Cudowna bajarka
Małgosia i Jasiek przywarli nosami do szyby, próbując dostrzec tablicę ze znajomym napisem „Loretto” . Jechali autobusem zupełnie sami. To znaczy nie zupełnie sami, bo jechała z nimi Siostra Beata i inne dzieciaki czytające „Anioła Stróża”, ale po raz pierwszy nie było obok nich ani mamy, ani ani taty, ani nawet Kuby czy Magdy.
- Jesteśmy na miejscu ! –powiedziała Siostra , gdy autobus zatrzymał się na skraju lasu. Małgosia i Jasiek rzucili się za innymi do wyjścia.
- Tylko się nie pogubcie !- ostrzegała Siostra, bo wszędzie wokół stało dużo samochodów i autokarów i biegało dużo dzieci.
- Najpierw pójdziemy pomodlić się do Maryi – Siostra Beata poprowadziła ich ścieżką do Sanktuarium. Klęknęli przed figurką Matki Bożej. Figurka była mała, ale od Maryi i Dzieciątka biło jakieś złociste światło, jakby wokół tańczyły Anioły i przynosiły do Maryi i Jezusa dziecięce słowa i uśmiechy. Ksiądz podczas Mszy Świętej mówił, ze Anioły czuwają nad każdym człowiekiem, że trzeba ich dobrze słuchać a zaprowadzą do ważnych miejsc. Więc po Mszy Świętej, kiedy Jasiek pobiegł do pana fizyka, by razem z innymi dziećmi wykonywać różne doświadczenia Małgosia postanowiła dać się poprowadzić Aniołowi. Szła więc ścieżką rozglądając się ciekawie dokoła i nagle zobaczyła stojący na uboczu namiot o przeźroczystych ścianach przez które widać było siedzące na poduszkach dzieci i jakąś panią trzymającą w ręku książkę.
-Chcesz posłuchać z nami ? –zapytała pani
Małgosia chciała, usadowiła się na poduszce między dziećmi i nastawiła uszu. Pani czytała legendę o perle, którą przywieźli kupcy z zamorskiego kraju i którą zapragnął mieć na własność pewien bogacz. Małgosia zamknęła oczy. Oczami wyobraźni zobaczyła nagle płynące po morzu statki, skrzynie z kosztownościami, bogacza , który sprzedał cały swój majątek, by kupić perłę i który stał się żebrakiem z ukrytym w jego kieszeni drogocennym skarbem. Małgosia tak się zasłuchała , że zapomniała o całym świecie.
Tymczasem Siostra Beata zarządziła powrót do domu. Wszystkie dzieci zbiegły się na zbiórkę tylko Małgosi nie było. Siostra wpadła w panikę. Biegała po placu wymachując rękami i krzycząc imię Małgosi
- Tam są jakieś dzieci - jakiś przechodzący obok ksiądz pokazał jej ręka namiot.
Pobiegli za Siostrą do namiotu. Zajrzeli do środka. Małgosia siedziała z otwartą buzią jak gapa. Siostra odetchnęła z ulgą, wytarła pot z czoła
- Tu jesteś zagubiona owieczko – wyjęczała wciąż zdenerwowana
Dopiero teraz Małgosia ją zauważyła, i zauważyła dzieci wciskające się do namiotu i Jaśka chlipiącego jak małe dziecko. Zupełnie nie rozumiała dlaczego Siostra chwyciła ją w ramiona i przytulała tak mocno, że dziewczynka nie mogła złapać powietrza.
- Oj, wystraszyłaś nas swoim zniknięciem Aniołku – Siostra Beata oddychała ciężko jak lokomotywa - Jasiek płacze, ja się denerwuję, a ty sobie tu spokojnie siedzisz i słuchasz bajek.
-To moja najlepsza słuchaczka – pani w namiocie próbowała usprawiedliwić Małgosię - myślę że zasłużyła chyba bardziej na nagrodę niż naganę – dodała kładąc na kolanach Małgosi książkę, tę o drogocennej perle.
- Żebyś kiedyś odnalazła swoją perłę – powiedziała ciepło.
Małgosia poczerwieniała z radości i przycisnęła książkę do serca. Jak dobrze, ze Anioł ją tu dziś przyprowadził. Jak dobrze, że cały czas tu chyba przy niej był, bo tylko on mógł wiedzieć , jak bardzo Małgosia pragnie mieć tę „Legendę o perle”, a kiedyś może i taką perłę, na własność. I tylko on mógł dać znać o tym tej pani, która czytała książki jak prawdziwa, cudowna bajarka.
SIEDEM_BOLESCI_MATKI_BOZEJ