Witaj, to ja Łukasz!
Zapewne pamiętasz, bo przecież pisałem o tym Teofilowi zaraz na początku księgi, jak Maryja poszła do swojej krewnej Elżbiety w góry. Wiesz, to zastanawiające, bo w Palestynie nie było w zwyczaju, żeby kobieta sama wyruszała w podróż. Jak jeszcze spojrzysz na mapę i zobaczysz, że między miasteczkiem Nazaret - skąd Maryja wyruszyła - a Ein Kerem - gdzie najprawdopodobniej mieszkała Elżbieta, było prawie 140 km to wydaje się to jeszcze bardziej niesamowite. Maryja, wbrew wszelkim zwyczajom, wbrew tradycjom, sama wyrusza w niebezpieczną drogę, aby dotrzeć do swej krewnej Elżbiety.
Mogła przecież poczekać i dołączyć się do jakiejś grupy wędrowców, którzy pewnie nierzadko przemierzali Galileę, kierując się do Judei. A jednak - Maryja z pośpiechem wyrusza, aby podzielić się radosną nowiną ze swoją krewną Elżbietą. Kiedy przybywa do Elżbiety najpierw pozdrawia ją. Zapewne powiedziała, jak to jest w zwyczaju Izraelitów: szalom - pokój! Zatem Maryja wchodząc do Elżbiety mówi pokój Wam, pokój temu domowi. Co więcej, Maryja nie tylko mówi pokój. Ona ten pokój wnosi do domu. Ona, wraz z Synem, którego nosi pod swoim sercem, sprawia, iż pokój zamieszkuje w domu Elżbiety i Zachariasza.
Na głos Maryi, porusza się dzieciątko w łonie Elżbiety. Rzec by można, iż następuje spotkanie nie tylko dwóch matek, ale i dwójki, jeszcze nie narodzonych dzieci. Jezus sprawia radość Janowi, który ma iść przed nim, aby MU przygotować drogę.
Elżbieta, pełna szczęścia i radości, błogosławi Maryję, która nosi w sobie Zbawiciela.Zaraz jednak potem, jakby jeszcze nie mogąc uwierzyć szczęściu, które ją spotyka, pyta czemu zawdzięcza to, iż odwiedza ją Matka Boga? Cieszy się i raduje, że Maryja uwierzyła w słowa, które powiedział jej Anioł Pana.
Wiesz, tak sobie myślę, że nadchodzące wakacje też powinny być dla ciebie takim niezwykłym czasem. Czasem, kiedy wzorem Maryi pójdziesz do swoich najbliższych, po to, aby jak Maryja - pomagać im, dawać im radość. Wiesz, ty masz być jak Maryja - masz wszędzie tam gdzie pójdziesz wnosić pokój. Wtedy, jak Maryja, będziesz miał w sobie Jezusa, bo Jezus mieszka w każdym, który służy innym ludziom.
Radowałem się, że tyle razy mogłem do Ciebie pisać moje listy. Tak, jak Teofilowi, tak i tobie chciałem pomóc, abyś uwierzył w Jezusa. Niech dalsze twoje życie, będzie czasem, kiedy będziesz wzorem Maryi służył braciom. Niech będzie też czasem, kiedy będziesz uczył się Chrystusa - będziesz czytał i poznawał JEGO Ewangelię. Bo przecież, aby GO pokochać, najpierw trzeba GO poznać.
Twój Łukasz
Promyczek Dobra 7 (2006) s. 6-7
wienczy