SŁOWNIK TERMINÓW Z ZAKRESU BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO AON.doc

(1036 KB) Pobierz
A K A D E M I A O B R O N Y N A R O D O W E J

195

 

 

 

A K A D E M I A     O B R O N Y     N A R O D O W E J

___________________________________________________________________

               WYDZIAŁ STRATEGICZNO-OBRONNY

 

 

 

 

 

 

 

 

S Ł O W N I K

TERMINÓW Z ZAKRESU BEZPIECZEŃSTWA  NARODOWEGO

 

 

                                                               Wydanie drugie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       

                                                        WARSZAWA  2002

 

 

Pierwsze wydanie słownika opracowane pod kierownictwem gen. dyw. prof. dra hab. Bolesława BALCEROWICZA  zostało  uzupełnione  i  rozszerzone  przez zespół pracowników Akademii Obrony Narodowej oraz Akademii Marynarki Wojennej pod kierownictwem   płka dra hab. Jacka  PAWŁOWSKIEGO  w składzie:

 

Ppłk dr hab. Andrzej CIUPIŃSKI

Mjr dr Andrzej DAWIDCZYK

Płk dr hab. Michał DROST

Ppłk dypl. Krzysztof GĄSIOREK

Mjr dr Marek GĄSKA

Kmdr dr hab. Marek ILNICKI

Płk dr hab. Ryszard JAKUBCZAK

Płk dr hab. Romuald KALINOWSKi

Prof. dr hab. Roman  KULCZYCKI

Prof. dr hab. Jerzy KUNIKOWSKI

Płk dr inż. Stefan KURINIA

Płk dr Zbigniew LACH

Prof. dr hab. Wojciech ŁEPKOWSKI

Prof. dr hab. Leonard ŁUKASZUK

Kmdr prof. dr hab. Andrzej MAKOWSKI

Ppłk dypl. Andrzej MAKOWSKI

Płk dr hab. Kazimierz MALAK

Płk dr hab. Józef MARCZAK

Ppłk dr Marek OBRUSIEWICZ

Płk dr hab. Jacek PAWŁOWSKI

Płk dr hab. Janusz PŁACZEK

Prof. dr hab. Witold POKRUSZYŃSKI

Kpt. mgr inż. Maciej PREUS

Ppłk dr Krzysztof PRZEWORSKI

Płk dr hab. Cezary RUTKOWSKI

Płk dr hab. Zenon STACHOWIAK

Płk  dypl. Hieronim SZAFRAN

Ppłk dr Wiesław   ŚMIAŁEK

Prof. dr hab. Jan  WOJNAROWSKI

Płk dr hab. Mariusz WIATR

Prof. dr hab. Ryszard WRÓBLEWSKI

Mjr dypl. Mieczysław ZAJĄC

Prof. dr hab. Eugeniusz ZABŁOCKI

Płk dr hab. Józef ZUBEK (z-ca kierownika zespołu)

 

Redakcja

 

Prof. dr hab. Wojciech ŁEPKOWSKI

 

Wydawca:

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       

 

   SPIS  TREŚCI

 

 

Wprowadzenie .........................................................................       4

Wykaz  haseł ........................................................................  6 - 156

Przypisy ............................................................................. 157 - 159

Załącznik  Nr 1 ................................................................... 159 - 168

Załącznik  Nr 2 ................................................................... 169 - 177

Skorowidz  haseł ............................................................... 178 - 186

 

 

             

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WPROWADZENIE

 

 

              Minęło pięć lat od chwili ukazania się ostatniej edycji “Słownika terminów
z zakresu bezpieczeństwa narodowego”. W tym czasie  autorzy zebrali wiele cennych opinii o tym wydawnictwie, dokonali gruntownej analizy zawartych w nim sformułowań i na podstawie uzyskanych wniosków przystąpili do opracowania kolejnej, doskonalszej wersji.

 

              Zakres niniejszego wydawnictwa wykracza daleko poza normy ogólnie przyjęte dla słownika  terminów wojskowych. Ujęto w nim bowiem dla porównania dodatkowo po kilka terminów z różnych materiałów źródłowych, odnoszących się do terminu podstawowego, a następnie sformułowano jego definicję najbardziej odpowiadającą aktualnym poglądom na obronność i bezpieczeństwo narodowe, albo odwołano się do definicji podanych w materiałach źródłowych. Definicje te zostały napisane dużymi literami. Ponieważ terminy poprzedzające zasadnicze definicje pochodzą z różnych okresów, Czytelnik ma również możliwość prześledzenia kierunku, w jakim ewoluują, a niekiedy nawet ustalenia przyczyn, które spowodowały zaistniałe zmiany.

 

              W niniejszym wydawnictwie wprowadzono także wiele innowacji i udoskonaleń podnoszących jego walory. Najważniejsze hasła “Strategia” i “Strategia bezpieczeństwa narodowego” zostały poszerzone (w załączniku) o interpretacje zawarte w opracowaniu pt.: “International Military Defense Encyclopaedia”,
co pozwala na dokonywanie szerszych porównań w tym zakresie. Natomiast
w odniesieniu do innych terminów o istotnym znaczeniu dla problematyki związanej
z bezpieczeństwem oraz do pojęć różnie do tej pory interpretowanych
- przedstawiono (w przypisach) uzasadnienia przyjętych ostatecznie  sformułowań.

 

              Poszczególne definicje składają się z hasła (tematu definicji) połączonego pauzą (-) z jego treścią. Hasło pozwala szybko znaleźć potrzebną definicję i czyni materiał przejrzystym, zaś pauza zastępuje wyrażenia: “jest to”, “są to” lub
“to znaczy”.Natomiast w treści definicji, oprócz cech definiowanego pojęcia, podano tam, gdzie było niezbędne, usytuowanie jej w terminie nadrzędnym. W przypadku występowania terminów zdefiniowanych w innych miejscach wydawnictwa, zastosowano odsyłacze w postaci strzałki (®). Definicje starano się formułować często w formie jednego zdania. Pewne informacje rzeczowe dodano wówczas,
gdy mogą się one przyczynić do poprawnego zrozumienia objaśnianych terminów.

 

              Autorzy mają nadzieję, że oddany do rąk Czytelnika słownik przyczyni się
nie tylko do upowszechnienia znajomości terminologii wojskowej, lecz również ułatwi pracę nad jej dalszym doskonaleniem. Jest to szczególnie istotne w procesach naukowo-badawczym i dydaktycznym realizowanych w Wydziale Strategiczno-Obronnym Akademii Obrony Narodowej. Działalność ta wymaga bowiem utrzymywania kontaktów z wieloma instytucjami spoza wojska, gdzie znajomość terminologii wojskowej nie zawsze jest wystarczająca, co prowadzi niekiedy do różnych nieporozumień. Wprawdzie nie należy zbytnio przeceniać znaczenia definicji, ale jest oczywiste, że są one niezbędne w porozumiewaniu się między ludźmi, zwłaszcza w takich dziedzinach, jak  nauka i dydaktyka.

 

              Zespół autorów zwraca się do Szanownych Czytelników z uprzejmą prośbą o nadsyłanie ewentualnych  uwag odnośnie do formy, treści i  kompletności niniejszego słownika. Zostaną one wykorzystane przy opracowaniu kolejnej edycji wydawnictwa.

 

 

                                                                                ZESPÓŁ AUTORSKI

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ADMINISTRACJA  PUBLICZNA[1]

 

              ADMINISTRACJA  PUBLICZNA  -  władcze wykonywanie zadań przypisanych przez porządek prawny państwu i jego organom lub innym podmiotom wykonującym funkcje władcze. W Polsce zaliczamy do niej: organa administracji rządowej (naczelne, centralne, wojewódzkie, powiatowe zespolone i niezespolone), organa administracji samorządowej (terytorialne, zawodowe, gospodarcze) i inne organa administracji państwowej (np. Państwowa Inspekcja Pracy, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji i inne)

Nowa Encyklopedia Multimedialna PWN, Warszawa, 2001 r.

 

ADMINISTRACJA PUBLICZNA              - całokształt struktur organizacyjnych w państwie oraz ludzi zatrudnionych w  tych strukturach spełniających zadania publiczne, zbiorowe i indywidualne, reglamentacyjne i świadczące oraz organizatorskie podmiotów kierowniczych i decyzyjnych.

E. Zieliński, Administracja rządowa w Polsce, Warszawa. 2001  s. 12.

 

ADMINISTRACJA  PUBLICZNA – PRZYJĘTE  PRZEZ ® PAŃSTWO STRUKTURY ORGANIZACYJNE   I  REALIZOWANE  PRZEZ  JEGO ORGANA,  A  TAKŻE  PRZEZ  ORGANA  SAMORZĄDU  TERYTORIALNEGO, DZIAŁANIA MAJĄCE NA CELU  ZASPOKOJENIE  ZBIOROWYCH  I INDYWIDUALNYCH  POTRZEB  OBYWATELI,  WYNIKAJĄCYCH  ZE  WSPÓŁŻYCIA  LUDZI  W  SPOŁECZNOŚCIACH.  ORGANAMI ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ  SĄ  NACZELNE  I  CENTRALNE  ORGANA  ADMINISTRACJI  PAŃSTWOWEJ,  TERENOWE  ORGANA  ADMINISTRACJI  RZĄDOWEJ, ORGANA  JEDNOSTEK  SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO  ORAZ INNE ORGANA  W ZAKRESIE  W JAKIM  ZOSTAŁY  POWOŁANE  NA MOCY  PRAWA.

Opracowano na podstawie: Administracja publiczna, zagadnienia wstępne, Lublin, 1999 ; Dz.U. 1995 r. Nr 74, poz. 368 atr.20 ust. 2.

 

ADMINISTRACJA WOJSKOWA -  a) ogół  czynności  wykonywanych  przez

organy wojskowe w zakresie władzy  wykonawczej, z wyłączeniem strategii i taktyki;

b) wewnętrzne kierowanie jednostką wojskową.

Dictionary of Military and Associated Terms, Department of Defense, US Government Printing Office, Washington 1989, s. 4.

 

ADMINISTRACJA WOJSKOWA - 1) dziedzina nauki wojennej badająca organizację, skład, uzupełnianie i mobilizację sił zbrojnych oraz zagadnienia służby i bytowania wojsk; 2) kierownictwo wojskowe w czasie wojny na opanowanych lub okupowanych terenach  nieprzyjaciela; 3) działalność organów wojskowych w czasie pokoju obejmująca wszystkie sprawy sił zbrojnych nie wchodzące w zakres dowodzenia i szkolenia oraz ogół czynności mających na celu zapewnienie wojsku wszystkiego, co mu jest potrzebne do życia i walki.

Słownik podstawowych terminów wojskowych, Warszawa 1977, s. A-1.

 

 

 

ADMINISTRACJA WOJSKOWA - ELEMENT ® ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ, OBEJMUJĄCEJ ORGANIZOWANIE I REALIZACJĘ PROCESÓW NASTAWIONYCH NA WSZECHSTRONNE ZASPOKOJENIE POTRZEB ® SIŁ ZBROJNYCH W ZAKRESIE ŚRODKÓW NIEZBĘDNYCH DO ŻYCIA I WALKI.

 

AGLOMERACJA

 

              AGLOMERACJA - w urbanistyce  skupisko ludności i zabudowy na stosunkowo niewielkim  obszarze, powodujące  silne jego zurbanizowanie; także zmierzająca do tego działalność.

Wielka encyklopedia powszechna , t. 1, PWN, Warszawa  1962, s. 73.

 

              AGLOMERACJA - proces rozwijania się zespołu osiedli dookoła jednego dominującego  centrum, jakim jest duże miasto lub ośrodek przemysłowy, także układ osadniczy będący rezultatem tego procesu . (...).

Słownik pojęć geograficznych, WP, Warszawa 1973, s.5

 

              AGLOMERACJA - ELEMENT  ® SIECI OSADNICZEJ STANOWIĄCY SKUPIENIE POWIĄZANYCH FUNKCJONALNIE OSIEDLI  WOKÓŁ JEDNEGO MIASTA (WYJĄTKOWO DWÓCH), ZDECYDOWANIE DOMINUJĄCEGO (DOMINUJĄCYCH) NAD SĄSIEDNIMI. W STRUKTURZE SIECI OSADNICZEJ AGLOMERACJA ZNAJDUJE SIĘ OBOK ® KONURBACJI NA NAJWYŻSZYM SZCZEBLU.

 

 

 

AGRESJA

 

              AGRESJA - użycie siły zbrojnej przez państwo przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej lub niezawisłości politycznej innego państwa lub w jakiejkolwiek  innej postaci sprzecznej z Kartą Narodów Zjednoczonych.

M. Flemming,  Wojskowy Przegląd Prawniczy, nr 2,  Warszawa 1975,  s. 208.

 

AGRESJA - użycie siły zbrojnej  przez państwo (grupę państw) przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej, niepodległości politycznej innego państwa (grupy państw)  lub w inny sposób niezgodny z Kartą NZ. 

Rezolucja nr 3314/XXIX ZO  ONZ 14.12.1974 r. (w:) Prawo międzynarodowe. Materiały do studiów. Pod red. B. Wierzbickiego, Białystok 2000, s. 424.

 

             

AGRESJA - SPRZECZNE Z ® PRAWEM MIĘDZYNARODOWYM ZASTOSOWANIE ® PRZEMOCY ZBROJNEJ JEDNEGO PAŃSTWA WOBEC DRUGIEGO, ZMIERZAJĄCE DO OGRANICZENIA LUB POZBAWIENIA DANEGO PAŃSTWA JEGO INTEGRALNOŚCI TERYTORIALNEJ, NIEZAWISŁOŚCI LUB SUWERENNOŚCI.

 

 

AKCJA RATUNKOWA

 

 

AKCJA RATOWNICZA - zespół różnorodnych przedsięwzięć podejmowanych przez siły obrony cywilnej w celu usunięcia skutków klęsk żywiołowych, katastrof, pożarów i awarii, a w czasie  wojny - likwidacji skutków użycia przez przeciwnika broni masowego rażenia .  Akcja ratunkowa obejmuje udzielanie pomocy poszkodowanym, likwidowanie bądź ograniczanie skutków napadu powietrznego oraz prowadzenie prac awaryjno-remontowych. (...).

Leksykon wiedzy wojskowej,  Warszawa 1979, s. 12.

 

              AKCJA RATUNKOWA (OBRONY CYWILNEJ) -  JEDNO Z ZADAŃ REALIZOWANYCH  PRZEZ ® FORMACJE OBRONY CYWILNEJ W ® REJONIE PORAŻENIA, KATASTROFY ® KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ, MAJĄCE NA CELU NIESIENIE  POMOCY LUDNOŚCI POSZKODOWANEJ, OGRANICZENIE STRAT I ZNISZCZEŃ, ZAPOBIEGANIE WTÓRNYM SKUTKOM WYBUCHÓW I SKAŻEŃ ORAZ ICH LIKWIDACJĘ.

 

 

AKCJA ZBROJNA

 

             

AKCJA - zorganizowane działanie, postępowanie, czynność dowódców, sztabów lub wojsk w celu wykonania doraźnego zadania bojowego . (...).

Leksykon wiedzy wojskowej,  Warszawa 1979, s.12.

 

              AKCJA ZBROJNA - forma konfliktu zbrojnego prowadzonego w formie  krótkotrwałych działań sił zbrojnych lub zorganizowanych i uzbrojonych grup, których celem jest osiągnięcie doraźnych  efektów.

Słownik podstawowych terminów dotyczących bezpieczeństwa państwa, Warszawa 1994, s .5.

 

              AKCJA ZBROJNA - KRÓTKOTRWAŁE DZIAŁANIE ® SIŁ ZBROJNYCH LUB  ZORGANIZOWANYCH I UZBROJONYCH GRUP, KTÓRYCH CELEM JEST OSIĄGNIĘCIE  DORAŹNYCH  EFEKTÓW.

 


ALARMOWANIE

 

              ALARMOWANIE - przekazanie dla określonego zespołu ludzi bądź pojedynczych osób, pododdziałów, oddziałów i związków sygnału (znaku umownego) do wykonania ustalonego  wcześniej polecenia, zarządzenia, rozkazu nakazującego natychmiastowe  przejście do określonego działania, zwykle w wypadku grożącego niebezpieczeństwa napadu (powietrznego, jądrowego, chemicznego) ze strony nieprzyjaciela. (...).

Leksykon wiedzy wojskowej, Warszawa  1979, s.13.

 

ALARMOWANIE I POWIADAMIANIE - przekazywanie odpowiednim organom i ludności cywilnej sygnałów o niebezpieczeństwie napadu (powietrznego, jądrowego, chemicznego) nieprzyjaciela  

 

Mała encyklopedia wojskowa,  t.1, Warszawa 1967, s.15.

 

              ALARMOWANIE (W OBRONIE CYWILNEJ) - JEDNA Z FUNKCJI ®  SYSTEMU WYKRYWANIA I ALARMOWANIA W PAŃSTWIE MAJĄCA NA CELU ROZPOWSZECHNIANIE PRZEZ ODPOWIEDNIE ORGANY USTALONYCH SYGNAŁÓW (KOMUNIKATÓW) O BEZPOŚREDNIM NIEBEZPIECZEŃSTWIE.

 

              ALARMOWANIE (W SIŁACH ZBROJNYCH) - JEDNA Z FUNKCJI ® SYSTEMU WYKRYWANIA I ALARMOWANIA W PAŃSTWIE MAJĄCA NA CELU NATYCHMIASTOWE DOPROWADZENIE DO WOJSK DECYZJI DOTYCZĄCYCH OSIĄGANIA ® WYŻSZYCH STANÓW GOTOWOŚCI BOJOWEJ,  OPERACYJNEGO I ® MOBILIZACYJNEGO ICH ROZWINIĘCIA, OBRONY (OSŁONY) WOJSK PRZED UDERZENIAMI PRZECIWNIKA, OCHRONY PRZED SKAŻENIAMI ORAZ WYKONANIE INNYCH ZADAŃ.

 

 

ANALIZA GOSPODARCZO-OBRONNA

             

              ANALIZA GOSPODARCZO-OBRONNA - systematyczne badanie różnych wariantów działań obronnych oraz  związanych z nimi nakładów i korzyści.

H.Comway, Defense Economic Issnes, National Defense University, Washington 1990, s.  81.

 

           ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin