Zezwalam na wykorzystanie konspektu

Rok szkolny

Data

Podpis

TEMAT Nr 2/1:

Podstawowe wiadomości o BMR i TŚP

CEL :

1.Zapoznać szkolonych

-  z ogólną charakterystyką BMR;

-   czynnikami i skutkami rażenia BMR;

-   z charakterystyką oraz podziałem TŚP;

-   z objawami zatrucia wywoływanymi przez TŚP. 

METODA :

Wykład

MIEJSCE :

Sala wykładowa

CZAS :

2x45’

LITERATURA :

1.      ”Obrona przed bronią masowego rażenia”;

2.      ” Metodyka  oceny sytuacji skażeń promieniotwórczych, biologicznych i chemicznych

3.      ”Podręcznik podoficera wojsk opchem.”;

4. „Metodyka oceny sytuacji chemicznej  po skażeniach TŚP”.

1.      Rozpoczęcie zajęć.

2.      Broń jądrowa

3.      Czynniki rażenia broni jądrowej

4.   Broń chemiczna charakterystyka i podział

5.   Broń biologiczna charakterystyka i podział

5.      Charakterystyka TŚP

6.      Podział TŚP oraz objawy zatrucia tymi środkami

7.      Zakończenie zajęć

1. Podczas prowadzenia zajęć zwracam uwagę na przestrzeganie dyscypliny.

2. Omawiając zagadnienia zwracam uwagę szkolonym, które z nich należy zanotować w celu ich wykorzystania.

1.

Rozpoczęcie zajęć

- 5’

Przyjmuję meldunek ,sprawdzam obecność ,wygląd

zewnętrzny .Podaję temat, cele i organizację zajęć.

Zwracam uwagę na zachowanie się szkolonych.

2.

Broń jądrowa

- 10’

Rażące działanie broni jądrowej i termojądrowej jest oparte na wykorzystaniu energii wydzielającej się w czasie reakcji rozczepienia ciężkich jąder uranu 235 i plutonu 239 (broń jądrowa), lub reakcji syntezy jąder  atomów pierwiastków lekkich w jądra atomów pierwiastków ciężkich. Do dokonania reakcji stosuje się mieszaninę izotopów wodoru - deuteru i trytu (broń termojądrowa). Reakcja syntezy odbywa się w temperaturze kilkudziesięciu milionów stopni, dlatego nazywa się reakcją termojądrową. Źródłem temperatury jest wybuch jądrowy umieszczonego wewnątrz ładunku rozszczepialnego (uranu lub plutonu).

MASA KRYTYCZNA-najmniejsza ilość ładunku rozszczepialnego, w której może przebiegać reakcja

łańcuchowa. O wielkości tej masy decyduje kształt ładunku. Ilość neutronów wylatujących poza granicę masy ładunku i nie biorących udziału w rozszczepieniu kolejnych jąder będzie tym większa, czym większa powierzchnia masy krytycznej. Spośród brył geometrycznych  mających jednakową objętość, lecz różne kształty najmniejszą powierzchnię ma kula, ciężar masy krytycznej jest najmniejszy.

Ładunki jądrowe mają kształt kuli. Masa krytyczna  będzie zmniejszona kilkakrotnie, jeśli ładunek zostanie umieszczony  w specjalnej powłoce (reflektorze, zwierciadle neutronów) odbijającej neutrony w strefę reakcji jądrowej.

Zasadniczymi elementami amunicji jądrowej są: ładunek rozszczepialny, reflektor neutronów, ładunek materiału wybuchowego, dodatkowe źródło niezbędne do zapoczątkowania i szybszego rozwoju łańcuchowej reakcji  jądrowej.

MOC ŁADUNKÓW jądrowych to ilość energii wyzwolona podczas wybuchu. Miarą tej energii jest wielkość równoważnika  trotylowego , tj. Ilość trotylu, przy wybuchu którego wydziela się taka sama ilość energii jak podczas wybuchu jądrowego. Wyraża się go w tonach, kilotonach i megatonach.

ŁADUNKI DZIELI SIĘ NA:

-          bardzo małej mocy- do 1 kt;

-          małej mocy- od 1 kt. do 10 kt;

-          średniej mocy- od 10 kt. Do 100 kt;

-          dużej mocy- od 100 kt do 1 Mt;

-          bardzo dużej mocy - od 1 Mt wzwyż.

SPOSOBY PRZENOSZENIA:

-          rakiety, lotnictwo, artyleria, miny.

RODZAJE WYBUCHÓW:

-          na dużej wysokości - niszczenie pilotowanych i 

       bezpilotowych środków napadu powietrznego;

-          powietrzne - niszczenie obiektów o małej  

wytrzymałości (wysokie wybuchy) i dużej wytrzymałości (niskie wybuchy). Stosuje się je, gdy w rejonie wybuchu nie jest wskazane promieniotwórcze skażenie terenu.

-          naziemne- niszczenie schronów typu ciężkiego,   

       trwałych  urządzeń obronnych, lotnisk.

-     podziemne- twożenie stref skażeń, niszczenie

      umocnionych obiektów, tuneli, mostów.

-          podwodne- niszczenie okrętów, sprzętu bojowego i    uzbrojenia, obiektów nabrzeżnych, zatopień terenu;

-          na przeszkodzie wodnej - ( głębokość zbiorników  do 10 m. ),   

      niszczenie obiektów

Omawiam, szkoleni prowadzą notatki.

3.

Czynniki rażenia  broni jądrowej

- 20’

FALA UDERZENIOWA- jest to przestrzeń silnego sprężenia powietrza, które z prędkością naddźwiękową rozprzestrzenia się we wszystkich kierunkach od środka wybuchu. Fala ta jest podobna do fali uderzeniowej zwykłego wybuchu, jednak działanie  jej jest dłuższe i ma olbrzymia siłę niszczenia. Przednia jej granica - czoło fali uderzeniowej - oddziela jeszcze spokojne środowisko od środowiska o podwyższonym ciśnieniu, większej gęstości i wyższej temperaturze. F.U. w ciągu pierwszych 2 sekund pokonuje 1000 m., po 5 s.- 2000 m. , a po 8 s. - 3000 m. Prędkość rozchodzenia się fali szybko maleje w miarę wzrastania odległości od środka wybuchu. To samo można zaobserwować z ciśnieniem fali uderzeniowej, która w większych odległościach od środka wybuchu przechodzi w falę dźwiękową. Na falę uderzeniową przypada około 50 % energii wybuchu jądrowego.

PROMIENIOWANIE CIEPLNE- to strumień promieniowania  ultrafioletowego, widzialnego i podczerwonego. Promieniowanie ultrafioletowe jest pochłaniane przez powietrze i praktycznie nie działa szkodliwie. Niebezpieczeństwo stanowi widzialna i podczerwona część promieniowania cieplnego (70-90%). Główne jego źródło w pierwszych ułamkach sekundy po wybuchu to czoło fali uderzeniowej, gdyż sprężone w fali powietrze, przylegające do kuli ognistej, jest rozgrzane do setek stopni. Po oderwaniu się fali uderzeniowej od kuli ognistej promieniowanie cieplne jest głównie emitowane przez kulę, której rażące świecenie trwa 2-3 s. Na P.Ć. przypada około 30-40 % energii wybuchu jądrowego.

PROMIENIOWANIE PRZENIKLIWE- składa się z promieniowania gamma, strumienia neutronów, promieniowania alfa i beta. Stanowi ono około 5-15 % energii wybuchu jądrowego. W momencie gdy promieniotwórcze produkty wybuchu są skoncentrowane w kuli ognistej, do otaczającej przestrzeni jest, emitowane tylko promieniowanie gamma i neutronowe bardzo przenikliwe i w małym stopniu osłabiane przez powietrze. Promieniowanie alfa i beta jest mało

przenikliwe ( pierwsze nie więcej niż 2-3 cm, a drugie 10-12 m.) i zostaje całkowicie osłabione wewnątrz kuli ognistej. Czas działania promieniowania przenikliwego określa czas wznoszenia się produktów  wybuchu. Kula ognista wznosi się ze średnią prędkością 50-100 m/s.    W ciągu 10-15 s osiąga ona taką wysokość, że działanie promieniowania przenikliwego na organizmy żywe znajdujące się na powierzchni ziemi nie ma praktycznie znaczenia, gdyż zostaje  pochłonięte przez warstwę powietrza.

PROMIENIOTWÓRCZE SKAŻENIE TERENU- ( do 10 % energii wybuchu jądrowego ) następuje w wyniku opadania na powierzchnię ziemi i obiekty substancji promieniotwórczych w postaci nie rozczepionej części paliwa jądrowego (uranu, plutonu) i produktów rozczepienia jąder atomowych oraz w wyniku promieniotwórczości wzbudzonej, powstającej pod wpływem oddziaływania neutronów na otaczające środowisko. P.S.T. utrzymuje się przez długi czas po wybuchu, gdyż okres połowicznego zaniku produktów rozczepienia jąder atomowych i nie rozczepionej części ładunku jądrowego trwa od kilku dni do setek lat. Czas życia większości produktów jest stosunkowo krótki i dlatego niebezpieczeństwo porażenia zmniejsza się około 100 razy w pierwszych 2-uch dobach.

IMPULS ELEKTROMAGNETYCZNY- jest piątym czynnikiem  rażącego działania wybuchu jądrowego. Są to krótkotrwałe pola elektromagnetyczne powstające podczas wybuchów jądrowych. Wzbudzają one prądy elektryczne i przepięcia w przewodach oraz kablach napowietrznych, podziemnych liniach łączności, w antenach radiowych i liniach elektroenergetycznych. Prądy i przepięcia osiągają największe wartości podczas kontaktowych (naziemnych) i niskich wybuchów jądrowych.

Omawiam, szkoleni prowadzą notatki.

...