historia1-UNIX.pdf

UNIX

40 lat historii

w wielkim skrócie

Początki

Programiści należących wówczas do AT&T Laboratoriów Bella (wśród nich m.

in. Dennis Ritchie) stworzyli pod koniec lat sześćdziesiątych (latem 1969 r.)

system operacyjny dla komputerów PDP-7, który nazwali UNIX. Założyli oni,

że system powinien być prosty i elegancki, napisany w języku wysokiego

poziomu, ma także pozwalać na wielokrotne wykorzystanie tego samego kodu.

W tamtych czasach systemy operacyjne były duże objętościowo i napisane w

języku assemblera. UNIX miał stosunkowo mało kodu assemblerowego – jądro

systemu, pozostałe części zostały napisane w języku B. W latach 1972-1973

przepisano cały kod z języka B do nowo powstałego języka C.

System V, BSD

W roku 1979 udostępnione zostało Wydanie Siódme (V7) Uniksa, uznawane za

“dziadka” współczesnych systemów uniksowych. Twórcy Uniksa od początku

współpracowali ze środowiskiem akademickim. W pewnym momencie jednak

ich drogi się rozeszły: na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley został

stworzony nowy wariant Uniksa nazwany Berkeley Software Distribution

(BSD), podczas gdy AT&T kontynuowała prace nad własną wersją (tzw.

“System V”). Wersje te konkurowały ze sobą w latach osiemdziesiątych.

Wydawać się mogło, że ostatecznie zwyciężył System V, gdyż większość jego

architektury została uznana za standard. Niemniej jednak, SysV przejął z

czasem wiele cech BSD. AT&T udzielało licencji na swojego Uniksa wielu

producentom sprzętu, pojawiły się więc takie systemy jak HP-UX Hewletta-

Packarda czy Sun Solaris, będące wariantami Systemu V. Wszystkie one

stanowiły komercyjne i zamknięte rozwiązania.

GNU

Proces komercjalizacji i utajniania kodu źródłowego nie podobał się wielu

osobom. Jedną z nich był Richard Stallman z Politechniki w Massachusetts

(MIT), twórca bardzo popularnego wśród programistów uniksowych edytora

tekstu Emacs. W roku 1984 Stallman wpadł na pomysł stworzenia otwartej i

dostępnej dla każdego wersji Uniksa, którą nazwał GNU. Prace nad GNU miała

prowadzić założona przez Stallmana Fundacja na rzecz Swobodnego

Oprogramowania (Free Software Foundation). Za “swobodne

oprogramowanie” Stallman uważał takie programy, które można bez

ograniczeń używać, modyfikować, kopiować i rozpowszechniać. Do początku lat

90. FSF miała już gotowe prawie wszystkie swobodne odpowiedniki

zamkniętych narzędzi oryginalnego Uniksa. W skład GNU wchodził

wspomniany wcześniej edytor Emacs, kompilator języka C (GCC, GNU C

Compiler, obecnie pod nazwą GNU Compiler Collection) oraz podstawowe

narzędzia linii poleceń (ulepszona powłoka Bourne'a - “Bourne-Again Shell”

czyli bash, fileutils, binutils, textutils i inne). Jedynym brakującym elementem

GNU było jądro, którego FSF nie udało się doprowadzić do pełnej

funkcjonalności.

LINUX

W roku 1991 student informatyki na Uniwesytecie Helsińskim Linus Torvalds

opracował jądro systemu podobnego do Uniksa, które nazwał “Linux”. To

przeznaczone dla komputerów PC 386 jądro dobrze współpracowało z

elementami stworzonymi przez GNU oraz pochodzącymi z BSD. Torvalds

rozpowszechnił swoje dzieło stosując warunki licencyjne projektu GNU – tzw.

Ogólną Licencję Publiczną GNU. W ten sposób projekt GNU uzyskał ostatni

brakujący element – jądro. Od tej chwili można mówić o systemie GNU z

jądrem Linux (GNU/Linux). Często potocznie określa się ten system po prostu

mianem “Linux”, choć warto pamiętać, że w typowej instalacji GNU/Linuksa

więcej kodu pochodzi od twórców projektu GNU.

Popularność GNU/Linuksa od początku lat 90 nieustannie wzrasta.

Dystrybucje tego systemu wypierają z rynku komercyjne i drogie wersje

Uniksa, od kilku lat GNU/Linux jest także najgroźniejszą konkurencją dla

Windows Microsoftu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: