Edmund Husserl(1859-1938) - Idea Fenomenologii.pdf - Husserel Edmund - The9

EDMUND HUSSERL

IDEA FENOMENOLOGII

WPROWADZENIE WYDAWCY

Znaczenie poniższych Pięciu wykładów: Idea fenomenologii

(wprowadzenie do Elementów fenomenologii i krytyki rozumu )

wygłoszonych przez Husserla w dniach od 26 IV do 5 V

1907 roku ukaże się w całej pełni, gdy spróbujemy

uzmysłowić sobie, w jakim momencie duchowego rozwoju

Husserla powstały i jakim są punktem zwrotnym w jego

myśleniu. Oświetlenie tych spraw będzie zadaniem ni-

niejszego wprowadzenia.

Sześć lat po ukazaniu się Badań logicznych Husserl

przeżywa ciężki kryzys. Wtedy też spotyka go upokorzenie:

wysunięta przez Ministerstwo Oświaty propozycja nominacji

na profesora zwyczajnego zostaje odrzucona przez

Uniwersytet Getyngeński. Wydaje się, że ta „kolegialna

pogarda" dotknęła go bardziej, niż był skłonny przyznać.

Lecz więcej niż to zewnętrzne niepowodzenie waży

zwątpienie w siebie samego, dręczące go tak mocno, iż pod

znakiem zapytania stawia swą egzystencję jako filozofa.

Z tego zwątpienia wyrasta decyzja jasnego zdania sobie

sprawy ze swej sytuacji i swego zadania.

W Zasadniczy trzon tego wykładu wydany został następnie przez Ulricha

Claesgesa jako XVI tom serii Husstrliana: Ding und Raum. Yorlesungen 1907,

Den Haag 1973.

Wprowadzenie wydawcy

25 IX 1906 roku Husserl pisze w swym notatniku, w

którym niekiedy zamieszczał zapiski o charakterze zbliżonym

do dziennika 2 :

„Na pierwszym miejscu wymieniam ogólne zadanie, które

dla siebie samego muszę rozwiązać, jeśli ma mi być wolno

określać się mianem filozofa. Na myśli mam krytykę

rozumu. Krytykę rozumu logicznego i praktycznego, w

ogóle rozumu wartościującego. Bez zdania sobie w

ogólnych zarysach sprawy z sensu, istoty, metod, głównych

punktów widzenia krytyki rozumu, bez wykoncypo-wania,

zaprojektowania, ustalenia i uzasadnienia jej ogólnego

projektu nie mogę naprawdę i prawdziwie żyć. Dostatecznie

długo znosiłem męki niejasności i rozchybo-tanego

powątpiewania. Muszę się wewnętrznie umocnić. Wiem,

że idzie tu o sprawy wielkie i największe, wiem, że na tym

potknęli się najwięksi geniusze, i gdybym chciał się z nimi

porównywać, już z góry musiałbym dać za wygraną..." (s.

17 i n.).

Nawiązanie do tytułu głównego dzieła Kanta nie jest

przypadkiem. Husserl w tym czasie intensywnie zajmował

się Kantem, stąd też wyrosła idea fenomenologii jako

filozofii transcendentalnej, jako transcendentalnego

idealizmu, oraz idea fenomenologicznej redukcji 3 . (Tutaj

trzeba zrezygnować z wnikania w różnice między

myśleniem Kanta i Husserla, szczególnie w odniesieniu do

podstawowej idei „konstytucji".)

Dostęp do transcendentalnego sposobu prowadzenia

rozważań daje redukcja fenomenologiczna, umożliwia

ona cofnięcie się do „świadomości". W tej ostatniej

moJ-cmy wypatrzeć, jak konstytuują się przedmioty, i Wraz z

transcendentalnym idealizmem bowiem w centrum

myślenia Husserla sytuuje się problem konstytucji

przedmiotów w świadomości, albo—jak Husserl także

mówi — „rozpłynięcie się bytu w świadomości".

W Pięciu wykładach Husserł po raz pierwszy publicznie

wypowiedział idee, które miały określić całe jego późniejsze

myślenie. Daje w nich zarówno jasne przedstawienie redukcji

fenomenologicznej, jak i podstawowej idei konstytucji

przedmiotów w świadomości.

Pierwociny idei redukcji odnajdujemy już w lecie 1905

roku, w tzw. „kartkach z Seefeld" (Seefelder Bldtter

(sygnatura A II 25)) M, jednakże w porównaniu z Pięcioma

wykładami różnica jest ogromna. Podczas gdy w 1905 roku

właściwie można mówić raczej o pierwszym nieśmiałym

dotknięciu, w Pięciu wykładach myśl wypowiedziana jest już w

całym swym znaczeniu, a także dostrzeżony jest związek z

istotnym problemem konstytucji.

Podstawowych myśli Pięciu wykładów Husserl już nie

porzucił, o czym świadczą zachowane rękopisy, z których

tutaj wskażemy tylko najważniejsze i pozostające z nimi w

bezpośrednim związku. Z września 1907 i września 1908 roku

rękopisy B II l i B II 2, następnie wykład z 1909 roku Idea

fenomenologu i jej metody (F I 17), wykład o rozszerzonej

redukcji z roku 1910/11 (F I 43), wykład

M Idzie tu o zapiski poczynione przez Husserla w czasie ferii wiosennych

1905 roku w Seefeld oraz potem dołączone do nich późniejsze materiały

(powstałe najpóźniej w roku 1909). Na obwolucie tego zbioru Husserl zanotował:

„Nota historyczna: W kartkach z Seefeld — 1905 — znajduję już pojęcie i

poprawne zastosowanie «redukcji fenomcnologicznej»". „Kartki z Seefeld"

opublikowane zostały w X tomie Husserlidna: £ur Phanamenologie des inneren

Zeitbeuiufltseins (1893-1917), Haag 1966, część B III, s. 237-268.

Notatnik znajduje się w archiwum pod sygnaturą X x 5.

Na ten okres przypada znajomość Husserla z Diltheyem, która miała dlań

duże znaczenie. Niestety, dotychczas nie udało się odszukać listów z tych lat.

Wprowadzenie wydawcy

o redukcji fenomenologicznej z roku 1912 (Bil 19), a w końcu

równoległy do wykładu z roku 1909 wykład z roku 1915

Wybrane problemy fenomenologiczne (F I 31). W jednym z tych

rękopisów (wrzesień 1907, B II 1) Husserl w następujący

sposób mówi o swym nowym stanowisku w związku z

Badaniami logicznymi.

„Badania logiczne przedstawiły fenomenologie jako psy-

chologię opisową (jakkolwiek ton nadawało im za-

interesowanie teoriopoznawcze). Należy jednak odróżnić tę

psychologię opisową, i to rozumianą jako empiryczna

fenomenologia, od fenomenologii transcendentalnej...

To, co w mych Badaniach logicznych oznaczone zostało

jako opisowa psychologiczna fenomenologia, dotyczy jed-

nakże tylko sfery przeżyć [rozpatrywanych] co do ich

efektywnej zawartości. Przeżycia są przeżyciami prze-

żywających Ja, i o tyle też są one empirycznie odniesione do

obiektów przyrodniczych (Naturobjektilaten). Dla feno-

menologii jednakże, która ma być teorią poznania, dla

istotowcj nauki o poznaniu (a priori], odniesienie empiryczne

pozostaje wyłączone. W ten sposób powstaje

fenomenologia transcendentalna, i nią właściwie było

to, czego okruchy przedstawione zostały w Badaniach

logicznych.

W tej transcendentalnej fenomenologii nie mamy już do

czynienia z aprioryczną ontologią, z formalną logiką i

formalną matematyką, z geometrią jako aprioryczną nauką o

przestrzeni, z aprioryczną chronometrią i forono-mią, z

aprioryczną realną ontologią jakiegokolwiek bądź rodzaju

([ontologią] rzeczy, przemiany etc.}.

Transcendentalna fenomenologia jest fenomenologią

konstytuującej świadomości, tym samym zaś nie należy

do niej ani jeden obiektywny aksjomat (w odniesieniu do

przedmiotów, które nie są świadomością) [...]

Zainteresowanie teoriopoznawcze, transcendentalne, nie

kieruje się ku obiektywnemu bytowi, nie idzie tu o usta-

nawianie prawd [ważnych] dla obiektywnego bytu, a tym

samym także nie o obiektywną naukę. To, co obiektywne,

należy właśnie do nauk obiektywnych, i uzyskanie tego y

czego obiektywnym naukom brak do zupełności, jest ich i

tylko ich sprawą. Zainteresowanie transcendentalne na-

tomiast, zainteresowanie transcendentalnej fenome-

nologii kieruje się ku świadomości jako świadomości,

kieruje się tylko ku fenomenom, fenomenom w dwojakim

sensie: 1) w sensie przejawu, w którym przejawia się coś

obiektywnego, 2) a z drugiej strony w sensie czegoś

obiektywnego rozpatrywanego tylko o tyle, o ile się właśnie w

przejawach przejawia, i to rozpatrywanego

„transcendentalnie", przy wyłączeniu wszelkiego empi-

rycznego uznania [w bycie] [...].

Rozjaśnienie tych związków zachodzących między

prawdziwym bytem a poznawaniem, i w ogóle

przebadanie korelacji między aktem, znaczeniem i przed-

miotem jest zadaniem transcendentalnej fenomenologii (albo

transcendentalnej filozofii)". (Cytowane wg oryginału

rękopisu: B II 1. kartka 25a i n.).

Ponieważ rękopis ten, podobnie jak Pięć wykładów,

pochodzi z roku 1907, twierdzenie, że Husserl dopiero w

Ideach czystej jenomenologii przeszedł do idealizmu,

wymagałoby korekty.

Pięć wykładów zostało wygłoszonych jako wprowadzenie do

Wykładu o rzeczy (Dingvorlesung] , czterogodzinnego wykładu

w semestrze letnim 1907 roku. Wykład o rzeczy należy do

cyklu wykładów Elementy fenomenologii i krytyki rozumu f s J,

w którym Husserl próbuje uporać się z „ogólnym

Por. przypis [1] na s. 3.

Wprowadzane wydawcy

zagadnieniem krytyki rozumu". Sam Wykład o nazywa on

wielką próbą, „próbą fenomenologii rzeczy (Dinglichkeit) ,

szczególnie przestrzenności (X x 5, s. 24) W. Ponieważ w

Pięciu wykładach myślą przewodnią jest właśnie idea

konstytucji, to, „że do każdego podstawowego typu

przedmiotów należy szczególna konstytucja, którą

fenomenologia winna przebadać", nie jest niczym dziwnym,

że jako realizację takich badań konstytutywnych -Husserl

dołączył wykład o konstytucji rzeczy.

Jednakże wydaje się, iż uczniowie nie uchwycili znaczenia

wykładu o rzeczy, Husserl bowiem 6 III 1908 roku notował

(X x 5, s. 24) ^ : „To był nowy początek, który, niestety, nie

został zrozumiany i przyjęty przez moich uczniów tak, jak

się spodziewałem. Ale i trudności były nazbyt wielkie i nie

można ich było przezwyciężyć od pierwszego zamachu".

Z inicjatywą publikacji poniższego tekstu jako drugiego

tomu Dziel zebranych wystąpił prof. H. L. van Breda O.F.M.,

dyrektor Archiwum Husserla [w Louvain]. Niech mi wolno

będzie w tym miejscu podziękować mu za przychylność i

cenne rady. Zobowiązany jestem także do wdzięczności

wobec Pana prof. Fritza Kaufmanna (Buf-fało), Pani dr L.

Gelber oraz mojej żony jak i Pana prof. dr. S. Strassera.

Walter Biemel

-Louyain, wrzesień 1947

DYSPOZYCJA WYKŁADÓW

Naturalne, nie troszczące się o trudności związane z

możliwością poznania myślenie w życiu i w nauce —

myślenie filozoficzne, określone przez [swe] stanowisko

wobec problemów możliwości poznania.

Kłopoty, w jakie popada refleksja nad możliwością

poznania u trafiającego rzeczy same; jak poznanie może

upewnić się co do swej zgodności z rzeczami istniejącymi w

sobie, [jak może] je „utrafić"? Cóż rzeczy same w sobie mogą

obchodzić poruszenia naszych myśli i dostarczające im reguł

prawa logiczne? To są prawa naszego myślenia, prawa

psychologiczne. — [Stąd] biologizm, prawa psychologiczne

jako prawa przystosowania.

Niedorzeczność: zrazu, dokonując naturalnej refleksji nad

poznaniem i włączając je wraz z jego funkcją (Lei-stung) W

do naturalnego systemu myślowego nauk, popada się w

obiecujące teorie, które wszakże zawsze kończą się

sprzecznością bądź niedorzecznością. — Skłonność do

otwartego sceptycyzmu.

M Tamże.

f] Tamże.

W Termin „Leistung" zazwyczaj znaczy u Husserla bądź pewną czynność,

sprawczość, funkcje, bądź też efekt tej sprawczości, jej wytwór. Niestety,

równie dwuznaczne polskie „osiągnięcie" czy może nieco mniej szczęśliwe

„dokonanie" nie zawsze dadzą się zastosować, dlatego też — zależnie od

kontekstu — wybieram bądź pierwsze, bądź drugie znaczenie. 3 — Husserl —

Idea...

Edmund Husserl(1859-1938) - Idea Fenomenologii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: