Clark Mary Higgins - Jesteś tylko moja.pdf - Diamenty - tilia62

Mary Higgins Clark

JESTEŚ TYLKO MOJA

Prolog

Wcześniej robił to wielokrotnie i z góry zakładał, że tym razem będzie

tak samo jak poprzednio. Toteż z przyjemnym zdziwieniem stwierdził

później, że było naprawdę podniecająco, lepiej niż kiedykolwiek.

Wsiadł na statek w Perth w Australii zaledwie wczoraj. Zamierzał

płynąć aż do Kobe, ale ponieważ znalazł ją niemal natychmiast, podróż do

kolejnych portów okazała się zbędna. Siedziała przy stoliku przy oknie w

jadalni wyłożonej drewnem. Pomieszczenie miało w sobie urok dyskretnej

elegancji, typowej dla „Gabrielle”. Luksusowy statek wycieczkowy okazał

się idealny dla jego celów, aczkolwiek on zwykle wybierał mniejsze statki,

zawsze te, które odbywały snobistyczne rejsy dookoła świata.

Z natury był ostrożny, chociaż właściwie istniało nikłe

prawdopodobieństwo, że rozpozna go ktoś ze współpasażerów, z którymi

uczestniczył w poprzednich rejsach. Stał się mistrzem w zmienianiu

wyglądu – talent, który odkrył w klubie teatralnym w college’u, teraz

sprawdzał się w praktyce.

Obserwując Reginę Clausen, uznał, że powinna całkowicie zmienić

styl. Zaliczała się do tych kobiet dobiegających czterdziestki, które byłyby

całkiem atrakcyjne, gdyby tylko wiedziały jak się ubrać i zaprezentować.

Miała na sobie drogi, stalowoniebieski kostium, który pasowałby do urody

blondynki, przy jej kredowobladej twarzy natomiast tylko pogarszał całą

sprawę, sprawiając, że Regina wyglądała szaro i nijako. Jasnobrązowe

włosy o naturalnym, interesującym odcieniu tworzyły na jej głowie

sztywny, obficie spryskany lakierem kask – nawet z drugiego końca

pomieszczenia widać było, że w tej fryzurze wygląda staro i niemodnie –

niczym drobnomieszczańska matrona z lat pięćdziesiątych.

Oczywiście wiedział, kim jest ta kobieta. Kilka miesięcy temu widział

ją na spotkaniu akcjonariuszy, a także w CNBC, gdzie dała popis swoich

możliwości jako analityk rynku giełdowego. Wtedy wydała mu się silna i

bardzo pewna siebie.

I dlatego, ujrzawszy ją pogrążoną w zadumie, siedzącą samotnie przy

stoliku, i później, kiedy zobaczył malującą się na jej twarzy ulgę i niemal

dziewczęce podniecenie, gdy jeden z mężczyzn poprosił ją do tańca,

stwierdził, że z dziecinną łatwością zrealizuje swój plan.

Podniósł kieliszek i prawie niezauważalnym ruchem wzniósł za nią

toast.

– Twoje modlitwy zostały wysłuchane, Regino – powiedział cicho. –

Od tej chwili jesteś tylko moja.

Trzy lata później

Stawiając czoło śnieżycy, przybierającej bez mała rozmiary huraganu,

doktor Susan Chandler próbowała dotrzeć pieszo ze swojego mieszkania w

Greenwich Village do gabinetu mieszczącego się w stuletniej kamienicy w

SoHo. Jako psycholog kliniczny prowadziła dobrze prosperującą prywatną

praktykę, a jednocześnie udzielała się publicznie, prowadząc popularną

audycję radiową „Spytaj doktor Susan”, emitowaną pięć razy w tygodniu.

Październikowy poranek był mroźny i wietrzny, toteż szybko

stwierdziła, że włożenie pod żakiet swetra z golfem było dobrym

pomysłem.

Żałowała natomiast, że nie wzięła również szala – lodowaty wiatr

bezlitośnie szarpał jej nadal wilgotnymi po kąpieli, długimi do ramion

włosami w kolorze ciemnoblond. Susan przyszła na myśl uwaga, którą

wielokrotnie wygłaszała jej babcia: „Nigdy nie wychodź na dwór z mokrą

głową – zaziębisz się na śmierć!” Ostatnio zdumiewająco często myślała o

babci Susie, która wychowała się w Greenwich Village. Susan często

zastanawiała się, czyjej duch nie błąka się gdzieś w pobliżu.

Zatrzymała się przed przejściem dla pieszych na rogu Mercer i

Houston. O wpół do ósmej rano ulice były jeszcze puste. W ciągu godziny

miasto ożyje, a ulice zapełnią się nowojorczykami powracającymi do

pracy w poniedziałkowy ranek.

Dzięki Bogu, już po weekendzie, pomyślała Susan z ulgą. Ostatnie dwa

dni spędziła w Rye z matką, która miała wyjątkowo kiepski humor. Cóż,

pomyślała Susan, trudno się dziwić, zważywszy, że w niedzielę

przypadałaby jej czterdziesta rocznica ślubu. A na dokładkę, co jeszcze

pogorszyło sytuację, ona sama natknęła się w Rye na swoją starszą siostrę,

Dee, która akurat przyjechała z Kalifornii z wizytą.

W niedzielne popołudnie, przed powrotem do miasta, złożyła jesz-cze

grzecznościową wizytę w eleganckim domu swojego ojca w pobliskim

Bedford Hills, gdzie on i jego druga żona Binky wydawali przyjęcie.

Susan podejrzewała, że termin rautu nie był przypadkowy i wybrała go

Binky. „Dzisiaj mijają cztery lata od naszej pierwszej randki” –

opowiadała wszystkim.

Naprawdę kocham z całego serca oboje rodziców, sumitowała się w

duchu Susan, wchodząc do budynku. Ale czasami mam ochotę powiedzieć

im, żeby w końcu dorośli.

Zwykle Susan pojawiała się na najwyższym piętrze pierwsza, ale

dzisiaj, przechodząc obok kancelarii swojej długoletniej przyjaciółki i

mentorki, Neddy Harding, stwierdziła ze zdumieniem, że ktoś już

pozapalał światła w korytarzach i recepcji. Uznała, że tym rannym

ptaszkiem musi być Nedda.

Otwierając drzwi wejściowe, które powinny być zamknięte na klucz,

pokręciła głową z dezaprobatą. Ruszyła korytarzem, mijając po drodze

pogrążone w półmroku biura młodszych partnerów i pracowników Neddy,

po czym stanęła w otwartych drzwiach prowadzących do gabinetu

przyjaciółki i uśmiechnęła się szeroko. Nedda była tak pochłonięta pracą,

iż nawet nie zauważyła, że ktoś stoi w drzwiach.

Siedziała bez ruchu, jak zawsze, gdy przeglądała dokumenty – czoło

Clark Mary Higgins - Jesteś tylko moja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: