Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
LEASING
Pojęcie leasing wywodzi się od słowa "lease"; pochodzi z anglo-amerykańskiego obszaru językowego i oznacza wynajmowanie, dzierżawienie. Pierwsze wykorzystanie konstrukcji prawnej, która została nazwana leasingiem, miało miejsce w roku 1877 w USA. Spółka Bell Telephon Company z Nowego Jorku wprowadziła w swojej firmie zasadę, że aparaty i urządzenia telefoniczne będą nie tylko sprzedawane, ale również udostępniane klientom za okresową opłatą. Pomysł ten wykorzystała w 1952 roku spółka United States Leasing Corp. z San Francisco, zakładając pierwsze przedsiębiorstwo, którego przedmiotem działalności były transakcje leasingowe. Z tą datą kojarzone jest zaistnienie leasingu w praktyce gospodarczej.
W Polsce leasing na szerszą skalę rozwija się od 1989 r.
" Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansujacemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe conajmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego " K.C. księga III. art. 709
Leasing jest szczególną formą finansowania inwestycji. Umożliwia podmiotom gospodarczym wejście w krótkim czasie w posiadanie gotowych dóbr inwestycyjnych: maszyn, urządzeń, środków transportu, obiektów, gruntów a nawet przedsiębiorstw i zakładów w całości lub ich części bez konieczności ich zakupu. Leasing jest jednym ze sposobów nabycia ruchomych i nieruchomych składników majątku trwałego, potrzebnych do zrealizowania pomysłu na rozwój firmy, jeśli nie dysponuje się aktualnie wolnymi środkami finansowymi lub nie posiada wystarczających zasobów finansowych. Jest to również jedna z metod prywatyzacji majątku, transferu własności i przepływu kapitału.
Leasing opiera się na konstrukcji odpłatnego używania przez leasingobiorcę rzeczy, nie będącej jego własnością . Przez fakt, że rzecz przez cały czas trwania umowy leasingu pozostaje własnością leasingodawcy, zabezpieczone są jego interesy. Leasingobiorca natomiast, płacąc opłaty leasingowe i nie dokonując zakupu używanej rzeczy, wykorzystuje tę rzecz dla swoich celów gospodarczych. Opłata leasingowa uiszczana przez leasingobiorcę jest najczęściej tak ustalona, że w umówionym okresie leasingodawca otrzymuje nie tylko zwrot kapitału, ale także pokrycie jego kosztów oraz zysk.
Opłata za leasing określonego dobra inwestycyjnego jest zwykle wyższa niż spłata ewentualnej pożyczki lub kredytu zaciągniętego na zakup tego dobra. Korzystając z leasingu, można jednak uniknąć trudności związanych z tradycyjnymi formami finansowania inwestycji, tzn. z pożyczką lub kredytem. Firmy leasingowe dostosowują zawierane umowy do sytuacji finansowej klienta, zachowując jednak przynajmniej zasady:
a. własność przedmiotu leasingu należy zawsze do leasingodawcy, natomiast leasingobiorca wnosi opłatę rozłożoną na umówione raty;
b. leasingodawca może odebrać przedmiot leasingu w drodze wypowiedzenia umowy tylko w szczególnych, określonych w umowie przypadkach, kiedy klient nie wywiązuje się z jej warunków;
c. czas trwania umowy jest oznaczony i w przybliżeniu od
d. powiada normatywnemu okresowi amortyzacji przedmiotu leasingu, chociaż bywa także krótszy;
e. leasingobiorca nabywa uprawnienia wynikające z umowy, ale również bierze na siebie obowiązki określone w umowie;
f. czynsz wynikający z umowy leasingu wyrażony jest zawsze w pieniądzu.
g. Niektóre umowy leasingu przewidują prawo leasingobiorcy do zakupu rzeczy, odnowienia lub przedłużenia umowy.
Jeżeli w okresie trwania umowy leasingu w opłatach leasingowych zawarta jest spłata całości lub części wartości rzeczy, istotnego znaczenia nabiera fakt, czy umowa została zawarta z tzw. opcją zakupu rzeczy przez leasingobiorcę po zakończeniu okresu trwania umowy. Opcja zakupu - to z reguły postanowienie w umowie, na mocy którego leasingodawca zobowiązuje się do zawarcia z leasingobiorcą umowy sprzedaży rzeczy, będącej przedmiotem umowy leasingu, w uzgodnionym terminie i po uzgodnionej cenie. Leasingobiorca zaś nabywa prawo do zawarcia takiej umowy, nie zaciągając żadnego zobowiązania wobec leasingodawcy. Umowa opcji zakupu nie ma zatem charakteru dwustronnie zobowiązującego ani tym bardziej wzajemnego.
W leasingu dużą wagę mają ewentualne postanowienia umowy o odnowieniu lub przedłużeniu leasingu. W przypadku odnowienia leasingodawca zobowiązuje się z reguły oddać leasingobiorcy do odpłatnego używania tę samą rzecz na zmienionych warunkach lub inną rzecz na warunkach pierwotnie uzgodnionych, zaś jego dotychczasowe zobowiązanie wygasa. Przy przedłużeniu umowy leasingu wynikający z niej stosunek zobowiązaniowy trwa, zachowując tę samą treść, jaka została określona pierwotnie.
Leasing jest transakcją wielowymiarową. Jego istota wynika z treści zawartej między stronami umowy. Leasing ma szczególne znaczenie dla leasingobiorcy. Wpływa na zwiększenie płynności jego środków obrotowych dzięki temu, że inwestycje realizowane w leasingu są w większości lub nawet prawie w pełni finansowane z obcych środków. W ten sposób część kapitału obrotowego firmy zostaje zwolniona i może być przeznaczona na inne cele.
Przedsiębiorstwo uzyskuje przez leasing możliwość rozszerzenia swej zdolności produkcyjnej odpowiednio do potrzeb rynkowych (obniżenie kosztów, modernizacja produkcji) przy równoczesnym zachowaniu dotychczasowej struktury kapitałów własnych.
Leasing jest również jednym ze środków, dzięki którym przedsiębiorstwo może z dużą dokładnością opracowywać swoje inwestycyjne business plany. Warunki prawne leasingu są bowiem względnie stałe. W aspekcie ekonomicznym stałość warunków leasingu (np. zabezpieczenie przed inflacją) zależy od postanowień umowy. Zaletą leasingu dla przedsiębiorstw, które z niego korzystają, jest to, że ułatwia on dostosowanie się do postępu technicznego i technologicznego. Leasing jest szczególnie korzystny dla przedsiębiorstw młodych oraz małych i średnich, mających ograniczony dostęp do rynku kapitałowego. Muszą one jednak dobrze prosperować w chwili obecnej oraz stwarzać przesłanki dobrych perspektyw na przyszłość, co zapewni firmie leasingowej bezpieczeństwo finansowania danego przedsięwzięcia.
Zapotrzebowanie na kapitał i ograniczona jego dostępność oraz kapitałochłonność nakładów inwestycyjnych w pełni uzasadniają wykorzystanie leasingu w gospodarce, w tym także w gospodarce polskiej.
Umowy leasingu mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb leasingobiorcy.
W warunkach gospodarki polskiej, która dopiero zaczęła tworzyć podstawy funkcjonowania wolnego rynku w sferze pieniądza, kapitału, inwestycji, zaistniały dotychczas tylko niektóre formy i rodzaje umów leasingowych.
Najczęściej spotyka się formę leasingu:
- bezpośredniego - dotyczy transakcji między właścicielem rzeczy (ściślej producentem lub inwestorem czy też posiadającym rzecz na własność nie w celach handlowych), a leasingobiorcą.
- pośredniego - odnosi się do sytuacji, kiedy między właścicielem rzeczy a leasingobiorcą pojawia się pośrednik, który wynajmuje lub zakupuje daną rzecz od właściciela i w jego lub własnym imieniu zawiera umowę leasingu z zainteresowaną osobą czy firmą.
Oraz dwa rodzaje leasingu:
- operacyjny, zwany także bieżącym - to leasing z możliwością wypowiedzenia umowy przed upływem uzgodnionego terminu (z prawnego punktu widzenia to umowa najmu).
- finansowy, zwany także kapitałowym – to leasing zawarty na czas oznaczony, bez możności wypowiedzenia z opcją zakupu rzeczy na koniec umownego okresu.
Ponadto można wyodrębnić leasing z uwagi na czas trwania umowy na:
- krótkoterminowy,
- średnioterminowy
- długoterminowy.
Można też stosować klasyfikację według kryterium przedmiotowego: np. leasing dóbr inwestycyjnych lub dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku, środków trwałych nowych lub używanych, nieruchomości lub rzeczy ruchomych, maszyn i urządzeń, środków transportu itp.
Po upływie okresu leasingu istnieją trzy możliwości rozporządzenia rzeczą przez strony umowy: a) leasingobiorca zwraca rzecz leasingodawcy;b) leasingobiorca składa leasingodawcy wiążącą ofertę nabycia rzeczy na własność; c) leasingobiorca składa leasingodawcy wiążącą ofertę zawarcia umowy, określającą nowe uzgodnione warunki korzystania z rzeczy.
stary_hipis