Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 26 - Wyjęty spod prawa.pdf - Pedersen Bente - SiwyMonia

BENTE PEDERSEN

WYJ Ħ TY SPOD PRAWA

To był spokojny rok, bez szczególnych wydarze ı . Według Raiji - wspaniale

pozbawiony wydarze ı .

Dla niej dzie ı powszedni, który wi ħ kszo Ļę ludzi odbierała jako szary, ozłocony był

po Ļ wiat Ģ szcz ħĻ cia.

Miała dwadzie Ļ cia dziewi ħę lat. Pod koniec roku Michaił sko ı czy cztery lata. Był do

niej podobny, cho ę z wiekiem rysy ojca stawały si ħ coraz bardziej widoczne w jego twarzy.

Mo Ň e tylko ona to dostrzegała, gdy obserwowała gesty i u Ļ miechy obu swych m ħŇ czyzn.

Michaił stanowił niezwykł Ģ mieszank ħ cech jej i Jewgienija. Nigdy nie mogła napatrze ę si ħ

na niego do syta, nacieszy ę tym, Ň e widzi w nim rysy swoje i m ħŇ a. Kochała ich obu tak, Ň e

a Ň bolało j Ģ w piersiach. Byli sensem jej Ň ycia. Stanowili jedyn Ģ przeszło Ļę , jak Ģ pami ħ tała.

Widziała siebie z nimi w przyszło Ļ ci. Nale Ň eli do siebie. Była szcz ħĻ liwa.

Raija nie oczekiwała wi ħ cej od Ň ycia.

ņ adnych dramatów.

ņ adnych gwałtownych prze Ň y ę .

Chciała tylko cichych i spokojnych dni.

Dom. Syn. M ĢŇ .

Nie chciała niczego innego. Bała si ħ wszelkiej odmiany.

Jej Ļ wiat był tu, nad brzegami Dwiny. ņ yła tera Ņ niejszo Ļ ci Ģ . Chciała by ę po prostu

zwyczajna.

Trwało to ju Ň trzy lata.

Trzy błogosławione, spokojne lata.

Jewgienij i Oleg dobrze sobie radzili. Po porwaniu statków „Antonia” i „Raija” trzy

lata temu dotrzymali słowa danego załodze.

Mieli teraz cztery jednostki. Poza „Antoni Ģ ” i „Raij Ģ ” - „Raij ħ Antoni ħ ” i „Sankt

Nikołaja”.

Pływały z własnymi załogami. Warunki Ň ycia były lepsze ni Ň u innych armatorów.

Lepiej wynagradzani członkowie załogi byli w stanie spłaci ę swoje długi.

Jewgienija i Olega nazywano mi ħ czakami, gdy si ħ na to zgodzili. Mówiono, Ň e ugi ħ li

si ħ pod naciskiem przest ħ pców.

Raij ħ cieszyło, Ň e zarówno Jewgienij, jak i Oleg potrafili zmieni ę zdanie i dokona ę

czego Ļ , na co inni by si ħ nie odwa Ň yli. Mo Ň e dlatego, Ň e sami zaczynali kiedy Ļ od zera.

Pami ħ tali, jak wygl Ģ dały szopy, nadal zwane przez niektórych domami. Pami ħ tali, Ň e mary-

narze to te Ň ludzie, podczas gdy inni łatwo o tym zapominali.

Wasilij został kapitanem na „Raiji”. Piotr tak Ň e pływał na „Raiji”. Jedynie jego blizny

zdradzały, jak bliski był utraty Ň ycia, gdy bunt na statku przerodził si ħ w porwanie, a potem w

now Ģ rebeli ħ .

W porcie nastała pracowita wiosna. Gdy stopniały lody, przygotowania poszły pełn Ģ

par Ģ . Na zachód wysyłano statki załadowane m Ģ k Ģ , drewnem oraz drobiazgami, które ludzie

mieszkaj Ģ cy wzdłu Ň norweskiego wybrze Ň a rzadko ogl Ģ dali.

Oleg popłyn Ģ ł na „Sankt Nikołaju”, ich nowym nabytku, któremu u Ň yczył swojego

imienia patron morskich podró Ň y.

Pozostałe łodzie tak Ň e ruszyły na zachód. Do Finnmarku.

Oleg z powa Ň n Ģ min Ģ zapytał Raij ħ , czy donik Ģ d nie t ħ skni i czy nie chciałaby

popłyn Ģę z nimi.

Byli wtedy sami. Raija czuła, Ň e Oleg nie zadałby tego pytania w obecno Ļ ci

Jewgienija.

Uczynił to z tak Ģ powag Ģ , Ň e Raija musiała zastanowi ę si ħ przez chwil ħ , by z całym

przekonaniem odpowiedzie ę , Ň e nie.

Ale chciała wiedzie ę , dlaczego o to spytał. Rozło Ň ył tylko r ħ ce z u Ļ miechem i

stwierdził, Ň e chyba nigdy nie przestanie si ħ zastanawia ę , co sobie my Ļ l Ģ kobiety.

„Raija” tak Ň e wypłyn ħ ła, po raz pierwszy od trzech lat bez Wasilija jako kapitana.

Zachorował jaki Ļ czas przed terminem wypłyni ħ cia. Zacz ħ ło si ħ od Ň oł Ģ dka. Nie był w

stanie utrzyma ę pokarmu ani płynów. Całe dnie le Ň ał z głow Ģ pochylon Ģ nad wiadrem i

Ň artował, Ň e potrzebowałby dodatkowego pod przeciwny koniec... Kaszlał krwi Ģ . Gwałtownie

schudł w ci Ģ gu tygodnia. I tak był szczupły, wi ħ c nie miał za bardzo z czego.

Jewgienij i Oleg musieli si ħ zdecydowa ę na wysłanie statku z innym kapitanem.

Wasilij ci ħŇ ko to prze Ň ył.

Raija unikała go od czasu, gdy zeszła na l Ģ d po rebelii, cho ę czasami musiała go

widywa ę . Ale nie szukała okazji, gdy Ň nie chciała mu utrudnia ę sytuacji. Robiła wszystko, by

przesta ę by ę obiektem t ħ sknoty Wasilija. Zbyt go lubiła, by mu przysparza ę utrapie ı . Oboje

dobrze wiedzieli, Ň e dla nich nie ma przyszło Ļ ci.

Wiele mogło ich poł Ģ czy ę - gdyby tego chcieli. Ale Raija wolała, by wła Ļ nie to ich

rozł Ģ czyło. Nie umiała odnale Ņę si ħ w układzie, w którym jedna ze stron była gotowa da ę o

wiele wi ħ cej, ni Ň ta druga mogła przyj Ģę .

Ale gdy le Ň ał chory, poszła do niego.

Mieszkał skromnie, ale na swoim.

Raija rozpoznała kobiet ħ , która si ħ przy nim krz Ģ tała. Widziała j Ģ ju Ň w porcie. Była

wychudzona, jej twarz nosiła Ļ lady Ň ycia pełnego trudów. Ale w oczach miała ogie ı .

Raija wiedziała, Ň e ten ogie ı płon Ģ ł dla Wasilija.

Była to Dagnija, wdowa po bracie Wasilija.

Raija starała si ħ pomóc przyjacielowi. Przyło Ň yła dłonie do jego ciała. Gładziła jego

zapadni ħ te policzki, a Ň oczy rozja Ļ niły mu si ħ blaskiem. Wywołała słaby u Ļ miech na jego

ustach. Ucieszyło j Ģ to. Dobrze, Ň e nadal była w nim ch ħę Ň ycia. Walki. Znak, Ň e si ħ nie

poddał.

Ale jej dłonie nie miały w sobie ciepła. Raija nie czuła Ň adnej ró Ň nicy. Wydawało jej

si ħ , Ň e podejmuje prób ħ uzdrowienia chorego bardziej dla zachowania pozorów ni Ň z

przekonania. Była to gra, która miała obudzi ę w Wasiliju ch ħę walki o Ň ycie. On przystał na

to. Dla niego było najwa Ň niejsze, Ň e w ogóle przyszła.

Dagniji to si ħ nie podobało.

Była przecie Ň kobiet Ģ . Kochała go - i miała oczy na swoim miejscu. Wiele rozumiała.

Dagnija nigdy nie straciła nadziei, Ň e zdob ħ dzie Wasilija. Mo Ň e i wspi Ģ ł si ħ rang Ģ , ale

w taki sposób, Ň e nigdy nie przestał by ę jednym z nich. Dagnija nigdy nie przyj ħ ła do

wiadomo Ļ ci, Ň e Wasilij si ħ z ni Ģ nie o Ň eni. Ona zechciałaby go nawet wtedy, gdyby uczynił to

z lito Ļ ci.

Raija odjechała ze Ļ wiadomo Ļ ci Ģ , Ň e nic nie osi Ģ gn ħ ła.

Jednak Wasilijowi si ħ polepszyło. Cała zasługa spłyn ħ ła na Raij ħ , cho ę temu

zaprzeczała. Ludzie odbierali to jako skromno Ļę .

To Dagniji Wasilij zawdzi ħ czał popraw ħ zdrowia. Pewnie tylko ona potwierdziłaby

słowa Raiji, ale przecie Ň nigdy ze sob Ģ nie rozmawiały. Mieszkały w tym samym mie Ļ cie, ale

dzieliło je co Ļ wi ħ cej ni Ň tylko odległo Ļę .

Raija tkała, a my Ļ li jej bł Ģ dziły. Patrzyła, jak kolory układaj Ģ si ħ we wzór. Miała to

by ę narzuta na łó Ň ko. Misza bawił si ħ na podłodze kł ħ bkami wełny. Raija wiedziała, Ň e synek

chciałby ju Ň wyj Ļę na dwór. Musiała tylko sko ı czy ę niebieskie pole. Kolor niebieski miał w

sobie co Ļ , co j Ģ poci Ģ gało. U Ň ywała wszystkich jego odcieni, wplataj Ģ c je jak małe jeziorka w

obszary br Ģ zów, zieleni, szaro Ļ ci, bieli i czerni.

Niebieski niósł ze sob Ģ t ħ sknot ħ .

Antonia zabrała Olg ħ do wozu i pop ħ dziła konia wzdłu Ň Dwiny. Uciekała od Ļ cian

swojego domu, które wpatrywały si ħ w ni Ģ oskar Ň ycielsko. A ona niczego nie Ň ałowała. A

je Ļ li nawet, to nie tak bardzo.

Ju Ň wcze Ļ niej prze Ň ywała takie stany. Udawało jej si ħ je przetrwa ę dlatego, Ň e

nazywała je do Ļ wiadczeniami, i dlatego, Ň e nie pozostawiała miejsca na Ň al. Tłumaczyła

sobie, Ň e to wła Ļ nie robi z niej człowieka.

Łatwiej było tak mówi ę , gdy jeszcze nie miała m ħŇ a i dziecka. Teraz było o wiele

trudniej.

To dlatego czuła niemy wyrzut Ļ cian.

Raija dostrzegła, Ň e przyjaciółk ħ co Ļ gn ħ bi. Znała j Ģ przecie Ň tak dobrze.

Kobiety siedziały na schodkach przed domem. Olga i Misza bawili si ħ na podwórzu

ograniczonym stajni Ģ i szop Ģ . Bykowowie mieli ju Ň niemal zagrod ħ w miejscu, gdzie

dotychczas stał tylko skromny dom nad brzegiem Dwiny.

- Co si ħ stało? - spytała Raija. Toni Ģ rozlu Ņ niła tasiemk ħ , któr Ģ przytrzymywała włosy.

Nigdy nie lubiła zwi Ģ zywa ę swoich loków. Teraz, jako dostojna mał Ň onka, musiała o tym

pami ħ ta ę . Sama si ħ do tego zmuszała jako do rodzaju pokuty.

- Pewnie mnie znienawidzisz - rzuciła cicho. Potarła podbródkiem o podci Ģ gni ħ te

kolana i popatrzyła na Raij ħ . W rzeczywisto Ļ ci nie ró Ň niły si ħ a Ň tak bardzo. Ale nie miała

Ň adnego prawa przywoływania przeszło Ļ ci przyjaciółki tylko dlatego, Ň e jej własne sumienie

nie było zbyt czyste...

- Od kiedy pomi ħ dzy przyjaciółmi mo Ň e panowa ę nienawi Ļę ? - spytała Raija.

Toni Ģ wzruszyła ramionami.

- Chciałam z tob Ģ porozmawia ę - rzuciła - bo trudno jest nosi ę co Ļ takiego samemu.

Cho ę pewnie powinnam.

Skierowała wzrok ku córce bawi Ģ cej si ħ z Misza.

- Mam nadziej ħ , Ň e ona odziedziczy wi ħ cej cech po Olegu ni Ň po mnie - westchn ħ ła.

- Chcesz si ħ całkiem pogr ĢŇ y ę ? - spytała Raija zrezygnowana. - Bo ja nie b ħ d ħ ci ħ

pociesza ę własnymi niedolami. Łatwo jest powiedzie ę komu Ļ , kto odsłania przed tob Ģ swoje

zmartwienia, Ň e tobie te Ň si ħ nie układa. Ale tak naprawd ħ to nic nie zmienia. W przyja Ņ ni

chodzi o co Ļ wi ħ cej ni Ň tylko wyznanie, Ň e obu stronom jest Ņ le. Bo mnie nie jest! Ale prosz ħ

bardzo, ty mo Ň esz powiedzie ę , jak bardzo cierpisz! Toni Ģ musiała si ħ roze Ļ mia ę .

- Ju Ň jest mi lepiej. Uniosła dumnie podbródek.

- Powtarzam sobie, Ň e ani troch ħ nie Ň ałuj ħ . Powtarzam to cały czas. Ale cholernie

długo trwa, zanim udaje mi si ħ w to uwierzy ę ... - Zerkn ħ ła na przyjaciółk ħ znad kolan

okrytych czarn Ģ spódnic Ģ . - Wtedy opada mnie cała reszta. Ze jestem kobiet Ģ pozbawion Ģ

poczucia moralno Ļ ci. ņ e nie mam sumienia. ņ e jestem niedobr Ģ gospodyni Ģ , niedobr Ģ Ň on Ģ ,

niedobr Ģ matk Ģ ... ņ e jestem najgorsz Ģ kobiet Ģ w Archangielsku.

Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 26 - Wyjęty spod prawa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: