Wypalony człowiekMarta Znajmiecka – Sikora
Był długi weekend. Kilka dni spędzonych na łonie natury, w lesie, w samotności …. Czas na rozmyślanie, czytanie książek, długie spacery, cisza i spokój. Niestety! Czas szybko mija. Niedziela wieczór. Trzeba się pakować. Klaudia bezładnie wrzuciła rzeczy do torby, spakowała kosmetyki, zaniosła bagaże do auta, rozejrzała się po okolicy, wzięła jeszcze jeden głęboki oddech, wsiadła do samochodu i odjechała. Czuła, że przez te kilka dni udało jej się trochę wypocząć. Ruch na drodze nie ułatwiał podróży. Korki, pośpiech i roboty drogowe wydłużały czas powrotu do domu w nieskończoność…. Poniedziałek. Słońce świeciło prosto w okno, zachęcając do wstania. Zapowiadał się piękny dzień. Klaudia jednak nie reagowała. Mechanicznym ruchem wyłączyła budzik i naciągnęła kołdrę na oczy. - Nowy dzień – pomyślała. Niestety roboczy! Znowu muszę iść do pracy! Boże dlaczego? Tak mi się nie chce! Zmusiła się, żeby wstać i powłócząc nogami udała się do łazienki. Poczuła silny ból głowy. Poszła po tabletkę. - Nie dam rady pomyślała. Muszę się położyć na chwilę i wróciła z powrotem do łóżka. Spędziła w nim kolejne piętnaście minut, jednak poczucie obowiązku nie pozwalało na sen. Wstała i po raz kolejny poszła do łazienki. Poranne czynności zajmowały jej coraz więcej czasu. A ten opór, z którym zmagała się co rano! I ta niechęć na myśl o pracy. I złość, frustracja…… Kiedy to się zaczęło? Ciągłe poczucie znudzenia, fizyczne i psychiczne wyczerpanie, niecierpliwość, zmęczenie, brak dystansu do problemu i wszechobecne poczucie odpowiedzialności. Gdzie się podziały tamte uczucia? Entuzjazm, optymizm, fascynacja pracą, chęć pomagania, poczucie mocy...... Chyba jestem wypalona! – pomyślała.
Termin wypalenie pojawił się w literaturze naukowej za sprawą amerykańskiego psychiatry H.J. Freudenbergera. Zauważył on, że pewne dolegliwości somatyczne i emocjonalne oraz zakłócenia w zachowaniu widoczne u pracowników opieki społecznej współwystępują ze sobą. Zespół tych objawów nazwał syndromem wypalenia. Do jego symptomów H.J. Freudenberger zaliczył: poczucie fizycznego i psychicznego wyczerpania, niecierpliwość, nadmierną skłonność do irytacji, znudzenie i cynizm, tłumienie uczuć, podejrzliwość, postawę wyższości i nieomylności z jednoczesnym poczuciem niedocenienia, zaburzenia psychosomatyczne. Z czasem podobne objawy zaczęto zauważać u policjantów, strażników więziennych, polityków, duchownych, lekarzy, pielęgniarek, terapeutów, nauczycieli. Przyjął się więc termin wypalenie zawodowe (Świętochowski, 2000). Zanim przyjrzymy się temu zjawisku bliżej, zapraszam Cię drogi Czytelniku do psychozabawy.
Test do badania syndromu wypalenia zawodowego
Instrukcja: Przeczytaj uważnie każde pytanie i odpowiedz zgodnie z pierwszą myślą, która przyjdzie Ci do głowy, czy zgadzasz się z poniższymi stwierdzeniami (wybierz „tak”, „nie wiem” lub „nie”).
Pytanie
Odpowiedź
TAK
NIE WIEM
NIE
1. Czuję się przeciążony pracą.
2. Nie mam wpływu na to co robę w czasie mojej pracy.
3. Czuję się odpowiednio nagradzany za wykonywaną pracę.
4. Mam dobre relacje ze współpracownikami.
5. Doświadczam wsparcia ze strony współpracowników.
6. Czuję się sprawiedliwie traktowany i oceniany.
7. Często swoją pracę wykonuję wbrew własnym normom i wartościom.
8. Uważam, że jestem niesłusznie pomijany przy awansach i premiach.
9. Mam problemy ze snem.
10. Czuję, że organizacja mojego dnia pracy zależy ode mnie.
11. Odczuwam zmęczenie, kiedy rano wstaję do pracy.
12. Czuję się pełen energii.
13. Czuję się wypalony swoją pracą.
14. Bezpośrednia praca z ludźmi wywołuje u mnie duży stres.
15. Czuję się sfrustrowany moją pracą.
Suma:
stary_hipis