Cel 02.pdf

MAGAZYN

CHRZEŚCIJAŃSKI

N R 1 (2) | M AJ 2005 | C ENA 3.50 ZŁ

C ZASOPISMO F UNDACJI N ADZIEJA DLA P RZYSZŁOŚCI

o AUTENTYCZNOŚĆ

poszukiwaniu

godności

MAKSIMUM

Homoseksualizm NIE

P OWOŁANI DO ZMIAN

Wołanie

utraconej

Program

Człowiek TAK

MAJ 2005

CEL | M A G A Z Y N C H R Z E Ś C I J A Ń S K I

SPIS TREŚCI:

Z bliżają się wybory parlamentarne, które mogą

stanowić przeciwwagę dla katolickiej supremacji, jed-

nak w rzeczywistości świadczyło nawet nie tyle o krót-

kowzroczności, co o braku wyrobienia politycznego.

W rezultacie chrześcijanie, którzy są przeciwni aborcji,

głosowali na partie opowiadające się za całkowitą jej

dopuszczalnością. Potępiając na gruncie Biblii wszel-

kie postawy homoseksualne, kartą wyborczą wspierali

partie domagające się przyznania praw społecznych

homoseksualistom. Modląc się o ochronę swych dzieci

przed wpływem „światowości”, głosowali na ludzi,

którzy na swym sztandarze mieli wypisane hasło legali-

zacji „miękkich” narkotyków.

Można by kontynuować to wyliczanie niespójności

poglądów, jednakże celem tego artykułu jest wskazanie

praktycznych możliwości zmiany podejścia chrześci-

jan. Zatem – co my jako chrześcijanie możemy zrobić,

aby mieć wpływ na kraj?

• Po pierwsze, Biblia

wzywa nas do modlitwy za

rządzących. Jednakże, by

3. Czas wyborów – Marcin Podżorski

odbyć się w czerwcu lub jesienią tego roku.

W chwili pisania tego artykułu nie jest to jeszcze

przesądzone. Niezależnie od terminu, chcemy podjąć

kilka kwestii, które mogą okazać się dla chrześcijan

istotne w trakcie wyborów.

Podstawową sprawą jest zrewidowanie pokutują-

cego wśród chrześcijan błędnego przekonania, że nie

należy angażować się w politykę. Według tej koncep-

cji, ludzie wierzący są częścią Królestwa Bożego, które

nie jest z tego świata. Dlatego też wszelkie angażowa-

nie się w sprawy doczesne, polityczno-społeczne jest

stratą czasu, mijaniem się z wyższym powołaniem.

Bardzo często zwolennicy takiej koncepcji powołują

się na fragment Listu do Kolosan 3:1-2: „[...] tego co

w górze szukajcie […] O tym, co w górze, myślcie, nie

o tym, co na ziemi”. W rezultacie tej koncepcji chrze-

ścijanie tracą możliwość wpływania na bieg spraw pań-

stwowych. To sprawia, że inne grupy społeczne, które

przeważnie czerpią swą siłę z odmiennych systemów

wartości, mają ułatwione

zadanie, by narzucić spo-

4. W poszukiwaniu utraconej godności

– Janusz Szarzec

6. Wołanie o autentyczność

– Marcin Podżorski

8. Szczęściarze – Agnieszka Onyszczuk

Poruszamy...

kwestie społeczne, polityczne i duchowe,

które mają wpływ na nasze życie i na kształt

współczesnego Kościoła.

Prezentujemy...

wydarzenia, ludzi i opinie, z którymi możesz się

nie zgadzać, ale które warto znać!

Prowokujemy...

do samodzielnej refleksji, podejmowania

inicjatywy i wyzwań w swoim życiu.

11. Plan maksimum – Aleksiej Lediajew

14. I co dalej? – Janusz Szarzec

15. Globalna edukacja – Jacek Słab y

18. Powołani do zmian

– wywiad z Jackiem Weiglem

Czekamy na Twoje komentarze...

22. Pewność siebie – Marta Wróbel

PRENUMERATA:

4 kolejne numery jedyne 12 zł

W sprawie zamówienia prenu-

meraty prosimy zwracać się do

Wydawcy:

24. Człowiek TAK, homoseksualizm NIE

– wywiad z Wojtkiem Kuleczką

łeczeństwu swoją wizję

rzeczywistości, bardzo

często przeciwną Bogu

i sprzeczną z Ewangelią.

Dlatego też chrześcijanie,

z powodu nieodpowiednich, minimalistycznych

czy zachowawczych postaw w zakresie polityki,

nie wypełniają swej podstawowej funkcji społecz-

nej – nie są „solą ziemi”. Taka bierna postawa

nie świadczy o wyższości moralnej, co najwyżej

o braku zrozumienia zasad funkcjonowania nowo-

czesnego państwa, którego polityka kształtuje się

poprzez ścieranie się różnych poglądów czy grup

interesów.

Nawet jeśli chrześcijanie zrywają z tą negatywną

tendencją, biorąc udział w wyborach, to bardzo

często głosują w oparciu o nieracjonalne przesłanki,

które nijak się mają do światopoglądu biblijnego.

Świadczy to tylko o braku orientacji w życiu spo-

łeczno-politycznym. Niejednokrotnie protestanci,

jeśli już szli do wyborów, głosowali na postkomuni-

styczne partie lewicowe. Domyślam się, że miało to

27. Namaszczeni, by ogłaszać wielkość Pana

– Emil Onyszczuk

Fundacja Nadzieja dla Przyszłości

Skr. Poczt. 185

00-950 Warszawa 1

tel. (0 22) 826 51 86

fax. (0 22) 828 50 91

e-mail: wydawnictwo@jjp.org.pl

skutecznie się modlić o kraj, musimy być świadomi tego,

za czym się opowiadamy, a na co nie dajemy przyzwo-

lenia w życiu społecznym. Zbyt długo modliliśmy się

w naiwny sposób, błogosławiąc każdego, aprobując w

zasadzie każdą postawę w polityce. Dobrze jest mieć

wyraźne poglądy na sprawy polityczne.

• Kraj potrzebuje naszego zaangażowania w spra-

wy publiczne. Powinniśmy zacząć korzystać z prawa

do udziału w życiu publicznym poprzez przyłączanie

się do różnych organizacji społecznych i politycznych,

których cele i zasady są zgodne z chrześcijańskim sys-

temem wartości. Koniecznie bierzmy udział w wybo-

rach.

• W prywatnych kontaktach towarzyskich możemy

bardzo jednoznacznie opowiadać się za postawami,

które są właściwe. Nie milczmy, gdy ktoś pochwala

łapownictwo i oszustwo w życiu publicznym. Ludzie

potrzebują być edukowani, czy wręcz kształtowani

w swych postawach. Twoja postawa może mieć wpływ

na ich poglądy. ■

28. Przez muzukę... do serca

– Urszula Jankowska-Matan

31. Bezrobotna? – Irena Kanicka

32. „Boży generałowie” Robertsa Liardona

recenzja książki – Jacek Słab y

Zamów PRENUMERATĘ już dziś!

MAGAZYN CHRZEŚCIJAŃSKI CEL

Wydawca:

Redakcja:

Fundacja Nadzieja dla Przyszłości

Janusz Szarzec, Marcin Podżorski,

Marta Wróbel, Jacek Słaby,

Agnieszka Onyszczuk

Tomasz Wasiak

Irena Kanicka, Miryna Kutysz

Agencja fotograficzna Free

Casa Productions/CORBIS

Point Press Adam Wania

ul. Smulikowskiego 6/8, lok. 522

00-389 Warszawa

tel. 022 826 51 86, fax. 0 22 828 50 91

e-mail: wydawnictwo@jjp.org.pl

Nakład:

Prenumerata:

1000 egzemplarzy

4 kolejne numery 12 zł. W sprawie prenu-

meraty prosimy zwracać się do Wydawcy

Bank Pekao S.A., II o/Warszawa

93 1240 1024 1111 0010 0387 7259

Opracowanie

graficzne:

Korekta:

Zdjęcie

na okładce:

Druk:

Adres Wydawcy:

Wpłaty:

Redakcja nie zwraca materiałów nie zamówionych

i zastrzega sobie prawo do redagowania nadesłanych

tekstów. Redakcja nie odpowiada za treść

zamieszczonych reklam.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruki z Magazynu

Chrześcijańskiego CEL dozwolone wyłącznie

za uprzednią pisemną zgodą Wydawcy.

CEL | M A G A Z Y N C H R Z E Ś C I J A Ń S K I

wionej na pośmiewisko, niewybredne uwagi dotyczące jej

– oględnie mówiąc – niedoskonałej sylwetki i powierzchowności.

Nie mogła sobie z tym poradzić. Wówczas wydawało mi się, że

jej spojrzenie na moment zastygło w bezruchu, wyrażając niemą

prośbę – wołanie z wnętrza ludzkiej istoty – o zachowanie

poczucia własnej wartości. Jakby podejmowała kolejną

rozpaczliwą próbę obrony swej godności, której strzępy

usiłowała jeszcze poskładać w jakąś całość.

Godność, jeśli potrafimy ją zachować, buduje

w nas świadomość wartości w każdej sytuacji,

niczym duchowy system immunologiczny chroni

duszę przed rezygnacją i wycofaniem. Nawet w naj-

trudniejszych chwilach pozwala przetrwać, poko-

nać najgorsze przeciwności. Dodaje sił, uzdalnia

do ciągłego podnoszenia się z opresji, nie dając

umrzeć woli życia i nadziei na lepszą przyszłość.

Znamy wiele przykładów ludzi, którzy znalazłszy

się w ekstremalnych, urągających ich człowieczeń-

stwu warunkach, nie dali się złamać. Można niewiele

posiadać i mieć niewielkie wpływy, a jednak pozo-

stać prawdziwie wielkim, szlachetnie usposobionym

i zdolnym do wielkich czynów. Z drugiej strony,

można mieć wszystko, ale jeśli utraciło się przy tym

godność – zostać małym człowiekiem wiodącym

„niskie” życie. Tak jak biblijny Ezaw można sprzedać

się za miskę soczewicy, choćby w postaci zapewnio-

nej kariery zawodowej, komfortu „małej stabilizacji”.

Można zrezygnować z marzeń, wyrzec się godności,

lecz w ten sposób, przyjmując iluzoryczną zapłatę,

człowiek przestaje być w pełni człowiekiem.

Godność nieodłącznie wiąże się z nieskrępowaną

wolnością osobistą jednostki i tylko w takiej relacji

można ją rozumieć. Wszystko, co ogranicza czło-

wieka, uniemożliwiając mu swobodne działanie, co

zniewala, odbierając inicjatywę, przyczynia się do

jego degradacji. Zniewolenie może przybierać różno-

rakie formy, począwszy od przemocy fizycznej, przez

narzucanie ograniczeń i ciężarów finansowych, aż

do – najniebezpieczniejszego w swoich konsekwen-

cjach – zniewolenia ludzkiego ducha.

Choć przeminął totalitaryzm rządów komunistycz-

nych, który przez kontrolę każdego aspektu życia

obywateli odbierał im wolność i odzierał z godności,

ciągle musimy spożywać gorzkie owoce tamtych cza-

sów w postaci wszechobecnej bierności i braku woli

działania.

Z drugiej strony, wydaje się, iż obecnie mamy do

czynienia z innego rodzaju niewolą – ekonomiczną,

często skazującą ludzi na życie poniżej progu ubó-

stwa, co również uwłacza godności istoty ludzkiej.

Rosnące obciążenia podatkowe, nieludzki fiskalizm

Można nawet mówić o syndromie

zniewolenia mentalnego całych

pokoleń ludzi i narodów, o niewol-

nictwie wyssanym z mlekiem matki,

o dziedziczonej po przodkach

gotowości do poddaństwa.

państwa bez żadnych praktycznie gwarancji zabezpie-

czenia w zamian, nie wspominając już o braku godnej

zapłaty za ciężką pracę – wszystko to jest powodem

frustracji pokoleń. Także to jarzmo nadmiernego fiska-

lizmu musi zostać zrzucone, jeśli chcemy żyć godnie

i móc bez poczucia winy spojrzeć w oczy następnym

pokoleniom.

Pozostaje jeszcze jedna forma zniewolenia, bar-

dziej destrukcyjna niż poprzednie, ponieważ dotyka

bezpośrednio ludzkiego ducha i od wewnątrz osłabia

duszę. Pusta religia z jej ograniczeniami i filozofią, któ-

rej korzeni próżno by szukać w judeochrześcijańskim

systemie wartości, opartym na nauczaniu Pisma Świę-

tego Starego i Nowego Testamentu. Tradycja, zgodnie

z którą bezsilność i niemoc stają na piedestale, ubó-

stwo nie wiedzieć czemu staje się cnotą, a choroba

jakimś „cudem” przeradza się w błogosławieństwo.

Powierzchowna, fałszywa skromność i uniżenie na

pokaz stają się przejawami obowiązującej pobożno-

ści, a podwójne życie (chociażby tzw. wierzących

niepraktykujących) standardem postępowania – co

prawda nieoficjalnym, ale powszechnie akceptowa-

nym. Tego rodzaju poglądy i mentalność unierucha-

miają duchowy mechanizm obronny człowieka. W

ten sposób, z własnej woli, skazuje on siebie na życie

w niemocy i pogardzie – bez godności.

By wyzwolić się od tej smutnej spuścizny, każdy

człowiek potrzebuje szukać Boga i spotkać Go twarzą

w twarz – beż żadnych pośredników. Poznać Boga nie

ze słyszenia, ale przez Jego Słowo i osobiste doświad-

czenie duchowego odrodzenia. Pojednać się ze swoim

Stwórcą, gdyż jedynie On może w pełni przywrócić

nam godność.

To, co dotyczy jednostki, ma również swój zbio-

rowy wymiar. Można nawet mówić o syndromie znie-

wolenia mentalnego całych pokoleń ludzi i narodów,

o niewolnictwie wyssanym z mlekiem matki, o dzie-

dziczonej po przodkach gotowości do poddaństwa.

Janusz Szarzec

To był niewiele zna-

czący epizod, jakich tysiące

dzieje się każdego dnia wokół

nas. A jednak wpisuje się on w

pewien szerszy kontekst, będąc prozaiczną, życiową

ilustracją odwiecznych zmagań człowieka poszukują-

cego utraconej godności.

Istnieje pojęcie godności, które wykracza poza ramy

czysto ludzkiego rozumienia honoru, czci czy szacunku,

a które jest konsekwencją aktu stworzenia człowieka

przez Boga, przyobleczenia go w boskie dostojeństwo

jako zupełnie wyjątkowej istoty na ziemi.

To nie wyniosłość ducha, nie duma, która idzie

przed upadkiem, czy pycha – pusta, nieuzasadniona

arogancja zakrywająca egoizm. Ta jakość, przyro-

dzona każdemu człowiekowi przychodzącemu na

świat, jest jak duchowe szlachectwo, które daje wiel-

kie możliwości, z drugiej zaś strony zobowiązuje.

Dla jednych to oczywista prawda wynikająca

z ustanowionego przez Boga naturalnego porządku

rzeczy, dla innych – niewierzących – być może teza

dyskusyjna co do boskiego źródła pochodzenia tego

fenomenu. Jednak nikt nie zaprzeczy istnieniu go-

dności, jaką posiada każdy człowiek.

Godność, jeśli potrafimy ją zachować,

buduje w nas świadomość wartości

w każdej sytuacji, niczym duchowy

system immunologiczny chroni duszę

przed rezygnacją i wycofaniem.

...dokończenie na stronie 30

P amiętam tamtą sytuację. Wzrok młodej kobiety wysta-

CEL | M A G A Z Y N C H R Z E Ś C I J A Ń S K I

Marcin Podżorski

Obserwując wydarzenia

polityczne w naszym kraju,

trudno oprzeć się wrażeniu,

że powoli wyłania się praw-

dziwy obraz świata polityki.

Na naszych oczach zdzie-

rana jest bowiem zasłona

odgradzająca świat polityków

od zwyczajnych zjadaczy chleba,

nieświadomych uczestników

przedstawienia dla mas.

Dzięki Bogu iluzoryczne poczucie politycznej har-

monii i bezpieczeństwa odchodzi w niebyt. Nadęta

nowomowa polityczna nie znajduje już poklasku.

Coś pękło w atmosferze społecznej. Zmienia się

podejście polityków do zwykłych ludzi. Przeciętni

obywatele przestali być nieświadomą tłuszczą, która

wymaga sterowania i pouczania. Politycy zaczę-

li wsłuchiwać się w słowa wypowiadane przez ludzi.

Działacze polityczni na nowo definiują swoją rolę,

znów dostrzegają, że są po to, by służyć społeczeń-

stwu.

Niestety, wydaje mi się, że kościoły chrześcijań-

skie w Polsce nie nadążają za zmianami w życiu

politycznym i społecznym. W większości wspólnot

nadal dominuje odgórnie narzucany opis rzeczywi-

stości, gdzie przywódcy z definicji wiedzą lepiej, co

jest potrzebne członkom kościoła do szczęścia, zaś

ludzie są po to, by można ich było pouczać.

Niepokoi mnie tendencja, w której oficjalnie mówi

się o powszechnym spełnieniu i szczęściu, podczas

gdy życie przeciętnych członków kościoła nazna-

czone jest pasmem klęsk i niepowodzeń. W konse-

kwencji takiego dualizmu w kościołach jest mnóstwo

„pobitych”, stłamszonych ludzi i – dla kontrastu

– zadowolonych z siebie i życia przywódców, którzy

właśnie przeczytali kolejną mądrą książkę i zamierza-

ją zastosować ją w praktyce.

Ostatnio zastanawiam się, dlaczego w kościołach

jest tak mało przejawów realnej mocy Bożej w życiu

ludzi – mocy, która pozwala człowiekowi pokonywać

własne zniewolenia i ograniczenia, tak mało pozy-

tywnych zmian. Dlaczego jest tak wielu ludzi z „za-

konserwowanymi”, przez lata nierozwiązywanymi

problemami, którzy mimo najszczerszych chęci nie

potrafią wydostać się na wolność.

Dlaczego kościoły w coraz mniejszym stopniu są

źródłem pozytywnego oddziaływania na ludzi, miej-

scem kształtowania postaw?

Na to pytanie każdy może udzielić wiele odpo-

wiedzi. Jedni powiedzą, że to kwestia niewłaściwej

doktryny głoszonej w kościele, a inni stwierdzą, że

przyczyną jest niewłaściwa struktura organizacyjna.

Ktoś może zwrócić uwagę na jeszcze inny aspekt.

Powyższe odpowiedzi na pewno są częściowo

słuszne.

Ze swej strony chciałbym poruszyć jedną kwe-

stię: prowadzenie przez dawanie przykładu własnym

życiem.

Niezależnie od różnic doktrynalnych czy deno-

minacyjnych, dawanie przykładu zawsze zdaje egza-

min. Jezus dawał przykład i wzywał swych uczniów

do naśladowania go. Apostoł Paweł pisał do swych

uczniów, by naśladowali jego życie, w takim wymia-

rze, w jakim on naśladował Chrystusa.

Chcesz, by inni skoczyli za Bogiem w ogień,

sam musisz w ten ogień skoczyć. Marzysz o sil-

nych, odważnych ludziach wokół Ciebie – sam bądź

odważny w porządkowaniu swojego życia. Nie fru-

struj się tym, że ludzie się nie rozwijają, jeśli Ty sam

nie podejmujesz najprostszych wyzwań. Nie wymagaj

od ludzi, by porzucali swoje nałogi czy ograniczenia,

jeśli Ty jako lider latami tkwisz w swych własnych

ograniczeniach i jest Ci z tym dobrze.

W kościele jest tak jak w życiu. Ludzie mogą

mieć problemy, zdarza się, że nie rozumieją wszyst-

kich skomplikowanych aspektów i procesów, ale

zawsze intuicyjnie potrafią odróżnić prawdę od gry

pozorów.

Ze zdziwieniem obserwuję głoszących, którzy nie

dbają o to, by żyć tak, jak głoszą. Przecież w ten spo-

sób tracą kontakt z ludźmi. Dlatego ze zdumieniem

słucham ich recept na powszechną zbiorową szczęśli-

wość, które nijak mają się do rzeczywistości. Zastana-

wiam się często, w jakim świecie oni żyją. Książkowe

mądrości nie mają żadnej mocy, by odmienić bieg

czyjegoś życia. Nie tędy droga.

Jest mi przykro, gdy widzę młodych adeptów szkół

biblijnych, którzy myślą, że zdobycie certyfikatu ukoń-

czenia szkoły daje im legitymację uprawniającą do

przewodzenia ludziom. Przekonano ich, że pieczątka

na dyplomie jest gwarancją bycia liderem. Z drugiej

strony jest mi smutno, gdy widzę starych „kościelnych

wyjadaczy”, którzy sprawiają wrażenie, że w tym

„biznesie” już nic ich nie zaskoczy, którzy doskonale

wiedzą, jak panować nad salą i emocjami słucha-

czy. Gdy trzeba, powiedzą anegdotę, innym razem

zawieszą głos... Nie mam nic przeciwko anegdotom

w kazaniu, ale co zrobić, gdy poselstwo oprócz aneg-

dot nie zawiera żadnej treści?

W obecnym kształcie większość kościołów i służb

nie spełnia swojej podstawowej roli: nie rozwiązuje

prawdziwych problemów ludzi. W takim przypadku

rozwodzenie się na temat wielkich projektów, strate-

gii rozwoju, zarządzania zespołami ludzkimi jest bez-

przedmiotowe. To tylko przykład kreowania fikcyjnej

rzeczywistości, budowania zamków na piasku. Pójdę

dalej i powiem, że odnoszę wrażenie, iż w wielu śro-

dowiskach szczere zajmowanie się ludźmi wyszło

z mody „duchowej”, przestało być „trendy”. Jednak

patrząc na zmiany, jakie zaszły w polityce na prze-

strzeni ostatnich miesięcy, mogę z całą odpowiedzial-

nością przewidzieć, że szczere zajęcie się ludźmi i ich

problemami jest jedyną pewną rzeczą, która będzie

się liczyć w nadchodzącym czasie.

W relacjach z Bogiem jest miejsce na wielkość

wizji. Nie musimy zatem udawać, że nie mamy żad-

nych marzeń czy pragnień. Wręcz przeciwnie, w każ-

dym z nas powinna palić się wizja wielkich rzeczy.

W tym wszystkim jednak nadrzędną sprawą jest pie-

lęgnowanie szczerości wobec Boga oraz postawy słu-

żebnej wobec ludzi. Nie możesz traktować Boga jako

fasady do realizacji swych małych, przyziemnych

celów. Czy to się nam podoba, czy nie – konsekwen-

cją fasadowego życia jest degradacja duchowa, coraz

mniejszy realny wpływ na życie ludzi, coraz mniejsze

znaczenie, przy coraz większym „ego” i rozbujanych

ambicjach.

Biblia piętnuje fasadowy styl życia. Ludzie żyjący

w sposób faryzejski zawsze spotykali się z jawną dez-

aprobatą Jezusa. Ten sposób życia nie doprowadzi

Cię do wielkości, ale raczej do skarłowacenia. Słowo

Boże wskazuje prostą drogę do wielkości duchowej:

„jeśli, kto chce być największy między wami, niech

będzie sługą wszystkich”. Dlatego zachęcam Cię,

Drogi Czytelniku, byś dokonał właściwego wyboru

w swoim życiu. ■

zmu funkcjonowania elit rządzących, dzięki

czemu stajemy się coraz bardziej świadomi

tego, co naprawdę dzieje się w państwie. Kwieciste

wywody aktywistów z różnych stron sceny politycz-

nej, którzy zapewniają nas o uczciwości, szlachetności

motywów i czystości intencji, możemy skonfrontować

z faktami dotyczącymi ich udziału w licznych aferach,

lub przynajmniej dwuznacznych sytuacjach.

M edia odsłaniają kolejne elementy mechani-

CEL | M A G A Z Y N C H R Z E Ś C I J A Ń S K I

„Gdyż Pan wodzi oczyma po całej

ziemi, aby wzmacniać tych, którzy

szczerym sercem są przy nim”.

II Księga Kronik16, 9

Jedna klęska poprzedzała kolejną, Filistyńczycy

wydawali się niezwyciężeni. Szalę goryczy przelała

wiadomość o zabraniu przez wrogów Skrzyni Przy-

mierza. Dramatyczne ‘Ikabod’ – ‘odeszła chwała od

Izraela’ oznaczało dla nich prawie koniec świata.

Bóg przyniósł odrodzenie poprzez proroka Samu-

ela, którego tak jak Dawida nazwał człowiekiem

według swego serca – „I wzbudzę sobie kapłana

wiernego, który postępować będzie według mego

serca i według mojej duszy, i zbuduję mu trwały

dom” (I Księga Samuela 2:35). Samuel wskazał

proste wyjście ze stanu, w którym się znajdowali:

usunięcie obcych bogów, zwrócenie serc ku Bogu

i prawdziwe ukorzenie przez post (I Księga Samuela

7:3-6). Biblia wspomina o usunięciu bożków, mówi

także o poście, ale nawet słowem nie wspomina

o tym, że nastąpiło zwrócenie serc ku Bogu. Cele-

browanie zwycięstwa nad Filistyńczykami także

nie było szczególnym oddaniem Mu chwały. Co

więcej, jakiś czas potem Izraelici niespodziewanie

,,zrezygnowali” z Bożego prowadzenia. Zafascyno-

wał ich system rządzenia wypracowany przez inne

narody. Zapragnęli króla – od tej pory rozwiązywa-

niem ich problemów miał zająć się człowiek.

Dla Boga było to zasmucające. Ludziom, którzy

wcześniej byli tak blisko Niego, teraz zaczęło bar-

dziej zależeć na splendorze, rytuałach i dworskiej

Agnieszka

Onyszczuk

„Pan stanie się schronieniem

uciśnionemu,

Schronieniem w czasie niedoli

Ufać będą Tobie ci,

którzy znają imię twoje

bo nie opuszczasz Panie tych,

którzy Cię szukają”.

Psalm 9, 10-11

Prawdziwi szczęściarze to ludzie, którzy

szukają w życiu czegoś wartościowego i prawdziwego.

Nie zadawalają się byle czym, chcą żyć pełnią życia, za którą

nie kryją się puste frazesy, ale prawdziwa radość i chęć realizacji marzeń.

W ich życiu nie ma strachu, nie boją się przyszłości,

nie przerażają ich jakiekolwiek problemy.

S zczęściarze, o których mowa, nie byli

Te słowa zostały wypowiedziane przez ludzi,

którzy szukali Boga i Go znaleźli. Część cytowa-

nych tutaj fragmentów pochodzi od Dawida, króla

Izraela. Był on prawdziwym szczęściarzem. W Psal-

mie 27 określił swoje życiowe motto, któremu był

wierny do końca swoich dni: „Z natchnienia twego

mówi serce moje: ‘Szukajcie oblicza mego’”. Nie

przypadkiem właśnie jego Bóg nazwał człowiekiem

według swego serca. Bóg bardzo kochał Dawida,

a Dawid kochał Boga i szukał Jego prowadzenia

przez całe swoje życie. To poruszało Boże serce

na tyle skutecznie, że Dawid, a potem Salomon

i inni, którzy podobnie przeżyli swoje życie, byli

nieprawdopodobnie błogosławieni i doświadczali

cudów. Kłopoty zawsze zaczynały się wtedy, kiedy

ludzie tracili z oczu Boże przykazania i ignorowali

przymierze z Nim.

Izrael pod rządami Dawida rozwijał się, w pań-

stwie panował porządek, ludzie mieli poczucie

bezpieczeństwa. I nawet jeśli prowadzili wojny,

byli pewni zwycięstwa – wiedzieli, że Boża przy-

chylność jest po stronie ich króla. Tę pewność

dawała im postawa Dawida wobec Boga i jego

sposób życia.

Zanim Izraelczycy zrozumieli, co stanowi o ich

prawdziwym bezpieczeństwie, doświadczyli bar-

dzo dramatycznego okresu w swojej historii. Zapi-

sany jest on w I Księdze Samuela.

Izrael wychodził wtedy ze stanu chaosu, zamie-

szania nie tylko politycznego, ale przede wszyst-

kim duchowego. Każdy robił, co mu się podobało

(Księga Sędziów 21:25). Przyczyna tego stanu wyda-

wała się oczywista „Słowo Pańskie było rzadkością,

a widzenia nie były rozpowszechnione” (I Księga

Samuela 3). Był to stan pustki duchowej, ludzie nie

wiedzieli, dokąd iść, wszystko stanęło w miejscu.

,,w czepku urodzeni”. To nie przypadek ani

zbieg okoliczności stanowiły o ich szczęściu.

Oni go szukali. Jak? Jeśli bliżej przyjrzeć się tym

ludziom, spostrzega się jedną bardzo charakte-

rystyczną rzecz – oni zawsze trzymają się blisko

Boga. Według nich na tym właśnie polega sekret

udanego życia.

Gdybyśmy uświadomili sobie wagę tego stwier-

dzenia, w naszym życiu nastąpiłaby prawdziwa

rewolucja tak jak w życiu szczęściarzy. Oni zrozu-

mieli, że szukanie szczęścia wiąże się nieodłącznie

z szukaniem Boga. Nie jakimś tam szukaniem od

czasu do czasu, ale prawdziwym, z całego serca

i z całej duszy. Takie szukanie zawsze kończy się

spotkaniem z Bogiem. Ludzie, którzy szukali Boga,

wygrywali. I to na każdym polu. Biblia podaje takie

przykłady.

Boże serce tęskni za szczerymi

ludźmi, którzy chcą być blisko

Niego i dla których to On

stanowi największą wartość

ich życia. Bóg poszukuje

szczęściarzy, ponieważ tylko oni

będą Go naprawdę znać.

„Lwięta cierpią niedostatek i głód,

Lecz tym, którzy szukają Pana

nie brak żadnego dobra”.

Psalm 34, 11

etykiecie niż na relacji z Nim. Powoli tracili to, co

było w nich najlepsze i wyjątkowe: życie przez wia-

rę. Nieświadomie oddali duchowy autorytet w ręce

człowieka.

Na efekty tej decyzji nie trzeba było długo cze-

kać. Na scenie pojawił się Saul, który reprezen-

tował styl życia, za jakim się opowiedzieli. Nie

należał do „szczęściarzy” i nie szukał Pana, ponie-

waż bardziej zależało mu na opinii ludzkiej niż na

„U mnie jest rada i zdrowy rozsądek

mam rozum, mam także moc [...]

U mnie jest bogactwo i sława,

trwałe dobra i powodzenie”.

Przypowieści Salomona 8, 14-18

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: