setka DR 100.pdf

Nr 100 czerwiec 2010 r.

redakcja:

opiekun: mgr Grzegorz Kalejta

redaktor naczelny: Agnieszka Zdancewicz

sekretarz gazety: Agnieszka Kochańska

Graika: Oskar Jamrozek

skład komputerowy: Agnieszka Zdancewicz

współpraca: Sylwia Urbanowicz, Małgorzata Wojtowicz, Paweł Jurgielewicz, Joanna Wierzbińska,

Aleksandra Wierzbińska, Ewa „Red” Czuper, Agnieszka Kochańska, Agnieszka Bienio, Natalia Ołów, Aleksandra Mac-

kiewicz, Ewelina „Blodeuwedd” Wasilewska, Natalia Wilczyńska, Barbara Truchan

kontakt: rewelacyjna@gazeta.pl

Gazeta zespołu szkół nr 2 w suwałkach

W tym miejscu miał znaleźć się wstęp napisany przez ś.p. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Redak-

cja uzyskała informację od pracowników Kancelarii Prezydenta RP (Zespół do Spraw Wystąpień), że

takie wystąpienie Prezydenta zostanie przesłane do połowy maja 2010 roku.

nuMer setnY GazetY „druGI ruLez”

pewnych zdarzeń, zachowań w ujęciu potocznym,

rzeczy dobrych. Takim dobrem w naszym szkolnym

życiu, do którego już prawie wszyscy się przyzwy-

czaili jest wydawana cyklicznie gazeta „Drugi Ru-

lez”. Ten numer, który czytamy to setny jej wydanie.

Ten właśnie środek masowego przekazu ma istotny

wpływ na nasze wzajemne relacje ( zwłaszcza uczeń

- nauczyciel). Ta systematyczna praca przez wiele lat,

kolejnych redaktorów, uczniów pracujących w redak-

cji pod opieką Pana Grzegorza Kalejty, to efekt na-

rodzin prawdziwej gazety. Za tę bardzo dobrą pracę

dziękuję i czekam jako czytelnik na dalsze wydania.

Życzę całej redakcji i opiekunowi sukcesów i pełnej

satysfakcji z tej społecznej pracy.

Z okazji tak miłego jubileuszu przygotowałem dla re-

dakcji i opiekunowi mały prezent, zapraszam po od-

biór, jest już on do przejęcia.

Romuald Borkowski

trudno o pomysły efemeryczne i jednorazowe.

Trudniej przez wiele miesięcy, a nawet lat kontynu-

ować jakiś projekt, zmagać się z codziennością i znie-

chęceniem, udoskonalać, rozwijać, poprawiać. I nie

zwątpić.

Redakcja gazety II LO „Drugi Rulez” wraz z jej po-

mysłodawcą i opiekunem Panem Grzegorzem Kalejtą

wydaje jubileuszowy - setny numer pisma. W skali

ogólnoprasowej sto numerów to duże osiągnięcie, a

w skali gazety szkolnej to rzecz niespotykana. Cieszę

się również z tego, ze pismo trzyma wysoki poziom,

nie ulegając pokusie taniej sensacji, co jest plagą

współczesnych mediów.

Gratuluję Redakcji wytrwałości i życzę niegasnącej

inwencji twórczej oraz przyjemności z pisania o lu-

dziach i świecie. Z niecierpliwością czekam na kolej-

ny numer.

Zbigniew Pawłowski

nuMer setnY GazetY „druGI ruLez”

J ako ludzie bardzo łatwo przyzwyczajamy się do do

M iarą wielkich rzeczy jest ich trwałość. Nie-

nasza redakcja wYzwań sIę nIe boI! tYM razeM udaLIśY sIę

do wIceprezYdenta MIasta suwałk -

pana Marka buczYńskIeGo.

DR: Zna Pan suwalskie gazety szkolne?

MB: Trudno mi sobie wszystkie przy-

pomnieć. Wiem, że jest „Licealista” w I

LO, „Zeteścior” w ZST, kojarzę również

gazetę Zespołu Szkół nr 8.

DR: Która z tych gazet jest najlepsza?

MB: Niestety nie mogę w chwili obecnej

żadnej ocenić. Gdybym miał to zrobić,

musiałbym zobaczyć ostatnio wydawa-

ne numery. Według mnie każda gazeta

ma swoją specyikę i każda jest na swój

sposób dobra.

DR: Co sądzi Pan o naszej gazecie?

MB: Jak już wcześniej wspomniałem,

nie jestem na bieżąco wydawanych przez

Was numerów. Skoro gazeta dotarła do

setnego numeru, to wydaje mi się, że

jest gazetą potrzebną dla społeczności

szkolnej.

Pan Marek Buczyński był również naszym gościem

01.12.2009r.

DR: Czy w młodości miał Pan jakiś kontakt z media-

mi?

DRUGI RULEZ: Czy mógłby Pan powiedzieć kilka

zdań o sobie?

MB: Oj tak, przez szesnaście lat pracowałem jak dzien-

nikarz w TVP, a na studiach pracowałem w rozgłośni

akademickiej.

MAREK BUCZyńSKI: Nazywam się Marek Bu-

czyński. Jestem zastępcą prezydenta miasta Suwałk,

który bezpośrednio nadzoruje w mieście: oświatę,

kulturę , sport, pomoc społeczną, opiekę zdrowotną i

jeszcze na dokładkę urząd stanu cywilnego.

DR: Czego Pan życzy redakcji DR z okazji jubile-

uszu?

MB: Czego życzę? Przede wszystkim wytrwałości,

entuzjazmu i zapału do tego, byście nadal chcieli re-

dagować swoją gazetę. Przyda się Wam trochę odwagi

w wyrażaniu sądów i wyrozumiałych nauczycieli, bo

„prawdziwa cnota krytyki się nie boi.”

DR: Kiedy po raz pierwszy spotkał się Pan z miesięcz-

nikiem DR wydawanym w ZS 2?

MB: Oj, trudno mi sobie przypomnieć. Było to do-

brych, kilka lat temu podczas spotkania z Panem

Grzegorzem Kalejtą. Był pewien okres czasu, w którym

regularnie śledziłem waszą pracę. Starałem się co mie-

siąc odwiedzić stronę internetową i przeczytać stresz-

czenia poszczególnych numerów. Przyznaję, że ostatnio

brakuje mi czasu i nie jestem na bieżąco.

DR: Dziękuję za rozmowę.

MB: Dziękuję bardzo.

Agnieszka Zdancewicz

nuMer setnY GazetY „druGI ruLez”

nasza „setka”

Nasz setny numer stał się faktem. Jego

wydania zaczęliśmy planować już we

wrześniu 2009 r. Cóż, ciągle okazywało

się, że coś stoi na przeszkodzie. Z wielu

śmiałych planów musieliśmy zrezygno-

wać.

Najpiękniejszą przygodą, po której pozo-

staną nam wspomnienia do końca życia,

był pomysł, żeby wstęp do tego wydania

napisał Pan Prezydent RP Lech Kaczyń-

ski. Ku naszemu zdziwieniu uzyskaliśmy

zgodę. Gdybym chciał wszystko opisać,

powstałaby długa historia. Ale wszystko

stanęło na tym, że mamy napisać oicjalne

pismo (podpisał je również Pan Dyrektor

R. Borkowski). Pan Prezydent zażyczył

też, byśmy przesłali 3 kolejne numery,

ponieważ chciał zapoznać się z naszym

pismem! Zespół do Spraw Wystąpień

Prezydenta RP poprosił następnie, byśmy

przesłali makietę jubileuszowego nume-

ru. Wszystko było już uzgodnione i do-

pięte. Jeszcze 9 kwietnia znastawialiśmy

się, czy wywiążemy się z narzuconych

sobie terminów. A wspomniany Zespół

informował, że wszystko jest na dobrej

drodze. Trudno więc wyobrazić, co po-

czuliśmy, kiedy dowiedzieliśmy się o ka-

tastroie smoleńskiej.

Nasz jubileusz jest więc naznaczony pew-

ną dozą żałoby. Z wielu stron przebija też

lekka nuta nostalgii. Przez naszą Redak-

cję przewinęło się tylu wspaniałych ludzi,

którzy pozostawili po sobie wspomnienia.

Wiemy, że to już nigdy więcej się nie po-

wtórzy. Może nawet nigdy się więcej nie

spotkamy. Z każdym rokiem szkolnym

trzeba zaczynać niemal od nowa. Zdaje-

my sobie sprawę, że nic nie trwa wiecznie

i nie wiadomo, ile jeszcze będzie następ-

nych numerów. Czy będą chętni do pracy

w redakcji, czy kolejne roczniki uczniów

porwie dziennikarska przygoda.

W tym wszystkim jakoś mieści się moja

rola jako opiekuna. A nie jest to łatwa

rzecz. To raczej ciągły stres i „walka”.

O to, by były teksty, by nie przekroczyć

terminów, by graika była odpowiednia

(i by w ogóle była), by przewidzieć na-

kład, który trzeba przecież rozprowadzić.

Rzadko widzę laury, za to nie brakuje

pretensji, przeinaczeń, czy tylko zwykłej

bezinteresownej złośliwości. Bryll – je-

den z tych, po których lubię często sięgać

– ujął to krótko: „Sfałszowano nas bar-

dzo dokładnie”. Od początku mojej pracy

jako opiekuna podjąłem decyzję, że nie

będę korzystał ze szkolnej kserokopiarki.

Musimy się więc sami inansować, szu-

kać sponsorów lub tylko liczyć na samych

siebie. Ogromną pomoc i życzliwość oka-

zuje nam Pan Wojciech Szulc. My na nie-

go mówimy: Pan Wojtek. Wraz z Sylwią

Urbanowicz traktowaliśmy go niemal jako

członka redakcji. Jego postawa utwierdza

nas w przekonaniu, że są jeszcze na tym

świecie ludzie bezinteresowni, którzy po-

traią z uśmiechem powiedzieć krótkie „w

porządku”. Panie Wojtku, dziękujemy!

Nie mógłbym zapomnieć o kilku wyjąt-

kowych osobach, które poznałem tyl-

ko dzięki pismu „DR”. Pierwszym był

Paweł Barański, niezwykły talent. Jego

opowiadania mogą spokojnie stawać w

szranki z pierwszą „ligą” współczesnych

młodych prozaików. Gdyby tylko chciał

więcej pisać. Drugi to Wiktor Gardocki,

twórca o niezwykłej wprost wrażliwości.

Ubolewam, że straciłem z nim kontakt.

Liczę jednak, że nadal się rozwija i nie

marnuje swoich licznych talentów. Oso-

bą, która wnosiła mnóstwo ożywczego

fermentu w życie pisma był Mateusz Bi-

ziewski. Myśmy mówili krótko „Bizon”.

Jego szaleńcze pomysły tak często stawa-

ły się ciałem. Osobą, która zasłużyła na

oddzielny artykuł była Sylwia Urbano-

wicz. To właściwie pewien etap w historii

pisma. Stworzyliśmy taką cezurę: przed i

po Sylwii.

waliśmy bohaterów pisanych przez nas

opowiadań. To Pan Dyrektor nie mrugnął

okiem, kiedy poprosiliśmy o pomoc w

zorganizowaniu wyjazdów na konkursy.

Nasze sukcesy to w ogromnej mierze tak-

że jego zasługa. Nigdy nie zapomnę dłu-

giej rozmowy po bardzo nieżyczliwym

nam artykule w „Kurierze Porannym”.

Pan Borkowski pokazał wtedy swoją sta-

nowczość i determinację. Zawsze będzie-

my pamiętać jego wizyty na naszych spo-

tkaniach. A najlepiej nam się rozmawiało

w wakacje! Cóż, nasza redakcja tak już

ma, że pamiętamy o sobie także w czasie

wolnym od nauki.

Musimy też przyznać, że również Pan

Dyrektor Ignacy Ołów i Pan Zbigniew

Pawłowski okazują nam ogromną sym-

patię. Dwa z naszych numerów to owoc

bardzo bliskiej współpracy z Panem Z.

Pawłowskim, czyli opiekunem jednego

z wcześniejszych pism II LO. Dodajmy,

że pomimo natłoku obowiązków, zawsze

znajduje czas, żeby wyrazić swoją opinię.

Nie mamy wątpliwości, że to nie tylko

uważny czytelnik, ale i doświadczony

specjalista. Z kolei Panu Ołowiowi za-

wdzięczamy chociażby wspólny projekt:

wydanie płyty „Cantyleny” jako dodatku

do „DR”.

Dołączamy do tego numeru kolejną pły-

tę CD. Przypomnijmy, że to już czwarty

taki dodatek. Trzy wcze śniejsze były

to płyty z r óżnymi nagraniami muzycz-

nymi. Z okazji naszego jubileuszu Paweł

Jurgielewicz przygotował specjalną grę!

Głównymi bohaterami są nasi nauczy-

ciele! Radzimy spróbować sił w najtrud-

niejszym trybie (warto spojrzeć, kto jest

jego „Bossem”). Już teraz liczymy, że

Paweł pomyśli o kolejnej grze. A kiedyś

usłyszymy, że słynny polski twórca gier

komputerowych rozpoczynał w naszym

piśmie…

Wierzymy, że każdy znajdzie w naszej

„setce” coś dla siebie. Można polecić

wiele artykułów. Ja zachęcam do lektu-

ry opowiadania Pawła Barańskiego, jest

to powrót do czasów, kiedy jego historie

były długo wyczekiwaną ozdobą każdego

numeru. Chciejmy na chwilę zatrzymać

się przy wspomnieniach Dominiki Mi-

lewskiej, czy wreszcie Sylwii Urbano-

wicz, która doprowadziła pismo do praw-

dziwego rozkwitu.

Z nadzieją na kolejne sto numerów.

Grzegorz Kalejta

Nie sposób opisać

życzliwości Pana

Dyrektora Ro-

mualda Borkow-

skiego. Nigdy nie

zapomnimy ferii

zimowych sprzed

wielu lat, kiedy

stworzył dla nas

piękny lokal. Ra-

zem z nami szukał

potem kolejnego

lokum. To wtedy

zeszliśmy do słyn-

nych podziemi,

w których uloko-

nuMer setnY GazetY „druGI ruLez”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: