1

FUNDACJE:

Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984r. o fundacjach definiuje fundację jako podmiot, który może być ustanowiony przez osoby fizyczne (niezależnie od miejsca ich zamieszkania i ich obywatelstwa) lub osoby prawne (mające siedziby w Polsce lub za granicą) dla realizacji celów gospodarczo lub społecznie użytecznych (zgodnych z interesami RP):

·       Ochrona zdrowia;

·       Rozwój gospodarki i nauki;

·       Oświata i wychowanie;

·       Kultura i sztuka;

·       Opieka i pomoc społeczna;

·       Ochrona środowiska i zabytków.

Siedziba fundacji powinna znajdować się na terytorium RP. Oświadczenie woli o założeniu fundacji powinno być złożone w formie aktu notarialnego (chyba, że zostało złożone w formie testamentu).

Oświadczenie woli o założeniu fundacji powinno zawierać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację (tj. pieniądze, papiery wartościowe, rzeczy ruchome lub nieruchomości).

Fundator uchwala statut fundacji, który określa:

·       Nazwę fundacji, siedzibę i majątek;

·       Cele, zasady, formy i zakres działalności;

·       Skład i organizację zarządu oraz sposób powoływania i obowiązki, uprawnienia tego organu;

·       Inne postanowienia (np. prowadzenie przez fundacji działalności gospodarczej)

Fundator może odstąpić od osobistego ustalenia statutu i upoważnić osobę fizyczną lub prawną do ustalenia statutu.

Fundacja podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego. Z chwilą wpisu uzyskuje osobowość prawną. Wpisu do KRS dokonuje sąd po stwierdzeniu, że cel i statut fundacji są zgodne z przepisami prawa.

ORGANY FUNDACJI:

Zarząd – kieruje działalnością i reprezentuje fundację na zewnątrz.

LIKWIDACJA FUNDACJI:

Fundacja podlega likwidacji w sposób określony w statucie po osiągnięciu celu, (dla którego fundacja została ustanowiona)lub po wyczerpaniu się środków finansowych i majątku fundacji. Jeżeli statut nie przewiduje likwidacji fundacji w powyższym przypadku, właściwy minister lub wojewoda zwraca się do sądu o likwidację fundacji.

PRZEDSTAWICIELSTWA FUNDACJI              :

Fundacje zagraniczne, które mają siedzibę za granicą mogą tworzyć przedstawicielstwa w Polsce. Utworzenie takiego przedstawicielstwa wymaga zezwolenia, które wydaje minister właściwy ze względu na zakres swojego działania.

STOWARZYSZENIA

Według ustawy z dnia 7 kwietnia 1989r. o stowarzyszeniach, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym i trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne. Samodzielnie uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Swoją działalności stowarzyszenie opiera na pracy społecznej członków.

Prawo tworzenia stowarzyszeń maja obywatele polscy, którzy posiadają pełna zdolność do czynności prawnych i nie są pozbawienie praw publicznych.

Małoletni 16- 18 lat (o ograniczonej zdolności do czynności prawnych): mogą należeć do stowarzyszeń i korzystać z biernego i czynnego prawa wyborczego, tylko wtedy, gdy w zarządzie zasiada większość osób o pełnej zdolności do czynności prawnych.

Małoletni poniżej 16 lat: mogą należeć do stowarzyszeń za zgodą przedstawicieli ustawowej, ale bez prawa głosu na walnych zebraniach członków i bez korzystania z biernego i czynnego prawa wyborczego do władz stowarzyszenia (chyba, że jednostka organizacyjna stowarzyszenia składa się wyłącznie z nieletnich, wtedy maja czynne i bierne prawo wyborcze).

Osoba prawna: może być jedynie wspierającym członkiem stowarzyszenia.

Cudzoziemcy: mogą się zrzeszać w stowarzyszeniach, jeżeli mieszkają na terytorium RP. W przypadku cudzoziemców nie zamieszkujących na terytorium RP, mogą oni wstępować do stowarzyszeń, jeżeli statut tych przewiduje taką możliwość.

Zakazane jest tworzenie stowarzyszeń, które przyjmują zasadę bezwzględnego posłuszeństwa ich członków wobec władz stowarzyszenia. Na terytorium RP mogą być tworzone stowarzyszenia międzynarodowe.

Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania Krajowego Rejestru Sądowego.

Nadzór nad stowarzyszeniem należy do wojewody lub starosty.

TWORZENIE STOWARZYSZEŃ:

Stowarzyszenie może być założone, przez co najmniej 15 osób, które uchwalają statut i wybierają komitet założycielski. Statut określa:

Nazwę stowarzyszenia;

Teren działania i siedzibę stowarzyszenia;

Cele i sposoby ich realizacji;

Sposób nabywania i utraty członkostwa, prawa i obowiązki członków;

Władze stowarzyszenia, tryb ich wyboru;

Sposób reprezentowania stowarzyszenia oraz zaciągania zobowiązań majątkowych;

Sposób uzyskiwania środków finansowych zasady ustanawiania składek członkowskich;

Zasady dokonywania zmian w statucie;

Sposób rozwiązania się stowarzyszenia

ORGANY STOWARZYSZENIA:

Walne zebranie członków (lub zebranie delegatów) – najwyższa władza stowarzyszenia. Podejmuje uchwały w sprawach nie określonych w statucie.

Zarząd i organ kontroli wewnętrznej.

Stowarzyszenia w liczbie, co najmniej 3 mogą założyć związek stowarzyszeń. Jego założycielami i członkami mogą być inne osoby prawne, a osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi.

MAJĄTEK STOWARZYSZENIA:

Powstaje ze:

Składek członkowskich;

Darowizn;

Spadków;

Zapisów;

Dochodów z własnej działalności;

Dochodów z majątku stowarzyszenia;

Z ofiarności publicznej.

Stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, przy czym dochód z tej działalności służy realizacji celów statutowych.

LIKWIDACJA STOWARZYSZEŃ:

Stowarzyszenie podlega likwidacji:

Na mocy własnej uchwały. Likwidatorami są tutaj członkowie jego zarządu, jeżeli statut lub uchwała ostatniego walnego zebrania delegatów nie stanowi inaczej.

W drodze decyzji sądu, który wyznacza likwidatora.

Koszty likwidacji pokrywa się z majątku stowarzyszenia.

STOWARZYSZENIA ZWYKŁE:

Są uproszczoną formą stowarzyszenia. Nie posiada ono osobowości prawnej. Stowarzyszenie zwykłe może być założone, przez, co najmniej 3 osoby, które uchwalają regulamin działalności. Regulamin działalności stowarzyszenia zwykłego zawiera:

Nazwę;

Cel;

Teren i środki działania;

Siedzibę

Przedstawiciela, reprezentującego stowarzyszenie.

Stowarzyszenie zwykłe nie może:

Powoływać terenowych jednostek organizacyjnych;

Łączyć się w związki stowarzyszeń;

Zrzeszać osób prawnych;

Prowadzić działalności gospodarczej;

Przyjmować darowizn, spadków i zapisów oraz otrzymywać dotacji i korzystać z ofiarności publicznej.

Stowarzyszenie zwykłe uzyskuje środki na swoją działalność ze składek członkowskich.