

w zakresie wyborów jest wybrana przez Parlament Centralna Komisja Wyborcza. W

przypadku stwierdzonych naruszeń podczas głosowania kaŜdy z kandydatów ma prawo

złoŜenia skargi do Centralnej Komisji Wyborczej w ciągu 24 godzin następujących

po zakończeniu głosowania, a takŜe zwrócenia się do Sądu NajwyŜszego Ukrainy z

wnioskiem o anulowanie wyborów. Terenowe Komisje Wyborcze składają się z

przedstawicieli róŜnych opcji politycznych. Tak przeprowadzone wybory

doprowadziły do ich II tury, w której wygrał Wiktor Janukowycz, a sztab Wiktora

Juszczenki nie zgłosił do Centralnej Komisji Wyborczej ani jednej skargi na

naruszenia podczas wyborów. Wiktor Juszczenko przegrał, dopiero 26 listopada, po

pięciodniowych ulicznych protestach, jego sztab złoŜył w Sądzie NajwyŜszym

wniosek, który ma być rozpatrzony 29 listopada. Niewątpliwie były naruszenia

prawa w toku głosowania, bez nich chyba Ŝadne wybory na świecie nie obywają się,

na wyniki wyborów pozaprawnie wpływała jedna i druga strona. W Toronto teŜ: mimo

zakazu propagandy na 24 godziny przed wyborami, ukraińskie programy radiowe i

telewizyjne w sobotę, 20 listopada, prowadziły bardzo isntensywną propagandę na

korzyść Wiktora Juszczenki, co sam obserwowałem.

W takiej sytuacji Wiktor Juszczenko, który deklaruje swoją

demokratyczność, po ogłoszeniu wyników wyborów, wzorem zachodnim, powinien był

pogratulować swemu oponentowi zwycięstwa i wyciągnąć z własnej klęski wnioski na

przyszłość. Tego Wiktor Juszczenko nie zrobił. On w swej desperacji ogłosił, Ŝe

nie uznaje wyników wyborów i wezwał swych zwolenników do wyjścia na ulice

Kijowa, sam ogłaszając się prezydentem Ukrainy.

Jak ocenić takie stanowisko Wiktora Juszczenki? Niewątpliwie jako

bunt przeciwko obowiązującemu ustawodawstwu Ukrainy i prawu międzynarodowemu.

Sytuację moŜna porównać do tego, gdyby cztery lata temu All Gore nie uznał

wyników wyborów i wezwał demokratów do wyjścia na ulice Waszyngtonu, gdyby

wezwał do nieposłuszeństwa wobec władzy, gdyby jego zwolennicy usiłowali zająć

Biały Dom i zajmowali budynki publiczne. Albo gdyby trzy tygodnie temu tak samo

postąpił John Kerry. U kaŜdego z nich znalazłoby się nie 200 000, jak u

Juszczenki, gotowych pójść na barykady, zwolenników, a miliony. Czy do

pomyślenia jest sytuacja, w której rząd Rosji po przgranej All Gore oświadczył,

Ŝe nie uznaje on wyników wyborów prezydenckich w USA? Czy moŜna sobie wyobrazić

sytuację, w której rząd Francji nie uznaje wyników wyborów prezydenta Niemiec, a

rząd Niemiec wyników wyborów prezydenta Francji? Prawo międzaynarodowe nie zna

instytucji uznawania przez obce państwa wyników wyborów prezydenta.

Oto ilustracja do analogicznej sytuacji: "Podejrzenia o

nieprawidłowościach, które mogły mieć wpływ na prawidłowy przebieg niedawnych

wyborów prezydenckich w USA będą przedmiotem dochodzenia federalnej instytucji

kontrolnej Government Accountability Office (GAO), która zbada warunki

bezpieczeństwa i dokładność technik głosowania ... do Komisji Prawnej Izby

Reprezentantów wpłynęło ponad 57 tysięcy zawiadomień o drobnych

nieprawidłowościach i incydentach podczas wyborów. Pokonany demokratyczny

kandydat do prezydentury John Kerry uznał swoją poraŜkę, ale wezwał do

dokładnego zbadania prawidłowości procesu wyborczego".

Pokonany John Kerry wezwał do zbadania procesu wybroczego, zaś pokonany Wiktor

Juszczenko wezwał do buntu.

Jak się zachował Zachód wobec sytuacji na Ukrainie? Oto w sposób nie

mający analogii w dotychczasowej polityce, Sekretarz Stanu USA oświacza, Ŝe nie

uznaje wyników wyborów na Ukrainie, chociaŜ jest to wewnętrzna sprawa Ukrainy.

Za nim, jak za panią matką, poszły rządy Wielkiej Brytanii, Kanady, Unia

Europejska.

Na jakiej to podstawie i dlaczego w sposób absolutnie

woluntarystyczny i niedemokratyczny Zachód popiera Wiktora Juszczenkę?

Zachodowi zaleŜy na oderwaniu Ukrainy od Rosji, na podporządkowaniu

sobie Ukrainy celem osłabienia Rosji, o wciągnięcie Ukrainy w orbitę polityki

amyrykańskiej. MoŜna do tego dąŜyć, ale w ramach istniejącego ładu w postaci

prawa międzynarodowego, które potępia ingerencję w wewnętrzne sprawy innych

państw, a bez wątpienia wybory prezydenta państwa to sprawa wewnętrzna państwa.

Ta ingetrencja odbywa się w ramach tworzenia przez Stany Zjednoczone

jednobiegunowego, narzucanego przez Stany Zjednoczone, ładu na świecie. W ramach

tego działania Stanom Zjednoczonym jest bardzo wygodny Wiktor Juszczenko jako

prezydent Ukrainy. Od ponad stu lat państwa dąŜące do wywarcia wpływu na

politykę innych państw posługują się tak zwanymi agentami wpływu. Takich agentów

instalował Związek Radziecki, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy i inne

państwa. Agent wpływu osadzany jest na kilkadziesiąt lat, działa on czasem jako

zaprzyjaźniony z będącymi u władzy naukowiec, czesem jako przedsiębiorca, czasem

jako filantrop, artysta itp. Wiktor Juszczenko porzucił swoją poślubioną na

Ukrainie Ŝonę i wszedł w związek maŜeński z obywatelką Stanów Zjednoczonych,

byłą mieszkanką Chicago, wychowaną w szeregach banderowskich organizacji

młodzieŜowych, w "Płaście", Ukrainką Katherine-Clair Czumaczenko, która po

ukończeniu studiów pracowała w Departamencie Stanu USA i w innych waŜnych

instytucjach tego państwa. Inaczej mówiąc, Wiktor Juszczenko oŜenił się z

banderówką, z którą ma troje, będących obywatelami Stanów Zjednoczonych, dzieci.

W ten oczywisty sposób, gdyby Wiktor Juszczenko został prezydentem Ukrainy, to

najlepszym dla Stanów Zjednoczonych agentem wpływu na niego okazałaby się jego

Ŝona Katherine-Clair. Trzeba przy tym zaznaczyć, Ŝe pochodzący z Wielkiej

Ukrainy Wiktor Juszczenko studia ekonomiczne ukończył w Tarnopolu, po ich

ukończeniu w tarnopolskim obwodzie pracował jako księgowy. Tam on zaraził się

nacjonalizmem ukraińskim.

Nie ma podstaw do tego, aby dziwić się Stanom Zjednoczonym, Ŝe

popierają Wiktora Juszczenkę, ale dziwić musi, Ŝe dokonują one tego w sposób

brutalny, gwałcąc prawo międzynarodowe, szacunek do tego prawa. A za Stanami

Zjednoczonymi, jak powiedziałem, poszły rządy innych państw, poszedł prezydent

Aleksander Kwaśniewski, a nawet Sejm Reczypospolitej.

Na czym opiera się poparcie Zachodu dla Wiktora Juszczenki, na czym

oparte jest nieuznawanie przez Zachód wyników wyborów II tury? Okazuje się, Ŝe

na oświadczeniach Wiktora Juszczenki i na opiniach niektórych grup obserwatorów

wyborów, których, jak nigdy i nigdzie dotąd, było na Ukrainie około 5 tyś.!!

Obok nich działały struktury socjologicznego podliczania wyników wyborów, tzw

"Exit pool". W zaleŜności od tego – czy pochodziły one z Zachodu, czy z Rosji i

innych postsowieckich państw, ich wyniki róŜniły się w sposób zasadniczy – jedne

wskazywały na wygraną Juszczenki, inne na wygraną Janukowycza. Te wyniki, jako

nie mające charakteru prawnego, nie mogą stanowić podstawy do uznawiania czy

nieuznawania wyborów. Jedynym upowaŜnionym do tego organem jest, w wypadku

Ukrainy, wybrana przez Radę NajwyŜszą Ukrainy Centrala Komisja Wyborcza.

Tymczasem na Ukrainę poleciał Lech Wałęsa, który w przemówieniu do

buntujących się poprał Wiktora Juszczenkę. Poparcia Juszczence udzielili inni

polscy politycy z prawicy i lewicy. Prezydent Kwaśniewski, marionetka w rękach

Waszyngtonu, podwaŜył wyniki wyborów na Ukrainie. Wszystko odbywa się tak, jak

za czasów Związku Sowieckiego: jak tylko Moskwa nadała sygnał, Ŝe trzeba coś lub

kogoś potępić, wtedy wszystkie kraje tak zwanego bloku socjalistycznego, bez

jakiejkolwiek Ŝenady, potępiały kogo wskazała Moskwa. Są to działania polityczne

niskiego gatunku. A. Kwaśniewski okazał się być stronniczy wobec konfliktu i

jako taki jego rola jako mediatora jest co najmniej dwuznaczna, wręcz

nierzetelna, czego dowodzi fakt, Ŝe samolotem prezydenckim, którym on udał się

na mediację do Kijowa, dostarczono zwolennikom Juszczenki transport 30 000 egz.

"Gazety Wyborczej" wzywającej buntowników do niepoddawania się.

Operowanie przez Wiktora Juszczenkę zarzutami "sfałszowania wyborów"

w świetle prawa nie mają uzasadnienia, bowiem taki zarzut naleŜy udowodnić w

drodze prawem przewidzianej, a więc w drodze skarg do organów sądowych, a do ich

rozstrzygnięcia naleŜy powstrzymać się z działaniami destabilizującymi państwo.

Wiktor Juszczenko juŜ w toku kampanii wyborczej posługiwał się niedopuszczalnymi

nawet w brudnej polityce chwytami: oksarŜył on władze Ukrainy o usiłowanie jego

otrucia, czego nie potwierdziły ekspertyzy medyczne biegłych na Ukrainie i w

Austrii. W propagandzie przedwyborczej Wiktor Juszczenko posługiwał się

niekulturalnymi, wręcz karygodnymi epitetami wobec swego oponenta, nazywając go

bandytą. To prawda, Ŝe Wiktor Janukowycz jako młodzieniec wdał się w bójkę z

rówieśnikami, a Ŝe był silniejszy (ma posturę cięŜarowca) niektórych z nich

poturbował, za co został skazany i karę odbył, po czym, zgodnie z prawem,

nastąpiło zatarcie skazania, ale nie był on skazany za czyn z niskich pobudek

czy z chęci zysku. W tej sytuacji epitet "bandyta" wobec Janukowycza jest czynem

karalnym. Takie postępowanie Juszczenki jest tym bardziej niemoralne, Ŝe jego

prawą reką w walce o prezydenturę jest jego kandydatka na premiera – Julia

Tymoszenko, która na fali przemian ustrojowych na Ukrainie stała się

multimilionerką i przeciwko której prokuratura Rosji prowadzi śledztwo o

przekupstwo wysokich urzędników rosyjskich w związku z cenami i dostawami ropy

naftowej oraz gazu rosyjskiego na Ukrainę i jej tranzyt przez Ukrainę do innych

państw.

Działania Wiktora Juszczenki i jego nacjonalistycznego i

oligarchicznego otoczenia wyraźnie wskazują na stosowanie przez niego metod

wodzowskich, wzorowanych na ideologii nacjonalizmku ukraińskiego: cel –

przejęcie władzy bez oglądania się na interes narodu; posługiwanie się

nieuzasadnionymi uogólnieniani, na przykład: "naród jest po mojej stronie", tak

jak gdyby "narodem ukraińskim" byli tylko jego zwolennicy. To tak samo jak

banderowcy mówili o "narodzie ukraińskim", a sami mordowali ludność ukraińską.

Tak jak w OUN, u Juszczenki nie ma alternatyw politycznych: zwycięstwo albo

śmierć! On załoŜył, Ŝe jeŜeli wyniki wyborów będą dla niego niekorzystne, to

będzie bunt. To są metody faszystowskie. On nie liczy się z faktami, Ŝe

popierający Janukowycza wschód i południe Ukrainy dostarczają ponad 80% produktu

narodowego, Ŝe dla tego regionu Ukrainy zerwanie z Rosją jest nie do przyjęcia,

około 80% rodzin na Ukrainie ma swych bliskich krewnych w Rosji. Dla Ukrainy

jedynym liczącym się rynkiem zbytu są obszary Rosji, Ukraina jest uzaleŜniona od

dostaw nośników energii z Rosji. Te sprawy dla Juszczenki nie są waŜne, waŜne

jest dojście do władzy. Tak teŜ robili banderowcy

Fakt, Ŝe za Juszczenką przegłosowało prawie tyle, co za Janukowycza,

wcale nie świadczy, Ŝe na Ukrainie aŜ tylu jest nacjonalistów ukraińskich. Nie,

wielu głosowało na niego, słusznie nie mając zaufania do obecnej władzy, w

nadziei, Ŝe Juszczenko doprowadzi Ukrainę do takiego przynajmniej stanu, jaki

jest w Polsce. Ukraińcy z Ukrainy Zachodniej, pracując u polskich noworyszy,

postrzegają Polskę jako kraj zamoŜny, nie wiedzą o sytuacji materialnej

większości społeczeństwa, nie odczuwają polskiego bezrobocia, nic nie wiedzą o

upadku polskiego przemysłu.

NaleŜy przy tym wszystkim zauwaŜyć, Ŝe Kuczma i Janukowycz nie

podejmują Ŝadnych konfrontacyjnych kroków, ich argumenetm jest Konstytucja

Ukrainy i ustawa o wyborze prezydenta. Prezydent Putin, kierując się wynikami

Centralnej Komisji Wyborczej, spokojnie uznał fakty i wezwał państwa zachodnie

do niewtrącania się w wewnętrzne sprawy Ukrainy. Za Putinem gratulacje

Janukowyczowi złoŜyli prezydenci Kazachstanu, Armenii, Uzbekistanu i inni.

Stanowisku prezydenta Putina sprzeciwił się przedstawiciel Unii Europejskiej,

twierdząc, Ŝe ta organizacja nie uznaje wyników wyborów prezydenta Ukrainy,

bowiem nie odpowiadały one europejsko-demokratycznym standardom. Skoro takie

jest stanowisko Unii Europejskiej, to moŜe ona uznać Ukrainę za państwo

niedemokratyczne, nawet zerwać z nią stosunki, ale nie ingerować w wewnętrzne

sprawy Ukrainy. Działania Zachodu wobec wyników wyborów na Ukrainie są

bezprecedensowe. W tej sytuacji naleŜy dojść do wniosku, Ŝe zetknęły się dwa

nurty: nurt stojący na Ukrainie na pozycjach państwa prawa, praworządności, i

popierany przez Zachód nurt buntowników. Zobaczymy jaki kierunek zwycięŜy. Jako

prawnik jestem za rozwiązaniem zgodnym z prawem, jestem przeciwko siłowym

rozwiązaniom na ulicach miast. Od anarchii do przelewu krwi i dyktatury tylko

jeden krok.

Działania popieranego przez Zachód Juszczenki mogą mieć tragiczne dla narodu

ukraińskiego, dla Ukrainy jako państwa, następstwa. Przede wszystkim kaŜde

rozwiązanie wywołanego przez Wiktora Juszczenkę kryzysu będzie, juŜ jest, dla

Ukrainy tragiczne. Przewidywać moŜna takie następstwa:

- W najgorszym przypadku moŜe dojść do niekontrolowanej wojny domowej, w

następstwie której doszłoby do przelewu krwi. Jest to wariant, który moŜe mieć

miejsce wbrew polityce Rosji i Zachodu. Wystarczy jeden nieostroŜny (lub

prowokacyjny nieodpowiedzialnego osobnika) wystrzał. Trzeba znać psychologię

tłumu, Ŝeby przewidzieć następstwa takiego rozwoju wydarzeń. Nie ma teŜ podstaw

do przypuszczenia, Ŝe Juszczenko świadomie będzie dąŜyć do siłowego rozwiązania,

u niego nie ma na to sił i środków. Ze strony władzy Ukrainy teŜ nie ma oznak do

uŜycia siły.

- MoŜe dojść do podziału Ukrainy na trzy części: zachodonią nacjonalistyczną ze

stolicą we Lwowie (przypomnijmy przy tym stanowisko władz Lwowa w sprawie

Cmentarza Orląt), wschodnio-południową ze stolicą w Charkowie, która wraz z

Krymem zechce przyłączenia się do Rosji, i kadłubową ze stolicą w Kijowie, nic

nie znaczącą w skali międzynarodowej, ale która, w konfrontacji z wydarzeniami

na Ukrainie Zachodniej, juŜ często nazywanej nowym Księstwem Halickim, będzie

ciąŜyć ku Moskwie. Dla Polski takie rozwiązanie moŜe mieć zgubne następstwa,

czego nie widzi ani Lech Wałęsa (od niego wiele nie moŜna wymagać), ani

Kwaniewski, który okazał się być amerykańską marionetką, czego nie chce widzieć

mieniący się politologiem polityk Zbigniew Brzeziński. Dziw, Ŝe nie widzą

takiego zagroŜenia dla Polski tacy politycy, jak Buzek, bracia Kaczyńscy, Tusk i

inni, którzy, niczym dzieci w przedszkolu, przybierają się w pomarańczowe kolory

celem poparcia buntu Juszczenki, a Gieremek pomarańczową kolorystykę przeniósł

do Brukseli. Farsa z pomarańczowym kolorem przeradza się w histerię;

- Janukowycz zostanie uznany prezydentem, z tym, Ŝe zostanie ustalone, Ŝe

buntownicy nie poniosą odpowiedzialności. Wtedy Juszczenko wyemigruje do Stanów

Zjednoczonych, ale Julia Tymoszenko, mimo wszystko, trafi do więzienia. Nie za

udział w buncie, a za, na szeroką skalę prowadzone, malwersacje. Z tym wszystkim

narazie pogodzi się Zachód. Chyba o to idzie teraz gra;

- Janukowycz zostaje prezydentem, władze pociągają do odpowiedzialności karnej

buntowników za usiłowanie przemocą przejęcia władzy, za opanowywanie budynków,

za oszczerstwa itd. Zachód zaprzestanie udzielania pomocy Ukrainie, przez co sam

popchnie ją na większe zbliŜenie z Rosją i uzaleŜnienie od niej, przez co

Ukraina stanie się państwem na wzór Białorusi.

- Gdy chodzi o samą Ukrainę, przejęcie władzy przez Juszczenkę doprowadziłoby do

ekonomicznego opanowania Ukrainy przez kapitał zachodni, mówiąc w sposób

uproszczony: rozszerzyłaby się sieć supermaketów, sklepów "Fast-Food", ale

jednocześnie doszłoby do upadku, do wręcz zaniku bardzo mocnego ukraińskiego

przemysłu cięŜkiego. Odsunięcie się Rosji od Ukrainy pozbawiłoby ją głównego

rynku zbytu.

- Wybory II tury mogą być uznane za niewaŜne i zosatną zarządzone nowe wybory, w

których nie będzie mógł startować ani Juszczenko, ani Janukowycz. W takiej

sytuacji zacznie się kolejna tura walki o Ukrainę.

Stany Zjednoczone na obecnym etapie nie są zainteresowane w konfrontacji z

Rosją, na którą liczą, gdy chodzi o powstrzymywanie islamu z południa Azji, a,

być moŜe, teŜ ze wschodu chińskiej ekspansji. To napawa nadzieją, Ŝe do

zbrojnego starcia na Ukrainie nie dojdzie poczas trwającego kryzysu.

Tak czy inaczej, wszystko, co się odbywa na Ukrainie po II turze wyborów, jest

to woda na ukraiński nacjonalistyczny młyn, czego nie widzą polscy politycy.

A poza tym dobrze jest zastanowić się nad pytaniem: kto finasuje cały ten bunt –

Poliszczuk-W - Kryzys na Ukrainie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: