Robert Ludlum - Droga Do Omaha tom 1.pdf - Robert Ludlum - simodo

Robert Ludlum

Droga do Omaha

Tom 1

Powieści Roberta Ludluma w Wydawnictwie Amber

TOśSAMOŚĆ BOURNE'A l KRUCJATA BOURNE'A [

ULTIMATUM BOURNE'A PRZESYŁKA Z SALONIK TRANSAKCJA

RHINEMANNA MANUSKRYPT CHANCELLORA

PAKT HOLCROFTA

WEEKEND Z OSTERMANEM

DZIEDZICTWO SCARLATTICH

TREVAYNE

PrzełoŜył • ARKADIUSZ NAKONIECZNIK

Tytuł oryginału THE ROAD TO OMAHA

Henry'emu Sulfonowi -

ojcu chrzestnemu, znakomitemu aktorowi, niezawodnemu

przyjacielowi i wspaniałemu człowiekowi

PRZEDMOWA

Wiele lat temu niŜej podpisany stworzył powieść zatytułowaną Droga do

Gandolfo opartą na oszałamiającej przesłance, olśniewającym pomyśle, ktor\ powinien wstrząsnąć

wszystkimi do głębi, co w obecnych czasach bynajmniej nie jest takie łatwe. Miała to być

demoniczna opowieść > legionach sza t mu wyruszających z piekła po to, by popełnić odraŜającą

zbrodnie, opowieść, która zadałaby śmiertelny cios wszystkim wierzącym ludziom, bez względu

na to, jaką konkretnie religię wyznają, gdyŜ ukazałaby, jak bardzo podatni na atak są wielcy

duchowi przywódcy naszych czasów. Mówiąc krótko, tematem ksiąŜki było porwanie biskupa

Rzymu, boskiego namiestnika kochanego przez prostych ludzi na całym świecie, papieŜa

Franciszka I.

Rozumiecie? Mocne, prawda? CóŜ, miało takie być, ale nie było... Coś się stało.

Nieszczęsny Głupiec, czyli pisarz, zajrzał tu i ówdzie, zapuścił Ŝurawia, gdzie tylko się dało, po

czym, ku swemu wiecznemu potępieniu zaczął rechotać. Nie wolno w podobny sposób

traktować tak oszałamiającemu pomysłu, tak wspaniałej obsesji! (Tytuł teŜ do luftu, nawiasem

mówiąc). Mimo to Nieszczęsny Głupiec zaczął takŜe myśleć, a to dla pisarza zawsze jest bardzo

niebezpieczne. Do gry włączył się syndrom „co by było, gdyby..."

Co by było, gdyby osobnik moralnie odpowiedzialny za tę ohydną zbrodnie nie był wcale

złym facetem, lecz Ŝywą legendą wojskowości, człowiekiem odstawionym na boczny tor przez

polityków, o których hipokryzji m ó wi ł zbyt głośno i zbyt często'.' Co było. ud\by uwielbiany

papieŜ w gruncie rzeczy nie miał nic przeciwko porwaniu, pod warunkiem, Ŝe jego miejsce zajmie

niezwykle podobny do niego kuzyn, niezbyt rozgarnięty śpiewak z La Scali, dzięki czemu prawdziwy

biskup Rzymu będzie mógł zdalnie sterować Piotrowym Królestwem, bezpiecznie

oddalony od ogłupiających meandrów watykańskiej polityki mrowia grzeszników pragnących

wykupić sobie drogę do nieba dzięki ofiarom składanym na tacę? To dopiero historia, co?

Tak, słyszę was, słyszę! „Zdradził nas! Popłynął z prądem, bo tak mu było łatwiej!" (Często

zastanawiałem się nad tym, o jakiej rzece myślą nudziarze wykrzykujący frazesy o „płynięciu z

prądem". Styksie? Nilu? MoŜe Amazonce? Na pewno nie Kolorado, bo tam łatwo moŜna

wylądować na skałach).

CóŜ, moŜe to zrobiłem, a moŜe nie. Wiem tylko, Ŝe przez te lata, które minęły od napisania Drogi

do Gandolfo, wielu czytelników zadało mi listownie, telefonicznie lub bezpośrednio, groŜąc

uŜyciem fizycznej przemocy, następujące pytanie: „Co się stało z tymi pajacami?" (Oczywiście

mieli na myśli złoczyńców, nie zaś ich chętną do współpracy ofiarę).

Szczerze mówiąc, ci pajace czekali na kolejny zwariowany pomysł. Pewnego wieczoru rok temu

najbardziej nieznośna z moich muz wykrzyknęła nagle: „Na Jowisza, juŜ go masz!" (Jestem pewien,

Ŝe to był cytat).

PoniewaŜ w Drodze do Gandolfo Nieszczęsny Głupiec potraktował dość swobodnie wiele

zagadnień związanych z religią i ekonomią, teraz przyznaje się bez oporów, Ŝe pisząc kolejne

uczone dzieło pozwolił sobie na podobną swobodę w odniesieniu do prawa i sądownictwa tego

kraju.

Lecz czy jest ktoś, kto postępuje inaczej? Nikt... naturalnie z wyjątkiem twojego i mojego

adwokata.

Zadanie przedstawienia w powieści historii bardzo wątpliwego pochodzenia, autentycznej,

choć nie udokumentowanej, wymagało od muzy, by w poszukiwaniu niezwykłej prawdy

omijała z daleka wiele pozornie niezbędnych materiałów źródłowych, a juŜ szczególnie dzieła

Williama Blackstone'a *. Mimo to nie obawiajcie się, znalazło się miejsce takŜe i na morał:

Trzymajcie się z daleka od wymiaru sprawiedliwości, chyba Ŝe się wam uda przekupić sędziego

lub wynająć mojego adwokata, co jest zupełnie nierealne, poniewaŜ ma mnóstwo pracy z

utrzymaniem mnie na wolności.

W związku z tym mam prośbę do moich przyjaciół prawników (dziwne, ale prawie

wszyscy moi przyjaciele są prawnikami, aktorami lub maniakalnymi zabójcami; czyŜby te

profesje miały ze sobą coś wspólnego?): darujcie mi, jeśli niektóre prawne zagadnienia

przedstawiłem powierzchownie albo w dość mglistych zarysach. Oczywiście w niczym nie

zmienia to faktu, Ŝe mogłem mieć rację...

R.L.

* Sir William Blackstone (1723-1780) -*Angielski prawnik i autor podręczników

prawniczych (przyp. tłum.).

•}

Wrodzona skromność nakazała Robertowi Ludlumowi przemilczeć fakt, Ŝe kiedy Droga do

Gandolfo ukazała się pod jego prawdziwym nazwiskiem, natychmiast stała się przebojem

wydawniczym w osiemnastu krajach.

Czytelnicy mogli się z radością przekonać, Ŝe Ludlum ma równie wielki talent do pisania

komedii, jak do tworzenia powieści sensacyjnych, trzymających w napięciu, a zarazem

podejmujących waŜne problemy.

Osoby dramatu

MacKenzie Lochinvar Hawkins

- były generał armii USA (były na Ŝądanie Białego Domu, Pentagonu,

Departamentu Stanu i niemal całego Waszyngtonu), dwukrotnie odznaczony Medalem za

Odwagę, znany takŜe jako Szalony Mac Jastrząb.

Samuel Lansing Devereaux

- młody błyskotliwy adwokat, absolwent wydziału prawa Uniwersytetu

Harvard, przez jakiś czas słuŜył w armii USA (bez większego entuzjazmu z jego sin>m l.

współpracował z Jastrzębiem w Chinach (z opłakanymi rezultatami dla wszystkich stron).

Jutrzenka Jennifer Redwing

- takŜe adwokat, takŜe błyskotliwa, w dodatku nieprawdopodobnie

atrakcyjna; absolutnie lojalna córa narodu Indian Wopotami.

Aaron Pinkus

- ujmujący w obejściu olbrzym z bostońskich kręgów prawniczych, wybitny

adwokat i mąŜ stanu. fatalnym zrządzeniem losu pracodawca Sama Devereaux.

Desi Arnaz Pierwszy

- zuboŜały łotrzyk z Puerto Rico, który uległ urokowi Jastrzębia. Pewnego

dnia

moŜe

zostać

dyrektorem

Centralnej

Agencji Wywiadowczej.

Desi Arnaz Drugi

- jak wyŜej. W mniejszym stopniu obdarzony talentem przywódczym, ale za

to geniusz w takich dziedzinach jak uruchamianie samochodów „na zwarcie", otwieranie

zamków bez uŜycia klucza, naprawianie wyciągów narciarskich oraz przetwarzanie sosu

czosnkowego na środek oszałamiający. .

Vincent Mangecayallo

- dzięki przywódcom mafii od Palermo po Brooklyn p r a w d z i w y dyrektor

CIA (Centralnej Agencji Wywiadowczej). Tajna broń kaŜdego rządu.

Warren Pease

- sekretarz stanu. Kula u nogi kaŜdego rządu, ale za to w latach szkolnych

kolega prezydenta.

:•.•>. • Cyrus M. t

- czarny najemnik z doktoratem z chemii. Wyrolo* wany przez ludzi z

Waszyngtonu zaczął stopniowo identyfikować si ę , z Jastrzębiem w pojmowaniu prawa.

Roman Z.

- serbski Cygan, współlokator celi zajmowanej przez

wyŜej wymienionego. Największą rozkosz sprawia mu całkowity chaos,!

oczywiście pod warunkiem, Ŝe dysponuje zdobytą w nieuczciwy sposóbi

przewagą.

Sir Henry Irving Sutton s f*

- jeden z najlepszych teatralnych aktorów charak

terystycznych, a takŜe, zupełnie przypadkowo, bohater kampanii

północnoafrykańskiej podczas drugiej wojny światowej, poniewaŜ;

„nie było tam Ŝadnych cholernych reŜyserów, którzy schrzaniliby mi,

przedstawienie".

Hyman Goldfarb

- najlepszy napastnik, jaki kiedykolwiek zaszczycił swoją obecnością boiska

National Football League. Po zakończeniu kariery piłkarza fatalnym zrządzeniem losu został

zwerbowany przez Jastrzębia.

Samobójcza Szóstka,

czyli KsiąŜę, Dustin, Marlon, sir Larry, Sly oraz

Telly - zawodowi aktorzy, którzy wstąpili do wojska i są uwaŜani za

najlepszy oddział antyterrorystyczny na świecie. Nie oddali jeszcze ani

jednego strzału.

Członkowie klubu golfowego Fawning Hill,

czyli Bricky, Doozie, Froggie, Moose oraz Smythie

- pięciu facetów, którzy ukończyli dobre szkoły, naleŜą do dobrych

klubów i z zapałem bronią interesów kraju, naturalnie pod warunkiem,

Ŝe w Ŝaden sposób nie szkodzi to i c h interesom.

Johnny Calfnose

- rzecznik prasowy szczepu Wopotami; podnosi słuchawkę i zazwyczaj

kłamie. WciąŜ jeszcze nie zwrócił Jennifer kaucji za zwolnienie z aresztu. Czy moŜna dodać

coś jeszcze?

Arnold Subagaloo

- szef personelu Białego Domu. Potwornie się wścieka za kaŜdym razem, kiedy

ktoś przypomni mu, Ŝe nie jest prezydentem. Czy w a r t o dodać coś jeszcze?

Pozostałe osoby mogą nie mieć tak duŜego znaczenia, choć koniecznie naleŜy

pamiętać, iŜ nie istnieje coś takiego jak małe role - są tylko słabi aktorzy, a z pewnością

Ŝadnego z nich nie moŜna zaliczyć do tej godnej pogardy kategorii. KaŜdy kontynuuje

wielką tradycję Tespisa, oddając się sztuce całym ciałem i duszą, bez względu na to, jak

niewielka rola przypadła mu (lub jej) w udziale. „Naszą grą bowiem poruszymy sumienie

króla".

A moŜe kogoś jeszcze.

PROLOG

Płomienie strzelały wysoko w nocne niebo, wywołując z ciemności pulsujące

plamy cienia, plamy, które kładły się na pokrytych malowidłami twarzach Indian zebranych

wokół ogniska. Wódz plemienia, przyodziany w uroczysty strój świadczący o jego urzędzie,

w pióropuszu spływającym do samej ziemi, przemówił donośnym, władczym głosem:

- Przybyłem tutaj, by wam powiedzieć, Ŝe grzechy białego Człowieka nie dały mu nic

poza konfrontacją ze złymi duchami, które poŜrą go i poślą w ogień wiecznego potępienia!

Wierzcie mi, moi bracia, synowie, siostry i córki: dzień obrachunków jest juŜ bliski, a

zakończy się on naszym tryumfem!

Niektórych z jego słuchaczy niepokoił trochę fakt, Ŝe wódz takŜe był biały.

- Skąd się urwał ten palant? - szepnął starszy wiekiem członek plemienia do siedzącej obok

niego squaw.

- Ciii! - syknęła kobieta. - Przywiózł całą furgonetkę rzeczy z Chin i Japonii. UwaŜaj, Orle

Oko, bo wszystko zepsujesz!

Małe obdrapane biuro na ostatnim piętrze rządowego budynku naleŜało do

minionej epoki, gdyŜ od sześćdziesięciu czterech lat i ośmiu miesięcy korzystał z niego

wciąŜ ten sam uŜytkownik - ale bynajmniej nie dlatego, Ŝeby w ścianach pokoju kryły się

jakieś mroczne tajemnice, a takŜe nie z powodu duchów unoszących się pod popękanym

sufitem. Po prostu nikt inny n i e c h c i a ł z niego korzystać. Od razu naleŜy teŜ wyjaśnić

jeszcze jeden szczegół: w rzeczywistości biuro nie znajdowało się na ostatnim piętrze, lecz

n a d ostatnim piętrem budynku. Dochodziło się do niego wąskimi drewnianymi schodami

bardzo podobnymi do tych, po których wspinały się na balkony Ŝony wielorybników z New

Bedford, oczekując pojawienia się na horyzoncie znajomych sylwetek statków, co oznaczało, Ŝe

ich Ahabom i tym razem udało się wrócić bezpiecznie ze wzburzonego oceanu.

Latem w pokoju było potwornie duszno, poniewaŜ znajdowało się w nim tylko jedno małe

okno, zimą zaś potwornie zimno, gdyŜ drewniane ściany nie miały Ŝadnej izolacji, a

Robert Ludlum - Droga Do Omaha tom 1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: