HT077. Rafferty Carin - Na ślubnym kobiercu.pdf - Rafferty Carin - Catherine2403

Carin Rafferty

Na ślubnym

kobiercu

H a r l e q u i n

Toronto  Nowy Jork  Londyn

Amsterdam  Ateny  Budapeszt  Hamburg

Madryt  Mediolan  Paryż  Sydney

Sztokholm  Tokio  Warszawa

Carin Rafferty

Tytuł oryginału:

I Do, Again

Pierwsze wydanie:

Harlequin Books, 1990

Przekład:

Melania Drwęska

ISBN 83-7070-570-7

Indeks 378577

Strona nr 2

NA ŚLUBNYM KOBIERCU

ROZDZIAŁ 1

– Ty nie masz rozwodu, Sireno! – Jonathan Harcourt wpadł jak burza do

gabinetu Sireny Barrington i z pasją rzucił na biurko trzymane w ręku

dokumenty.

Sirena odchyliła się w fotelu i spojrzała na niego ze zdumieniem. Nigdy

dotąd nie widziała go w stanie takiego wzburzenia. Ta zupełnie nowa cecha

osobowości Jonathana tak ją zaintrygowała, że w pierwszej chwili w ogóle

nie zwróciła uwagi na sens jego słów.

Był dla niej kimś znacznie więcej niż tylko adwokatem. Znali się od kilku

lat, spotykali od ponad roku, a od pewnego czasu miała wrażenie, że Jonathan

pragnie przekształcić ich znajomość w poważny i trwały związek. Broniła się

jednak przed podjęciem ostatecznej decyzji, choć sama nie bardzo wiedziała

dlaczego.

Jonathan był od niej prawie piętnaście lat starszy, lecz mimo dzielącej ich

różnicy wieku mógł być naprawdę idealnym mężem. Pochodził z tego samego

środowiska i miał podobne zainteresowania. Od pierwszej chwili zrozumiał i

gorąco poparł jej ideę powołania Fundacji Barringtonów – organizacji, która

w praktyce zajmowała się wszystkim, od opieki nad zwierzętami po budowę

schronisk dla bezdomnych.

To właśnie Jonathan podsunął jej myśl o utworzeniu specjalnego

funduszu, kiedy oświadczyła, że pragnie zabezpieczyć przyszłość fundacji.

Poprosił ją wówczas, by przedstawiła mu swoje orzeczenie rozwodowe.

Chciał się upewnić, że nikt poza nią nie będzie miał żadnych praw do tych

pieniędzy. I wtedy okazało się, że jest ktoś, kto mógłby zgłaszać ewentualne

Strona nr 3

Carin Rafferty

roszczenia finansowe: jej były mąż: Noah Samson.

Czy Jonathan usiłuje jej wmówić, że nadal jest mężatką? Przecież ona wie

najlepiej, że to nieprawda. Przed dwoma laty specjalnie poleciała do

Meksyku tylko po to, by mieć pewność, że raz na zawsze uwolniła się od

Noaha.

I jak dotąd nigdy nie żałowała swojej decyzji.

– Nie bądź śmieszny, Jonathanie. Oczywiście, że jestem rozwiedziona. –

Chwyciła leżące przed nią orzeczenie i energicznie nim potrząsnęła. – Mam

przecież na to dokument!

Jonathan opadł na krzesło i na poły ze współczuciem, a na poły z

wyrzutem pokiwał głową.

– Owszem, masz dokument, ale to nie jest orzeczenie rozwodowe. Równie

dobrze mógłby to być przepis na placki kukurydziane.

– Przepis na placki kukurydziane? – Sirena najpierw się obruszyła, a

potem wybuchnęła śmiechem. – Świetny żart! Rzeczywiście przez moment

dałam się na to nabrać.

– Tylko że ja wcale nie żartuję – stwierdził sucho Jonathan, a potem

niespotykanym u niego gestem przesunął dłonią po jasnych włosach, burząc

nieskazitelną fryzurę.

Sirena poczuła lekkie ukłucie niepokoju. Jonathan sprawiał wrażenie

bardzo przejętego, ale chyba mimo wszystko nie mówił poważnie.

– Jonathanie, przecież to jakaś bzdura – zaprotestowała.

– Niestety, nie – westchnął. – A swoją drogą, jak mogłaś być taka

naiwna? Wyobrażam sobie, jak się wszystko odbyło. Nie znałaś języka i

bardzo ci się spieszyło, więc poprosiłaś portiera w hotelu, żeby zaprowadził

cię gdzie trzeba. A on natychmiast wyczuł pismo nosem i bez wysiłku zarobił

parę groszy. Założę się nawet, że osobiście przedstawił cię stosownym

„urzędnikom”.

Ciemny rumieniec na twarzy Sireny potwierdził tylko przypuszczenia

Jonathana. Raz jeszcze ciężko westchnął, a w jego szarozielonych oczach

odmalowało się przygnębienie.

– Dlaczego pojechałaś do Meksyku? Mogłaś przecież wrócić do domu i

dopiero wtedy wystąpić o rozwód.

– To dosyć skomplikowana sprawa. – Sirena wstała i podeszła do okna.

Roztaczał się z niego piękny widok na Harrisburg i Susquehannę. Słońce

złotymi refleksami odbijało się w błękitnych falach rzeki, leniwie

przecinającej stolicę stanu Pensylwania.

Wspomnienia napłynęły całkiem nieoczekiwanie. Nagle z tak

niewiarygodną ostrością zobaczyła każdy szczegół pierwszego spotkania z

Noahem Samsonem, że wydało jej się, jakby czas zatoczył koło i wrócił do

tamtego pamiętnego dnia sprzed dwóch lat.

Strona nr 4

NA ŚLUBNYM KOBIERCU

Bawiła wtedy w Pensylwanii z wizytą u dalekiej kuzynki. To właśnie

Maggie uparła się, żeby koniecznie pokazać jej skansen w Old Bedford,

rekonstrukcję pionierskiej wioski z końca osiemnastego wieku.

Sirenie na ogół nie podobały się miejsca uchodzące za turystyczne

atrakcje, ale wioska ją zafascynowała. Przez cały dzień przechadzały się

wśród starych drewnianych domów, zbudowanych z olbrzymich okrąglaków,

słuchały opowieści o życiu pierwszych osadników i zwiedzały małe

warsztaty, w których rzemieślnicy demonstrowali swój kunszt. Wstąpiły

również do kuźni. Sirena spojrzała przez lukę w tłumie i nagle serce w niej

zamarło.

Noah, obnażony do pasa, stał przed rozżarzonym paleniskiem. Był

obsypany cienką warstwą węglowego pyłu, czarnego jak jego gęsta czupryna,

a ramiona i muskularny, owłosiony tors lśniły od potu. Sirena z zapartym

tchem patrzyła, jak wyciąga z paleniska kawałek rozżarzonego do

czerwoności żelaza i umieszcza go w imadle. Potem, objaśniając każdą

czynność, wymodelował z niego mały gong. Wreszcie wrzucił gong do

drewnianego wiadra z wodą, a sam odwrócił się w stronę tłumu. Stanął na

szeroko rozstawionych nogach, z rękoma na biodrach, i czekał na pytania.

Wpatrzoną w niego Sirenę interesowały wyłącznie dwie rzeczy: o której

kończy pracę i czy miałby ochotę obejrzeć jej akwaforty, ale nie śmiała go o

to zapytać.

Ukryta za plecami tłumu wsłuchiwała się w niski, głęboki głos Noaha,

kiedy cierpliwie udzielał wyjaśnień i sprzedawał grawerowane podkowy i

gongi. Gdy tłum wreszcie nieco się przerzedził, przesunęła się do przodu,

gotowa kupić wszystko, byle tylko znaleźć się blisko Noaha.

Nie odrywając wzroku od grawerowanego właśnie napisu, skinieniem

głowy wskazał jej kartkę i ołówek.

– Proszę napisać, co pani chce kupić i co mam wygrawerować –

powiedział. – Zaraz się panią zajmę.

Posłusznie napisała swoje imię i czekała, aż skończy poprzednie

zamówienie. Kiedy wreszcie podniósł na nią wzrok, doznała nagłego

olśnienia.

Już z daleka mężczyzna wyglądał wspaniale, ale z bliska jego surowa,

męska uroda zapierała dech w piersiach. Splątane, kruczoczarne włosy

niesfornie opadały mu na czoło, a granatowe oczy spoglądały zza rzęs tak

czarnych i długich, że Sirena oddałaby za nie cały swój majątek. Policzek

przecinała niewielka, postrzępiona blizna, a lekko nieregularny kształt nosa

sugerował, że musiał być kiedyś złamany. Jednak najbardziej fascynujące

wydały się Sirenie jego usta. Cudownie zmysłowe, niemal grzeszne, wygięły

Strona nr 5

HT077. Rafferty Carin - Na ślubnym kobiercu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: