17 śmiertelnych błędów szefa helion.pdf

3:49

3:48

3:47

Cyfry na wyświetlaczu metalowego, srebrzystego zegara

nieubłaganie zbliżały się do zera. Janusz Czerwiński, prezes

firmy Astra Tech, wiedział, że ta skrzynka będzie ostatnią

rzeczą, na jaką patrzy. Zostało mu tylko kilka minut.

— Potrafię to rozbroić, dam radę, na pewno dam radę

— szeptał sam do siebie. Jednak w tych słowach więcej było

bezradności niż nadziei.

Nie żeby nie potrafił. O to był spokojny: tak prosty mecha-

nizm zegarowy umiał unieruchomić w dwie, trzy minuty.

Zanim został prezesem, przez dwadzieścia lat pracował

jako naukowiec, fizyk i elektronik. Był jednym z najlepszych

w kraju. Nagroda dla najmłodszego profesora fizyki, stypen-

dium w słynnym Massachusetts Institute of Technology,

wykłady w Tokio, Londynie i Paryżu. Nagle wszystkie te

wspomnienia przesłoniły mu widok czerwonych cyferek na

wyświetlaczu. Już o tym kiedyś słyszał umierającemu przed

oczami staje całe życie.

Słabł coraz bardziej, czuł, że to kwestia zaledwie minut.

Ponad godzinę temu został zabity z zimną krwią. Zabójca

wstrzyknął mu potężną dawkę akonityny. Trucizny, która

działała wolno, lecz nieodwracalnie.

17 ŚMIERTELNYCH BŁĘDÓW SZEFA

3:01

3:00

2:59

We wspomnieniach szybko powrócił do swego ostatniego,

największego w karierze sukcesu: lasera fotonowego; wy-

nalazku, który mógł zmienić świat bardziej niż broń ato-

mowa, internet albo telewizja. To z tego powodu leżał na

podłodze w laboratorium. Sam, bez szansy na pomoc.

„Jak to możliwe, że udało się im mnie zabić?” — pytał sam

siebie. „Popełniłem błąd. Jeden błąd, który zepsuł wszystko”

— odpowiedział sobie w myślach.

Jednak to nie była prawda. Błędów, które doprowadziły

do tej sytuacji, było więcej. Dokładnie siedemnaście. Sie-

demnaście największych błędów, jakie może popełnić me-

nedżer.

2:20

2:19

2:18

„Mam nadzieję, że nie dostaną lasera” — pomyślał, patrząc

na swojego mordercę, na człowieka, z którym pracował od

lat. Znał go bardzo dobrze, ufał mu bezgranicznie, jak bratu

— aż do dzisiejszego popołudnia. Uczynił go swoim zastępcą.

A ten — mimo że zarabiał doskonale i miał wszystko, o czym

mógł marzyć — dał się przekupić jednej z najpotężniejszych

organizacji świata — groźniejszej od Al-Kaidy, bogatszej

od Banku Światowego, zarządzanej sprawniej niż niejedna

armia.

To, że teraz zabójca leżał martwy, nie było pocieszające.

„Musiałem się go pozbyć, nie miałem wyjścia” — pomyślał

Czerwiński, szukając usprawiedliwienia dla swojego czynu.

S TRAŻNIK M AFII

1:57

1:56

1:55

„Mam nadzieję, że Nowicki nie zdradzi im kodu” — po-

wtórzył w myślach.

Ryszard Nowicki, główny inżynier, był jedyną osobą, która

znała kod odszyfrowujący schemat budowy lasera. Ta jedna

kartka pełna cyferek — wykorzystana ze złą wolą — po-

zwoliłaby stworzyć piekielne urządzenie. Wytrawny infor-

matyk, mając ją w ręku, w ciągu miesiąca sparaliżuje prace

wszystkich policji i wywiadów świata. Północnokoreański,

rosyjski i amerykański wywiad prawie od pół roku próbowały

zdobyć klucz potrzebny do odczytania szyfru. Jeden chciał

nawet — za pośrednictwem fikcyjnej spółki — kupić patent

na laser. Cena, jaką zaproponował, przekraczała wszelkie

wyobrażenia.

Miliard dolarów.

1:40

1:39

1:38

Prezes ocknął się. „Nie czas na rozmyślania, muszę roz-

broić bombę” — zganił sam siebie. Cyfry na wyświetlaczu

uparcie przypominały, że została tylko chwila. Wziął do ręki

śrubokręt i odkręcił pokrywę mechanizmu zegarowego. Zna-

lazł pod nią plątaninę cienkich kabelków przylutowanych

do płytki elektronicznej. Spojrzał na nią i zastanowił się

— przypominając sobie, czego uczył swoich podwładnych.

Wiedział, że jeśli uda mu się wejść w ich sposób myślenia,

szybko poradzi sobie z zatrzymaniem zegara. „Musi mi się

udać, od tego zależy wszystko” — dopingował sam siebie.

17 ŚMIERTELNYCH BŁĘDÓW SZEFA

Kilkadziesiąt sekund później przeciął czerwony przewód.

Potem zielony, niebieski, fioletowy i żółty. Nic się nie działo

— nie było wybuchu, a zegar dalej odliczał. Nie zniechęciło

to jednak Czerwińskiego. Wiedział, że to zabawa w kotka

i myszkę i że każdy twórca bomb gra w nią z saperem. Prze-

cinał kolejne przewody.

Po chwili na dnie skrzynki zostały już tylko dwa kable.

Oba były białe.

— O cholera, tego ich nie uczyłem — zaklął zaskoczony.

— Który z nich? Który?

Odruchowo spojrzał na licznik.

0:09

0:08

0:07

„Niech to szlag — zaklął ponownie w myślach. — Nie

ma już czasu na analizę”. Wziął nożyczki i przeciął pierw-

szy z brzegu przewód.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: