Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
Rola i znaczenie prawnych form zabezpieczenia wierzytelności banku
Podstawową gwarancją spłaty kredytu jest dla banku przede wszystkim sytuacja gospodarcza i finansowa kredytobiorcy, jego zdolność do spłaty kredytu, terminowość wywiązania się z zobowiązań wobec banku. Bank opiera swoją decyzję o udzieleniu kredytu na szczegółowej analizie wniosku o udzielenie kredytu oraz dołączonych do niego dokumentów, a zwłaszcza bilansu.
Konieczność prowadzenia przez banki bezpiecznej działalności powoduje, że stosowanie odpowiednich środków zabezpieczających zwrotność kredytów staje się obowiązkiem, a jednym z nich jest wymaganie od kredytobiorcy przedłożenia prawnego zabezpieczenia kredytu. Zabezpieczenie kredytu ma na celu zapewnienie bankowi zwrotu udzielonego kredytu z odsetkami, prowizją i innymi kosztami w przypadku, gdyby kredytobiorca nie uregulował tych płatności w terminach ustalonych w umowie kredytowej.
Bank ustala formę zabezpieczenia kredytu w porozumieniu z kredytobiorcą, biorąc pod uwagę[1]:
● rodzaj i wysokość kredytu oraz okres kredytowania,
● status prawny kredytobiorcy,
● sytuację finansową kredytobiorcy,
● typowe oraz indywidualne ryzyko związane z udzieleniem kredytu,
● cechy danego zabezpieczenia,
● przewidywany nakład pracy banku oraz koszt zabezpieczenia dla banku i osób zainteresowanych,
● realną możliwość zaspokojenia roszczeń banku, w możliwie najkrótszym czasie, z przyjętego zabezpieczenia.
Jak stanowi prawo bankowe[2], w celu zabezpieczenia wierzytelności bank może żądać od kredytobiorcy zabezpieczenia przewidzianego prawem cywilnym i wekslowym oraz zwyczajami przyjętymi w obrocie krajowym i zagranicznym.
Bank może żądać:
● zabezpieczenia kredytu, jeżeli umowa kredytowa nie przewidywała prawnego zabezpieczenia spłaty kredytu lub
● dodatkowego zabezpieczenia kredytu oprócz już ustanowionego.
Zabezpieczenie może być ustanowione zarówno przez kredytobiorcę jak i przez osobę trzecią.
Prawne zabezpieczenia kredytów dzielą się na[3]:
a) osobiste – charakteryzują się odpowiedzialnością osobistą osoby dającej zabezpieczenie, a więc jej majątkiem,
b) rzeczowe – ogranicza odpowiedzialność osoby dającej zabezpieczenie do poszczególnych składników majątku.
Wśród zabezpieczeń osobistych wyróżniamy:
a. weksel własny in blanco,
b. poręczenie wekslowe[4],
c. poręczenie[5],
d. gwarancja bankowa,
e. przelew – cesja[6],
f. przystąpienie do długu kredytowego,
g. pełnomocnictwo[7],
h. ubezpieczenie kredytu,
Zabezpieczenia rzeczowe to:
a. zastaw rejestrowy,
b. zastaw ogólny na rzeczach ruchomych[8],
c. zastaw na prawach[9],
d. przewłaszczenie na zabezpieczenie[10],
- przewłaszczenie rzeczy oznaczonych co do tożsamości[11],
- przewłaszczenie rzeczy oznaczonych co do gatunku[12],
e. kaucja,
f. przelew określonej kwoty na rachunek banku[13],
g. blokada środków zgromadzonych na rachunku bankowym,
h. hipoteka[14],
i. roszczenie o ustanowienie hipoteki.
Bank może zastosować jedną lub kilka form zabezpieczenia jednocześnie.
Bank dokonując czynności zmierzających do zabezpieczenia spłaty kredytu, a także przyjmując związane z tym dokumenty, musi pamiętać o art. 58 kodeksu cywilnego, który stanowi, iż czynności prawna sprzeczna z przepisami prawa lub mająca na celu ich obejście oraz czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego jest nieważna w całości lub w części.
W razie spłaty części kredytu, na zabezpieczenie, którego ustanowiono więcej niż jedną z form, bank może na wniosek kredytobiorcy zgodzić się na zwolnienie niektórych zabezpieczeń, jeśli:
1)pozostałe formy w pełni zabezpieczają uzasadnione interesy banku,
2)istnieją przesłanki, że pozostała do zwrotu część kredytu zostanie spłacona w sposób określony w umowie kredytowej.
Zabezpieczenie przyjęte od kredytobiorcy powinno zapewnić bankowi maksimum ochrony możliwej do uzyskania. Wartość, własność i realizacja zabezpieczenia powinny być przedmiotem nadzoru ze strony banku.
Rodzaj kredytu oraz okres kredytowania mają istotny wpływ na wybór formy zabezpieczenia.
1
[1] I. Heropolitańska, op. cit., s. 355
[2] Ustawa prawo bankowe, op. cit., art. 93
[3] Z. Dobosiewicz , Podstawy bankowości, wyd. naukowe PWN, Warszawa 1997, s. 129
[4] Poręczenie wekslowe reguluje ustawa prawo wekslowe z dnia 11 maja 1936r., Dz. U Nr 37, poz. 282 art. 30 – 32 z późn. Zm.
[5] Poręczenie reguluje ustawa kodeks cywilny dnia 23 kwietnia 1964r., Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. art. 876 - 887
[6] Przelew reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 509 - 518
[7] Pełnomocnictwo reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 95 - 109
[8] Zastaw reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 306 - 325
[9] Zastaw reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 327 - 335
[10] Ustawa prawo bankowe, op. cit., art. 101
[11] Przewłaszczenie reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 155 – 170 i 710 - 719
[12] Przewłaszczenie reguluje kodeks cywilny, op. cit., art. 155 – 170 i art. 835 - 845
[13] Przelew reguluje ustawa prawo bankowe, op. cit., art. 102, 102
[14] Ustawa z 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece, Dz.U. Nr. 19, poz. 147
stary_hipis