K a t e d r a H o d o w l i L a s u
SPRAWOZDANIE
Temat: Projekt urządzenia zadrzewień terenów rolniczych.
Założenia:
Trasy komunikacyjne (tory, drogi, rzeka). Teren równiny. Grunty orno-łąkowe. Gleba czarna ziemia oglejona, wytworzona z utworów wodno akumulacyjnych (piasek pylasty), pH 6,0.
1. Rozpoznanie występujących na rozpatrywanym terenie zagrożeń środowiska przyrodniczego oraz potrzeb w zakresie poprawy jego walorów użytkowych.
Na rozpatrywanym terenie, który charakteryzuje się dużą ilością terenów orno-łąkowych występuje szereg zagrożeń środowiskowych. Na płaskim terenie ornym działaniu zachodnich wiatrów powoduje wywiewanie wierzchniej warstwy gleby. Powoduje to duże straty w plonach rolniczych i dużą degradację gleby. Dodatkowo po wschodniej stronie pól uprawnych znajdują się zabudowania gospodarskie na które przy występowaniu silniejszych wiatrów są nawiewane cząstki gleby z pól. Jednak większym zagrożeniem dla zabudowań jest wychładzanie domów przez wiejące wiatry. Na omawianym terenie znajduje się również linia kolejowa, która wymaga ochrony przed wiatrami szczególnie w okresie zimowym. Występuje wtedy zagrożenie powstawania zasp śnieżnych. Przez rozpatrywany teren przepływa rzeka do której od północnej strony dochodzą tereny orne , a od południowej tereny łąkowe. Istnieje tam zagrożenie zanieczyszczenia wód rzeki wodami spływającymi z pól i łąk. We wsi znajduje się szkoła więc istnieje potrzeba stworzenia terenu rekreacyjnego wokół niej.
2. Określenie możliwości poprawy jakości środowiska przyrodniczego poprzez wprowadzenie zadrzewień, z uwzględnieniem fragmentów już istniejących.
Zadrzewienia wymagają tory kolejowe. W ich otoczeniu istnieją już fragmenty zadrzewień. Są to pasy sosnowe. Sosna jest skarłowaciała lub ogłowiona. Istniejące luki w osłonie torów należy uzupełnić żywopłotem świerkowym. Również wypadające fragmenty rzędów sosnowych wzdłuż torów powinny być uzupełniane świerkiem formowanym w żywopłot.
Średnio co 200 m. przez grunty orne przechodzą drogi czyli można co drugą drogę zrobić przeciwwietrzny pas zadrzewieniowy. Pasy te skutecznie będą chronić pola przed negatywnym wpływem wiatrów. Wprawdzie pod drzewami plony są mniejsze (ocienienie, dłuższe zaleganie pokrywy śnieżnej, opad ściółki, konkurencja korzeni o wodę) jednak powierzchnia gdzie występować będzie ten wpływ widoczny jest bardzo niewielka w porównaniu do powierzchni gdzie te zadrzewienia będą oddziaływać korzystnie.
Na brzegach rzeki znajdują się zarośla wierzbowe. W celu zapewnienia lepszej ochrony wód należy wprowadzić pas drzew. Pas ten od strony pól powinien być szerokości 3-4 rzędów natomiast od strony łąk wystarczy jeden rząd drzew.
Wzdłuż drogi publicznej przebiegającej przez wieś powinien być wysadzony rząd drzew od strony zachodniej czyli od strony przeciwnej niż znajdują się zabudowania. Drzewa te będą chronić zabudowania przed wyziębiającym wpływem wiatru. Dodatkowo wpłyną na zwiększenie estetyki okolicy. W zadrzewienia te włączone mogą być istniejące już krzewy rosnące wokół wiejskiej kapliczki, oraz drzewa rosnące wokół szkoły.
3. Opis obiektów zadrzewieniowych: rodzaj, szczegółowe funkcje, forma, wielkość, skład gatunkowy i budowa oraz ogólne wskazówki co do więźby sadzenia, cech sadzonek, sposobu przygotowywania gleby, pielęgnacji oraz wieku rębności.
Zadrzewienia wokół toru kolejowego.
Spełniają one rolę ochronną przed wpływem wiatru przede wszystkim w zimie kiedy chronią przed powstawaniem zasp śnieżnych. Powinny one mieć formę żywopłotu świerkowego. Powinno się go wprowadzać między istniejącymi już fragmentami pasów sosnowych. Materiał powinien być dwuletni szkółkowany sadzony w dość gęstej więźbie. Powinna ona wynosić około 0,5 m. Żywopłot powinien być sadzony jednorzędowo. Przygotowanie gleby powinno się odbywać ręcznie w miejscach sadzenia. Sadzić należy w szparę najlepiej wiosną. Ewentualne wypady należy uzupełniać gatunkami tego samego gatunku. Pielęgnacja powinna polegać na regularnym przycinaniu go do pożądanej wysokości około 2 m. Przycinanie powinno się odbywać wiosną przed ruszeniem soków. Żywopłot należy sadzić w odległości około 10 m. od torów.
Zadrzewienia na gruntach ornych.
Wprowadzane powinny być na co drugiej drodze polnej biegnącej z północy na południe. Należy je sadzić po zachodniej stronie tych dróg w formie jednorzędowej. Proponowany jest tutaj jesion. Należy go sadzić w więźbie rozrzedzonej co 3 m., a pomiędzy nimi należy posadzić krzewy np. kruszyna, bez czarny, które będą pełnić rolę podgonu dla jesiona oraz będą go formować. Glebę można przygotować mechanicznie przy pomocy pługa dwuodkładnicowego. Należy zastosować materiał dwuletni, sadzony w jamkę. Jesiona należy podkrzesywać aby można było go wykorzystać jako drewno cenne. W pierwszych latach należy chronić drzewka przed zachwaszczeniem.
Zadrzewienia nad rzeką.
Między istniejące kępy wierzby należy wprowadzić olszę czarną. Od strony gruntów ornych należy wprowadzić 3-4 rzędy olszy oraz zadarnić glebę natomiast od strony łąk wystarczy wprowadzić jeden rząd drzew. Glebę należy przygotować ręcznie w miejscach sadzenia. Materiał powinien być dwuletni sadzony w jamkę w więźbie 1,2x1,2 m.
Wokół szkoły i budynków mieszkalnych wprowadzamy pojedynczo między istniejące już drzewa i krzewy gatunki iglaste takie jak sosna, świerk, cis, żywotnik, cyprysik i inne.
rotheden