Colin Forbes - Bez litości.pdf - Forbes Colin - Zbiór - dark_zlosnikoo7

FORBES

Bez lito ś ci

COLIN

Od Autora

szystkie wyst ę puj ą ce w tej ksi ąŜ ce postacie s ą wytworem wy-

obra ź ni autora i nie kryj ą si ę za nimi Ŝ adni prawdziwi ludzie.

Autor pozwolił sobie w kilku miejscach na swobodne potrak-

towanie geografii zachodnich hrabstw Anglii, a wyst ę puj ą ce

w ksi ąŜ ce nazwy wsi i domów s ą fikcyjne. To samo dotyczy firm

oraz niektórych ulic i budynków - one równie Ŝ nie istniej ą

w rzeczywisto ś ci.

Prolog

ego dnia Tweed, wicedyrektor SIS, nie miał akurat nic do robo-

ty, co trafiało si ę niezwykle rzadko. Gdyby jednak był zaj ę ty,

by ć mo Ŝ e nigdy nie zostałby wci ą gni ę ty w awantur ę , która potem

zdobyła zł ą sław ę jako sprawa Volkaniana - ani nie musiałby

uczestniczy ć w dramatycznym rozwoju wypadków. Siedział za

biurkiem w swoim gabinecie na pierwszym pi ę trze gmachu przy

Park Crescent i z nudów bazgrał po le Ŝą cej przed nim kartce.

Obok oparty o ś cian ę stał Marler, jeden z najlepszych pracowni-

ków Tweeda w SIS, rz ą dowej agencji wywiadowczej. Marler wy-

gl ą dał przez wysokie okno na londy ń ski Regent's Park. Prawa

r ę ka Tweeda, Paula Grey, siedziała za swoim biurkiem i obserwo-

wała szefa. Musi si ę strasznie nudzi ć po zako ń czeniu tej sprawy

szpiegowskiej, pomy ś lała. W tym momencie kto ś zapukał do

drzwi.

- Prosz ę wej ść - zawołał Tweed, szybkim ruchem przewraca-

j ą c kartk ę na drug ą stron ę .

Był dobrze zbudowanym m ęŜ czyzn ą w nieokre ś lonym wieku.

Miał szybkie ruchy i rzucał przenikliwe spojrzenia zza okularów

w rogowej oprawce.

Do gabinetu wszedł nadinspektor Roy Buchanan, stary kum-

pel Tweeda z czasów, kiedy razem pracowali w Scotland Yardzie.

U ś miechn ą ł si ę do Pauli i stan ą ł przed biurkiem Tweeda. Ten wy-

soki, chudy, energiczny m ęŜ czyzna przekroczył ju Ŝ czterdziestk ę ,

ale jego czarne włosy i przyci ę te w ą sy nie zacz ę ły jeszcze siwie ć .

Miał na sobie elegancki granatowy garnitur.

- Witam. Prosz ę , usi ą d ź , Roy. - Tweed wskazał mu miejsce.

- Nie, nie mam czasu. Wpadłem na Boba Newmana, biegn ą c

do samochodu na Victoria Street. Powiedział mi, Ŝ e nie masz nic

do roboty. A jeste ś mi winien przysług ę .

- O co chodzi?

- Mam tak ą dziwn ą spraw ę . Chciałbym, Ŝ eby ś j ą przej ą ł. Jak

zapewne wiesz, czasowo przekazano mi dowództwo nad brygad ą

antyterrorystyczn ą . Po prostu urwanie głowy. A teraz...

- A teraz co? - przerwał Tweed.

- Kilka dni temu natkn ą łem si ę w Whitehall na dziwnego fa-

ceta. Siedział na stopniach przed gmachem ministerstwa. Powie-

dział tylko: „Byłem ś wiadkiem morderstwa", nic wi ę cej. Cierpi

na amnezj ę . Całkowity zanik pami ę ci. Nie odezwał si ę ju Ŝ potem

ani słowem. Wzi ą łem go do Scotland Yardu na przesłuchanie, ale

to nic nie dało. Tego zagadkowego zdania nie powtórzył. Zabra-

łem go wi ę c do Belli Ashton, która jest jednym z najlepszych

psychiatrów w kraju, i zostawiłem na badania...

- Roy - znów przerwał Tweed - wci ąŜ nie wiem, do czego zmie-

rzasz.

- Chc ę , Ŝ eby ś zaj ą ł si ę tym facetem i zobaczył, czy mo Ŝ na co ś

z niego wyci ą gn ąć . Ma na imi ę Michael.

- Zapominasz chyba, Ŝ e jestem zast ę pc ą dyrektora SIS! - za-

protestował Tweed.

- W zeszłym roku, kiedy pracowałe ś nad t ą okropn ą spraw ą

zwi ą zan ą z wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych, musiałe ś

si ę znów zamieni ć w detektywa. Pokazałe ś wtedy, Ŝ e na wiele ci ę

jeszcze sta ć i Ŝ e nie zapomniałe ś o starych, dobrych czasach

w Scotland Yardzie.

- No tak - odezwała si ę Paula. - Stałe ś si ę gwiazd ą , kiedy w cza-

sie pobytu w Stanach wyja ś niłe ś trzy zagadkowe morderstwa.

- Paula - burkn ą ł Tweed. - Masz wiele talentów, mi ę dzy inny-

mi zawsze potrafisz si ę odezwa ć w najbardziej niewła ś ciwym mo-

mencie.

- Zostawiam wi ę c tego Michaela w twoich r ę kach - powiedział

szybko Buchanan. Na biurku Tweeda poło Ŝ ył wyj ę t ą z kieszeni ko-

pert ę i eleganck ą wizytówk ę . -To wszystko, co b ę dzie ci potrzebne.

- Sk ą d wiesz, Ŝ e ma na imi ę Michael, skoro nic nie mówi?

- Nie wiem. Musieli ś my go jako ś nazwa ć , a Michael pasowało

mi do niego. Nie miał przy sobie Ŝ adnego dokumentu to Ŝ samo ś ci.

Portfela te Ŝ nie, nic. Z jego kosztownych ubra ń kto ś usun ą ł

wszystkie metki. Musz ę ju Ŝ i ść .

Kiedy Buchanan zamkn ą ł za sob ą drzwi, Tweed waln ą ł pi ęś ci ą

w biurko.

- Niech mnie diabli!

- Całkiem sprytnie zwalił to na twoj ą głow ę - zauwa Ŝ yła se-

kretarka Monica, siedz ą ca za komputerem przy drzwiach. Miała

około pi ęć dziesi ę ciu lat i pracowała z Tweedem nie wiadomo od

jak dawna. Jej br ą zowe włosy były spi ę te w kok.

Tweed otworzył niezaklejon ą kopert ę , któr ą zostawił na jego

biurku Buchanan. Znalazł w niej krótki list polecaj ą cy do doktor

Arabelli Ashton. Na jej obramowanej złotem wizytówce widniał

adres na Harley Street, ekskluzywnej ulicy wzi ę tych lekarzy. Tweed

westchn ą ł, kiedy nagle drzwi si ę otworzyły i jeszcze raz pojawił

si ę w nich Buchanan.

- Aha, zapomniałem ci powiedzie ć . Twarz Michaela nie jest

normalna. ś eby ś si ę nie zdziwił.

- Wielkie dzi ę ki - chciał odpowiedzie ć Tweed, ale Buchanana

ju Ŝ nie było. List i wizytówk ę podał Pauli, która stała ju Ŝ przy je-

go biurku. Odczytała gło ś no adres kliniki.

- Lepiej chyba zadzwoni ć do tej Arabelli, zanim j ą odwiedzi-

my - zaproponowała.

- Nie, po prostu pojedziemy do niej - odpowiedział Tweed.

- Dzi ś jest ś wietny dzie ń na przeja Ŝ d Ŝ k ę .

Mówi ą c te słowa, wygl ą dał przez okno, za którym luty skuwał

mrozem ulice. Niebo nad Londynem przykrywały ci ęŜ kie, szare

chmury i było wyj ą tkowo zimno. Paula ubrała si ę odpowiednio

do pogody, miała na sobie zimowe buty, kurtk ę na futrze i d Ŝ insy.

Kiedy Tweed z trudem wbijał si ę w swój ci ęŜ ki płaszcz, Paula po-

szła przekaza ć Monice adres, pod który zamierzali si ę uda ć , ale

okazało si ę , Ŝ e ta zd ąŜ yła ju Ŝ go sobie zapisa ć , kiedy Paula prze-

czytała wizytówk ę na głos.

Paula, wieloletnia asystentka Tweeda, była szczupł ą , niezbyt

wysok ą kobiet ą po trzydziestce. Na jej ramiona opadały kruczo-

czarne włosy. W twarzy o regularnych rysach uwag ę zwracały wy-

raziste niebieskie oczy i stanowczo wysuni ę ty podbródek. W ca-

łym SIS była znana jako osoba niezwykle energiczna.

Podbiegła do szafy, z której wyci ą gn ę ła dwa nesesery. Były

w nich pi Ŝ amy, bielizna i przybory toaletowe przeznaczone dla

niej i jej szefa. Tweed popatrzył na ni ą sceptycznie.

- Nie b ę d ą nam potrzebne.

- Sk ą d wiesz, dok ą d nas ta sprawa zaprowadzi?

Colin Forbes - Bez litości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: