Kay Guy Gavriel - Ostatnie promienie słońca.pdf - Kay Guy Gavriel - Ranentil

GUY GAYRIEL KAY

OSTATNIE PROMIENIE SŁOŃCA

PRZEŁOŻYŁA AGNIESZKA SYLWANOWICZ

Dla George’a Jonasa

(brak polskiego przekładu epigrafu) 1

1 I have a tale for you: winter pours

The wind is high, cold;

its course is short

The bracken is very red;

The cry of the barnacle goose

Cold has taken

Season of ice;

a stag bells;

summer has gone.

the sun is low;

the sea is strong running.

its shape has been hidden.

has become usual.

the wings of birds.

this is my tale.

- LIBER HYMNORUM MANUSCRIPT

CZĘŚĆ I

ROZDZIAŁ 1

Stopniowo uświadomił sobie, że koń zniknął.

Dopóki się nie znajdzie, wszystko będzie stało w miejscu. Tego szarego, wiosennego

poranka targ na wyspie był zatłoczony. Przybyło tu wielu postawnych, uzbrojonych brodatych

mężczyzn, ale nie w celach handlowych. Nie dziś. Targowisko nie zostanie otwarte, nawet

mimo obecności atrakcyjnych towarów na statku z południa.

Najwyraźniej przybył nie w porę.

Firaz ibn Bakir, kupiec z Fezany, rozmyślnie ucieleśniający swymi jaskrawymi

jedwabiami (nie dość ciepłymi na kąsającym wietrze) wielki kalifat Al-Rassanu, siłą rzeczy

widział w tej zwłoce kolejną ciężką próbę narzuconą mu za wykroczenia niezbyt cnotliwego

życia.

Kupcowi trudno było żyć cnotliwie. Partnerzy domagali się zysku, a ten nie przychodził

łatwo, jeśli się nabożnie ignorowało potrzeby - i sposobności - cielesnego świata. Asceza

pustynnego fanatyka - jak ibn Bakir uznał dawno temu - była nie dla niego.

Zarazem za całkowicie niesprawiedliwą należałoby uznać sugestię, że wiódł bezczynne i

komfortowe życie. Właśnie przetrwał (z takim spokojem, jakim raczył go obdarzyć Aszar i

święte gwiazdy) trzy sztormy Jodczas bardzo długiej podróży na północ, a potem na wschód,

nękany, jak zwykle na morzu, przez żołądek rozkołysany niczym fale oraz obawę o

przyszłość statku, znajdującego się w niepewnych rękach nietrzeźwiejącego kapitana.

Pijaństwo, rzecz jasna, było profanacją przykazań fazara, lecz w tej kwestii ibn Bakir - co

było godne pożałowania - nie spełniał warunków, które pozwoliłyby mu zająć kategoryczne

stanowisko moralne.

Tak czy owak, w trakcie tej podróży werwa w znacznym stopniu go opuściła.

Aszaryci, zarówno ci z leżących na wschodzie ojczystych ziem Ammuzu i Soriyyi, jak i ci

w Al-Rassanie, zwykli mawiać miedzy sobą, że świat ludzi można podzielić na trzy grupy:

żywych, martwych i przebywających na morzu.

Świt zastał ibn Bakira na modłach dziękczynnych do ostatnich nocnych gwiazd za to, że

w końcu jeszcze raz został zaliczony do znajdujących się w tej pierwszej błogosławionej

grupie.

Tu, na odległej pogańskiej północy, na smaganym wiatrem targowisku na wyspie Rabady,

czym prędzej chciał już zacząć wymianę swoich skór, tkanin, przypraw i kling na futra,

bursztyn, sól i ciężkie beczki suszonego dorsza (które sprzeda w Ferrieres po drodze do

domu) i jak najszybciej opuścić towarzystwo tych barbarzyńskich Erlingów, cuchnących

Kay Guy Gavriel - Ostatnie promienie słońca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: