Piotr Obarski 22.04.2009 r.
Gr 2.2 zespół B
* (wykonywałem ćwiczenie z gr 2.4)
Sprawozdanie PKM
„Wyznaczanie wartości współczynnika tarcia spoczynkowego i ruchowego materiałów ciernych stosowanych w konstrukcjach sprzęgieł i hamulców”
Przeprowadziliśmy 4 pomiary dla różnych wartości siły nacisku.
Zestawienie wartości zarówno odczytanych (siła Nacisku, siła Tarcia) jak
i obliczonych (nacisk jednostkowy, współczynnik tarcia) przedstawia poniższa tabela.
Max siła nacisku N [N]
Max nacisk jednostkowy N/A [Mpa]
Maksymalna siła tarcia T
[N]
Maksymalny wsp. Tarcia μ
25,0776
0,0554618
21,4464
0,855201
58,8288
0,130106
36,7968
0,62549
73,476
0,1625
45
0,612445
98,7888
0,218482
57,54
0,582455
Powyższy wykres przedstawia zależność μ (N/A). Z przeprowadzonego ćwiczenia wynika, iż wraz ze wzrostem nacisku jednostkowego współczynnik tarcia maleje, nie jest to zależność liniowa. Przy analizie wykresu należy wziąć
pod uwagę brak doświadczenia wykonujących ćwiczenie.
Powyższy wykres przedstawia zależność T(t). Obserwujemy wyraźny wzrost siły Tarcia wraz z upływem czasu. Wykres osiąga w pewnym punkcie max, następuje tu zmiana, mianowicie tarcie statyczne zmienia się w kinematyczne. Po osiągnięciu max siła ustala się, co jest zgodne z teoria.
Powyższy wykres przedstawia zależność N(t). Wraz z upływem czasu siła nieznacznie maleje. W porównaniu do wykresu siły tarcia wartość oscyluje wokół 98 – 99 N.
Wykres μ (t) przebiega zgodnie z zależnością μ = T/N . Jest on również zgodny z założeniami teoretycznymi.
moloniewicz