Denyer Paul.pdf

Denyer Paul

Nieznany morderca

W przeciągu siedmiu tygodni, latem 1993 roku, trzy kobiety w wieku 17, 18 i 22 lata zostały

bestialsko zadźgane na śmierć. Jedna w biały dzień. Tragedie te wydarzyły się w okolicy

Frankston, 40 minut jazdy samochodem od Melbourne. Inna, 41-letnia kobieta również została

zaatakowana w podobny sposób, jednak udało jej sie uciec.

Ofiary nie znały się, nic ich nie łączyło poza tym, że mieszkały o okolicy Frankston. Po dwóch

pierwszych morderstwach i próbie morderstwa, policja wiedziała już, że ma do czynienia z

seryjnym mordercą. Morderca wybierał swoje ofiary przypadkowo, mordował bez

najmniejszego wyraźnego powodu. Teoria ta sprawdziła się. Kolejna kobieta została

zamordowana.

Morderca okazał się chłopak mieszkający w tej okolicy. Był nim 21-letni Paul Charles Denyer.

Przy 180 cm wzrostu chłopak cierpiał na poważną nadwagę. Sam siebie nazywał Johnem Candy.

Paul Denyer, jak większość seryjnych morderców nie był zabawnym człowiekiem. Był gruby,

raczej nieprzystosowany do życia w społeczeństwie, niezaradny. Był zdecydowanie wrogo

nastawiony do kobiet, dla nich zawsze był potworem. Już jako mały chłopiec podcinał gardła

misiom, którymi bawiła się jego siostra. Miał obsesję na punkcie krwi. Ciągle też oglądał

horrory.

Poderżnął tez gardło kotu. Narzędziem był scyzoryk brata. Martwego kota powiesił na drzewie.

Po aresztowaniu okazało się, że wcześniej wypatroszył on również kota swojego przyjaciela.

Zabijanie ludzi było tylko kwestią czasu.

Gdy był aresztowany, nie okazywał żadnych emocji. Opowiedział przerażonym policjantom, w

jaki sposób zamordował te trzy kobiety. Przyznał się również do tego, że pragnienie zabicia

kobiety odczuwał już w wieku 14 lat. "Zawsze chciałem zabijać, czekałem tylko na odpowiedni

moment."

Trudne dzieciństwo

Paul Charles Denyer urodził się w Sydney, 14 kwietnia 1972 roku. Miał

pięcioro rodzeństwa, czterech braci i jedna siostrę. Jego rodzice, Maureen

i Anthony Denyer, byli imigrantami z Anglii. Przyjechali do Australii w

1965 roku i zamieszkali w Campbelltown, niedaleko Sydney.

Paul Denyer - 9 lat

Jedynym szczególnym wydarzeniem z jego dzieciństwa był mały

wypadek. Jako dziecko wypadł z wózka i uderzył się w głowę.

Wydarzenie to stało się powodem wielu żartów. Gdy tylko Paul zrobił coś

wykraczającego poza normalność mówiono ze "to dlatego że jako dziecko

upadłeś na głowę."

Paul miał wiele problemów z rówieśnikami. Jednak wydawało się że problemy zniknęły gdy

skończył szkołę podstawową. Wszystko zmieniło się w 1981 roku, gdy rodzina Paula musiała się

przeprowadzić. Jego ojciec dostał posadę jako kierownik w The Steak Place w miasteczku

Frankston.

Żadne z dzieci państwa Denyer nie pochwalało tej przeprowadzki. Wszystkim podobało się w

Campbelltown. Paul wydawał się szczególnie zmartwiony. W swojej nowej szkole, Paul był

typem samotnika, bardzo trudno nawiązywał znajomości. Nie potrafił się przystosować.

Paulowi nie pomagała też jego nadwaga. Zamiast bawić się z innymi dziećmi, Paul w samotności

podziwiał swoją kolekcję noży i pistoletów, które strzelały gumowymi kulkami.

Jego mordercze instynkty już wtedy zaczęły się rozwijać. Wtedy to przeprowadzał sekcje na

misiach swojej siostry. Gdy miał 10 lat zadźgał rodzinnego kociaka, następnie powiesił go na

drzewie na podwórku za domem. Potem, gdy już pracował, zarżnął i poćwiartował dwa kozły,

które pasły się w sąsiedniej zagrodzie.

Niedługo przed swoimi trzynastymi urodzinami, Paul po raz pierwszy złamał prawo. Ukradł

samochód. Został pouczony i zwolniony. Dwa miesiące później znów miał kłopoty. Tym razem

był autorem niepotrzebnego wezwania straży pożarnej, kradzieży i zniszczenia mienia. W wieku

15 lat Paul zmusił innego chłopca do masturbacji na oczach innych dzieci.

Pierwszy atak

W 1992 roku Paul zaczął spotykać się z Sharon Johnson. Poznał ją, gdy pracował w

supermarkecie Safeway's. Pracował tam krótko. Zwolniono go po tym jak umyślnie przewrócił

kobietę z dzieckiem odprowadzając kilkanaście pustych wózków na zakupy.

Starał się później o pracę w siłach policyjnych, jednak jego podanie

zostało odrzucone z powodu nadwagi. Ostatnim miejscem, w którym

pracował Paul był warsztat wędkarski. Zwolniono go, ponieważ zbyt dużo

czasu spędzał na przygotowywaniu swoich noży i sztyletów zamiast robić

to, co do niego należało.

W 1993 roku Paul był już wyrzutkiem. Nie był w stanie nigdzie znaleźć

pracy z powodu swojego lenistwa i niekompetencji. Wtedy tez zaczął

nazywać siebie Johnem Candy, od nazwiska bohatera filmowego. Mając

wiele wolnego czasu, Paul oglądał mnóstwo filmów. Wtedy to rozwinął

swoją fascynację śmiercią, oglądając głównie filmy, w których dominowała taka tematyka. Jego

ulubionym filmem był "Stepfather". Widział go kilkanaście razy.

W 1992 roku Paul wyprowadził się z domu rodzinnego. Zamieszkał razem ze swoją dziewczyną,

Sharon. Sharon musiała wziąć dwa etaty by utrzymać siebie i Paula. Wkrótce po przeprowadzce,

w nowej okolicy zaczęły dziać się różne rzeczy.

Pewnego dnia jedna z kobiet mieszkających w sąsiedztwie zauważyła, że w jej mieszkaniu ktoś

wybił szybę. W środku panował spory bałagan. Inna kobieta zauważyła, że ktoś się jej przygląda

przez okno. Ale najbardziej niepokojące było to, co stało się siostrą Tricii, sąsiadki Paula i

Sharon.

Paul i Sharon dobrze żyli ze swoimi sąsiadami. Tricia i jej bliźniacza siostra Donna mieszkały

najbliżej. Mieszkał z nimi narzeczony Donny, Les, i ich małe dziecko.

Pewnej nocy w lutym 1993 roku Les i Donna wrócili do domu około godziny 23. Gdy weszli do

mieszkania odkryli przerażający widok. Na ścianie salony znajdował się krwawy napis "martwa

Donna". Na podłodze w kuchni leżało zdjęcie kobiety w bikini, a na zdjęciu były rozłożone

Paul Denyer - 19 lat

wnętrzności ich kotka Buffy.

Kocie wnętrzności walały się po całej kuchni, jego krew była w całym mieszkaniu. Kolejny

krwawy napis "Donna - jesteś martwa." Jedno z oczu kota było wyciągnięte na zewnątrz czaszki,

drugiego nie było.

W łazience znaleźli dwa małe kotki. Miały poderżnięte gardła. Wanienka, w której kąpali

dziecko pełna była krwi. Krew była również na ścianach. Była wszędzie. Dziecięce ubranka

również były nią mocno pobrudzone.

W sypialni napastnik przeszukał każdą szufladę. Wszędzie leżały podarte ubrania. Rozkładówki

z gazet, które zbierał Les zostały doszczętnie zniszczone. Drzwiczki kredensu były wyłamane.

Dziecięce ubranka również zostały pocięte. W łóżeczku leżało zdjęcie jakiejś modelki. Na

lustrze ktoś napisał pianką do golenia "Donna i Robyn."

Donna nie miała pojęcia, kim może być Robyn. Postanowiła sypiać w pokoju siostry dopóki nie

wymyślą czegoś lepszego.

Paul jako sąsiad Tricii znał dobrze również Donnę. Po tym wydarzeniu zaoferował swoją pomoc.

Powiedział, że jeśli policja kiedyś znajdzie włamywacza to on zajmie się nim osobiście.

Ofiary

W sobotę, 12 czerwca 1993 roku znaleziono częściowo rozebrane zwłoki 18-letniej studentki

Elizabeth Stevens. Ciało leżało w Lloyd Park, niedaleko Frankston. Poprzedniego dnia

zaginięcie dziewczyny zgłosili jej wujek i ciocia, z którymi wtedy przebywała.

Kobieta była rozebrana od pasa w górę, miała poderżnięte gardło. W klatce piersiowej było sześć

ran zadanych długim ostrym nożem. Było też kilka długich nacięć, od piersi aż do pępka. I kilka

nacięć poprzecznych. Wszystko tworzyło makabryczny wzór na jej brzuchu. Na twarzy

dziewczyny również były ślady nacięć. Miała spuchnięty nos, wyglądał na złamany. Wokoło

szyi miała zawiązany biustonosz. Po zbadaniu zwłok okazało się, że dziewczyna została

wykorzystana seksualnie.

Morderca był bardzo brutalny. Elizabeth nie miała wrogów, była lubiana dziewczyną. Musiał ją

zaatakować przypadkowy człowiek, może śmierć była następstwem nieudanej próby gwałtu.

Policja rozpoczęła poszukiwania zabójcy. Policjanci posadzili na przystanku, na którym po raz

ostatni widziano Elizabeth manekina naturalnej wielkości, w nadziei, że ktoś ją rozpozna i może

przypomni sobie człowieka, z którym być może wtedy była.

Policjanci pukali do mieszkań wszystkich kierowców autobusów i pasażerów, którzy po ra

ostatni widzieli Elizabeth żywą. Sprawdzali wszystkie miejsca, w których bywała dziewczyna.

Niestety, poszukiwania były daremne.

Wieczorem, 8 lipca 1993 roku, 41-letnia Rozsza Toth wracała z pracy do domu. Nagle została

zaatakowana przez człowieka, który grożąc jej bronią zaciągnął ją w pobliskie zarośla.

Pani Toth postanowiła walczyć o życie. Mężczyzna wyrwał jej kępkę włosów, a ona kilka razy

wbiła mu paznokcie aż do kości. W końcu udało jej się oswobodzić. W porwanym ubraniu, bez

butów uciekła. Mężczyzna również zniknął. Kobieta doskonale wiedziała, że gdyby się poddała

to najprawdopodobniej byłby już martwa.

Kobieta natychmiast zawiadomiła policję. Na miejscu nie znaleziono niczego, co mogłoby

pomóc w schwytaniu napastnika. Tego samego wieczoru, zaginęła 22-letnia Debbie Fream.

Cztery dni później znaleziono jej ciało. Na ciele Debbie było 24 rany kłute, głównie w okolicach

szyi, głowy i klatki piersiowej. Przyczyną śmierci było uduszenie. Dziewczyna nie była

wykorzystana seksualnie.

Atak na panią Toth nie był na początku kojarzony z morderstwami Elizabeth Stevens i Debbie

Fream. Jednak wszystko wskazywało na to, że czynów tych dokonał ten sam człowiek. We

Franstown pojawił się szaleniec.

Kolejne morderstwa

W miasteczku wybuchła mała panika. Kobiety były teraz bardziej uważne, nocą ulice były puste.

Sprzedaż nieruchomości i opłaty czynszowe zmalały. Frankston stało się znane jako miasteczko,

w którym działał seryjny morderca, i każdy był o to podejrzany. Każdego dnia gazety donosiły o

postępach policji w poszukiwaniu mordercy.

Policjanci byli nieugięci. Każdy, nawet najmniejszy ślad był skrupulatnie sprawdzany.

Rozpoczęto szkolenia dla kobiet, uczące jak powinny się zachowywać gdyby na swojej drodze

napotkały mordercę. Uczone je także tego jak się zabezpieczyć przed atakiem.

Jednak nie przyniosło to spodziewanych efektów. 30 lipca zaginęła kolejna kobieta. Była nią 17-

letnia Natalie Russell. Dziewczyna rowerem wracała ze szkoły do domu. Osiem godzin później,

jej ciało znaleziono w krzakach, obok ścieżki rowerowej, miedzy Peninsula a klubem golfowym

Long Island Golf. Jak w przypadku poprzednich ofiar, na twarzy i klatce piersiowej Natalie było

wiele ran zadanych nożem. Dziewczyna miała również podcięte gardło. Mimo że Natalie nie

została zgwałcona to napastnik był znacznie bardziej okrutny niż w przypadku poprzednich

dwóch kobiet.

Tym razem morderca zostawił ważny ślad. Na szyi dziewczyny był kawałek skóry,

najprawdopodobniej pochodził on z palca mordercy. Wszystko wskazywało na to, że morderca

skaleczył się podczas napaści i nie zauważył, że na ciele ofiary pozostawił jakiekolwiek ślady.

Kolejną dobrą wiadomością, były zeznania świadków, który widzieli żółtą Toyotę Corona w

miejscu morderstwa, około godziny 15. Lekarze ustalili, że mniej więcej o tej godzinie

dziewczyna zmarła. Policjanci Zainteresowali się tym pojazdem, ponieważ nie miał tablic

rejestracyjnych.

Inną ważną informacją były zeznania listonosza, który twierdził, że widział w tym samochodzie

ukrywającego się mężczyznę. Był nachylony i wyraźnie nie chciał być zauważony.

Samochód był zarejestrowany na Paula Charlesa Denyera. Nie było go w domu ok. 15:40, kiedy

to policjanci złożyli mu wizytę. Zostawili mu wiadomość na kartce z prośba o natychmiastowy

kontakt. o godzinie 17:15 na policję zadzwoniła Sharon. Detektywi wyjaśnili, że chodzi

rutynową kontrolę. Sprawdzają każdą osobę w tej okolicy. 10 minut po tym telefonie grupa

policjantów była już w pobliżu domu przy Dandenong Road 186.

Paul otworzył drzwi i wyraził zdziwienie tym, że tak dużo policjantów przybyło na rutynową

kontrolę, jednak wpuścił ich do mieszkania. Wyjaśnił również, dlaczego jego samochód nie ma

tablic rejestracyjnych. Mógł podróżować tym wozem przez okres 28 dni, dopóki nie wyrobi

sobie nowych, na które właśnie czekał.

Gdy Paul wyjaśniał co robił w czasie morderstw, detektywi zauważyli że jego dłonie są

pokaleczone. Na jednym z palców brakowało skóry, i od razu skojarzyli to ze znalezionym

fragmentem skóry przy ciele Natalie Russell.

Paul opowiadał o morderstwach tylko to, co można było przeczytać w gazetach. Jego zeznania

były mało przekonujące. Twierdził, że jego samochód znajdował się w pobliżu miejsca, w

którym zamordowano Natalie Russell, ponieważ czekał tam na swoją dziewczynę. Zadrapania i

skaleczenia na dłoniach miały być spowodowane naprawą samochodu.

Jednak detektywi nie dali się na to nabrać. Wiedzieli, że maja tego człowieka, i jego przyznanie

się jest tylko kwestią czasu. Paul został zabrany na komisariat. Tam kontynuowano

przesłuchania. Mężczyzna wciąż utrzymywał, że jest niewinny. Następnego dnia zdał sobie

sprawę z tego, że nie ma szans. Pobrano od niego próbki krwi i włosów. Testy DNA wykazały,

że to jego włosy i krew były przy ciałach ofiar.

Zapytał detektywów jak ważne są takie dowody. Po chwili zastanowienia powiedział: "Ok,

zabiłem te trzy kobiety."

Zeznanie - Elizabeth Stevens

1 sierpnia 1993 roku Paul Denyer rozpoczął swoje zeznania dotyczące morderstw trzech kobiet i

napaści na Roszsę Toth. 11 czerwca 1993 roku, około godziny 19 czekał na swoją ofiarę w

pobliżu przystanku autobusowego. Czekał na kogoś, kogo mógłby zabić. Elizabeth Stevens była

nieodpowiednia osoba w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie.

Paul zaczął śledzić Elizabeth. Na pustej ulicy, w strugach deszczu

podszedł do niej od tyłu. Powiedział że ma broń, i jeśli dziewczyna

zacznie krzyczeć lub uciekać to ją zabije. Tak naprawdę nie miał broni. Za

pistolet służyła mu aluminiowa rurka. Paul poprowadził przerażoną

dziewczynę do Lloyd Park.

"Zeszliśmy z głównej ścieżki w Lloyd Park, w jakieś krzaki.

Zatrzymaliśmy się tam. Po chwili poszliśmy w inne miejsce, na jakąś

górkę. Gdy byliśmy po drugiej stronie, wtedy ona zapytała mnie czy może

pójść do toalety. Uszanowałem jej prywatność i się odwróciłem. Gdy

skończyła, poszliśmy znów w inne miejsce, tam gdzie ją znaleźliście. Zacząłem ją dusić. Po

chwili zemdlała. Wiecie, zabrakło w jej mózgu tlenu... Wtedy wyciągnąłem nóż. Zadałem

kilkanaście ciosów w jej gardło. Ale ona wciąż żyła. Nawet się podniosła, przeszliśmy kawałek.

Upadła, wtedy stanąłem jej na szyi i ją wykończyłem."

Elizabeth Stevens

Sposób, w jaki Denyer o tym opowiadał był przerażający. Mówił bez żadnych emocji, żadnych

wyrzutów sumienia - z pewna nonszalancją. Na kolejne pytania detektywów Paul odpowiadał

bardzo grzecznie, spokojnie i szczegółowo. Kontrolował sytuację, był jedyną osobą, która

wiedziała, co się tam stało.

Denyer bardzo dokładnie opisał i pokazał, w jaki sposób wepchnął kciuka w gardło Elizabeth. W

jaki sposób ją dusił. Pokazał ruch, jakim podciął jej gardło. Następnie, czym zaskoczył nawet

detektywów, pokazał jak ciało Elizabeth zaczęło drgać, zaprezentował jak to wszystko

wyglądało, aż do jej śmierci.

Potem opisał jak wrzucił ciało dziewczyny do kanału. Przyznał się również, że ostrze noża,

którym dźgał Elizabeth złamało się i gdzieś zawieruszyło. Resztę noża wyrzucił przy drodze i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: