Urządzenie sali przedszkolnej zgodnie z metodą stymulacji polisensorycznej
Podstawą tworzenia programu „porannego kręgu” jest świat przyrody. Świat, którego jesteśmy częścią, w którym ciągle jeszcze, choć coraz słabiej, jesteśmy zakorzenieni, od niego uzależnieni, poddani jego rytmowi. Ten świat jest źródłem symboli podstawowych: żywiołów, barw, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych i termicznych. Na co dzień, przebywając na dworze, choćby przez chwilę doświadczamy, zazwyczaj podświadomie, potęgi świata przyrody: ciepła lub przenikliwego zimna, zatykającego dech wiatru lub miłego głaszczącego twarz wietrzyku. Patrzymy na świat pełen kolorów: świeżą zieleń wiosny, spalone upalnym słońcem lato, pastelowe, ciepłe barwy opadających liści bądź oślepiającą biel śniegu. Czujemy zapachy, pada na nas śnieg lub deszcz itd. Obcujemy ze światem oferującym nam bogactwo różnorodnych polisensorycznych bodźców oddziałujących na stan naszej psychiki.
Duże znaczenie w odbiorze wzrokowym mają barwy. Nie potrafimy sobie wyobrazić świata bez kolorów, byłby szary i monotonny. Kolory należą do naszego życia, świadczą o obecności życia, budzą uczucia, ożywiają, pobudzają umysł lub zasmucają, cieszą lub uspokajają. Istnieje swoisty język kolorów. Do każdej pory roku przypisany został inny kolor. Do lata należy kolor czerwony, który bardzo silnie pobudza. Jest w nim jakaś agresja, chęć niszczenia, podobnie jak w ogniu. Czerwień jest kolorem namiętności, wzburzenia, może wręcz wzbudzać strach. Jest kolorem serca, płuc i mięśni i wpływa ożywiająco na te narządy. Jest „przyspieszeniem” dla osób powolnych.
Kolor żółty jest barwą jesieni. Jest kojarzony z radością życia, rozpoczynającym się dniem. Ale jest też kolorem spadających liści i dojrzałych owoców. Barwa żółta wzmacnia wolę, przekazuje ciepło serca, wesołość. Przy depresjach i stanach lękowych może działać łagodząco.
Kolor biały przyporządkowujemy zimie. Ściśle rzecz biorąc, biel nie jest barwą, lecz sumą wszystkich częstotliwości promieniowania widzialnego. Jest światłem. Może działać nużąco i kojarzyć się z pustką. Biel promieniuje, uspokaja i rozjaśnia. Do zimy należy też błękit. Kojarzy się z głębią i dalą nieba lub wody, jest kolorem ciszy i spokoju, przypomina zimowy chłód. Jest też kolorem duchowości i życia religijnego, gdyż prowadzi do wyciszenia.
Kolor zielony należy do wiosny. Zieleń kojarzona jest z siłą tworzenia, wzrostu, z procesem dorastania. Tęsknota do zieleni jest postrzegana symbolicznie jako pragnienie odnowy. Zieleń łagodzi, przynosi zadowolenie, daje pokój, uspokaja i odpręża.
Manipulacja barwą w czasie „porannego kręgu” odbywa się poprzez zmianę wystroju całego wnętrza pomieszczenia, w którym prowadzimy zajęcia.
Barwa każdej pory roku decyduje o wystroju pomieszczenia odpowiednio dobranymi kolorystycznie tkaninami. Możemy przystroić salę jednolitym kolorem danej pory roku, bądź też różnymi jej odcieniami. Możemy także przedmiotami w odpowiednim kolorze przystroić wnęki szaf, wykorzystać baloniki, powiesić różne ozdoby, a stoliki przykryć kolorowymi chustami.1
Zanim 6-latki rozpoczęły zajęcia w swojej sali urządziłam jej połowę zgodnie z wyżej opisanym elementem metody stymulacji sensorycznej wg pór roku. Ponieważ rok szkolny rozpoczyna się jeszcze latem wystrój sali miał barwy czerwone. Okno ozdobiłam kwiatami z krepiny w odcieniach czerwieni, kącik przyrody (stolik) przykryty został czerwoną tkaniną, na nim stanęły kwiaty doniczkowe. Tło gazetek tematycznych rozmieszczonych na ścianie miało barwy czerwone. Kolory dekoracji w sali zmieniały się zgodnie ze zmianami pór roku.
Jesień „przywitała” dzieci kolorem żółtym i jego odcieniami. Na oknach pojawiły się jesienne liście, w kąciku przyrody żółte sukno i kwitnące jesienne kwiaty (astry, chryzantemy itp.)
Zimą tkanina w kąciku i tła gazetek były w kolorach białym i błękitnym. Okna zdobiły biało- niebieskie balony i śnieżynki.
Wiosną sala przybrała barwy zieleni. Na oknach powieszono drzewa puszczające pąki, w kąciku przyrody założone zostały hodowle zielonych warzyw (szczypiorek, rzeżucha,, fasola itd.)
Nad kącikiem przyrody powieszono dużą gałąź, która również zmieniała swoją szatę w zależności od pory roku. Ozdabianiem i uzupełnianiem tej części dekoracji w sali zajmowały się dzieci na zajęciach plastyczno-technicznych. Wycinały i wyklejały jesienne liście, lepiły czerwone jabłka z plasteliny i modeliny, wycinały śnieżynki, wydzierały lodowe sople, składały techniką origami rozkwitające wiosną zielone pączki i kwiaty.
Celem zastosowania jednego z elementów metody stymulacji polisensorycznej wg pór roku w mojej pracy z dziećmi 6-letnimi było przekonanie się, jaki wpływ będą miały poszczególne zastosowane barwy na ich psychikę.
Wpływ koloru czerwonego – koloru lata na psychikę dzieci dał się zauważyć po około 2 tyg. pobytu dzieci w sali przedszkolnej. Kolor czerwony i jego odcienie podziałał pobudzająco na wszystkie dzieci w grupie. Te z nich, które do tej pory były spokojne czy wręcz nieśmiałe zaczęły chętniej uczestniczyć we wszystkich zabawach grupowych (ruchowych, bieżnych). Stały się bardziej odważne w wypowiadaniu się na zajęciach, w kontaktach z rówieśnikami. Natomiast dzieci, które wcześniej były bardzo ruchliwe, pobudzone, przejawiały czasem zachowania agresywne, częściej wszczynały kłótnie, konflikty.
Jesienią, kiedy w kolorach sali dominowała żółć, zachowania prawie wszystkich dzieci po pewnym czasie były jakby bardziej stonowane. Dzieci częściej przejawiały postawę opiekuńczą w stosunku do młodszych czy bardziej nieśmiałych kolegów. Chętniej bawiły się w małych zespołach, korzystały z gier planszowych, układanek logicznych. Były bardziej nastawione na spokojne rozwiązywanie występujących czasem konfliktów.
Kiedy zimą w sali pojawiły się barwy bieli i błękitu dzieci stopniowo zaczęły się wyciszać.
Częściej sięgały po książki i czasopisma, prosiły o czytanie bajek, czy obejrzenie filmu na video. Zauważyłam, że wiele dzieci podczas zabaw dowolnych skupiało się przy kąciku plastycznym.
Ulubionym zajęciem było lepienie z plasteliny i malowanie plakatówkami.
Wiosną w sali zagościł kolor zielony i jego odcienie. Po jakimś czasie dzieci ożywiły się, były wobec siebie bardziej przyjazne. Częściej się śmiały i uśmiechały do siebie. Ulubionym zajęciem były zabawy w ogrodzie przedszkolnym. Dzieci najczęściej korzystały z piaskownicy, równoważni a także huśtawek.
Wiedza jaką przekazujemy dzieciom 6-letnim przed pójściem do szkoły łatwiej była przez nie przyswajana jesienią i wiosną.
wiktorynka3