6 - pol 7.rtf

6. Księga Koheleta.

vanitas vanitatum et omnia vanitas - marność nad marnościami i wszystko marność (samo vanitas oznacza marność)

KOMENTARZ: Cytat ten mówi o tym, iż wszytsko łącznie z życiem człowieka jest marne, ponieważ wszystko to przemija, a natura jest wieczna.

nihil novi sub sole - nic nowego pod słońcem

KOMENTARZ: Cytat ten mówi o tym, że wszytsko jest marnością ponieważ krąży, a pod Słońcem nie pojawia się tak naprawdę nic nowego.

Poglądy zawarte w księdze

Według głównego bohatera tej księgi - Koheleta, wiedza ma wiązać się z cierpieniem. Uważa on tak, ponieważ ponadprzeciętna wiedza powoduje poczucie odpowiedzialności za innych.

Kolejną prawdą zawartą w tej księdze jest to, że wszytsko ma swój czas (np. jest czas płaczu i czas śmiechu) oraz, że powinna panować równowaga.

Następna mądrość to zalecenie, że warto cieszyć się życiem, gdyż jest ono darem od Boga.

Praktyczne zastosowanie mądrości (rozdział 7):

·                     człowiek mądry patrzy na życie poważnie

·                     mądrość strzeże przed błędami

·                     mądrość w swej istocie jest niedostępna

Kohelet daje także rady jak powinno się żyć (rozdział 7):

·                     korzystać z życia

·                     wystrzegać się zła

·                     cieszyć się życiem

·                     wystrzegać się kobiety

·                     cieszyć się młodością

·                     dążyć do dobra

7. Psalmy.

Psalm - gatunek poezji lirycznej o tematyce religijnej (hebrajska pieśń religijna) i o charakterze modlitewno - hymnicznym, pełni funkcję modlitwy poetyckiej, psalmista kieruje swą wypowiedź do Boga, zbiór psalmów nazywamy psałterzem

Cechy psalmu:

·                     paralelizm składniowy (podobieństwo lub powtórzenie konstrukcji składniowych wypowiedzeń)

·                     bogate obrazowanie

·                     rozbudowana symbolika

·                     ogromna skala uczuć

Charakterystyka ksiegi

Arcydzieło poezji hebrajskiej. Składa się z 150 utworów, których autorstwo przypisywane jest Królowi Dawidowi. Psalmy z tej ksiegi powstawały w okresie XI - III pne.

Typy psalmów:

·                     błagalne - pisane na okoliczności niebezpieczeństwa, choroby lub prześladowań, wyrażaja uczucia osobiste lub zbiorowe, nazywane także lamentacyjnymi

·                     pochwalne - utożsamiane były z hymnami, sławią Boga za jego dzieło lub za jego interwencje w ludzkie dzieje

·                     dziękczynne - są wyrazem wdzięczności za dobrodziejstwa, psalmista wspomina w nich niebezpieczeństwo od którego uratował go Bóg

·                     ufności - również jest mowa o zagrożeniach, ważniejszy jest jednak motyw zaufania do Boga i zażyłości z nim

·                     mądrościowe - inaczej dydaktyczne, pouczają o przymiotach Boga lub rozważają sytuację człowieka w świecie, formułują też rady i przestrogi