ekonometria - wzory (3 str).doc

(88 KB) Pobierz
II

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl

II. Funkcja produkcji o stałej elastyczności substytucji (CES lub SMAC):

 

lub                            gdzie             

dla r®1 CES odpowiada doskonałej substytucyjności (wykres - prosta)

dla r®0 CES odpowiada funkcji Cobb-Douglasa (wykres hiperboliczny)

dla r®-¥ CES odpowiada technologii Leontieffa (doskonała komplementarność - wykres L)

 

Produkcyjność krańcowa i-tego czynnika:

 

Elastyczność względem i-tego czynnika:

 

Efekt skali (suma elastyczność jak w modelu Cobb-Douglasa):

 

Krańcowa stopa substytucji:

Elastyczność substytucji:                             dla Cobba-Douglasa stała i równa 1,

Informuje w przybliżeniu o ile procent wzrasta zj/zi jeśli Rji wzrasta o 1% (mówi o ile powinno wzrosnąć techniczne uzbrojenie pracy, aby krańcowa stopa substytucji wzrosła o 1%)

 

Metoda Kmenty - historyczna i nienajlepsza, ale pozwalająca oszacować punkty startowe do algorytmu Gaussa-Newtona:

 

 

jeżeli oznaczymy kolejno paramtry od beta 0 do beta 3 i oszacujemy zwykłą MNK to otrzymamy punkty startowe:

 

III. Translogarytmiczna funkcja produkcji (Translog)

 

Liczba swobodnych parametrów:  Funkcja translogarytmiczna nie jest jednorodna ! (brak globalnego efektu skali)

 

Dwa pierwsze składniki sumy odpowiadają technologii Cobba-Douglasa

 

Elastyczności najlepiej liczyć z pochodnej logarytmicznej i analogicznie współczynnik efektu skali (sumy elastyczności)

Podobnie produkcyjności krańcowe i elastyczności substytucji:

 

                                         

 

Estymacja funkcji produkcji: - na podstawie danych przekrojowych lub szeregów czasowych

Do Cobba-Douglasa i Translogu wystarczy MNK i KMRL, do CES należy stosować metodę Kmenty i algorytm Gaussa-Newtona

 

W przypadku CES i Translogu należy jeszcze zweryfikować hipotezę, że model Cobba-Douglasa jest wystarczający:

CES)                                                        - test t-Studenta dla regresji nieliniowej

              wystarczy C-D                                          CES

 

Translog)                            - test F dla układu współczynników regresji

                            wystarczy C-D                                          Translog

 

W przypadku szeregów czasowych bierze się jeszcze pod uwagę postęp techniczno-organizacyjny

             

gdzie t × 100% - informuje w przybliżeniu o ile % wzrasta prdukcja z okresu na okres wyłącznie na skutek usprawnień techniczno-organizacyjnych (neutralnego postępu techniczno-organizacyjnego)

 

Zmienna objaśniająca losowa - stosujemy zwykłą MNK

Regresja liniowa dla danych czasowych - nie można stosować zwykłej MNK dla autokorelacji, ani dla modeli wielorównaniowych, natomiast można zwykłą MNK szacować proces autoregresyjny ze względu na zmienną objaśniającą:

Model autoregresyjny rzędu 1 (AR(1)):

 

Modele wielorównaniowe:

Statyczne (bez opóźnień) i dynamiczne (z opóźnieniami)

Yt - wektor zmiennych łącznie współzależnych

Xt - wektor zmiennych ustalonych z góry (wraz z wyrazami wolnymi - kolumna 1)

Ut - wektor równoczesnych składników losowych wszystkich równań

 

Rodzaje modeli wielorównaniowych:

·         Proste - macierz B jest macierzą jednostkową; brak bezpośrednich zależności funkcyjnych między bieżącym zmiennymi endogenicznymi

·         Rekurencyjne - równoczesne składniki losowe róznych równań nie są pomiędzy sobą skorelowane i macierz B jest niejednostkową macierzą trójkątną (lub daje się sprowadzić do trójkątnej prze zamianę numeracji równań i zmiennych i tylko w ten sposób); modeluje wyłącznie jednokierunkowe zależności między bieżącymi zmiennymi endogenicznymi

·         O równaniach współzależnych - nie jest ani prosty ani rekurencyjny; opisuje dwukierunkowe powiązania między bieżącymi zmiennymi endogenicznymi

Estymacja prostych i rekurencyjnych modeli - zwykła MNK (estymator jest zgodny asymptotycznie)

 

Postacie modeli:

®      Strukturalna - układ równań

®      Zredukowana               gdzie:             

Badanie identyfikalności modelu:

Otrzymujemy układ równań z przemnożenia:

                i - nr kolumny (równania)

Elementy macierzy pi traktujemy jako parametry, parametry modelu jako zmienne

 

 

 

Ze względu na ilość rozwiązań tego układu równań otrzymujemy, że równanie:

§         Nieidentyfikowalne (układ ma nieskończenie wiele rozwiązań - więcej zmiennych niż równań) - niemożna go estymować

§         Jednoznacznie identyfikowalne (układ ma dokładnie 1 rozwiązanie - liczba zmiennych jest równa liczbie równań) - pośrednia MNK (jako szczególny przypadek 2MNK)

§         Niejednoznacznie identyfikowalne (układ jest sprzeczny - więcej równań niż zmiennych) - 2MNK

Pośrednia MNK:

Szacuje się: , a parametry równań oblicza się z powyższego układu równań (będą zależne od elementów macierzy P

 

Podwójna MNK:

Dla danego równania wyprowadzamy postać:

              gdzie Y,X,b,g są odpowiednimi macierzami i wektorami tych X,Y,b,g które występują w równaniu, analogicznie składnik losowy; Y ma wymiar T x mi   X ma wymiar T x ki

Wyprowdzamy teoretyczne Y:                tworzymy macierz z: 

Wektor parametrów przy X i Y:                i szacujemy go: 

 

Błędy średnie szacunku z macierzy:                a wariancja:

 

Przy czym teorytyczny składnik losowy jest liczony z równania oryginalnego: 

 

Można to zapisać gotowymi wzorami:

 

®       

 

Analiza mnożnikowa

Uogólniony model regresji liniowej (UMRL)

Copyright SGP

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin