10-Cudza narzeczona.pdf

Margaret Moore

Cudza

narzeczona

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Głupstwa pleciesz! - zawołał Dylan DeLanyea,patrząc

z łobuzerskim uśmiechem na poważną twarz kuzyna.

Obaj młodzi mężczyźni znajdowali się w komnacie, którą

oddawano do dyspozycji Dylana, ilekroć odwiedzał wuja

w jego zamku Craig Fawr. W tej chwili Dylan leżał wygod

nie na wielkim łożu. Nogi skrzyżował w kostkach, głowę zaś

opierał na splecionych dłoniach.

- To nic poważnego. Nie zwodzę jej i ona o tym wie. A ty

oszczędziłbyś sobie zmartwienia, gdybyś został w sali ze

swoją małżonką.

- Skąd ta pewność, że Genevieve Perronet nie tłumaczy

sobie twego zachowania opacznie? - Griffydd nie dawał za

wygraną. Splótł ramiona na szerokiej, muskularnej piersi

i mierzył Dylana surowym spojrzeniem. - Gdybym cię do

brze nie znał, pomyślałbym, że chcesz zdobyć jej względy

z myślą o małżeństwie.

Dylan potrząsnął głową, a w jego oczach błysnęły ogniki

wesołości.

- Przecież powszechnie wiadomo, żem jeszcze nie gotów

do żeniaczki. Jestem na to za młody.

- Możeś nie gotów, ale jesteś starszy ode mnie - przy

pomniał mu Griffydd, który niedawno się ożenił.

- Ty już znalazłeś sobie żonę, ale to nie znaczy, że każdy

myśli tylko o małżeństwie. Mnie to nie w głowie. Po prostu

dobrze się bawię w towarzystwie gładkiej panny.

- Lady Genevieve Perronet jest zaręczona.

- No właśnie! - triumfująco zawołał Dylan, siadając na

posłaniu. - Skoro ona już ma narzeczonego, to nie może są

dzić, że poważnie chcę zdobyć jej względy.

- Nie bądź tego taki pewien, Dylanie. Ludzie czasem zry

wają zaręczyny, a ja słyszałem, że oprócz zabawiania panny

rozmową robiłeś też inne rzeczy - oświadczył Griffydd. Było

oczywiste, że nie jest w nastroju do żartów.

Na policzki Dylana wypłynął ciemny rumieniec.

- Parę skradzionych całusów to jeszcze nie powód do

zrywania zaręczyn - odparł obronnym tonem. Zastanawiał

się, kto plotkował na jego temat. Pewnie jeden z tych wścib-

skich zamkowych sługusów, którzy wszędzie wtykali nos.

- Nie dla ciebie - prychnął Griffydd. - Ale Genevieve

Perronet może ocenia to inaczej. Pod opieką lady Katherine

od dzieciństwa prowadziła bardzo bogobojne życie.

- Niech więc cieszy się tymi krótkimi chwilami wolno

ści. Nie widzę nic złego w zabawianiu lady Genevieve.

- Powiedz to jej narzeczonemu. Lord Kirkheathe może

mieć inne zdanie.

- Jako rycerz i człowiek honoru nigdy nie poróżniłbym

przyszłych współmałżonków - z przekonaniem zapewnił

Dylan.

- Uważasz się za człowieka honoru?

- Na rany Chrystusa, cóż ma znaczyć to pytanie?!

- Nie próbujesz jej uwieść?

- Brałem to pod uwagę.

- Dylanie!

- Tylko o tym myślałem, nic więcej. Przecież to zaręczo

na dama szlachetnego urodzenia, dla której żywię najwyższy

szacunek. Już choćby z tego powodu musiałbym zrezygno

wać z wszelkich niecnych zamiarów. A po drugie, jest jesz

cze ten jej stryj. Norman do szpiku kości, wcielenie ponurac-

twa i ambicji. Wolałbym mu się nie narażać.

- Rad jestem, że zdałeś sobie z tego sprawę. Stryj lady

Genevieve to surowy i groźny pan. Nie sądzę, aby ci wyba

czył, gdybyś pokrzyżował mu plany.

- Nie mam takiego zamiaru, choć muszę przyznać, że żal

mi tej panny. Taką młódkę wydawać za starucha. Cóż za stra

ta! Ile ten Kirkheathe ma lat - chyba ze sześćdziesiąt?

- Czterdzieści.

Dylan przeciągnął się jak rozleniwiona pantera.

- Robisz z igły widły, Griffyddzie.

- A ty za nic masz uczucia lady Genevieve - odparował

Griffydd. - Nie wolno bawić się sercem kobiety.

- Oboje dobrze się bawimy. To wszystko - z naciskiem

odparł Dylan. - A jeśli wyjeżdżając stąd, będzie nieco smut

na, to nikt się nie zdziwi. Zresztą mnie też będzie żal się żeg

nać z nią. Naprawdę.

- A więc ją lubisz?

- Oczywiście. Jakże inaczej? Jest młoda, urodziwa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: