Fundusze europejskie informacje.docx

Czym są Fundusze Europejskie

Środki z budżetu Unii Europejskiej – skąd i na co?

Środki finansowe Unii Europejskiej gromadzone są przez państwa członkowskie i przekazywane do unijnego budżetu. Według prawa środki te stanowią zasoby własne Unii Europejskiej.

Środki w budżecie Unii Europejskiej pochodzą z trzech podstawowych źródeł:

Te dane przedstawia poniższy wykres:

·  z ceł pobieranych od towarów importowanych z państw, które nie są członkami Unii Europejskiej (tzw. tradycyjne zasoby własne Unii),

·  z dochodów z VAT (czyli podatku od wartości dodanej) – jest to określony procent, który dane państwo ma zapłacić Unii od środków pochodzących z podatku VAT)

·  ze środków uzależnionych od dochodu narodowego każdego z państw członkowskich (każde państwo płaci 0,73 proc. swojego Produktu Narodowego Brutto (PNB) do budżetu Unii. Jest to obecnie największe źródło środków finansowych Unii Europejskiej.

Źródło Komisja Europejska: Dyrekcja Generalna ds. Budżetu 

Oprócz wymienionych wyżej źródeł zasilania budżetu Unii Europejskiej, trzeba jeszcze wymienić mniej znaczące, takie jak: podatki od wynagrodzeń pracowników instytucji Unii Europejskiej, składki wpłacane przez państwa spoza Unii Europejskiej do niektórych programów unijnych oraz kary finansowe nakładane na przedsiębiorstwa za łamanie prawa konkurencji i innych przepisów. Środki te stanowią w przybliżeniu ok. 1 proc. budżetu Unii Europejskiej.

Duża część przychodów do budżetu Unii Europejskiej uzależniona jest od poziomu gospodarczego państw członkowskich. Oznacza to, że państwa bogatsze wpłacają do Unii Europejskiej więcej niż kraje biedniejsze, mimo to nie otrzymują więcej dotacji unijnych. Przykładowo, Polska należy do tych krajów, które wpłacają o wiele mniej, niż otrzymują od Unii Europejskiej. 

W 2007 roku do Polski trafiło 7,8 miliarda euro (7,4 proc. wszystkich unijnych wydatków). Po zapłaceniu składki, „na czysto” Polska zarobiła około 5,1 miliarda euro. Inaczej mówiąc suma, którą wpłacamy do budżetu Unii stanowi tylko ¼ tego, co otrzymujemy.
W porównaniu z 2006 rokiem, jest to ponad dwa razy więcej. Szacuje się, iż w latach 2007-2013 Polska otrzyma od Unii Europejskiej w sumie 87 miliardów euro, a do budżetu odda 22 miliardy euro, co oznacza, iż „na czysto” otrzyma około 65 miliardów euro. To zdecydowanie najwięcej ze wszystkich krajów członkowskich.

Na co Unia Europejska przeznacza zebrane środki? Przede wszystkim na realizację wspólnej polityki rolnej (w tym rybactwa i rybołówstwa), a także polityki spójności, które mają pomóc w podniesieniu konkurencyjności Unii Europejskiej oraz wpłynąć pozytywnie na rozwój m.in. rolnictwa, kultury, infrastruktury, szkolnictwa, wymiaru bezpieczeństwa. Z budżetu finansowane są również koszty administracyjne utrzymania instytucji Unii Europejskiej oraz pomoc humanitarna i rozwojowa dla krajów spoza Unii Europejskiej. Poniższy wykres przedstawia te dziedziny, na które obecnie wydawane są unijne pieniądze. W aktualnym okresie programowania 2007-2013 po raz pierwszy w historii Unii Europejskiej mamy do czynienia z sytuacją, w której środki na wsparcie konkurencyjności i spójności przewyższają fundusze na rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich.

Źródło: Komisja Europesjka, Dyrekcja Generalna ds. Budżetu

Z powyższego wykresu wynika, iż najwięcej środków unijnych przeznaczonych jest na konkurencyjność i spójność (44,2 proc.) W następnej kolejności Unia Europejska przeznacza środki na rolnictwo, ochronę środowiska i rybactwo (43 proc.). Na finansowanie Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej jest przeznaczone 5,7proc środków, zaś 5,9 proc na koszty zatrudnienia personelu i utrzymania budynków wszystkich instytucji Unii Europejskiej. Natomiast najmniej środków (1,2 proc.) przeznaczone jest na kulturę, walkę z terroryzmem i nielegalną imigracją, w ramach kategorii wydatków „Obywatelstwo, wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość.

Dzięki dotacjom unijnym Polska ma szansę osiągnąć duży wzrost gospodarczy. Także Ty możesz skorzystać z dotacji unijnej i otrzymać wsparcie na rozwój własnej firmy, na udział w szkoleniach lub realizację własnych pomysłów z dziedziny kultury czy życia społecznego. W tym celu zapraszamy do zapoznania się z „pomocą sekwencyjną”, dzięki której dowiesz się:

·         czy możesz starać się o dofinansowanie (czy jesteś jednym z wymienionych potencjalnych realizatorów projektów),

·         z jakich działań możesz skorzystać,

·         czy Twój projekt ma szansę na uzyskanie dofinansowania (spełnia wymogi kwalifikowalności).

Budżet Unii Europejskiej i perspektywy finansowe

Budżety roczne Unii Europejskiej funkcjonują w ramach budżetów wieloletnich. Budżet roczny bardzo przypomina budżet narodowy: ma określoną dokładnie wielkość wpływów i wydatków). Natomiast budżet wieloletni (tzw. perspektywa finansowa) to plan finansowy, w którym ustalane są jedynie limity (inaczej pułapy) wydatków w poszczególnych pozycjach budżetowych. W perspektywie finansowej nie chodzi o wykazanie dokładnej wielkości dochodów i wydatków, lecz o określenie najważniejszych priorytetów na kolejne 7 lat i umieszczenie maksymalnej kwoty, jaką Unia Europejska może na nie wydać. Głównym celem perspektywy finansowej jest utrzymywanie wydatków Unii Europejskiej pod kontrolą. Budżet Unii Europejskiej nie może mieć deficytu budżetowego ani nadwyżki budżetowej. Na koniec każdego roku różnica pomiędzy wpływami i wydatkami powinna wynosić 0.

Polityka regionalna/spójności/strukturalna (wytłumaczenie pojęć)

W kontekście dotacji unijnych można się spotkać z pojęciami polityki regionalnej, polityki spójności i polityki strukturalnej. Czy są między nimi jakieś różnice? Teoretycznie tak. Polityka strukturalna jest to tradycyjne pojęcie dotyczące interwencji Wspólnot Europejskich (a od 1993 roku – Unii Europejskiej) używane już od 1957 roku. Polityka regionalna jest zorientowana na zwiększenie spójności ekonomicznej i społecznej w Unii Europejskiej, co oznacza, że jej podstawowym zadaniem jest pomoc finansowa dla regionów. Polityka spójności zaś wskazuje na podstawowy cel interwencji jakim jest zmniejszenie zróżnicowań we Wspólnocie. Praktycznie jednak pojęcia te są często używane zamiennie, w związku z czym można przyjąć, że polityka regionalna, polityka strukturalna i polityka spójności Unii Europejskiej ma ten sam cel – wyrównanie różnic gospodarczych między regionami Unii Europejskiej i w efekcie – ich mieszkańcami. Jest to taki sposób rozdzielania środków finansowych Unii Europejskiej, aby większość z nich trafiła do regionów znajdujących się w gorszej sytuacji społecznej i gospodarczej. Należy pamiętać, że kryterium podziału środków finansowych Unii Europejskiej jest PKB (Produkt Krajowy Brutto) regionu – poziom zamożności obywateli jest tylko jednym z elementów, które decydują o tym, czy dany region objęty zostanie interwencją środkami Unii Europejskiej. Nie chodzi tutaj o spowolnienie rozwoju bogatych regionów i krajów, ale o przyspieszenie rozwoju regionów opóźnionych. Dzięki temu wzrośnie konkurencyjność całej Unii Europejskiej.
 

Zasady polityki regionalnej

Zasada partnerstwa i zasada dodatkowości (zwana również zasadą współfinansowania lub zasadą uzupełnienia) to dwie główne zasady polityki regionalnej Unii Europejskiej.

·         Zasada partnerstwa polega na tym, że zarówno na etapie programowania, jak i w realizacji, powinni uczestniczyć wszyscy zainteresowani partnerzy społeczni. Wymaga to współpracy pomiędzy Komisją Europejską a odpowiednimi władzami publicznymi danego państwa na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym (tj. gminami, powiatami i województwami), a także współpracy z partnerami gospodarczymi i społecznymi).

·         Zasada dodatkowości (uzupełnienia) oznacza, że fundusze Unii Europejskiej powinny uzupełniać środki finansowe poszczególnych państw członkowskich, a nie zastępować je. Działania Unii Europejskiej nie powinny wypierać i zastępować działań na szczeblu krajowym i regionalnym, lecz je wzbogacać i wzmacniać.

Pozostałe zasady polityki regionalnej to: zasada subsydiarności, zasada koncentracji, zasada programowania i zasada koordynacji.

·         Zasada subsydiarności oznacza, że wszelkie działania powinny być podejmowane na możliwie najniższym szczeblu, który jest zdolny do ich realizacji w obrębie regionu lub państwa członkowskiego. Instytucje Unii Europejskiej mogą realizować określone zadania tylko wtedy, jeżeli nie mogą być one skutecznie wykonane samodzielnie przez regiony lub kraje członkowskie.

·         Zasada koncentracji polega na ograniczeniu wsparcia ze środków unijnych jedynie do tych typów działań, które mają podstawowe znaczenie dla spójności społeczno-gospodarczej Unii. Chodzi tu na przykład o wsparcie regionów znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji. Z horyzontalnego punktu widzenia zasada ta oznacza także, że interwencja funduszy, aby przyniosła efekt, nie powinna być rozproszona, lecz skoncentrowana na niewielu precyzyjnie określonych celach, wobec tego pomoc finansowa Unii Europejskiej ukierunkowana jest na niewielką liczbę precyzyjnie określonych celów i projektów.

·         Zasada programowania oznacza, że instytucje Unii Europejskiej kontrolują i monitorują wykorzystanie środków i zapewniają, by proces ten był zgodny z ogólnymi politykami wspólnotowymi i szczegółowymi wytycznymi Komisji Europejskiej. Zgodnie z tą zasadą wypracowane muszą być formalne procedury uzgodnień między władzami regionalnymi w celu zdefiniowania i wcielenia regionalnych strategii rozwoju. Należy pamiętać, że celem polityki regionalnej jest trwałe rozwiązywanie problemów danego regionu, a nie realizacja pojedynczych krótkotrwałych programów.

·         Zasada koordynacji reguluje działanie funduszy strukturalnych. Jej celem jest dążenie do skupiania działań i środków polityki regionalnej na priorytetach, które mają podstawowe znaczenie dla spójności społeczno-gospodarczej Unii Europejskiej. Przejawem tej zasady są działania Komisji zmierzające do przeznaczenia środków z Funduszy Strukturalnych na ograniczoną liczbę, wyselekcjonowania regionów dotkniętych najpoważniejszymi problemami na podstawie odpowiednio dobranych kryteriów.

Dotacje – element polityki spójności (+ obowiązek wkładu krajowego)

Warto zauważyć, iż dotacja, którą możesz otrzymać jako przedsiębiorca, gmina, szkoła, organizacja pozarządowa itp. nie pochodzi w całości ze środków Unii Europejskiej lecz częściowo finansowana jest ze środków krajowych. Jest to zgodne z jedną z zasad polityki spójności, a mianowicie z zasadą dodatkowości. Jak tłumaczy Danuta Hübner – Komisarz ds. Polityki Regionalnej (pierwszy polski komisarz w Unii Europejskiej) w praktyce zasada ta oznacza, że władze krajowe muszą wydać rocznie około 1% PKB na współfinansowanie 3,5-4 proc. PKB pochodzących z Unii Europejskiej (czyli na każdą złotówkę dotacji wydaną przez władze krajowe przypadają 4 złote otrzymane z Unii Europejskiej). Z punktu widzenia Twojego projektu, całkowite dofinansowanie jaki możesz uzyskać ze środków unijnych to 85 proc.. W poprzednich latach było to 75 proc.

Zobacz także:
Co się zmieniło w nowym okresie programowania 2007-2013 

Co się zmieniło w nowym okresie programowania 2007-2013

Do 2004 roku Polska korzystała z tzw. pomocy przedakcesyjnej, czyli środków finansowych przeznaczonych dla krajów starających się o członkowstwo w Unii Europejskiej. Po wstąpieniu do Unii w maju 2004 r., mogliśmy wciąż wykorzystywać przyznaną nam pomoc przedakcesyjną, a dodatkowo jako pełnoprawny członek Unii Europejskiej otrzymaliśmy nowe możliwości wsparcia; w latach 2004-2006 po raz pierwszy korzystaliśmy ze środków unijnych na tych samych zasadach co pozostałe państwa członkowskie. Lata 2007-2013 to kolejny okres programowania, w ramach którego Polsce zostało przyznane wsparcie na rozwój poszczególnych regionów i całego kraju, rozwój zasobów ludzkich oraz na zbliżenie poziomu życia ludności w Polsce do standardów europejskich.

Co się zmieniło w polityce regionalnej w obecnej perspektywie finansowania? Obok spójności ekonomicznej i społecznej (wyrównanie poziomu rozwoju gospodarczego i społecznego wszystkich regionów w Europie), równie ważne miejsce zajęła kwestia spójności terytorialnej. Spójność terytorialna stanowi uzupełnienie i wzmocnienie spójności gospodarczo-społecznej i oznacza zrównoważony oraz jednolity rozwój całego terytorium Unii Europejskiej, także pod względem infrastruktury, koncentracji działalności człowieka i równych szans. W znacznie mniejszym stopniu niż dotąd, dotacje unijne są sposobem redystrybucji dochodów z obszarów bogatych na rzecz regionów biednych, a ich najważniejszym zadaniem jest obecnie stymulowanie innowacyjności i atrakcyjności regionów. Bardzo ważne miejsce w polityce regionalnej zajmuje także edukacja i kształcenie.

Dodatkowo, w latach 2007-2013 liczbę funduszy strukturalnych ograniczono z czterech do dwóch –Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS). Fundusz Spójności został utrzymany. Szerzej o celach i narzędziach polityki regionalnej Unii Europejskiej przeczytasz w części „Wstęp do FE” 

Polskie doświadczenia poprzednich lat pozwoliły na wprowadzenie w obecnym okresie programowania szeregu uproszczeń dla podmiotów starających się o dofinansowanie projektu ze środków unijnych. Jednym z owych uproszczeń jest wprowadzenie, obok trybu konkursowego, trybu systemowego wyboru projektów. Tryb ten może być wykorzystywany w sytuacji, gdy wsparciem objęte są zadania publiczne (np. edukacja, ochrona zdrowia, infrastruktura techniczna). Polega on na wykorzystaniu dwóch etapów naboru – w pierwszym etapie składane są tylko propozycje projektu przedstawiające ideę inwestycji – istniejący problem i cel jakiemu przyświeca projekt wraz z częścią finansową. Po wstępnej weryfikacji wybrani projektodawcy zapraszani są do złożenia już właściwych wniosków wraz z załącznikami. Dopiero na tym etapie projektodawcy muszą dysponować pełną dokumentacją oraz szeregiem załączników do wniosku. Pozwala to na minimalizację kosztów przygotowania projektu zanim dany podmiot otrzyma informację, czy otrzymał dofinansowanie.

W latach 2007-2013 przyjęto jeszcze jeden nowy sposób naboru – jeżeli dany projekt posiada strategiczne znaczenie dla obszaru, na którym będzie realizowany lub dla branży, której dotyczy – może on zostać włączony do indykatywnej listy projektów indywidualnych. Procedura przygotowania wniosku o dofinansowanie jest w tym przypadku odmienna – o szczegółach możesz przeczytać w poradniku „Cykl życia…” 

Kolejnym działaniem uproszczającym proces ubiegania się o środki unijne jest ograniczenie liczby koniecznych dokumentów, jakie należy załączyć do Wniosku o dofinansowanie w trybie tradycyjnym, czyli konkursowym. Część załączników, które były wcześniej wymagane już na etapie Wniosku o dofinansowanie, możesz złożyć dopiero przy podpisywaniu umowy.

Do ułatwienia realizacji projektów z udziałem środków unijnych przyczyniła się także nowelizacja ustawy o zamówieniach publicznych, która m.in. łagodzi wymagania w stosunku do sposobu wyboru wykonawców przy mniejszych projektach (do 60 tysięcy euro). Dodatkowo, możliwe jest otrzymanie zaliczki na realizację projektu (choć ten instrument nie jest dostępny we wszystkich działaniach). Także termin rozpoczęcia projektu jest obecnie bardziej elastyczny. W wielu sytuacjach jego realizację można rozpocząć wcześniej niż w dniu następującym po dniu podpisania Umowy o dofinansowanie. Może to być dzień następujący po dniu otrzymania informacji o kwalifikacji projektu do dofinansowania lub nawet w dniu następującym po dniu złożenia wniosku, a nawet wcześniej – tzn. po 1 stycznia 2007 roku.

Z punktu widzenia zarządzania środkami unijnymi, zasadniczą zmianą w obecnym okresie programowania jest częściowa decentralizacja wdrażania programów operacyjnych finansowanych z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Oprócz programów centralnych (krajowych), powstało 16 programów regionalnych (RPO), które zastąpiły Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego (ZPORR). ZPORR zarządzany był na poziomie krajowym, a jego wdrażanie w dużej mierze odbywało się na poziomie regionalnym. Regionalne Programy Operacyjne natomiast są zarówno zarządzane, jak i wdrażane przez władze samorządowe województwa (Urzędy Marszałkowskie poszczególnych województw). Zarówno ZPORR, jak i RPO to programy wspierające rozwój potencjału poszczególnych regionów, w tym m.in. infrastruktury regionalnej (tj. zdrowie, oświata, gospodarka odpadami, kanalizacja, wodociągi, energetyka, informatyzacja, itp.). Najwięcej środków z EFRR w ramach 16 RPO zostanie przeznaczonych na transport – niemal 27 proc. całości alokacji, co oznacza, że co czwarte euro wesprze ten typ inwestycji. Kolejnym bardzo znaczącym obszarem wsparcia są badania i rozwój technologiczny oraz innowacje i przedsiębiorczość.

W latach 2004-2006 środki przeznaczone na inwestycje w przedsiębiorstwach były przekazywane beneficjentom w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw (SPO WKP). Można uznać, iż w latach 2007-2013 kontynuacją wsparcia udzielanego w ramach tego programu są Regionalne Programy Operacyjne (RPO). W każdym z tych programów istnieje co najmniej jeden priorytet, w ramach której środki przeznaczone są na inwestycje w firmach i mają na celu podniesienie ich konkurencyjność. Niemniej jednak, przedsiębiorcy mogą otrzymać dotacje nie tylko za pośrednictwem RPO. Dodatkowo, przedsiębiorcy mogą także ubiegać się o wsparcie z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka (PO IG), który przeznaczony jest w szczególności dla przedsiębiorstw realizujących inwestycje innowacyjne w skali ponadregionalnej.

Przykładowo, w latach 2004-2006 bardzo dużym zainteresowaniem cieszyło się działanie 2.3 SPO WKP Wzrost konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw poprzez inwestycje. Obecnie, w latach 2007-2013, projekty o podobnym charakterze do tych, które otrzymywały dotacje w ramach działania 2.3 SPO WKP, będą mogły otrzymać wsparcie właśnie z Regionalnych Programów Operacyjnych. Natomiast PO IG, oprócz oferowania wsparcia dla innowacyjnych przedsięwzięć przedsiębiorców, obejmuje także wsparciem tzw. instytucje otoczenia biznesu czy instytucje okołobiznesowe, których zadaniem jest stymulowanie innowacyjności i konkurencyjności polskich firm. Są to m.in. regionalne i lokalne agencje rozwoju regionalnego, inkubatory przedsiębiorczości, centra transferu technologii, izby gospodarcze.

Sektorowy Program Operacyjny Rozwój Zasobów Ludzkich (SPO RZL), funkcjonujący w latach 2004-2006, jest w znaczniej mierze kontynuowany przez Program Operacyjny Kapitał Ludzki (PO KL). Tak jak to miało miejsce w przypadku SPO RZL, tak i obecnie PO KL koncentruje się na budowie społeczeństwa opartego na wiedzy oraz na rozwoju zasobów ludzkich poprzez kształcenie, szkolenia, pomoc w podejmowaniu działalności gospodarczej i rozmaitych inicjatyw społecznych. Jednak PO KL jest bardziej rozbudowanym programem w stosunku do SPO RZL. Przede wszystkim wsparciem objętych jest więcej obszarów niż wcześniej, z Programu może skorzystać również znacznie więcej rodzajów podmiotów. Nowymi obszarami wspieranymi przez PO KL są m.in. działania służące: poprawie jakości pracy urzędów, poprawie jakości opieki zdrowotnej, wsparciu szkolnictwa wyższego i systemu oświaty, wsparciu lokalnych inicjatyw edukacyjnych oraz wsparciu instytucji ekonomii społecznej (np. spółdzielni socjalnych).

Istotną zmianą w stosunku do SPO RZL jest wprowadzenie w PO KL dwóch komponentów – centralnego i regionalnego. W ramach komponentu centralnego funkcja instytucji pośredniczącej została przekazana odpowiednim ministerstwom. Wsparcie w ramach komponentu centralnego przeznaczone jest m.in. na działania dotyczące integracji społecznej osób narażonych na wykluczenie społeczne, działania na rynku pracy, podnoszenie jakości zasobów ludzkich w przedsiębiorstwach, rozwój systemu oświaty i podniesienie jakości nauczania, poprawienie jakości zdrowia czy poprawę jakości usług świadczonych przez urzędy.

W przypadku komponentu regionalnego funkcję instytucji pośredniczącej pełnią samorządy województw. Wsparcie w ramach tego komponentu skierowane jest w wielu przypadkach na podobne cele jak w przypadku komponentu centralnego, jednak projekty w ramach komponentu regionalnego mogą być realizowane wyłącznie w ramach jednego województwa. Wsparcie w ramach komponentu regionalnego skierowane jest przede wszystkim do osób bezrobotnych i biernych zawodowo, osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, przedsiębiorców i ich pracowników czy osób kształcących się w systemie oświaty. W ramach komponentu regionalnego PO KL nie są wspierane działania służące podniesieniu jakości usług świadczonych przez urzędy.

Wyjątkowe miejsce w obecnym okresie programowania otrzymały sprawy ochrony środowiska oraz inwestycje w infrastrukturę o charakterze ponadregionalnym. Takie projekty mogą być obecnie dofinansowane w ramachProgramu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (PO IiŚ), dzięki któremu wspierane są m.in. ochrona środowiska, transport, energetyka, kultura, ochrona zdrowia i szkolnictwo wyższe. W poprzednim okresie odpowiednik takiego programu nie istniał, a inwestycje o podobnym charakterze mogły być realizowane w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego oraz Sektorowego Programu Operacyjnego Transport (SPOT).

W latach 2007-2013 zupełnie nowe możliwości wiążą się z realizacją Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej (PO RPW). Środki z tego programu wspomagają rozwój województw: warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, lubelskiego, świętokrzyskiego oraz podkarpackiego. Celem Programu jest przyspieszenie tempa rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej. Oznacza to, że każde z pięciu wymienionych województw, oprócz środków przyznanych w ramach programów regionalnych oraz możliwości dofinansowania rozmaitych przedsięwzięć ze środków centralnych, posiada dodatkowe źródło wsparcia – program stworzony specjalnie na rozwój tych terenów.

Sektorowy Program Operacyjny Transport nie posiada swojego kontynuatora w ramach perspektywy 2007-2013. Rok 2008 jest ostatnim rokiem, w którym wydawane są środki w ramach SPOT. Cele tego Programu zostały włączone do Programu Infrastruktura i Środowisko (inwestycje o dużym znaczeniu dla kraju, np. autostrady), a także do poszczególnych RPO w częściach poświęconych transportowi regionalnemu i lokalnemu.

Zarówno w latach 2004-2006, jak i w 2007-2013 powstał specjalny Program Operacyjny Pomoc Techniczna (PO PT). Jego zadaniem jest wsparcie instytucji administracji rządowej, które odpowiadają za funkcjonowanie systemu wdrażania funduszy europejskich w Polsce na poziomie centralnym. Dzięki PO PT zatrudniane są osoby, które obsługują ten system, biorą one udział w szkoleniach i podnoszą kwalifikacje. Ze środków Programu finansowana jest także informacja o funduszach unijnych i ich promocja, a także narzędzia informatyczne potrzebne do gromadzenia danych o realizowanych w Polsce projektach. Komponenty pomocy technicznej znajdują się również w pozostałych programach operacyjnych i służą realizowaniu potrzeb instytucji odpowiedzialnych za zarządzanie i wdrażanie tych programów.

Rozwój polskiej wsi i rolnictwa to cel Sektorowego Programu Operacyjnego Restrukturyzacja i Modernizacja Sektora Żywnościowego oraz Rozwój Obszarów Wiejskich (SPO ROL) z lat 2004-2006 oraz obecnie działającego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW). Za programy te odpowiedzialne jest Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W latach 2007-2013 nastąpiła jednak istotna zmiana – środki, przekazywane na rozwój wsi pochodzą z innego źródła niż dotychczas. Są to fundusze Wspólnej Polityki Rolnej, podczas gdy w latach 2004-2006 były to środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

...