H002. Potter Patricia - Bagienny pĹ‚omieĹ„.pdf - romans historyczny - muzulmanka

Patricia Potter

BAGIENNY PŁOMIEŃ

Stukot kopyt uderzających o spieczoną od let

niego słońca ziemię wyrwał Samanthę z niespo

kojnego snu. W ciągu długich godzin minionej

nocy w jej podświadomości spierały się ze sobą

uczucia niepokoju, strachu i radości.

Odsunęła od siebie myśl o brzmiących niby

omen odgłosach. Ożywiła się nadzieją, gdy przy

pomniała sobie, że to przecież dzień jej ślubu.

Szczęśliwa wyskoczyła z łóżka i odsunęła jas

nozielone firanki. Tego dnia wszystko miało wy

jątkowe znaczenie... pogoda, miejsce pobytu jej

ojca, służba...

Stała przy otwartym oknie i przez chwilę roz

koszowała się zapachem żółtego jaśminu i cięż

kim aromatem magnolii. Uwielbiała tę wspaniałą

mieszankę, która wydawała się hymnem na cześć

życia tak bujnie się rozwijającego w tym zakątku

Południowej Karoliny.

Zauważyła na drodze oddalający się szybko

powóz. Zaciekawiło ją, w jakiej sprawie ojciec tak

wcześnie opuszcza dom. Pierwsze błyski światła

zwiastowały nadejście świtu roztaczając na niebie

blade odcienie różu, złota i lawendy. Świt, pomy

ślała, świt pierwszego dnia jej wspólnego życia

z Brendanem.

Raz jeszcze nabrała w płuca aromatycznego

powietrza rozkoszując się powiewem chłodnego

wiatru. Wiedziała, że później zrobi się nieznośny

upał. To jednak nie miało żadnego znaczenia. Nie

liczyło się nic poza planowaną ucieczką z Bre-

nem.

Na chwilę powrócił strach, ale szybko zastąpiło

go przepełniające ją uczucie szczęścia, które nie

dopuszczało myśli o konsekwencjach, jakie mu

siały wyniknąć z wydarzeń tego dnia. Ojciec bę

dzie bardzo, bardzo zły, ale będzie musiał za

akceptować jej małżeństwo. Może pogodzi ono

wreszcie obie skłócone od dawna rodziny.

Charakterystyczny dla niej optymizm wziął

górę. Spotka się z Brenem w zwykłym miejscu

i pojadą do Charlestonu, gdzie przyjaciel udzieli

im ślubu. Inny z przyjaciół zaoferował im swój

dom w mieście na cały miesiąc. Dalszy rozwój

wypadków uzależniony będzie od zachowania

ich rodzin. Jeśli zajdzie taka potrzeba, oboje

z Brenem poradzą sobie sami.

Niech licho porwie wszystkich polityków, po

myślała, zarówno torysów jak i wigów. Podzielili

okolicę na dwa obozy i pogłębili nienawiść mię

dzy jej ojcem a O'Neillami.

Samantha odsunęła od siebie niepokojące my

śli. Ona i Brendan pokonają wszystkie przeszko

dy. Kochają się od lat i nic nie stanie im na dro

dze. Podeszła do lustra i popatrzyła na swe od

bicie. Nim zapadnie zmrok, będzie panią O'Neill.

Przyjrzała się sobie krytycznym wzrokiem.

Twarz miała zbyt drobną, usta zbyt pełne a oczy

za duże. Bren zawsze nazywał ją swym wesołym

elfem, choć wolałaby, żeby powiedział, że jest

piękna. Ciemnoniebieskie oczy były pełne życia

i ciekawości, lecz tylko długie, ciemne włosy zy

skały jej aprobatę. Połyskiwały niczym mahoń

zdobiący każdy zakątek Chatham Oaks.

Pośpiesznie włożyła niebieską sukienkę, związa

ła włosy wstążką i pobiegła do kuchni. Stara ku

charka Maudie, która ją wychowała, stanowiła

główne źródło pociechy i informacji.

Gdy zbliżała się do drzwi, zatrzymał ją pełen

strapienia głos Maudie:

- I co my teraz powiemy panience?

- Pan Chatham powiedział, że nas każe wy-

chłostać, jeśli piśniemy jej choć słowo - odezwał

się drugi głos. Należał do Angel, córki Maudie.

- Ona poza paniczem Brenem świata nie wi

dzi. Ma prawo wiedzieć.

- Ja jej o tym nie powiem.

Samantha nie wytrzymała. Gwałtownie otwo

rzyła drzwi.

- O czym powinnam wiedzieć?

Zapadła grobowa cisza.

- Maudie, o czym powinnam wiedzieć?

Stara kobieta zalała się łzami. Złapała Saman-

thę za rękę.

- Ojciec panienki wie o panience i paniczu

Brendanie. Będą się dziś rano pojedynkować.

Z ust Samanthy wyrwał się mimowolny

okrzyk bólu.

- Nie! Nie! Ojciec go zabije. Bren nie jest dla

niego godnym przeciwnikiem.

Nim ktokolwiek zdążył się odezwać, Samantha

była już w drodze do stajni. Dobrze znała miej

sce, gdzie zwykle odbywały się pojedynki. Była

to prześliczna polanka ocieniona olbrzymimi cy

prysami i wawrzynami, położona pięć mil od

plantacji jej ojca.

Pochyliła się nisko nad karkiem swej klaczy

zmuszając ją do biegu. Musi powstrzymać ojca.

Nie zważała na gałęzie, które cięły jej bose nogi,

szarpały podartą sukienkę i rozwiane włosy.

- Szybciej - ponaglała konia. - Biegnij szyb

ciej.

Zobaczyła przed sobą polankę. Zdążę, pomy

ślała w nagłym przypływie radości.

Odgłos wystrzałów z pistoletu rozdarł ciszę

wczesnego poranka. Zatrzymawszy konia Sa

mantha uświadomiła sobie, że nie słyszy jakich

kolwiek dźwięków; ptaki umilkły, nawet leśne

wiewiórki się gdzieś schowały.

Jak we śnie zeskoczyła z konia i podbiegła do

postaci leżącej nieruchomo na ziemi.

Złociste włosy Brendana iskrzyły się w poran

nym słońcu. Oczy, niebieskie jak jej własne, były

otwarte i bez wyrazu patrzyły w niebo. Na białej

koszuli coraz bardziej powiększała się plama

krwi.

Samantha otoczyła jego głowę ramionami.

- Bren - szepnęła. - Bren. Nie odchodź. Nie

zostawiaj mnie samej. Tak bardzo cię kocham. Nie

odchodź.

Była nieświadoma płynących po jej twarzy łez

ani obecności ojca. Nie słyszała też przybycia

H002. Potter Patricia - Bagienny pĹ‚omieĹ„.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: