Cel 14.pdf

ISSN 1733-5280

Numer indeksu 217751

MAGAZYN

CHRZEŚCIJAŃSKI

N R 3 (14) | J ESIEŃ 2008 | C ENA 6 00 ZŁ ( W TYM 7% VAT )

C ZASOPISMO F UNDACJI N ADZIEJA DLA P RZYSZŁOŚCI

ZGORSZENIE

Obraza boska

czy ludzka?

ROZWODY

Sposób na misję,

Sposób na biznes

HOMEOPATIA

Era

Boże poruszenie

...zanim przyjdzie

bohatera

ZGORSZENIE

Obraza boska

ZGORSZENIE

Obraza boska

czy ludzka?

ROZWODY

Sposób na misję,

Sposób na biznes

Sposób na misję,

Sposób na biznes

Sposób na misję,

Sposób na biznes

Sposób na misję,

HOMEOPATIA

Boże poruszenie

...zanim przyjdzie

Boże poruszenie

...zanim przyjdzie

Boże poruszenie

JESIEŃ 2008

SPIS TREŚCI:

4 Marcin Podżorski

Zanim przyjdzie Boże poruszenie

40 Jacek Słaby

Fidżi – historia przebudzenia

6 Komentarz do wydarzeń w Lakeland

44 Alfred J. Palla

Miasto wykute w skale

Alfred J. Palla

7 Janusz Szarzec

Zgorszenie – obraza boska czy ludzka?

48 Tomasz Pompowski

Armagedon, ropa i terroryzm

Miasto wykute

w skale

10 Urszula Palonka-Podżorska

Głos wołającego na pustyni

49 Magdalena Wołochowicz

Błogosławiona błogosławiąca

12 Agnieszka Onyszczuk

Lekcja gorliwości

52 Dorota Hury

„Volontarius” znaczy dobrowolny

14 Krzysztof Majdyło

Siedem wzgórz

Marcin Podżorski

Zanim przyjdzie

Boże poruszenie

Agnieszka

Onyszczuk

Lekcja gorliwości

54 Magdalena Jaskółka

Jeden dzień z życia wolontariusza

Dorota Hury

17 Wojciech Kuleczka

Służba prawdzie? Czyli media dzisiaj

„Volontarius”

znaczy dobrowolny

22 Joanna Kmiecik

Boże kobiety

Marta Duda

Chcemy rewolucji

56 Sposób na misję, sposób na biznes

– wywiad z Sylwią Pyrą

26 Jacek Słaby

Rozwody – dramatyczne rozwiązanie problemów

czy błogosławieństwo współczesności?

58 Piotr i Mariola Wołochowiczowie

Christival – z rozmachem i polotem

61 Daniel Denisiuk

Pękająca bańka

30 Marek Lipski

Krótka instrukcja obsługi małżeństwa

62 Maja Denisiuk

Homeopatia... czyli spór o cukrową granulkę

33 Mirosław Szatkowski

Mentalność hojności

Krzysztof

Majdyło

Siedem wzgórz

64 Jacek Słaby

Odkrywanie Tajemnicy Życia – recenzja

Jacek

Słaby

34 Marta Duda

Chcemy rewolucji – Kirk Franklin w Polsce

Agnieszka

Piątkowska

64 List do redakcji

Rozwody

38 Agnieszka Piątkowska

Era bohatera

67 Ewa Gnatowska

Nowe rzeczy w życiu kota

Era bohatera

OD REDAKCJI:

Zapraszamy na forum dyskusyjne Magazynu Cel: www.magazyncel.pl

Kto słaby niech mówi: Jestem bohaterem! (Jl.3:15)

Zdecydowanie zaczyna się nowa era – ERA ZWYKŁEGO BOHATERA. Już nie tylko prorocy,

ale i badacze Kościoła podkreślają, że mniej więcej od dekady, kiedy to odeszło do Pana wielu

potężnych usługujących i duchowych ojców dla całych pokoleń, następuje schyłek pojedyn-

czych służb i wielkich gwiazd chrześcijaństwa. Nadchodzi za to czas, gdy Kościół Jezusa

Chrystusa osiąga coraz większą dojrzałość, czas, kiedy „zwykli” wierzący powstają

w mocy, miłości i trzeźwym myśleniu – niosąc ogień Bożej chwały do swojego otoczenia,

miasta, kraju. Bóg przysposabia sobie nowe pokolenie ludzi, takich jak ty i ja – bez

tytułu apostoła, pastora, ewangelisty czy proroka, tak aby świat mógł poznać poprzez

Kościół różnorodną mądrość Bożą. Tak jak na początku historii Kościoła, nastaje

czas powszechnego kapłaństwa i uczniostwa, gdzie dary służb nie mają wyręczać

wierzących, lecz „przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania

ciała Chrystusowego” (Ef.4:12). Dlatego też wezwanie: „przygotujcie się na zmiany”

– którego nie przykrzy nam się powtarzać już od kilku numerów Celu – nie jest

wezwaniem jedynie dla przywódców, ale dla każdego z nas. Abyśmy nie stali się

– za smutnym przykładem wielu głoszących – ofiarami własnych pożądliwości

i słabości, lecz odnieśli pełne zwycięstwo w Chrystusie.

Stąd też w bieżącym numerze stała już seria artykułów nawołujących do radykalnej przemiany życia (M. Podżorski,

„Zanim przyjdzie Boże poruszenie”; U. Palonka-Podżorska, „Głos wołającego na pustyni”; J. Szarzec, „Zgorszenie”).

Niezbędne w tym procesie jest również zrozumienie swojego przeznaczenia i wzięcie odpowiedzialności za jego

wypełnienie (A. Onyszczuk, „Lekcja gorliwości”; J. Kmiecik, „Boże kobiety”; A. Piątkowska, „Era bohatera”).

O społecznym oddziaływaniu Kościoła mówią teksty Krzysztofa Majdyło, Wojtka Kuleczki oraz reportaż państwa

Wołochowiczów z Christivalu. Osobny blok poświęcamy wolontariatowi – ku zachęcie starszych i młodszych

aktywistów. Poruszamy także temat niezwykle obecnie ważny zarówno dla Kościoła, jak i całego społeczeństwa

– problem rozwodów i związany z tym kryzys instytucji małżeństwa (J. Słaby, „Rozwody”; M. Lipski, „Krótka instrukcja

obsługi małżeństwa”).

Stałych Czytelników zapraszam do dyskusji na forum internetowym magazynu: www.magazyncel.pl. Jako redakcja

czerpiemy wiele inspiracji z poruszanych tam przez Was tematów. Jeżeli też komuś z Was Bóg kładzie na serce Słowo

prorocze odnośnie naszego kraju czy też chcielibyście podziękować Bogu za jakiś konkretny cud w swoim życiu

– podzielcie się tym z nami, pisząc na adres: redakcja@ndp.org.pl. Od przyszłego

numeru chcemy zamieszczać stałą rubrykę z krótkimi świadectwami Bożego działania.

fot. T. Wasiak

Marta Wróbel Redaktor prowadząca

TEMAT NUMERU

Marcin Podżorski

tej wizji, to kontrast pomiędzy zadowolonym z siebie kazno-

dzieją i czekającym cierpliwie na wpuszczenie do kościoła

Jezusem. W pewnym momencie, gdy nic nie wskazywało na

to, że ktoś wreszcie otworzy te drzwi, usłyszałem słowa skie-

rowane do kaznodziei: „Albo mnie wpuścisz do środka, do

tych ludzi, albo ja wyprowadzę ich na zewnątrz, by się z nimi

spotkać”.

Konfrontacja

W Ewangelii Mateusza 16:18 Jezus wyraźnie wskazuje,

że Kościół należy do Niego i to On go buduje: „zbuduję

Kościół mój i bramy piekielne go nie przemogą”. Wierzę, że

nadciąga czas bardzo mocnych napięć i poruszeń w łonie

Kościoła w Polsce jako całości, które muszą doprowadzić do

precyzyjnej odpowiedzi na pytania: do kogo należy

Kościół i kto go buduje, a także według jakiego

wzorca.

Zauważam, że odpowiedź na proste pytanie

o to, kto jest Głową Kościoła, nie jest taka oczywi-

sta. Często spotykam się z postawami głoszących,

którzy za punkt odniesienia, co może być głoszone

w Kościele, a co nie, uznają swoją własną perspek-

tywę lub perspektywę swojej służby. W efekcie przyjęcia

takiej optyki pewne prawdy nie są głoszone, bo są kontro-

wersyjne dla słuchaczy lub mogą spowodować spadek popu-

larności danej służby. Tak jakby to miało jakieś znaczenie.

Możemy tak funkcjonować, osiągnąć chwilowo nawet jakiś

względny „sukces” na niwie Pańskiej, ale i tak skończymy jak

przekupnie wyrzuceni ze świątyni przez Jezusa. Jezus poka-

zał, co miało dla niego znaczenie, gdy pozwolił dużej gru-

pie swoich uczniów odejść z powodu ich zgorszenia „twardą

mową”. Nie zmienił przesłania, żeby mieć trochę więcej

„uczniów”.

Według Bożego wzorca

Nie sądzę, aby ludzie, którzy unikają „kontrowersyjnych”

tematów, z uwagi na zwykłą wygodę czy też interes swojej

służby mogli być uznani przez Boga za prawdziwie posła-

nych. Nie możemy uznawać się za ludzi „w miejsce Chry-

stusa poselstwo sprawujących”, jeśli nie respektujemy Jego

punktu widzenia i Jego przekonań.

Nie każdą budowlę, którą budujemy, Bóg jest w stanie

nazwać Kościołem, nawet jeśli z ludzkiej perspektywy wydaje

się, że wszystko jest w porządku. Nie każdą „służbę” Bóg

uznaje za służbę w rozumieniu Jego standardów.

W Starym Testamencie Mojżesz budował przybytek

według wzorca danego przez Boga. W rezultacie nad przy-

bytkiem pojawił się obłok Ducha Świętego. Salomon zbudo-

wał świątynię według wzorca Bożego, w wyniku czego Duch

Święty zstąpił i wypełnił świątynię swoją obecnością. W obu

przypadkach wskazywało to na fakt, iż Bóg zaakceptował

rezultaty ich pracy.

Zaklęte koło nieposłuszeństwa

Czy te zasady mają również zastosowanie dzisiaj? Odpo-

wiedź jest prosta: tak, z perspektywy Bożej nic się nie zmieniło.

Duch Święty przychodzi do Kościoła, by potwierdzić gło-

szone Słowo Boże, by objawić prawdę o Chrystusie (Namasz-

czonym). Nie potwierdzi kazań o bezsilnym Chrystusie. Nie

jest zainteresowany potwierdzaniem naszych koncepcji ani

naszych uprzedzeń. Rozumiał tę prawdę apostoł Paweł, który

doceniał działanie Ducha Świętego: „A mowa moja i moje

głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem

słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby

wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na

mocy Bożej” (1Kor.2:4-5).

Obecnie coraz częściej widzę, że kościoły tkwią w błęd-

nym kole: głosimy własne opinie, przemyślenia i poglądy

zamiast głosić Słowo Boże, które jako jedyne jest w stanie

dać moc do zwycięskiego życia. W rezultacie ludzie stają

się coraz słabsi, duchowo zgarbieni, powiązani problemami,

umęczeni życiem. Dlatego też staramy się dostosować posel-

stwo do tego stanu i głosimy coraz mniej radykalne posel-

stwa, a nie Słowo Boże, które daje siłę do życia. Widząc

piętrzące się problemy w życiu ludzi, z którymi Kościół nie

umie sobie poradzić, wysyłamy ich na jakieś terapie psy-

chologiczne, tak jakby Chrystus nie miał żadnej mocy, aby

uwolnić ich od problemów. A przecież Chrystus ma moc,

tylko nasze objawienie na ten temat pozostawia wiele do

życzenia.

Coraz więcej

wiarygodnych głosów

proroczych wskazuje

jednoznacznie na fakt,

iż Bóg nie zapomniał

o Europie, a także o Polsce.

Przygotowuje falę, która ma

sięgnąć każdego z krajów

europejskich – na skalę, która

nie była do tej pory znana

w tej części świata.

J uż niedługo Europę zaleje potężna fala przebudzenia

Obecnie coraz częściej widzę,

że kościoły tkwią w błędnym

kole: głosimy własne opinie,

przemyślenia i poglądy zamiast

głosić Słowo Boże, które

jako jedyne jest w stanie dać

moc do zwycięskiego życia.

i reformacji, ale zanim to nastąpi, przyjdzie do Kościoła

Pana Jezusa równie potężna fala – zmian. Dziś Kościół

jako całość mógłby nie rozpoznać Bożego działania i w kon-

sekwencji odwrócić się do niego plecami albo, co gorsza,

spaczyć je. Dlatego zanim Jezus zacznie poruszać się przez

Kościół w spektakularny sposób w społeczeństwie, musi

doprowadzić go do porządku.

Niebezpieczne samozadowolenie

Ostatnio modląc się, zobaczyłem obraz: kaznodzieja

głosił słowo w kościele, a w tym czasie przed drzwiami

tego kościoła stał Jezus i pukał. Audytorium kościelne było

zajęte spotkaniem i nie zwracało uwagi na to, co dzieje się

za drzwiami. Widziałem również, jak o drzwi tego kościoła

uderzają rzeki wody żywej, jednak nie mogła ona wpły-

nąć do budynku, ponieważ zatrzymywała się na drzwiach,

które były zamknięte. To, co najbardziej mnie uderzyło w

Jeżeli nie staramy się o to objawienie, to – czy chcemy,

czy nie – wpychamy ludzi do cystern bez wody, wmawia-

jąc im, że są w Kościele Żywego Boga. Będziemy jak faryze-

usze wmawiać ludziom, że martwota naszych kazań to głębia

mądrości, zaś smętne uwielbienie to rzeki wody żywej. Jest

czas, by się upamiętać z takich postaw. Jezus przychodzi do

swojego Kościoła, by się spotkać ze swoimi ludźmi, nakarmić

ich, rozwiązać trwale ich problemy, namaścić ich, wyzwolić

do służby. To, czy się spotka z nimi w budynku danej organi-

zacji, czy poza tym budynkiem, jest sprawą drugorzędną.

Jeśli nie ty, to ktoś inny

Jestem przekonany, że kończy się czas pobłażliwości Boga

wobec wspólnot, które rozmijają się z Nim w tak zasadniczy

sposób. Jeżeli nie będziesz głosił Słowa na temat chrztu wod-

nego, Jezus zaprowadzi swoje owce do miejsc, gdzie będą

ochrzczone. Jeżeli nie praktykujesz chrztu w Duchu Świętym,

Jezus zatroszczy się o swoje owce i wyciągnie je z cystern

bez wody, tak żeby płynęły z nurtem rzeki Ducha Świętego

w miejscu, gdzie to się praktykuje. Jeżeli uczysz, że Bóg zsyła

choroby, żeby uszlachetnić ludzi, Bóg zabierze twoich pod-

opiecznych i przekaże ich ludziom, którzy wyjaśnią im prawdy

Ewangelii. Jeżeli nie rozumiesz, czym jest władza wierzącego,

Bóg wskaże twoim ludziom miejsce, gdzie się nauczą w tym

4 CEL | Magazyn Chrześcijański

CEL | Magazyn Chrześcijański

POD KATEM

Nadszedł czas, by zweryfikować

fundament naszych budowli.

Nie wierzę, iż charyzmatyczne

emocje czy też głoszenie motywa-

cyjne, tudzież psychologia mogą

zastąpić fundament apostolskiego

objawienia dla Kościoła.

do wydarzeń

Janusz Szarzec

w Lakeland

M imo że jako kwartalnik nie jesteśmy w stanie szczegółowo

funkcjonować. Jeżeli w kościele ludzie są tylko słuchaczami

stojącymi pod ścianą, Bóg wyprowadzi ich do miejsc, gdzie

ich dary i talenty zostaną rozpoznane, zaś ludzie ci staną się

kamieniami Bożej Świątyni.

Czas oczekiwania

Jak zatem przygotować się na nadchodzące Boże poru-

szenie? Po pierwsze koniecznością jest odnowienie apo-

stolskiego fundamentu Kościoła. Biblia stawia sprawę jasno:

tylko budowla wzniesiona na tym fundamencie się ostoi

(Mat.16:16-19). Kościół, o którym mówił Jezus, iż bramy pie-

kieł go nie przemogą, jest budowany na objawieniu, iż Jezus

jest Chrystusem (Namaszczonym), synem żywego Boga.

W praktyce oznacza to głoszenie pełnej prawdy o tym,

kim jest zmartwychwstały Jezus, co wywalczył na krzyżu

i jaką mocą dysponuje obecnie. Jednocześnie to poselstwo

jednoznacznie wskazuje, kim jest każdy wypełniony Duchem

Jezusa wierzący i jak dzięki temu może radzić sobie w życiu.

Kościół budowany na tym Chrystusowym fundamencie będzie

znał zwycięskiego, zmartwychwstałego Pana, który ma pełnię

władzy duchowej i mocy. Będzie również rozumiał swoją

pozycję w Chrystusie i egzekwował daną mu przez Pana wła-

dzę duchową do wpływania na losy społeczeństwa.

To jest jedyny fundament Kościoła. Tylko to objawienie

uzyskało pieczęć Bożej akceptacji jako fundament Kościoła.

Dlatego nie wierzę, iż charyzmatyczne emocje czy też gło-

szenie motywacyjne, tudzież psychologia mogą zastąpić fun-

dament apostolskiego objawienia dla Kościoła. Biblia nie daje

gwarancji na powodzenie tego typu eksperymentów.

Po drugie wierzę, że Bóg chce odbudować ołtarz modli-

twy w Polsce. Będzie to modlitwa, która tak w formie, jak

i w treści będzie w istotny sposób różniła się od wstawien-

nictwa praktykowanego w ostatnich latach. To już nie będzie

modlitwa wiecznej pokuty, ciągłego przepraszania za grze-

chy prawdziwe i wyimaginowane, korzenia się i usiłowania

przebłagania Boga oraz sprawienia, żeby łaskawie spojrzał na

nasz kraj, ale modlitwa Kościoła, który rozumie swą pozycję

w Bogu, swoje wyposażenie i ogłasza przeznaczenie kraju.

Wierzę, że Bóg chce wyzwolić potężną falę zwycięskiej

modlitwy obejmującą cały kraj. Tak żeby w każdym mie-

ście, miasteczku, wiosce zbierali się chrześcijanie, którzy

będą rozpalać ołtarz przebudzenia w danym regionie, a nie

dokonywać jakiegoś zadośćuczynienia za przeszłe grzechy.

Bóg zaczyna rozpalać ogień modlitwy po kraju według słów

Modlitwy Pańskiej: „Przyjdź królestwo Twoje”. Bóg chce, aby

zwycięski Kościół zrodził zwycięską modlitwę, która utoruje

drogę do przebudzenia i reformacji.

omawiać bieżących kwestii, chcielibyśmy chociaż skró-

towo odnieść się do sprawy, która nurtuje wiele pragną-

cych przebudzenia osób w naszym kraju, a mianowicie do sytuacji

Todda Bentleya – lidera poruszenia w Lakeland.

15 sierpnia Rada Dyrektorów Fresh Fire Ministries, organiza-

cji w ramach której usługiwał Todd opublikowała oświadczenie.

Oﬁcjalnie poinformowała w nim o problemach małżeńskich, jakie

pojawiły się z życiu Todda i jego żony Shonnah. Ich przyczyna

związana jest, jak to zostało określone w oświadczeniu, „z nie-

zdrową relacją emocjonalną” z kobietą z zespołu Todda Bentelya.

W rezultacie podjęto decyzję, przy pełnej zgodzie i aprobacie

Todda, o jego wycofaniu się z publicznej służby do czasu rozwią-

zania osobistych spraw (obecnie cała rodzina znajduje się pod

opieką doradców małżeńskich).

Sytuacja ta pokazuje kilka prostych prawd, które każdy wie-

rzący człowiek zna, ale jakże rzadko odnosi je do życia osób, które

są na pierwszej linii przebudzenia. Zawsze i wszędzie usługujący,

liderzy, kaznodzieje są tylko ludźmi, którzy tak jak i my sami

w naszym życiu, mogą zawieść i upaść. Każdy z nas zmaga się

z różnego rodzaju presjami i pokuszeniami – o zwycięstwie nad

nimi nie stanowi poziom obdarowania duchowego, ale przemie-

niony przez Boże Słowo charakter i pełna wewnętrzna integral-

ność. Historia przebudzeń, ale także Boże Słowo, notuje wiele

smutnych wypadków, kiedy oddani Bogu ludzie upadali, zawodząc

nie tylko Boga, ale i swoich współbraci. Niektórzy z nich (jak cho-

ciażby król Dawid) umieli się podnieść po swoim grzechu i odbu-

dować relację z Bogiem. Chcielibyśmy, aby tak stało się w życiu

Todda Benteleya, ale wpływ na to ma tylko on sam.

Każdy z nas, bez względu na to, czy był zwolennikiem Todda,

czy też do nich się nie zaliczał, musi pamiętać, że żyjemy w wierze

a nie w oglądaniu. Bez względu więc na to co się stanie w życiu

Todda Benteleya, mamy wykonywać to, do czego powołał nas

Bóg – toczyć dobry bój wiary. Deklaracja apostoła Pawła: „Ale

umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc zwia-

stunem dla innych, sam nie był odrzucony” (1Kor.9:27) stanowi

wyzwanie dla każdego z nas. Bądźmy też wdzięczni Bogu za to,

co dobrego zrobił poprzez służbę Todda – za wszystkie uzdrowie-

nia, uwolnienia i chrzty Duchem Świętym.

Podejmując decyzję o druku kazania Todda Bentleya w Maga-

zynie Cel, mieliśmy świadomość, iż mamy do czynienia z Bożym

poruszeniem na Florydzie prowadzonym przez człowieka, który

swoim niedojrzałym zachowaniem wywołuje niepotrzebne kontro-

wersje. Niemniej jednak uznaliśmy, iż sam fakt Bożego poruszenia

jest wart podkreślenia w sytuacji, gdy na świecie panuje duchowy

głód. Magazyn Cel nadal będzie przedstawiał to wszystko, co Bóg

robi na naszej planecie, niezależnie od ludzkiej ułomności – przy-

gotowując swój Lud na powtórne przyjście Jezusa.

Redakcja

Zgorszenie

Jeśli ostatnio coś cię

zgorszyło, zastanów się,

czy miałeś do tego prawo.

Pomyśl też, ile razy

przymknąłeś oko na sprawy,

które w Bożych oczach

są prawdziwą obrazą.

kreując jak nigdy dotąd swoiste zapotrzebowanie

na szokujące newsy. Ilość tego rodzaju informacji

w połączeniu z rosnącym poziomem ich drastycznych

treści stępia moralną wrażliwość obserwatorów tych wąt-

pliwej jakości spektakli.

Skandale na zamówienie, do bólu wyreżyserowane

sytuacje, dla wielu w świecie show-biznesu są wszyst-

kim, co im pozostało, by desperacko utrzymywać się na

powierzchni społecznego zainteresowania. Odchodzi

w niebyt ten, o którym przestaje się mówić. Kiedy prze-

kraczane są kolejne granice obsceniczności i zwykłego

chamstwa, w świecie bez zasad zaczynają zanikać stan-

dardy zachowania, prowadzenia się itd. W końcu nie

wiadomo, czy coś jeszcze jest skandalem, czy już może

normą – do naśladowania przez Kowalskich.

6 CEL | Magazyn Chrześcijański

CEL | Magazyn Chrześcijański

Komentarz

S kandale – ich atmosfera na dobre opanowała media,

Lecz nawet w takim świecie – systemie obliczonym

w zasadzie tylko na komercję, aby coś mogło być skandalem,

musi kogoś dotknąć, obrazić, najlepiej wywołać skrajne emo-

cje. A przynajmniej stworzyć pozory sytuacji, w której ktoś

udaje święte oburzenie, odsądzając sprawcę od czci i wiary.

I nie powinno to nikogo dziwić, bowiem świat skandali od

zawsze przesiąknięty był sporą dawką zwyczajnej ludzkiej

hipokryzji.

zbawienny wpływ na życie słuchaczy (Mr.7:5-13). Obnażał

religijny faryzeizm, który z jednej strony prowadził ludzi do

duchowej pychy i poczucia wyższości wobec pozostałych

– gdy komuś udało się spełnić wymogi tradycyjnych kodeksów

(Łk.18:9-14), z drugiej zaś do notorycznej hipokryzji, prowa-

dzenia podwójnego życia – tego ukrytego i tego oficjalnego, na

pokaz (Mt.23:2-28). Świat z pozoru cichych i uniżonych sług

Bożych – demaskowany przez Chrystusa – ukazywał swoje

rzeczywiste oblicze: agresywne, bezwzględne, deprawu-

jące ludzkie dusze (J.7:19,25,30,32,47-49; J.8:37-40,58-59;

J.10:26-31). Odnosi się wrażenie, jakby tego rodzaju środowi-

sko było wręcz wylęgarnią patologicznych postaw (Mt.23:4,6-

-7,13,15,24,28,34). Ciekawe, że ci, którzy sami pozostawali

na bakier z realizacją u siebie Bożych zasad, okazywali się

najwierniejszymi i niestrudzonymi tropicielami cudzych błę-

dów. Mocno wchodząc w rolę duchowych śledczych religij-

nej poprawności, nie tylko potrafili wynaleźć najdrobniejsze

uchybienie w życiu bliźnich, ale też nie omieszkali dać wyraz

swemu zgorszeniu z tego powodu. Czyniąc tak, powoli

zatracali wewnętrzną wrażliwość i właściwe duchowe roz-

różnienie, stosując rozchwiane kryteria subiektywnej oceny.

Przedkładali literę prawa nad ludzkie życie (J.8:1-11). W pogo-

ni za „czystością” nauki dawali wyraz swemu oburzeniu, gdy

ktoś śmiał naruszyć ustalone przez nich reguły. W ten spo-

sób zasłużyli sobie na nazwanie ich „ślepymi przewodnikami

ślepych” (Mt.15:1-14). Zatruwali życie zapatrzonych w nich

naśladowców jadem podejrzliwości, zgorzknienia i nieprze-

jednania. Ci, którzy uzurpowali sobie prawo do definiowania

jedynie właściwej formy duchowości, potrafili w religijnym

zapamiętaniu przeciwstawić się działaniu Ducha Świętego,

zwalczając Jana Chrzciciela, Jezusa, a potem apostołów.

Stawiając się w roli duchowych sędziów, bezwiednie prze-

kroczyli niebezpieczną dla siebie granicę. Weszli na drogę

prowadzącą do konfrontacji z samym Bogiem (Mt.12:21-32).

Dziś niewiele zmieniło się w tej materii. Nadal tu i ówdzie

pojawiają się osoby o wątpliwych kompetencjach, które za

punkt honoru obrały sobie ratowanie wiernych przed zwie-

dzeniami. I najczęściej ci, którzy przybierają pozór poboż-

ności – podczas gdy ich życie jest zaprzeczeniem jej mocy,

podświadomie (gorzej, gdy w pełni świadomie) z zazdrości

atakują Boże namaszczenie, którego im brak. Przeciwstawiają

się autentycznym duchowym fenomenom trochę jak Saul

z Tarsu. Z tą jednak różnicą, że nie zawracają z tej drogi i nie

zmieniają się jak Paweł w apostołów.

w przeciwstawieniu się pokusie (2Kor.6:3). Jednakże zapobie-

ganie zgorszeniom nie może się wiązać ze wzbudzaniem nie-

nawiści do ludzi i ich piętnowaniem na całe życie (Mt.24:10;

J.2:10). W przeciwnym wypadku zarówno ci, którzy byli

powodem zgorszenia, jak i ich krytycy, chcąc nie chcąc usta-

wią się po tej samej stronie. Potrzeba odrobiny rozsądku,

by rozróżnić między niedoskonałym człowiekiem a Bożym

nadprzyrodzonym elementem w nim. Tak czy owak, gorszą

się w większości ci, którzy nie chcą i nie potrafią oprzeć

swego życia na fundamencie Słowa Bożego i osobistej wiary

(1P.2:6-8). Tacy szukają oparcia wyłącznie w człowieku.

Łatwo się gorszą w większości ci,

którzy nie chcą i nie potrafią oprzeć

swego życia na fundamencie

Słowa Bożego i osobistej wiary.

Pożałowania godny jest los

człowieka, przez którego

przychodzi zgorszenie.

Na straży racji absolutnej

Istnieje natomiast środowisko – na pierwszy rzut oka

będące skrajnym zaprzeczeniem wcześniej przedstawionego,

w którym obowiązują diametralnie inne normy. Sfera religii

(bo o niej mowa) choć wciąż potrafi budzić radykalne emo-

cje, uchodzi obecnie, zwłaszcza w jej europejskim wydaniu,

raczej za domenę tolerancji i zrównoważenia. Od człowieka

religijnego (a w założeniu moralnego) oczekuje się spełnie-

nia wyższych standardów w każdej dziedzinie życia społecz-

nego. A jednak ten specyficzny, żyjący własnym życiem świat

też targany jest swoimi skandalami. Choć tutaj nazywa się je

staromodnie zgorszeniami, to oba te sformułowania znaczą

w istocie to samo i mają nawet wspólny grecki źródłosłów

w wyrażeniu skandalon . Tragifarsa funkcjonowania w takim

systemie religijnym polega m.in. na tym, że najbardziej błahy

powód może nieoczekiwanie stać się zarzewiem najwięk-

szych nawet konfliktów. Obrażenie czyichś uczuć religijnych

łatwo urasta do rangi obrazy boskiej. Szybko uderza się w naj-

bardziej wzniosłe tony, zaklinając się na wszelkie możliwe

świętości. Oczywiście w takim wypadku rację absolutną

zachowuje uparcie, i to do końca, każda strona sporu, a moż-

liwość negocjacji równa jest zeru.

Życie osoby uwikłanej w skomplikowany system niezli-

czonych religijnych zakazów i nakazów wygląda niczym

stąpanie po nieoznakowanym polu minowym, na dodatek

pod ciągłym ostrzałem karabinów maszynowych. Mając taką

wizję pobożności, wielu rezygnuje z Boga zawczasu, by

nigdy już do niego nie wrócić. Niestety najczęściej nie mają

oni pojęcia, iż to „religijne piekiełko”, z którym mieli do czy-

nienia, nie ma nic wspólnego z prawdziwym Stwórcą. Zaś

większość szczegółowych przepisów, które próbowano im

narzucić, to efekt czysto ludzkiej smutnej twórczości, odległej

od Słowa Bożego, a najczęściej będącej jego jawnym zaprze-

czeniem.

Ślepi przewodnicy ślepych

„Nic nowego pod słońcem” mawiali starożytni i w tym

przypadku maksyma ta znajduje swoje mocne uzasadnie-

nie. Wszak również Jezus Chrystus, będący ucieleśnieniem

Boga na ziemi, wielokrotnie popadał w konflikt z ludźmi,

którzy rzekomo Go reprezentowali przed światem. Zarzucał

im m.in., że przez stosowanie nauk ludzkich unieważniają

Słowo Boże, a tym samym uniemożliwiają temuż Słowu mieć

Prawdziwe zgorszenie

Przeświadczenie o tym, że zgorszenie (w biblijnym rozu-

mieniu) oznacza zwykłą ludzką urazę czy obrazę uczuć reli-

gijnych, należy włożyć między bajki!

To, że sąsiad Wiesiek obraża się na kuzynkę Jadzię, za to,

że ta sprząta dom w niedzielę, jest jego problemem. Podobnie

jak to, że dziadek Karol nie może ścierpieć rockowej (gło-

śnej!) muzyki chrześcijańskiej, nie jest powodem do obrazy

boskiej – co najwyżej ludzkiej.

Ze stronnic Nowego Testamentu wyłania się o wiele

poważniejsza definicja zgorszenia. Jezus i apostołowie śmier-

telnie serio traktowali tę sprawę. Dla nich oznaczało to ni

mniej, ni więcej jak doprowadzenie kogoś do odejścia od

Boga, a w konsekwencji do utraty przez niego wiecznego

zbawienia. A zatem chodzi o proces nieodwracalny, z wiecz-

nymi następstwami (Mt.18:6-10; Mr.9:42-48; Rzm.14:13,15-

-16,20-21; 1Kor.8:9-13).

Pożałowania godny jest zwłaszcza los człowieka, przez

którego przychodzi owo zgorszenie (Mt.18:6; Mr.9:42). Kara

tam opisana dotyczy tylko największych przestępstw wobec

Bożego prawa, tzn. że przewinienie musiało być również

odpowiednio poważne. Gdzie można zlokalizować praw-

dziwe zgorszenie, którego należy się i obawiać i którego trzeba

się wystrzegać? Dotyczy ono przede wszystkim ludzi, którzy

wykorzystując swój wpływ na innych, sami nienawidzą Boga

i sprawiają, że ich naśladowcy zapierają się Chrystusa.

Co to oznacza w praktyce? – Prawdziwy skandal dzieje się

wówczas, gdy np. współcześni idole, ikony popkultury swoim

stylem życia odprowadzają od poszukiwania Boga całe poko-

lenia młodych ludzi, którzy zapłacą kiedyś wygórowaną cenę

za fascynację jednym człowiekiem. To prawdziwe zgorszenie,

kiedy ludzie odpowiedzialni w kraju za ustanawianie praw,

kształtują je w taki sposób, iż jawnie legitymizują zepsucie,

bezbożność i odchodzenie całego społeczeństwa od natural-

nego porządku rzeczy.

To wreszcie zgorszenie i skandal, gdy ludzie mieniący się

nauczycielami Słowa Bożego (którym dany jest pełny autory-

tet, by wpływać na miliony istnień ludzkich i kształtować ich

rozumienie Boga), faktycznie odwodzą ich od prawdy Pisma

i gaszą duchowe pragnienia. To jest prawdziwa obraza Boga

– przestępstwo bez przedawnienia w wieczności.

Jeszcze w tym roku zapraszamy

na trzy wyj¹tkowe seminaria...

25 października 2008 – Johnny Foglander, Szwecja

Wyk³adowca w Centrum Biblijnym „Word of Life” w Szwecji,

jeden z najbardziej cenionych nauczycieli S³owa w Europie.

Jego s³u¿bê cechuje po³¹czenie daru nauczania z namasz-

czeniem proroczym. Prowadzi m.in. szkolenia dla pastorów

i przywódców chrześcijañskich. Ostatnio zaanga¿owany

jest w pracê misyjn¹ w po³udniowo-wschodniej Azji m.in.

w Chinach.

15 listopada 2008 – David Ndlovu, RPA

Od 2004 roku prowadzi kośció³ w stolicy kraju – Pretorii

– pod nazw¹ Rivers of Glory. Pastor David ukoñczy³

Commonwealth University, jest te¿ absolwentem School

of Prophets pastora Jonathana Davida z Malezji. Jego us³ugê

charakteryzuje niezwykle precyzyjne obdarowanie prorocze.

13 grudnia 2008 – Kenneth Kaasik, Estonia

Pastor dynamicznego kościo³a Jarvamaa Kristlik Keskus

w Paide, w centralnej Estonii. Absolwent Rhema Bible

Traning Center Kennetha Hagina. Za³o¿yciel kilku kościo-

³ów oraz Estoñskiej Akademii Biblijnej. Wspar³ chrześcijan

w tworzeniu w³asnych mass mediów (dzia³a tam obecnie

kilka ewangelicznych stacji radiowych oraz chrześcijañska

stacja telewizyjna).

Prawdziwe zgorszenie dotyczy

przede wszystkim ludzi, którzy

wykorzystując swój wpływ

na innych, sami nienawidzą Boga

i sprawiają, że ich naśladowcy

zapierają się Chrystusa.

ADRES

PRYWATNA WY¯SZA SZKO£A BIZNESU I ADMINISTRACJI

ul. Bobrowiecka 9

Audytorium Maximum (E-1) wejście od ul. Kierbedzia

UWAGA! W kompleksie szko³y znajduje siê hotel.

Szczegó³y dotycz¹ce rezerwacji noclegów: 022 828 50 90

Skandale w świecie chrześcijańskim zdarzają się jak wszę-

dzie indziej: czy to z powodu ludzi szukających własnych

korzyści (1Kor.10:31-33), czy też ze względu na słabość

WIÊCEJ INFORMACJI:

tel. 022 828 50 90

faks 022 828 50 91

e-mail: ofﬁce@jjp.org.pl

8 CEL | Magazyn Chrześcijański

www.jjp.org.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: