Clive Cussler - Dirk Pitt - 14 - Potop.pdf - Clive Cussler-Dirk Pitt - jankowski.k1

CLIVE CUSSLER

POTOP

Autor pragnie wyrazić podziękowania pracownikom Urzędu Imigracyjnego Stanów

Zjednoczonych, którzy udostępnili mu dane dotyczące nielegalnej imigracji.

Dziękuje również Korpusowi Wojsk Inżynieryjnych Armii Stanów Zjednoczonych za

pomoc w opisaniu kapryśnej natury rzek Missisipi i Atchafalaya.

Ponadto wszystkim, którzy byli tak uprzejmi i podsuwali mu pomysły i sugestie

dotyczące przygód Dirka i Ala.

REQUIEM DLA KSIĘŻNICZKI

10 grudnia, 1948

Gdzieś na nieznanych wodach

Z każdym nowym uderzeniem wiatru fale atakowały coraz bardziej zajadle. Panująca

rano dobra pogoda przeistoczyła się późnym wieczorem z doktora Jekylla w porywczego

mister Hyde’a. Białe grzywy spienionych bałwanów rozbijały się w pokrywający wszystko

wodny pył. Wzburzona kipiel i ciemne chmury zlewały się w szalejącej śnieżnej zamieci i nie

sposób było określić, gdzie kończy się woda, a zaczyna niebo. Ludzie znajdujący się na

pokładzie pasażerskiego liniowca „Księżniczka Dou Wan”, zmagającego się z wysokimi jak

góry, wściekłymi falami, nie zdawali sobie sprawy, że od katastrofy dzielą ich zaledwie

minuty.

Rozszalałe wody gnane porywami wichru, wiejącego jednocześnie z północnego

wschodu i północnego zachodu, uderzały w statek z dwóch stron. Wiatr osiągnął wkrótce

prędkość stu mil na godzinę, a wysokość fal przekroczyła trzydzieści stóp. Schwytana w

potężny wir „Księżniczka Dou Wan” nie miała dokąd się schronić. Jej dziób opadał i znikał

pod falami, zalewającymi odkryte pokłady i przetaczającymi się ku rufie, kiedy się unosił.

Rufa wynurzała się, odsłaniając wściekle wirujące w powietrzu śruby. Atakowany ze

wszystkich stron statek pochylał się pod kątem trzydziestu stopni i wtedy fala zalewała

ciągnący się wzdłuż prawej burty pokład spacerowy. Potem prostował się wolno, z coraz

większym trudem i dalej stawiał czoło najgroźniejszemu w ostatnich czasach sztormowi na

tych wodach.

Zziębnięty, prawie oślepiony przez śnieżycę, pełniący wachtę drugi oficer, Li Po

schronił się do sterowni i zatrzasnął za sobą drzwi. Pływając dotychczas po Morzu Chińskim,

nigdy jeszcze nie widział śniegu wirującego w powietrzu podczas szalejącego sztormu. Li Po

uważał, że bogowie są niesprawiedliwi, zsyłając na „Księżniczkę” wiatry o tak niszczącej sile

po tym, jak opłynęła pół świata i znalazła się już tylko niecałe dwieście mil od portu. Przez

ostatnie szesnaście godzin pokonała odległość zaledwie czterdziestu mil.

Cała załoga poza kapitanem Leigh Huntem i jego głównym mechanikiem,

przebywającym na dole w maszynowni, składała się z chińskich nacjonalistów. Hunt, stary

wilk morski, miał za sobą dwanaście lat służby w Królewskiej Marynarce Wojennej i

osiemnastoletnią karierę oficera marynarki handlowej, kiedy pływał na statkach trzech

różnych linii żeglugowych. Kapitanem był od piętnastu lat. Będąc jeszcze małym chłopcem,

wypływał z ojcem na połów ryb w pobliżu Bridlington, małego miasteczka położonego na

wschodnim wybrzeżu Anglii, zanim pewnego dnia zaciągnął się jako zwykły marynarz na

frachtowiec płynący do Afryki Południowej. Teraz ten szczupły mężczyzna o siwiejących

włosach i smutnych, pustych oczach, z głębokim pesymizmem oceniał szanse statku; miał

niewielką nadzieję, że przetrwa on sztorm.

Dwa dni wcześniej jeden z członków załogi pokazał mu pęknięcie na zewnętrznym

poszyciu kadłuba, widoczne na sterburcie między pojedynczym kominem a rufą. Hunt

oddałby miesięczną wypłatę za możliwość sprawdzenia, jak wygląda ono teraz, gdy statek

walczy z szalejącym żywiołem. Nie chciał jednak o tym myśleć. Jakakolwiek próba

przeprowadzenia inspekcji przy wietrze osiągającym prędkość stu mil na godzinę i wśród fal

przelewających się przez pokłady, byłaby samobójstwem. Był świadom grożącego

„Księżniczce” śmiertelnego niebezpieczeństwa i pogodził się już z faktem, że nie ma wpływu

na jej dalszy los.

Hunt utkwił wzrok w śnieżnej zamieci zasypującej szyby sterowni.

- Co z oblodzeniem, panie Po? - zapytał swego drugiego oficera, nie odwracając

głowy.

- Powłoka szybko rośnie, panie kapitanie.

- Sądzi pan, że statek może się wywrócić?

Li Po wolno pokręcił głową.

- Na razie nie, sir, ale do rana ciężar lodu może osiągnąć wartość krytyczną. Grubość

warstwy na nadbudowie i pokładach może okazać się groźna, jeśli nabierzemy zbyt dużego

przechyłu.

Hunt zastanawiał się przez chwilę, po czym odezwał się do sternika:

- Niech pan zostanie na kursie, panie Tsung. Dziobem do wiatru i fali.

- Tak jest, sir - odpowiedział Chińczyk, utrzymując się na szeroko rozstawionych

nogach. Dłonie mocno zacisnął na mosiężnym kole sterowym.

Hunt powrócił myślą do pęknięcia w kadłubie. Już nie pamiętał, kiedy „Księżniczka

Dou Wan” po raz ostatni poddana została solidnemu przeglądowi w suchym doku. O dziwo,

załoga nie była zaniepokojona przeciekami wody, rdzą na poszyciu ani obluzowanymi czy

brakującymi nitami. Beztrosko ignorowała korozję i nie przejmowała się tym, że podczas

rejsu pompy odprowadzające wodę z zęzy bez przerwy ciężko pracują. Piętą achillesową

„Księżniczki” był z pewnością wysłużony i zniszczony kadłub. Statek, pływający po

oceanach jest uważany za stary po dwudziestu latach eksploatacji. „Księżniczkę” zbudowano

przeszło trzydzieści pięć lat temu. Od chwili opuszczenia stoczni przemierzyła setki tysięcy

mil morskich, opierała się wzburzonemu morzu i tajfunom. To, że wciąż jeszcze utrzymywała

się na wodzie, graniczyło niemal z cudem.

Została zwodowana w roku tysiąc dziewięćset trzynastym jako „Lanai”. Zbudowała ją

stocznia „Harland i Wolff” dla Singapurskich Linii Oceanicznych, których parowce pływały

po Pacyfiku. Miała tonaż 10.758 BRT. Jej całkowita długość, od niemal pionowego dziobu do

rufy o przekroju kieliszka do szampana, wynosiła czterysta dziewięćdziesiąt siedem stóp, zaś

szerokość pokładnicy sześćdziesiąt stóp. Trójprężne maszyny parowe dysponowały mocą

pięciu tysięcy koni mechanicznych i napędzały dwie śruby. W okresie swej świetności

„Księżniczka” potrafiła pruć fale z szybkością siedemnastu węzłów, co można traktować jako

wynik godny uwagi. Obsługiwała linię Singapur-Honolulu do roku tysiąc dziewięćset

trzydziestego pierwszego, kiedy to sprzedano ją Kantońskim Liniom Żeglugowym i

przemianowano na „Księżniczkę Dou Wan”. Po remoncie kursowała między portami Azji

Południowo-Wschodniej, zabierając na pokład pasażerów i ładunki.

Podczas drugiej wojny światowej przejął ją rząd Australii, przystosowując do

przewozu żołnierzy. Doznała poważnych uszkodzeń, zaatakowana przez japońskie samoloty,

gdy płynęła w konwoju. Po wojnie zwrócono ją Liniom Kantońskim. Pływała krótko między

Szanghajem a Hongkongiem, aż wreszcie wiosną roku tysiąc dziewięćset czterdziestego

ósmego postanowiono sprzedać ją na złom do Singapuru.

Mogła pomieścić pięćdziesięciu pięciu pasażerów w kabinach pierwszej klasy,

osiemdziesięciu pięciu w drugiej klasie i trzystu siedemdziesięciu w trzeciej. Zwykle jej

załoga liczyła stu dziewięćdziesięciu członków, ale podczas rejsu, który miał być jej ostatnim,

na pokładzie znajdowało się tylko trzydziestu ośmiu ludzi.

Hunt wyobrażał sobie, że jego leciwa jednostka pływająca jest jak maleńka wysepka

miotana wzburzonymi falami, na której rozgrywa się dramat bez udziału publiczności. Był

fatalistą. Jego przeznaczeniem było osiąść na mieliźnie, a przeznaczeniem „Księżniczki”

skończyć na złomowisku. Hunt współczuł statkowi noszącemu ślady wielu bitew,

zmagającemu się teraz z potężnymi siłami żywiołu. „Księżniczka” wiła się i jęczała, zalewana

gigantycznymi falami, ale wciąż udawało się jej wyrwać z ich uścisku i wbić dziób w

następną nadciągającą ścianę wody. Hunt pocieszał się jedynie tym, że jej zużyte maszyny

wciąż pracowały pełną parą.

Na dole w maszynowni skrzypienie i jęki dochodzące z kadłuba były przerażająco

głośne. Rdza odpadała z grodzi całymi płatami, gdy woda zaczęła sięgać kratek pomostów.

Pościnane nity, łączące stalowe płaty poszycia, wystrzeliwały w powietrze jak pociski. Załoga

nie przejmowała się tym specjalnie, wiedząc, że to zjawisko występuje często na statkach

Clive Cussler - Dirk Pitt - 14 - Potop.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: