Gry i zabawy integracyjne dla dzieci.doc

Gry i zabawy integracyjne dla dzieci mają za zadanie sprawić, aby dzieci lepiej się poznały, zaczęły reagować na własne potrzeby, jak i potrzeby innych osób, aby nabrały śmiałości w kontaktach z rówieśnikami, co jednocześnie wpłynie pozytywnie na późniejsze kontakty także z osobami starszymi.

1. Wierszyk na rozpoczęcie pracy:

Stoimy ramię przy ramieniu,
Możemy być wielcy w oka mgnieniu,               (podnoszą ręce i trzymają się za nie)
Możemy być też mali,                                           (ręce w dół)
Ale nigdy nie będziemy sami                             (zwracają się do sąsiada i ściskają jego dłoń).
                                                   
2. Czy mnie znasz?
Cel: Zapoznanie się członków grupy, przełamanie lodów.

®    Uczestnicy siadają w kręgu, pierwsza osoba mówi: nazywam się ...................

®    Następna mówi: nazywam się ............................, a to jest ........................., i wskazuje na swojego poprzednika. Przedstawianie trwa, dopóki nie obejdzie całego okręgu.
 

3. "Ja jestem ja" - utrwalanie imion.
Dzieci maszerują po kręgu. Na sygnał nauczyciela każde dziecko(po kolei), wypowiada swoje imię, mówiąc :

"ja" (tupnięcie prawą nogą),
"jestem" (tupnięcie lewą nogą),
"Zosia" (podskok na obu nogach).

4. "Maskotka"
Dzieci siedzą w kręgu, nauczycielka przedstawia maskotkę mówiąc: "To jest miś Kubuś, a ja jestem...". Każde z dzieci po kolei przedstawia się w ten sposób.

5. "Kłębek przyjaźni"
Dzieci siedzą na dywanie w siadzie skrzyżnym. Nauczycielka mówi swoje imię i rzuca kłębek w kierunku wybranej pary. Poleca dziecku owinąć nić wokół wskazującego palca, zwracać uwagę na to, by nie spadła. Dziecko wymawia swoje imię i rzuca kłębek do następnego dziecka.

      6. „Gorący kartofelek”

     Dzieci  siedzą na podłodze w kole.

®    Podają sobie z rąk do rąk na niby  "gorącego kartofelka."

®    W środku koła siedzi uczestnik "stoper", który co jakiś czas woła STOP !

®    Jak tylko dziecko otrzyma "ziemniaka" i usłyszy STOP wypuszcza go z rąk.

®    Sąsiedzi uczestnika zabawy trzymającego gorący kartofelek w ramach pocieszenia kołyszą go delikatnie w przód i w tył aż wypowie DALEJ .

®    Ziemniak wędruje znów od dziecka do dziecka, dopóki " stoper" nie zawoła " Stop".

7. "Uściśnij dłoń"
Uczestnicy chodzą swobodnie po sali, prowadzący podaje im kolejne instrukcje :
- uściśnij jak najwięcej dłoni,
- stańmy w kręgu, weźmy się za ręce i zróbmy fale,
- stańmy w ciasnym kręgu zróbmy jednocześnie przysiad

8. "Moje miejsce"
Dzieci siedzą w kole po turecku. W kole robimy przerwę i uzyskujemy wolne miejsce.
Na puste miejsce osoby siedzące z 2 stron mogą kogoś zaprosić, kogo chcą mieć przy sobie, kogo lubią. Warunek to: powiedzenie "Moje miejsce" i klepnięcie ręką w puste miejsce.

Jeśli 2 osoby jednocześnie klepną i powiedzą w równym czasie, muszą ustalić między sobą, kogo zaproszą. Osoba zapraszana zwalnia miejsce i zabawa toczy się dalej.

9. Podawanie przedmiotu
Uczniowie stają w kole zwróceni twarzami do siebie. Prowadzący podaje woreczek z grochem, który uczestnicy przekazują sobie tak, jakby ten przedmiot był:

®    bardzo ciężki,

®    gorący,

®    kruchy,

®    cuchnący,

®    lepki itp.

Prowadzący zmienia polecenia po każdej rundce.
                                    

10. Powitanie

Dzieci siedzą w kręgu, prowadzący wypowiada słowa: witają się wszyscy, którzy:
- lubią kolor niebieski,
- mają rodzeństwo,
- lubią jeździć na rowerze…
Wówczas dzieci, które identyfikują się z danym zdaniem wstają i witają się z 3 wybranymi osobami.

11. Słonko świeci, deszczyk pada

Uczestniczą zarówno dzieci jak i ich rodzice. Polega ona na tym, iż na hasło prowadzącego: „słonko świeci” - wszyscy spacerują, kłaniając się napotkanym osobom, na hasło: „deszczyk pada” - dziecko biegnie do swojego rodzica i chroni się pod „parasolem”, który robi rodzic. Daje ona dziecku poczucie bezpieczeństwa.

12.Nie rozśmieszaj mnie

Dzieci dobierają się w pary, siadają naprzeciwko siebie. Jedna osoba usiłuje być poważna i nawet nie uśmiechać się. Partner ma za zadanie ją rozśmieszyć. Kiedy uda mu się to zrobić, partnerzy zamieniają się rolami. W zabawie mogą także uczestniczyć rodzice dzieci. Ma ona charakter integracyjny. Dobrze jest przeprowadzać ją wśród osób sobie znanych, wówczas nie dzieli ich dystans, mogący pojawić się w grupie zupełnie się nieznającej.

13. Sałatka owocowa

Uczestnicy siedzą na krzesłach tworząc koło. Uczestnicy zostają podzieleni na 5 grup, zostają im przypisane poszczególne nazwy owoców: 1 - jabłka, 2-gruszki,3 truskawki, 4-banany, 5- pomarańcze. 

Jedna osoba staje w środku i wywołuje dowolne „owoce”, np. na hasło: jabłka- osoby z tej grupy wstają i zamieniają się miejscami. Na sygnał: „sałatka owocowa”: wszyscy zmieniają miejsca.

Cel: Zabawa służy podniesieniu nastroju uczestników, może być wykorzystana jako przerywnik podczas zajęć zarówno z młodszymi jak i starszymi dziećmi. Dostarcza wiele radości i śmiechu, a przy tym aktywizuje uczestników.

14.Kogo brakuje?
Dzieci stoją w kręgu z zamkniętymi oczami, trzymając chustę na wysokości pasa.

Nauczyciel wybiera osobę lub osoby, które wchodzą pod chustę.

Następnie wszyscy otwierają oczy i zgadują, kto jest pod chustą.

15. Muzyczna chusta.
Dzieci trzymają rozciągnięta chustę. Grupa porusza się w rytm melodii, falując nią.

Nauczyciel przygotowuje różne fragmenty muzyczne.