Cichy komputer - cz.3.pdf - ►►►►►Artykuły na temat szeroko pojętej produkcji muzyki - Ambrozja-Kaja

Cichy komputer

część trzecia

Maciej Dobrski

W ostatnim odcinku naszego minicyklu artykułów poświęconych wyciszaniu komputera zajmiemy

się tłumieniem hałasów emitowanych przez dyski twarde, wykorzystując do tego opisany w

poprzednim numerze EiS system chłodzenia płynem.

Plan jest taki, żeby dyski opatulić w miękki becik, zamknąć w szafce i jednocześnie odprowadzić

nadmiar ciepła. Musimy zlutować płaszcze z blachy miedzianej, obejmujące dyski z trzech stron, i

jednocześnie przytwierdzić doń ukształtowaną w formie litery U rurkę miedzianą. Dyski ustawimy

w stosie, amortyzując każdy warstwą elastycznej podściółki i dookoła zbudujemy akustycznie

wytłumione pudełko, otwarte jedynie od strony okablowania i złączek do płynu chłodzącego. O

szczegółach za chwilę, najpierw bowiem musimy zdemolować standardową kieszeń na dyski, która

przymocowana jest do obudowy. Prawdopodobnie trzeba będzie zdjąć płytę czołową, aby się dostać

do nitów na frontowej blasze. Nity rurkowe usuwa się wiertłem o średnicy 3,25mm - to

omówiliśmy w pierwszej części naszego projektu przy okazji wytłumiania obudowy (patrz EiS

02/2004).

Po tej robocie siądź przy telefonie i wykręć parę numerów do najbliższych warsztatów napraw

komputerów. Gdzieś tam musi leżeć zepsuty, złomowy dysk, który będą chcieli ci podarować. Ten

dysk, a właściwie jego aluminiowy korpus, wykorzystamy przy lutowaniu jako prawidło.

1. Miedzianą otulinę dla dysku zbudujemy z trzech kawałków blachy miedzianej, przyciętych

według rysunku zamieszczonego na naszej płycie w katalogu DodatkiWyciszanie. Jeśli to tylko

możliwe należy skorzystać z nożyc gilotynowych - wspominałem już o problemach z cięciem

blachy nożycami ręcznymi. Wywierć otwory na śrubki mocujące, a ewentualne niedokładności

popraw okrągłym pilnikiem iglakiem.

2. Zamocuj boczne blaszki na prawidle - powinny wystawać ok. 2-3mm ponad pokrywę dysku (na

zdjęciu widać je w pozycji odwrotnej). Trick polega na dokładnym dopasowaniu środkowej blachy

między nimi - powinna się wsuwać z lekkim oporem, równomiernie na całej długości, i przylegać

do pokrywy dysku. Sugeruję przyciąć ją z minimalnym zapasem na szerokości i dokładne

pasowanie na wymiar 102,00mm zrobić na płótnie ściernym #100. Wiem - to jest żmudna robota,

ale jest to także warunek sukcesu. Jeśli blacha będzie za luźna - cyna ścieknie po bokach, za ciasna

- wygnie się w łuk. Tak źle i tak niedobrze.

Po dopasowaniu tych kawałków blachy powinniśmy się porwać na nie mniej trudne zadanie:

wygięcie rurki miedzianej. Potrzebna nam będzie rurka o średnicy akceptującej albo nypelki do

wlutowania wewnątrz, albo złącza zaciskowe na zewnątrz, więc zapewne zbliżona do wymiarów

rurki winylowej.

3. Najpewniejszym partnerem dla złączek zaciskowych będzie prawdopodobnie rurka o

zewnętrznej średnicy 3/8". Upewnij się, że mosiężne łącza zapewnią prawidłowe i szczelne

przejście z rurki winylowej w miedzianą. Tej średnicy miękkie rury miedziane generalnego

zastosowania są dostarczane w postaci zwoju, więc najpierw musimy je wyprostować. Do tego nie

potrzeba wielkiej siły, tylko uporu, utnij zatem ze 35 centymetrów i tak długo walcz, aż rurka

swobodnie przetoczy się po płaskim. Drobne krzywizny są do przyjęcia - wypełni je cyna. Teraz

czas na wygięcie U... jejku, trudna sprawa. Przy małych promieniach rurka ma tendencję do

spłaszczenia, przybierając jajowaty przekrój na odcinku łuku albo wręcz się załamując.

4., 5. Jest na to sposób: podgrzej rurki do czerwoności na odcinku krzywizny palnikiem

acetylenowym (palniki propanowe nie zapewnią odpowiedniej temperatury płomienia) - po

ostygnięciu miedź będzie miękka jak ołów i da się ładnie owinąć na jakiejś walcowej powierzchni o

średnicy rzędu 60-70mm.

6., 7. Innym rozwiązaniem jest genialnie proste narzędzie zrobione ze zwiniętego spiralnie

stalowego drutu. Najlepiej przygotuj kilka prostych kawałków rurki (parę ekstra na próbę) i zleć tę

robotę hydraulikom, którzy instalują armaturę łazienkową, albo fachowcom od chłodnictwa.

Powinni mieć odpowiednie narzędzia, które spłaszczenia przy wyginaniu rur eliminują. Drobne

niedokładności w płaszczyźnie gięcia można skorygować ręcznie, a dokładniejsze pasowanie do

miedzianej blachy zrobić poprzez szlifowanie na gruboziarnistym płótnie ściernym.

8. Jest możliwe, że uda ci się znaleźć kolanko pasujące do rurki - wtedy odpadną wszystkie

problemy z gięciem, ale obudowa kabinki powiększy się nieco i to może być nie do przyjęcia.

Upewnij się, że z drugiej strony końce U-rurki wystają poza krawędź płaszcza na tyle, żeby

zaakceptować mosiężne złączki - ewentualnie skoryguj pilnikiem lub szlifierką kątową. Teraz

pozostaje tylko przygotowanie powierzchni do lutowania według znanych już reguł.

Cierpliwie nagrzej wszystko palnikiem propanowym - potrzeba znacznie więcej ciepła niż w

przypadku lutowania chłodnic dla procesorów, bowiem masa metalu jest nieporównywalnie

większa, a i prawidło aluminiowe z zepsutego dysku też pochłonie sporo energii. Jeśli uda ci się

zlutować te płaszczyki dla dysków z równą łatwością jak chłodnice procesorów, to możesz sobie

naprawdę pogratulować: to był najtrudniejszy etap całego projektu.

Zakute w miedzianą zbroję dyski opatulimy teraz kawałkami tego samego dywanu na piance, który

posłużył nam do akustycznego wytłumienia wnętrza obudowy (to zostało omówione w szczegółach

w EiS 02/2004). Generalna zasada konstrukcji jest zresztą identyczna. Najpierw przytnij przekładki,

które będą izolowały dyski ustawione w stosie, i całą "kanapkę" obłóż dookoła, zostawiając jedynie

otwartą stronę z gniazdami do kabli i łączówkami dla chłodziwa (możesz zbudować nieco dłuższe

pudełko i na końcu poutykać misternie skrawki gąbki albo nawet zwykłej waty między kablami).

Można już teraz ustalić podstawowe wymiary wewnętrzne kabinki. Z pomiarów odejmij ze 2-3mm

- wykładzina dywanowa ugnie się nieco, zapewniając odpowiednią ciasnotę. Do budowy osłony

wykorzystaj cokolwiek: sklejkę ok.10mm grubą, MDF, deseczki sosnowe, blachę cynkowaną,

pleksi - byle solidnie. Sklejka tzw. bałtycka nadaje się idealnie do tego celu. Zastosuj biały klej

stolarski i zbij to gwoździkami lub wkręć małe wkręty, nawiercając uprzednio otwory pilotowe.

Przed zapakowaniem dysków do kabinki połącz je jeszcze kablem uziemiającym, wykorzystując

najbliższe śrubki mocujące miedziane płaszcze do korpusu dysku. Drugi koniec kabla przymocuj

gdziekolwiek do chassis. W końcu połącz nypelki lub łączówki zaciskowe chłodnic elastyczną

rurką w szeregu, bacząc aby zbytnia krzywizna ich nie spłaszczyła. Włącz dyski w opisany w

ubiegłym miesiącu system chłodzenia i tę robotę mamy już z głowy.

Cichy komputer - cz.3.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: