Zawał mięśnia sercowego.doc

(51 KB) Pobierz
Zawał mięśnia sercowego

Zawał mięśnia sercowego

 

 

l                    Martwica komórek mięśniowych na określonym obszarze serca wywołana ostrym niedokrwieniem

 

Rodzaje:

Typ 1:

Spontaniczny spowodowany pierwotnym incydentem wieńcowym

l                    odłamania blaszki miażdzycowej i powstanie zakrzepu zamykającego światło naczynia 90% przypadków,

Typ 2

Dysproporcja między zapotrzebowaniem tlenowym mięśnia sercowego a jego ukrwieniem

l                    kurcz tętnic wieńcowych, niedokrwistość, przedawkowanie kokainy, amfetaminy, zatrucie tlenkiem węgla

Typ 3

Nagły  zgon sercowy u chorych z objawami niedokrwienia lub zakrzepicą naczyń wieńcowych w badaniu pośmiertnym

Typ 4 a

W przebiegu lub konsekwencji PTCA

Typ 4 b

Przyczyną zakrzepica w stencie

Typ 5

W związku z CABG (przęsłowaniem wieńcowym)

 

Martwica może obejmować:

l                    Całą grubość mięśnia (zawał pełnościenny)

l                    Warstwę podwsierdziową (zawał niepełnościenny)

 

W zależności od obrazu EKG dotychczas zgodnie z definicją zawału wyróżniano:

l                    Ostry zespół wieńcowy z uniesieniem ST w EKG (u większości chorych rozwija się zawał z obecnością załamka Q w EKG)

l                    Ostry zespół wieńcowy bez uniesienia ST w EKG (rozwija się zawał bez załamka Q w EKG)

 

Wywiad:

l                    ból trwający 20 – 30 min  (nieustępujący w spoczynku ani po nitratach)

l                    Ból typowo lokalizujący się w okolicy zamostkowej, przedsercowej, międzyłopatkowej

l                    Ból nietypowo lokalizujący się: nadbrzusze, gardło, prawy bark, żuchwa

 

EKG ocena zapisu – obowiązuje kilkakrotne powtórzenie badania (10 – 15 % chorych zapis może być prawidłowy)

 

Zmiany w EKG:

l                    Uniesienie odcinka ST – fala Parde’go w dwóch lub więcej odprowadzeniach

l                    Pojawienie się tzw. patologicznego załamka Q

l                    Wystąpienie tzw. załamka T wieńcowego

l                    Świeży blok lewej odnogi pęczka Hisa

 

Seryjne badania enzymatyczne:

l                    wzrost aktywności enzymów tzw. diagnostycznych dla zawału serca

l                    Kinaza kreatynowa (CK; CPK)

l                    Izoforma sercowa CK – MB  występuje tylko w sercu wzrost CK – MB > 6% ogólnej aktywności CK

l                    Troponina T i Troponina I

l                    Mioglobina

l                    ASPAT

l                    Jeżeli zawał dokonał się przed 48 h to dehydrogenaza kwasu mlekowego LDH

l                    Badanie echo- serca

 

Rozpoznanie:

Ø      Wzrost stężenia biomarkerów sercowych (troponina)

Ø      Towarzyszący przynajmniej jeden z klinicznych wykładników niedokrwienia (objawy kliniczne, zmiany EKG, zaburzenia kurczliwości w badaniach obrazowych)

 

Postępowanie - okres przedszpitalny:

l                    Unieruchomienie w pozycji leżącej lub, jeżeli cechy obrzęku płuc to w pozycji siedzącej

l                    Ocena tętna oddechu ciśnienia

l                    Nitrogliceryna pod język (przy RR > 90mmHg) powtarzana co 5 min

l                    Aspiryna 300 mg p.o.

l                    Dostęp do żyły

l                    Tlenoterapia

l                    Zwalczanie bólu (Morfina, Fentanyl)

l                    Szybki transport do szpitala na ostry dyżur hemodynamiczny (monitorowanie EKG + defibrylator w pogotowiu)

 

Izba przyjęć:

l                    EKG – 12 odprowadzeń

l                    Wywiad i badanie fizykalne

l                    Pobranie badań biochemicznych: morfologia, elektrolity, enzymy wskaźnikowe (CK, CK-MB, troponiny), cukier, kreatynina,układ krzepnięcia, grupa krwi)

l                    Stałe monitorowanie EKG, RR, tętna oddechu

l                    Tlenoterapia

l                    Uzupełnianie zaburzeń wodno-elektrolitowych

l                    Aspiryna – jeżeli jej wcześniej nie podano

l                    Walka z bólem (morfina, fentanyl, NLA, mieszanka lityczna)

 

Wybór metody leczenia:

l                    Przezskórna angioplastyka wieńcowa PTCA poprzedzona koronarografią

l                    Terapia trombolityczna

l                    Leczenie zachowawcze

l                    Leczenie ewentualnych powikłań: leki antyarytmiczne, katecholaminy, elektrostymulacja, kardiochirurgia)

 

 

LECZENIE REPERFUZYJNE:

  • Terapią z wyboru w zawałach z uniesieniem ST – angioplastyka:
  • Powinna być wykonana do 12 h od wystąpienia objawów i do 90 minut od pierwszego kontaktu z personelem medycznym
  • Oprócz poszerzenia zwężonego miejsca , dodatkowo można wszczepić stent (jeżeli są wskazania), wówczas podajemy terapię kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem, u pacjentów wysokiego ryzyka podaje się abciximab (klopidogrel  i abciximab to leki blokujące receptory płytek krwi)
  • Jeżeli w ciągu 90 min nie można wykonać PTCA lub pacjent nie wyraża zgody to stosujemy fibrynolizę (rozważyć przeciwwskazania) – streptokinazą lub tkankowym aktywatorem plazminogenu t-PA lub rekombinowanym aktywatorem plazminogenu r-PA
  • Po t-PA stosujemy wlew heparyny jako profilaktyka reokluzji lub niestabilnych wieńcowo
  • Fibrynolizę stosujemy do 12 h od początków objawów (przy czym najbardziej skuteczna jest do 3 h, między 3 a 12 h lepiej angioplastyka bo mniejsza śmiertelność)
  • U chorych z zawałem bez uniesienia ST leczenie fibrynolityczne jest przeciwwskazane, u chorych wysokiego ryzyka niestabilnych hemodynamicznie PTCA u pozostałych heparyna po wykluczeniu świeżych zmian odstawiamy, dalej stosujemy ASA lub klopidogrel, blokery receptorów płytkowych, beta-blokery, azotany, ihibitory konwertazy, statyny

Leczenie zachowawcze po reperfuzji:

l                    Aspiryna, lub klopidogrel, beta-bloker, nitraty, ihibitor enzymu konwertującego, statyny, fibraty, odpowiednia dieta i styl życia.

 

 

POWIKŁANIA PO ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO:

 

Wczesne do 48 godzin:

Zaburzenia rytmu serca (migotanie komór)

Niewydolność lewokomorowa (obrzęk płuc, wstrząs kardiogenny)

Pęknięcie serca z tamponadą worka osierdziowego

Pęknięcie przegrody międzykomorowej

Martwica mięśnia brodawkowatego z ostrą niewydolnością zastawki dwudzielnej

 

Późne:

Tętniak ścian serca

Zatory tętnicze i zatory płuc

Zespół Dresslera (zapalenie osierdzia i zapalenie opłucnej)

Niemiarowości pracy serca

Niewydolność krążenia

Nawrót zawału

 

 

 

 

 

 

 

 

REHABILITACJA PO ZAWALE:

Dotychczas przy terapiach fibrynolitycznych:

Zawał niepowikłany:

l                    (7-14-dniowy program pełnego uruchomienia)

l                    Dzień 0-2 pozycja leżąca, półsiedząca, obracanie na boki, jedzenie i basen w pozycji półsiedzącej

l                    Druga doba – można na wózku do ubikacji

l                    Dzień 3-5: czynne siadanie z opuszczonymi nogami, poruszanie się w obrębie sali

l                    Dzień 6-10: pełna samoobsługa, spacery po korytarzu, po schodach do pierwszego piętra

 

Zawał powikłany:

l                    (16-20-dniowy program pełnego uruchomienia)

l                    Dzień 0-5 pozycja półsiedząca, półleżąca, obracanie na boki, jedzenie i basen w pozycji półsiedzącej

l                    Piąta doba  - można na wózku do ubikacji

l                    Dzień 6-10: czynne siadanie z opuszczonymi nogami, poruszanie się w obrębie Sali

l                    Dzień 11-16: pełna samoobsługa, spacery po korytarzu, po schodach do pierwszego piętra

 

Obecnie po PTCA znacznie szybsze uruchamianie do: 3 – 5 doby

4

Kurs kwalifikacyjny AiIT G.Wys.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin