Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
1. Elementy składowe kapitału
2. Źródła pozyskiwania kapitałów własnych
3. Źródła pozyskiwania kapitałów obcych
4. Wpływ struktury kapitałów na rentowność przedsiębiorstwa
5. Strategia finansowania środków obrotowych
6. Dźwignia finansowa
Ze względu na źródło pochodzenia kapitału. Kapitału , którym przedsiębiorstwo finansuje swój majątek.
Folia 1 – Elementy składowe kapitału firmy
Kapitału własne – pochodzą ze źródeł zewnętrznych tj. wniesione przez udziałowców (kapitał założycielski, zasobowy, udziałowy itp. oraz źródeł wewnętrznych (wygospodarowany zysk netto przedsiębiorstwa pozostały do jego dyspozycji.
Kapitały obce – inaczej wszystkie pożyczki, kredytów lub innego rodzaju zobowiązań (np. podatków)
Zasadniczą część kapitału firmy powinien stanowić kapitał własny w skład którego wchodzi :
- wkłady kapitałowe właścicieli, wnoszone w formie udziałów, subskrypcji akcji itp. tzw. kapitał podstawowy noszący różne nazwy w zależności od formy prawnej przedsiębiorstwa (założycielski, udziałowy, zakładowy, akcyjny)
- zyski pozostawione do dyspozycji przedsiębiorstwa na pokrycie przyszłego ryzyka i umocnienie finansowe firmy (np. fundusz inwestycyjny)
Warto pamiętać, że kapitały własne znajdują się w bezterminowej dyspozycji przedsiębiorstwa a udziałowcy mogą liczyć na ich zwrot tylko w momencie likwidacji firmy. Ewentualne zmniejszenie kapitału własnego w czasie funkcjonowania firmy wymaga specjalnej procedury prawnej (zabezpieczenie interesów właścicieli). Zwiększeniu mogą ulegać tylko w przypadku dopuszczonej przepisami prawa aktualizacji wartości majątku (uwzględniające skutki inflacji)
Potrzeba uzupełniania kapitałów własnych w działającym przedsiębiorstwie wynikać może z następujących względów:
Folia 2
1. stworzenie podstawy do większego rozwoju działalności firmy co wiąże się z zwiększeniem wiarygodności firmy i umożliwia zaciąganie większych kredytów.
2. przezwyciężenie zbliżającej się upadłości firmy na skutek powstawania strat czy utracenia płynności finansowej firmy (tzn. utraty zdolności terminowego regulowania zobowiązań )
3. usunięcie skutków deprecjacji (tzn. obniżenie wartości) kapitałów własnych spowodowanej inflacją.
Ad1.
Uzupełnianie kapitałów własnych nie następuje tylko z zysku ale również z dodatkowych wkładów kapitałowych udziałowców – jeśli prognozy i wyniki finansowe firmy są satysfakcjonujące i program rozwoju przedstawiony akcjonariuszom stwarza wiarygodną szansę wzrostu wartości firmy.
Ad2
Uzupełnianie kapitału w tym przypadku jest znacznie trudniejsze gdyż przekonanie udziałowców musi być poparte wiarygodnym programem rozwoju dającym możliwość przezwyciężenia kryzysu i uniknięcia utraty zainwestowanego kapitału.
Ad3
W tym przypadku uzupełnianie kapitału własnego powinno następować poprzez pozostawienie przez udziałowców części osiągniętego zysku.
1. Emisja obligacji na rynku papierów wartościowych
2. Kredyty bankowe i inne pożyczki głównie o inwestycyjnym charakterze
Obligacja - dokument, w którym emitent potwierdza zaciągnięcie pożyczki
o określonej wysokości i zobowiązuje się do jej zwrotu wraz z odsetkami w podanym terminie. Nabywcami obligacji mogą być inwestorzy dysponujący krótko i długoterminowymi kapitałami gdyż w warunkach rozwiniętego rynku papierów wartościowych istnieje możliwość wycofania lokaty przez sprzedaż obligacji innej osobie. Oczywiście takie pożyczki mogą zawierać tylko firmy cieszące się na rynku inwestorów pewną renomą i solidnością płatniczą. Dotyczy to zwłaszcza publicznej emisji skierowanej do masowego odbiorcy.
Akwizycja pożyczek przy pomocy obligacji- zwłaszcza publicznych- umożliwia pozyskanie większych kapitałów aniżeli w bankach; i mogą one sięgać nawet od 20-30 lat. Stopa procentowa odsetek może być niższa dzięki uniknięciu nierzadko wysokiej marży bankowej.
Zalety:
- pożyczki za pomocą obligacji stanowią najbardziej stabilne źródło pozyskiwania kapitału obcego
- można samodzielnie dysponować pożyczką zgodnie z przeznaczeniem
- koszty oprocentowania są znacznie stabilniejsze niż w przypadku innych form pożyczek czy kredytów
Wady:
- uciążliwa wypłata odsetek przez emitenta w przypadku okresowego spadku rentowności czy poniesienia strat.
Długoterminowe kredyty bankowe – zaciągane w bankach i są związane z powiększeniem lub modernizacją majtku trwałego. Służą do finansowania
zakupu nieruchomości, urządzeń, maszyn, środków transportu itp.
Wiąże się to z przeprowadzeniem analizy bankowej pod względem perspektywicznej zdolności kredytowej, udziału kapitału własnego firmy oraz sytuacji majątkowej i finansowej. W przypadku spadku płynności finansowej firmy bank zastrzega sobie wypowiedzenia umowy. Przy udzielaniu poważniejszych kredytów długoterminowych min w celu rozłożenia ryzyka przeprowadza się porozumienia zwane konsorcjami (ich uczestnicy składają się na łączną kwotę kredytu ale jeden z nich przejmuje rolę wiodącą czuwając nad jego spłata).
Kredyty długoterminowe udzielane są zazwyczaj na okres kilku lat i nie mają tak stabilnego charakteru jak emisja obligacji.
Wykorzystując kredyt handlowy przedsiębiorstwo powinno skalkulować koszty w celu porównania z kosztem innych źródeł kredytu krótkoterminowego dostępnych dla firmy.
Folia 3 – wzór na obliczanie stopy procentowej w skali rocznej.
Niezależnie od kredytów handlowych wiele przedsiębiorstw w celu finansowania swej bieżącej działalności korzysta z bankowych kredytów obrotowych . Udzielane są w rachunku bieżącym lub kredytowym.
Kredyt w rachunku bieżąćym – może być uzyskany w banku , w którym firma posiada rachunek. Po podpisaniu umowy bank wyraża zgodę na wykonywanie decyzji płatniczych (czeków, przelewów, wykupu weksli) do ustalonej w umowie sumy. Jest to dogodna forma na uzupełnianie przejściowych niedoborów pieniężnych w firmie. Kredyt spłacany jest w miarę wpływu środków na rachunek a odsetki spłaca się tylko w przypadku debetu na rachunku.
Kredyt na rachunku kredytowym –polega na ewidencji kredytu na oddzielnym rachunku bankowym i reguluje spłaty z rachunku bieżącego w terminie ustalonym w umowie
Kredyty obrotowe mają charakter :
celowy - na z góry założone przedsięwzięcie (np. zakupy surowców do produkcji lub towarów)
Linia kredytowa – ustala się w nim górny pułap wykorzystania (tzw. limit) kredytu. Można z niego finansować transakcje i ma charakter odnawialny i nie określa się terminów spłat i rat a jedynie termin końcowy (np. 6, 12 miesięcy)
Kredyty sezonowe - - uzyskiwany na pokrycie sezonowych sprzedaży, produkcji czy też pokrycia zapasów płodów rolnych w przetwórstwie . Kredyt ulega zamknięciu po jego spłacie i ukończeniu sezonowego cyklu.
Kredyty wekslowe – w zamian za weksel bank przekazuje gotówkę na rachunek bieżący firmy pomniejszoną o dyskonto (tj. odsetki do daty płatności oraz prowizję). W tym przypadku przedsiębiorstwu ułatwia się wcześniejsze uzyskanie gotówki a dla banku weksel jest zabezpieczeniem i gwarancją spłaty.
Wada: bank pobiera odsetki z góry a nie z dołu jak przy innych kredytach
Kredyt preferencyjny - charakteryzuje się niższą stopą procentową w stosunku do normalnie pobieranej (rynkowej). Oraz dogodniejszym okresem spłaty Do jego uzyskania należy spełnić określone warunki wynikające z określonych przez rząd założeń polityki gospodarczej (np. podjęcie inwestycji stwarzającej nowe miejsca pracy lub rezerwy zbóż) Różnice w odsetkach pobieranych przez bank reguluje budżet państwa przekazując odpowiednie środki bankowi.
Uzyskanie kredytu łączy się z zawarciem przez przedsiębiorstwo odpowiedniej umowy zawierającej jego propozycje, określając:
- rodzaj i wysokość kredytu
- przeznaczenie kredytu (cel)
- źródła i terminy spłaty kredytu
- zabezpieczenie spłaty kredytu
Cel udzielania kredytu – to osiągnięcie zysków dzięki własnym kapitałom, lokatom oraz pożyczkom. Towarzyszy temu uniknięcie strat w przypadku niewypłacalności kredytobiorcy. Dokonuje oceny zdolności kredytowej i nawet w przypadku pozytywnej oceny wymaga zabezpieczenia w formie zastawu (np. papierów wartościowych, hipotek itp.)
Większe firmy – bardziej znane i solidne (np. te których akcje są notowane na giełdzie) - mogą zaciągać krótkoterminowe pożyczki dzięki emisjom bonów pieniężnych. Bony takie oferowane są na rynku pieniężnym wg cen nominalnych pomniejszonych z góry o dyskonto. Emitent zobowiązuje się do wykupu bonów po cenie nominalnej w określonym z góry terminie (1, 3 miesiące ale nie więcej niż rok)
Tryb emisji bonów
- firma chcąca wypuścić na rynek bony zwraca się do banku lub domu maklerskiego z prośbą o obsługę. Po pozytywnym rozpatrzeniu prośby ustala się wielkość emisji oraz wysokość odsetek i prowizję.
- po uzgodnieniu warunków spisuje się odpowiednią umowę i organizator kupuje całą emisję bonów lub rozpoczyna sprzedaż przekazując środki firmie pomniejszone o dyskonto i prowizję
- organizator emisji prowadzi z reguły obrót bonami a w dzień przed terminem wykupu emitent spłaca zobowiązanie wobec niego.
Korzyści z emisji bonów
- możliwość zaciągania pożyczek na większą skalę, gdyż nabywcami może być wiele banków lub inwestorów,
- niższy koszt kredytu marża organizatora jest niższa niż od marży kredytodawcy,
- możliwość przekształcenia kredytu w kredyt długoterminowy
Możliwość uzyskania przez firmę pożyczek często uzależniona od przedstawienie gwarancji. Istnieją dwa rodzaje gwarancji – bankowa i rządowa
Gwarancja bankowa – polega na zobowiązaniu się przez bank do uregulowania wierzycielowi jego należności zobowiązań jeśli kredytobiorca nie wywiąże się z nich w terminie. Klasyczną jego formą jest pisemne zapewnienie zwrotu zaciąganej przez klienta pożyczki u innego kredytodawcy
Gwarancja rządowa – polega na zobowiązaniu się odpowiedniego organu administracji centralnej do uregulowania zobowiązań jeśli kredytobiorca nie wywiąże się z nich w terminie.
Specyficznymi formami finansowania działalności firmy może być:
Leasing – najem rzeczowych składników majątkowych
Faktoring - odsprzedaż należności przed terminem ich wymagalności
Kapitały własne są najbardziej stabilną podstawą finansowania przedsiębiorstwa.
Kapitały obce wymagają spłaty. Można je spłacać nowymi kredytami. Nazywa się to wtedy refinansowaniem kredytów.
Ze względu na okres spłaty wyodrębniamy:
- zobowiązania długoterminowe (okres spłaty ponad 1 rok)
- zobowiązania krótkoterminowe (do 1 roku), wynikające z konieczności spłaty kredytów i innych zobowiązań.
stopa zyskowności majątku = (zysk netto : wartość majątku) x 100 %
Należałoby rozpatrzyć najkorzystniejszą kompozycję kapitałów własnych i obcych.
Rozpatrujemy przedsiębiorstwo, które nie ma żadnych zobowiązań.
Wartość majątku przedsiębiorstwa - 80 000 zł
Zysk brutto - 34 000 zł
Stopa podatku dochodowego - 30 %
Zysk brutto 34 000 zł
30 % podatek dochodowy -10 200 zł
zysk netto 23 800 zł
stopa zyskowności majątku - (23 800 : 80 000) x 100 = 29,75 %
stopa zyskowności kapitałów własnych - (23 800 : 80 000) x 100 = 29,75 %
Wniosek:
Kiedy majątek firmy jest równy kapitałom własnym to stopa zyskowności majątku jest równa stopie zyskowności kapitałów własnych.
Wykorzystanie kapitałów obcych może spowodować zwiększenie sprzedaży, a tym samym poprawę wyników finansowych o ile stopa odsetek kredytów jest niższa od stopy zyskowności majątku. Korzyścią jest to, że odsetki od kredytów są uwzględniane jako koszt uzyskania przychodów.
Zjawisko to nazywamy dźwignią finansową.
Założenia jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że:
Kapitały własne - 50 000 zł
Kredyty - 30 000 zł
Odsetki od kredytów - 20 %
Zysk przed obciążeniem odsetkami 34 000
Odsetki od 30 000 zł - 6 000
Zysk netto 19 600
stopa zyskowności majątku - (19 600 : 80 000) x 100 = 24,50 %
stopa zyskowności kapitałów własnych - (19 600 : 50 000) x 100 = 39,20 %
Zysk netto zmniejszył się w porównaniu z przykładem 1, ale wzrosła stopa zyskowności kapitałów własnych, pomimo obniżenia zyskowności majątku.
Stopa zyskowności własnych kapitałów wzrasta w miarę zwiększania się kapitałów obcych w finansowaniu majątku, jeżeli stopa odsetek płaconych jest niższa od zyskowności majątku osiąganej przez przedsiębiorstwo.
Kalkulacja opłacalności angażowania obcego kapitału powinna być dokonywana w momencie podejmowania decyzji, co do źródeł finansowania działalności. Ilustruje to przekład 3.
stary_hipis