Early_Margot_Kuchnia_duszy_HS2008.pdf

Early Margot

Kuchnia duszy

Dany pracuje jako kelnerka, a wieczorami śpiewa w lokalach.

Komponuje smutne piosenki, opisując swoje nieudane życie. Nie

dostrzega sympatycznego mężczyzny, który chętnie zaraziłby ją

optymizmem....

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Dotknij mnie

Deptak w Venice *1,

Gabe Lucero był przy tym, kiedy marynarz zapytał Dany, czy nie popłynęłaby z nim w rejs

dookoła świata.

Działo się to przed Rolleramą w Venice, na deptaku przy kiosku z wypożyczalnią wrotek w

słoneczne kwietniowe popołudnie, kiedy w zatoce Santa Monica morska bryza tworzy na

falach białe grzywy.

- Rozmawiałem z Jakiem - powiedział marynarz, balansując ciałem. - Zabierzesz się z nami.

Popłyniesz dookoła świata?

Z deptaka przy Ocean Front Walk dochodziły różne dźwięki. Gorące rytmy kapeli reggae

grającej pod gołym niebem niedaleko umocowanych

1 Wszystkie podtytuły są tytułami piosenek Jima Mor-risona. (Przyp. tłum.)

202 Margot Early

na stałe parasoli, miejscu spotkań bezdomnych. Szum łyżworolek na betonie. Zachwalający

swój towar Mędrzec - jeden z tutejszych pijaczków, usiłujący opylić miniodtwarzacz,

znaleziony w wielkim kontenerze na śmieci. Brzęk łańcucha wyciągowego kolejki linowej.

Ogłupiałe piski i krzyki pasażerów, kiedy wagoniki mijały najwyższy szczyt pierwszego

wzniesienia i zaczynały lecieć z wysokości dwudziestu pięciu metrów. I muzyka z

głośników wrotkami. Muzyka The Doorsów. Prawie zawsze. Z drugiej strony deptaka i

wieżyczki ratownika uderzały o brzeg plaży fale, i Gabe, jeśli nadstawił ucha, też mógł je

słyszeć.

Ale żadne dźwięki Venice nie zagłuszyły słów wypowiedzianych przez faceta siedem

metrów od miejsca, gdzie wypożyczało się wrotki.

Gabe oparł się na drabinie, przyklejając na gorąco brakujące kamyczki mozaiki, która two-

rzyła łuk nad podwójnymi drzwiami do wrotkar-ni. Drzwiami prowadzącymi na teren pod

kolejką górską do najstarszej wrotkami na wybrzeżu - Rolleramy w Venice - albo, jak głosił

wiecznie poprawiany i przerabiany napis - „Venice TO Rollerama".

„Zabierzesz się z nami?"

Musiał spojrzeć na dół i na nich.

Obejmowała faceta za szyję i całowała go. Migdaliła się z nim.

Kuchnia duszy 203

Odwracając się i siadając na szczycie drabiny, Gabe obserwował. Lubił pochylać się nad

kobietami w taki sam sposób, w jaki ten gość zniżył głowę nad Dany. Lubił czuć język

kobiety. Wyobraził sobie oczy Dany, które były w kolorze whiskey, a także jej wyrazisty

głos i nieschodzącą z ust poezję, której słowa były równie mocne i celne, jak ogień

artyleryjski. Ustała kwietniowa bryza, a w nim wzburzyła się krew. Przełożenie ręki, w

której trzymał pistolet do kleju, zatuszowało problem. Kiedy Dany przestała całować faceta,

kiedy jej oczy hagle napotkały jego wzrok, Gabe powiedział:

- To obrzydliwe. Nie moglibyście robić tego gdzie indziej 1 ?

Marynarz ostentacyjnie położył rękę na ramieniu Dany.

Keale. Tak się nazywa. Keale Johnson z wielkiej hawajskiej wyspy. Zatrzymał się w porcie,

gdzie buduje łódź w stoczni jachtowej zaraz za torem wyścigowym. Dany często tam bywa.

Tą łodzią Dany wypłynie z Keale'em z Venice i opłynie cały świat. Gabe pierwszy się o tym

dowiedział.

Wrócił do mozaiki, wpasowując jaskrawożółty kamyczek w literkę „r". Krzykliwe

liternictwo tworzyło słowa:

Sąrzeczyznaneinieznane,apomiędzynimidrzwi- Jim Morrison, 1943 - 1971

204 Margot Early

Właścicielka wrotkami, matka Dany, zleciła wykonanie mozaiki trzy lata temu, a w tym

roku poprosiła o odnowienie jej. Trochę kamyczków ukradziono, inne pospadały.

Dał się słyszeć cichy, nieco zaczepny gwizd i Pooch, Królowa Plaży Venice z parady gejów

w 1997 roku, śmignął obok na łyżworolkach i charakterystycznym gestem pokiwał

Gabe'owi palcami.

Gabe uśmiechnął się z pobłażaniem i wrócił do przyklejania kamyczków.

„Zabierzesz się z nami? Popłyniesz dookoła świata?.

Mógł mieć Dany. A mieć Dany, to jakby zerwać polnego dmuchawca. Ale dmuchawce

potrafią się rozpanoszyć. Dany była takim chwastem- silnym, dzikim, dominującym,

wszechobecnym. Pozwól takiej wsadzić sobie język do ust, a rozprzestrzeni się i zawładnie

człowiekiem.

Gabe wolał jednoroczne rośliny. Miłe, wdzięczne, nieagresywne bratki i cynie, które znają

swoje granice i nie rozrastają się poza rabatki, i nie pojawiają się nieproszone co sezon.

Gdzieś niedaleko coś zaskrzypiało. Nie był dzisiaj jedynym malarzem na deptaku przy

Ocean Front Walk. Robotnicy bielili drewnianą konstrukcję Gondoliera - kolejki górskiej,

której kolorowy neon przedstawiający weneckiego przewoźnika górował nad deptakiem.

Przy Rolleramie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: