Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl <<<>>> Zacznij zarabiać http://partner.e-sciagi.pl
1. Postępowanie administracyjne w Polsce okresu międzywojennego.
Na system postępowania adm. i sądowej kontroli administracji w Polsce okresu międzywojennego duży wpływ wywarły wzory austriackie. System sądowej kontroli adm. miał stanowić przedłużenie drogi dochodzenia przez obywatela swoich praw naruszonych przez organy adm.
Konstytucja z 17 marca 1921 r. przyjęła takie założenia dotyczące sądownictwa adm.:
- należy utworzyć odrębne, specjalne sądownictwo adm.
- sądownictwo to mają tworzyć sądy adm., na czele z Najwyższym Trybunałem Adm.
- w skład sądów adm. mają wchodzić sędziowie zawodowi oraz czynnik niezawodowy.
Punktem wyjścia dla prac legislacyjnych po I w. św., tzn. po odzyskaniu niepodległości Polski, był art. 71 Konstytucji z 17 marca 1921 r., który ustalał zasadę dwuinstancyjności (z wyjątkami). Tym sposobem wprowadzono zasadę dopuszczalności odwołania od orzeczeń organów zarówno rządowych jak i samorządowych.
Przedkonstytucyjne ustawodawstwo, zwłaszcza ustawa tymczasowa z 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz adm. II instancji oraz ustawy późniejsze przyjmowały system trzech instancji, przeto pojawiła się konieczność opracowania aktu ustawodawczego, uwzględniającego adm. tok postępowania z zasadą przyjętą w/w już artykule Konstytucji. Dlatego do Sejmu zgłoszono rządowy projekt ustawy w sprawie środków prawnych od orzeczeń władz adm., który został uchwalony jako ustawa w dniu 01.07. 1923 r.
Ustawa z 2 sierpnia 1922 r. o Najw. Tryb. Adm. nie w pełni jednak realizowała postanowienia konstytucji, ponieważ nie powołano sądów adm. w terenie. NTA składał się jedynie z sędziów zawodowych. NTA był powołany do orzekania legalności zarządzeń i orzeczeń org. adm. rządowej i samorządowej. Przyjęto klauzulę kompetencji generalnej - gdy jakikolwiek przepis prawny będzie mówił o post. adm. bez bliższego określenia tego post., to w tych przypadkach ma zastosowanie post. adm. ogólne. Skargę mógł złożyć tylko ten, kto uważał, że jego prawo podmiotowe zostało naruszone lub zagrożone przez zarządzenie lub orzeczenie administracji. Jeżeli NTA uznał skargę za uzasadnioną, uchylał zarządzenie lub orzeczenie, a organy adm. zobowiązane były wydać nowe zarządzenie lub orzeczenie.
W 1923 r. przystąpiono do właściwej kodyfikacji ogólnego postępowania adm. Prac tych podjęła się specjalna komisja, działająca najpierw przy Prezesie R.M., a później przy Ministrze Spraw Wew. Opracowany przez komisję projekt został opublikowany w tygodniku "Gazeta administracji i policji państwowej" w 1926 r., celem poddania publicznej dyskusji. Po tej dyskusji i ponownym opracowaniu Rada Ministrów w marcu 1928 r. uchwaliła projekt, który nabrał mocy prawnej jako rozporządzenie Prezydenta z 22 marca 1928 r.
2. Wpływ judykatury (orzecznictwa) NSA na doskonalenie zasad stosowania prawa adm.
Wprowadzona w 1980 r. sądowa kontrola legalności decyzji adm., sprawowana przez NSA, stała się ważnym środkiem ochrony praw i interesów obywateli, przyczyniła się do ujednolicenia wykładni prawa adm. oraz umacniania praworządności w działalności org. adm. Do 1990 r. skarga na decyzję adm. mogła być wniesiona do NSA tylko w enumeratywnie wyliczonych przypadkach, po 24 V 1990r. - o zmianie ustawy kpa, wprowadzono zasadę, że do NSA mogą być zaskarżane decyzje org. adm. publicznej z powodu ich niezgodności z prawem we wszystkich sprawach (klauzula generalna), z określonymi w ustawie wyjątkami.
Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu adm. wiąże w sprawie ten sąd oraz org. adm. Sąd adm. nie orzeka o istocie sprawy adm., lecz o jej legalności z prawem.
NSA jest władny orzekać nie tylko o zgodności z prawem decyzji ostatecznej bezpośrednio wskazanej w skardze, lecz także o zgodności z prawem wszystkich poprzednich decyzji organów administracji, rozstrzygających o istocie tego samego stosunku adm.-prawnego, chociażby nawet były wydane w trybie wznowienia post.
Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu NSA wiąże sąd i org. adm., dopóki nie nastąpią zmiany stanu prawnego, w świetle których ta ocena prawna traci aktualność.
3. Dokonać charakterystyki prac nad przebudową i doskonaleniem prawa o postępowaniu administracyjnym po II wojnie światowej.
N.S.A.
Dążenia dotyczące powołania w Polsce Ludowej sądownictwa adm. pojawiły się już w 1945 r. Można te dążenia ująć w trzy okresy:
I okres - lata 1945-1948; wystąpienia poszczególnych autorów domagających się w swych publikacjach powołania sądownictwa adm.
II okres - lata 1956-1957; na fali ogólnonarodowej dyskusji nad węzłowymi zagadnieniami ustrojowymi ożyły postulaty odnoszące się do powołania sądownictwa adm. w Polsce. Inicjatywę podjęło Zrzeszenie Prawników Polskich. Zrzeszenie to było autorem projektu ustawy o powołaniu sądów orzekających o zgodności decyzji adm. z prawem. Projekt został odrzucony.
III okres - zaczął się od 1968 r., a zakończył się uchwaleniem przez Sejm 31 stycznia 1980 r. ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks Postępowania Adm.
K.P.A.
Prace nad gruntowną przebudową prawa o postęp. adm. rozpoczęto opracowaniem projektu kodeksu w 1957 r. przez Komisję Prawa Adm. przy Zarządzie Głównym Zrzeszenia Prawników Polskich. Okres prac nad projektem k.p.a. otwiera zarządzenie nr.16 Prezesa R.M. z 28 stycznia 1958 r. w sprawie powołania komisji do opracowania projektu przepisów o postępowaniu adm. Są dwa okresy pracy komisji:
I okres - opracowanie projektu k.p.a.
II okres - publiczna dyskusja i analiza zgłoszonych uwag oraz opinii (1959 r.)
Dnia 10 marca 1960 r. Rada Ministrów uchwaliła projekt ustawy - Kodeks postęp. adm., który dnia 15 marca został wniesiony do laski marszałkowskiej jako rządowy projekt ustawy. Dnia 14 czerwca 1960 r. Sejm uchwalił rządowy projekt ustawy k.p.a. z proponowanymi przez Komisję sejmową poprawkami.
4. Zakres obowiązywania k.p.a.
K.p.a. normuje postępowanie:
- przed organami adm. państwowej oraz organami sam. teryt. w należących do kompetencji tych organów w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji adm.
- w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość między organami adm. państwowej i organami sam. teryt. oraz między tymi organami a sądami
- w sprawach zaskarżenia decyzji adm. do NSA z powodu ich niezgodności z prawem
- w sprawach wydawania zaświadczeń.
K.p.a. stosuje się także w postęp. przed organami:
- państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych
- organizacji zawodowych, sam., spółdzielczych i innych organizacji społecznych - gdy są one powołane z mocy prawa do załatwiania spraw w/w.
K.p.a. normuje także postępowanie w sprawie skarg i wniosków.
5. Właściwość rzeczowa i miejscowa w rozumieniu k.p.a.
Właściwość organów adm.- zdolność prawna organu do rozpoznawania i rozstrzygania określonego rodzaju spraw w postępowaniu administracyjnym:
Właściwość ustawowa - wynika wprost z przepisów prawa (art. 19 kpa), dzieli się na dwa rodzaje:
- rzeczowa
resortowa - wskazuje pion organów adm. powołanych do rozpatrywania i rozstrzygania spraw określonego rodzaju
instancyjna - określa, który organ danego pionu ma sprawę rozpatrzeć i rozstrzygnąć.
- miejscowa - zdolność prawna org. adm. do rozpoznania i załatwienia spraw danej kategorii na obszarze określonej jednostki podziału terytorium kraju (art.21 kpa)
a) we wszystkich sprawach, właściwość miejscową ustala się wg. miejsca zamieszkania (oprócz spraw dot. nieruchomości oraz prowadzenia zakładu pracy)
b) wg. miejsca położenia danej nieruchomości, wg. miejsca gdzie był albo będzie prowadzony zakład pracy
c) jeśli nie można wg. a i b, to wg. miejsca zdarzenia dającego podstawę do wszczęcia postępowania.
6. Rodzaje postępowań.
Postępowanie adm.:
- ogólne - to takie post., które ma w zasadzie powszechne zastosowanie, tj. stosuje się je we wszystkich sprawach indywidualnych, rozstrzyganych dacyzjami adm.
- szczególne - są to wyłączone rodzaje spraw spod post. adm. ogólnego, tworzące odrębne post. szczególne (postępowanie egzekucyjne w adm., w sprawach wykroczeń, w sprawach karnych skargowych, przed org. polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych).
7. Zasada legalności postępowania administracyjnego.
Zasada ogólna legalności jest kontynuacją utrzymanego w mocy art. 3 ust. 2 Konstytucji z 1952 r., który stanowi, iż wszystkie organy władzy i adm. państwowej działają na podstawie przepisów prawa. Niemal analogiczny obowiązek wynika z art. 6 kpa. Zauważyć tu warto, Ze również partie polit. posiadają taki obowiązek.
Oparcie działalności władz i adm. państwowej na prawie oznacza z jednej strony obowiązek org. do wykonywania obowiązujących przepisów i to do wykonania należytego, tj. zgodnego z ich właściwym sensem i celem, którym jest zawsze interes obywateli - strony, z drugiej zaś strony znaczy to, że organ adm. nie może podejmować i prowadzić działalności do której prawo go nieupoważnia, nie może sam dla siebie tworzyć prawa w poszczególnych przypadkach.
8. Zasada praworządności (art. 7 kpa).
Praworządność polega na ścisłym przestrzeganiu prawa tak przez wszystkie organy, instytucje oraz organizacje realizujące funkcje państwa, jak też przez samych obywateli, zwłaszcza mających wpływ na realizację ogólnych zasad funkcjonowania demokratycznego państwa prawa, wyznaczających treść norm, którymi prawodawca się posługuje. Naruszenie zasad urzeczywistniania kompetencji przypisanych organowi, stanowi obrazę etyki i moralności, a przede wszystkim ogólnoludzkich wartości. Szczególna odpowiedzialność decyzyjna ciąży w tym zakresie na osobach mających wpływ na działalność decyzyjną w imieniu państwa. W kpa jest szereg instytucji powołanych do realizacji zasady praworządności:
- do wydawania decyzji musi istnieć podstawa prawna (nie ma tu domniemania kompetencji).
- kompetencja do uchylenia (zmiany) decyzji jako nieważnej, tzn. gdy wydano ją bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa ( rażące to takie naruszenie prawa, które pociąga za sobą skutki społ. lub gosp., które są niedopogodzenia z wymaganiami praworządności).
Pracownik adm. prowadzący sprawę nie może bez konsekwencji dyscyplinarnych, występować w roli biernego obserwatora działalności często naruszającej prawo uczestników takiego postęp. Zasada ta wymaga, by uczestnicy post. nie przekraczali swych uprawnień, a organ z urzędu jest obowiązany do przestrzegania praworządności.
9. Zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów prowadzących postępowanie administracyjne (art.8 kpa).
Jednym z zasadniczych postulatów demokratycznego państwa prawa jest obowiązek organów prowadzących post. adm. pozyskiwania zaufania obywateli do państwa. Obowiązek ten ciąży na wszystkich org. i pracownikach w nich zatrudnionych. Wg. tej zasady org. załatwiające sprawę w każdym przejawie swojej działalności zarówno zew. i wew. uzewnętrzniają troskę i chęć właściwego urzeczywistniania podstawowych zasad demokratycznego państwa prawa. Sposoby mogą być różne np., obiektywne gromadzenie dowodów.
10. Zasada informowania stron o ich prawach i obowiązkach (art.9 kpa).
Niemałe znaczenie ma ta zasada - o informowaniu stron o ich prawach i obowiązkach oraz czuwania nad tym, by strony i inne osoby uczestniczące w post. adm. dla załatwienia sprawy nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa. Tym samym ustawodawca dokonał wyłomu, że "nieznajomością prawa nie można się tłumaczyć", czy że "nieznajomość prawa szkodzi". Strona może więc nie znać prawa, ale urzędnik załatwiający sprawę ma prawny obowiązek znajomości prawa, wiążącego się z przedmiotem sprawy.
11. Zasada czynnego udziału stron w każdym stadium postępowania adm. (art.10 1 kpa).
Artykuł ten mówi o prawie strony do udziału "w każdym stadium post.", a więc także w post. wyjaśniającym. Postępowanie to, to całokształt czynności podejmowanych przez organ procedujący post. adm. mające na celu rozstrzygnięcie i załatwienie sprawy. A więc w każdej sprawie, która kończy się decyzją adm. organ prowadzący post. ma obowiązek umożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zgromadzonych dowodów oraz opinii, które mają charakter dowodu.
12. Zasada wyjaśniania zasadności przesłanek sprawy i decyzji (art 11 kpa)
Obowiązek ten urzeczywistniany jest z reguły w postaci faktycznego i prawnego uzasadnienia decyzji. Nie wystarcza samo stwierdzenie motywów, jakimi kierował się organ przy wydaniu decyzji, trzeba ponadto - dla ważności decyzji - wykazać stronie zasadność oparcia decyzji na dowodach, które organ uznał i na których oparł tą decyzję, oraz przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności dowodowej. Szczególnie ważna jest przesłanka słusznego interesu strony, która winna być brana pod uwagę. Uzasadnienie decyzji adm. powinno stanowić wytłumaczenie rozstrzygnięcia. Treść uzasadnienia powinna zawierać również uczciwe wyjaśnienie jego zawiłości i sformułowania.
13. Zasada wnikliwości i szybkości postępowania organu załatwiającego sprawę administracyjną (art.12 1 kpa).
W zasadzie tej położono nacisk na ekonomiczną stronę post. adm., wyrażającą się w oszczędności czasu ludzkiego oraz w oszczędności środków.
Decyzję można i należy wydać niezwłocznie tylko wtedy, gdy zbędne jest przeprowadzanie post. wyjaśniającego (art. 12 2). Nakaz szybkości powiązany jest ściśle z wnikliwością, a więc szybkość, ale nie za wszelką cenę, a przede wszystkim nie za cenę naruszania zasady prawdy obiektywnej. Podstawowym czynnikiem warunkującym właściwie pojętą szybkość post. wyjaśniającego jest wybór możliwie najprostszego sposobu uzyskania dowodów, opinii, informacji.
14. Zasada prawdy obiektywnej (art. 7 kpa)
W toku post. adm. organy adm. "podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego". Jest to bezwzględna dyrektywa post. adm., w szczególności postępowania dowodowego i odnosi się bezpośrednio do kwestii ustaleń faktycznych. Zasada ta oznacza obowiązek opierania decyzji wyłącznie na faktach i ustaleniach zgodnych z rzeczywistością. Nie motywy poli., ideologiczne czy światopoglądowe powinny być dyrektywą procedowania decyzji sprawy, lecz jedynie ustalone fakty. Tu nie może być wyjątków. Zasada ta łączy się ściśle z zasadą legalności.
15. Zasada ugodowego załatwiania spraw spornych (art. 13 1 kpa).
Wynika tu obowiązek dla org. adm. do podejmowania czynności skłaniających strony do zawarcia ugody. Sprowadza się to do przekonywania stron, że ugoda będzie dla nich bardziej korzystna, gdyż będą one mogły w sposób bardziej elastyczny określić stosunki między sobą.
16. Zasada pisemnej formy załatwiania sprawy (art. 14 kpa).
Utrwalenie w formie pisemnej przebiegu postępowania adm. stanowi bardzo istotny element ochrony praw i dóbr osobistych oraz słusznych interesów obywateli, a także interesu społ. Forma pisemna ułatwia odtworzenie dokładnego i całościowego obrazu post. w razie post. odwoławczego czy nadzorczego.
17. Zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 1, art. 127 kpa).
Polega ona na tym, że stronom oraz innym podmiotom występującym w post. na prawach strony przysługuje prawo zaskarżenia niekorzystnego rozstrzygnięcia do organu wyższego stopnia. Org. odwoławczy rozstrzyga ponownie sprawę pod względem merytorycznym, przeprowadzając w miarę potrzeby dalsze post. wyjaśniające. Może też korygować wady prawne decyzji, wady w ocenie okoliczności faktycznych.
Uznanie przez org. odwoławczy ustaleń I instancji a priori za prawidłowe i wiążące stanowi naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania, co powoduje zasadność naruszenia art. 15 kpa oraz przepisów o post. dowodowym.
18. Sprawa w znaczeniu k.p.a.
Sprawa to pewna potoczna nazwa, której używamy wtedy, gdy mamy na myśli starania obywatela o załatwienie jakiejś kwestii np. rejestracji działalności gosp., wydania zezwolenia na budowę, służącą do oznaczenia tego, co ma związek z jednym jakimś zagadnieniem, albo z jedną poszczególną, konkretną sytuacją. Pojęcie "sprawa" jest wieloznaczne.
Sprawa używana jest potocznie też w znaczeniu szerszym zakresowo, mianowicie dla oznaczenia wielkich zespołów zagadnień i zadań.
W post. adm. pojęcie sprawa oznacza to wszystko, co dotyczy zetknięcia się adm. publicznej z obywatelami, przedsiębiorcami, organizacjami społ. w jednej poszczególnej, konkretnej sytuacji (wszystkie czynności adm. i obywatela w konkretnej sytuacji od wszczęcia post. do jej zakończenia).
19. Zasada równości stron w postępowaniu administracyjnym.
Wynika to z całości zasad kpa, tzn. że każda strona w postępowaniu jest traktowana przez organ w taki sam sposób, bez jakiegokolwiek uprzywilejowania.
Na państwie, jego organach i instytucjach, ciąży nie tylko obowiązek powstrzymania się od stronniczej oraz nieuzasadnionej ingerencji w prawa człowieka, ale także ochrony obywatela przez ingerencjami ze strony osób trzecich. Obywatel czuł się będzie bezpiecznie, jeśli nie będzie narażony na samowolę państwa i nieuzasadnione ingerencje w jego prawa ze strony org. tego państwa.
20. Zasada poszanowania i ochrony dóbr osobistych.
Zasada ta wynika z wszystkich w/w zasad, a w szczególności łączy się z zasadą praworządności i legalności, a skutkuje bezpośrednio na zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów prowadzących post. adm. W czasie prowadzenia post. adm. organ je prowadzący nie może naruszyć dóbr osobistych strony lub innych podmiotów uczestniczących w post., które obejmują ochronę życia, zdrowia, życia rodzinnego, godności osobistej, nietykalności cielesnej, czci (dobrego imienia), nazwiska, tajemnicy korespondencji, nietykalności mieszkania, wynalazczości). Dowody tak zdobyte, tzn. z naruszeniem prawa, nie mogą być wykorzystane w toczącym się post.
21. Zasada ochrony praw człowieka w postępowaniu administracyjnym.
Polska 26 listopada 1991 r. podpisała Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Ona to nakłada na państwo obowiązek poszanowania godności i myśli, sumienia, wyznania, wolności nauki, działalności gosp., ideałów, obiektywnej historii narodu i państwa.
Każdy człowiek ma prawo do życia godnego i to w podstawowych założeniach ma mu państwo zapewnić.
22. Rozstrzyganie sporów o właściwość organów administracyjnych (art. 22 1 kpa).
Organy prowadzące post. mają obowiązek z urzędu przestrzegać swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Właściwość org. adm. ma w zasadzie charakter wyłączny, tzn. nie dopuszcza się możliwości wkraczania innego nieupoważnionego organu w sferę właściwości (kompetencji) innego organu.
Spory o właściwość:
a) między org. adm. publicznej (rządowej, samorządowej) mogą przyjąć dwojaki charakter:
- pozytywny - gdy dwa lub więcej org. adm. uważa się za właściwy do załatwienia sprawy
- negatywny - gdy żaden organ nie uważa się za właściwy do załatwienia sprawy.
b) między organami gminy w sprawach należących do zadań własnych - rozstrzygają sam. kolegia odwoławcze, a w sprawach zleconych w jednym województwie - wojewoda, a w sprawach zleconych gmin w różnych woj. - minister właściwy do spraw adm.
c) między kierownikami rejonowymi urzędów rządowej adm ogólnej - wspólny dla nich wojewoda, a w różnych województwach oraz między wojewodami - minister właściwy do spraw adm.
d) pomiędzy org. adm. państwowej a org. sam. teryt. rozstrzyga Prezes R.M. w trybie adm.
e) między org. sam. teryt. a terenowymi org. adm. państwowej rozstrzyga NSA.
f) między org. adm. a sądami powszechnymi rozstrzyga Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym (trzech sędziów Sądu Najwyższego, przedstawiciel Min. Spraw. i Min. zainteresowanego sprawą).
23. Pojęcie strony w rozumieniu k.p.a. - podać przykłady stron z różnych dziedzin administracji, adresat decyzji administracyjnej (art. 28 kpa).
art. 28 : "Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy post. albo kto żąda czynności org. ze względu na swój interes prawny lub obowiązek".
Stronami mogą być:
- osoby fizyczne
- osoby prawne
- gdy chodzi o państwowe jedn. organizacyjne i org. społ. - także jedn. nie posiadające osobowości prawnej.
Zdolność adm.-prawna - prawna możliwość występowania jako strona w postępowaniu adm.
Zdolność prawna - zdolność do posiadania określonych praw i obowiązków w zakresie prawa cywilnego, posiada ją każda osoba fizyczna.
Zdolność do czynności prawnych - daje stronie zdolność procesową, czyli możliwość samodzielnego i skutecznego działania w post.:
- pełna zdolność do czynności prawnych (osoba pełnoletnia)
- ograniczona zdolność (małoletni powyżej 13 lat, osoba częściowo ubezwłasnowolniona)
- pozbawienie tej zdolności (małoletni do 13 lat, osoba całkowicie ubezwłasnowolniona)
Pełnomocnictwo procesowe (jednostronna czynność prawna) - pełnomocnikiem strony może być każda osoba fizyczna posiadająca zdolność procesową, której zostanie udzielone pełnomocnictwo pisemne lub ustne wniesione do protokołu.
Podmioty na prawach strony - prawo procesowe dopuszcza do uczestnictwa w post. organizację społ, prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich, ale nie są one stronami, gdyż post. nie toczy się w ich "własnej" sprawie.
24. Wszczęcie ogólnego postępowania adm. Jego fazy. W jakich przypadkach wszczyna się postępowanie.
Art. 61 1 "Post. adm. wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu".
Art. 31 1 "a także na żądanie org. społ., jeśli jest to zgodne z jej celami statutowymi i przemawia za tym interes społ."
Art. 182 "a także na żądanie prokuratora, w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem".
Rzecznik Praw Obywatelskich może także, tak samo jak prokurator, żądać wszczęcia post. adm.
Są trzy fazy post. adm.:
1. wszczęcie post.
2. post. wyjaśniające
3. zakończenie post.
Wszczęcie post. obejmuje czynności org. adm. państwowej, org. prowadzącego post. względnie czynności stron post, do nich należą:
- wniesienie żądania strony, względnie podjęcie czynności przez org. powodujący wszczęcie post. z urzędu. Najczęściej wszczyna się post. na wniosek strony.
- obejmują wstępną merytoryczną ocenę podania strony (zasadność podania) oraz ocenę formalną (ogranicza się do stwierdzenia czy podanie odpowiada przepisom kpa).
- ocena własnej zdolności org. do przeprowadzenia postępowania. i rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli org. uzna się za niekompetentny ma on obowiązek przesłać podanie do kompetentnego org.
- zawiadomienie osób będących stronami w sprawie o wszczęciu post. z urzędu lub na wniosek strony. O tym czy post. adm. może być wszczęte na wniosek strony czy z urzędu przesądzają przepisy prawa materialnego.
Strona nie może doznać uszczerbku ze względu na swą nieznajomość prawa, tzn nie można pisma zwrócić mimo braków formalnych, tylko strona jest wzywana do urzędu w celu ich usunięcia - uzupełnienia danych.
25. Rozstrzyganie sporów o właściwość pomiędzy organami administracji a sądami rozstrzyga Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym (trzech sędziów Sądu Najwyższego, przedstawiciel Min. Spraw. i Min. zainteresowanego sprawą).
Z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o tą właściwość mogą wystąpić:
- w razie sporu pozytywnego - org. adm., sąd,
- w razie sporu negatywnego - strona,
niezależnie od rodzaju sporu Min. Spraw. oraz Prokurator Generalny.
26. Pełnomocnik w postępowaniu adm. i przed NSA
Przepisy o NSA nie regulują kwestii pełnomocnictwa, a zatem opieramy się tu na kpc (wyróżniamy przedstawicielstwo: ustawowe, wg. przepisów, pełnomocnictwo, z woli osoby reprezentowanej).
Pełnomocnikiem org adm. jest jego pracownik, pracownik org. nadrzędnego lub radca prawny.
27. Udział organizacji społecznych i mediów w postępowaniu administracyjnym.
Organizacja społ. - to org. zawodowa, samorządowa, spółdzielcza. Przyznanie jej praw procesowych jest uzależnione od spełnienia dwu łącznych przesłanek:
- jest to uzasadnione celami statutowymi organizacji, np. wydanie pozwolenia wodnoprawnego,
- zachodzi potrzeba ochrony interesu społ.; gdy skutki decyzji wpływać będą nie tylko na strony, ale też na inne podmioty, na otoczenie.
Organizacja społ. ma prawa procesowe:
a) żądanie wszczęcia postępowania w indywidualnej sprawie
b) dopuszczanie jej do już toczącego się post., w sprawie dotyczącej innej osoby.
Art. 248 1 - skargi i wnioski przekazane przez redakcje prasowe do właściwych org. podlegają rozpatrzeniu w zwykłym trybie.
Art. 250 1 - artykuły i notatki, które opublikowano w prasie a mają znamiona skargi lub wniosku i zostaną one przesłane do org. adm., zostaną rozpatrzone i załatwione w określonym trybie.
28. Udział prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich w post. adm.
Nastąpiło rozbudowanie systemu gwarancji prawnych praworządnego działania org. adm., przez poddanie ich kontroli sprawowanej przez niezależny od nich organ. Prokurator ma prawa procesowe:
- żądanie wszczęcia post. w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem (art.182)
- jeżeli post. w danej sprawie toczy się, prokurator ma prawo udziału w post., aby post. i rozstrzygnięcie sprawy było zgodne z prawem (art. 183 1 kpa).
- jeżeli post. zostało zakończone, prokuratorowi od decyzji ostatecznej służą dwa środki zaskarżenia:
sprzeciw - na drodze adm.
skarga - na drodze sądowej.
Rzecznika Praw Obywatelskich powołano w celu rozbudowania systemu gwarancji prawnych przestrzegania praw i wolności obywatelskich. M...
stary_hipis