Lindsey Johanna - Kocha sie tylko raz.pdf - lindsey johanna - karolaie

Dla moich kuzynów

Reginy Kaohukaukuahiwiokaala

Howard i Michaela Lani Alii Howard

Londyn, 1817

Palce trzymające karafkę były długie i delikatne. Selena

Ed-dington doskonale zdawała sobie sprawę z urody swoich

dłoni i nie bez odrobiny próżności wykorzystywała każdą

okazję, aby je dyskretnie wyeksponować. Tak było i teraz.

Zamiast wziąć kieliszek od Nicholasa, wolała raczej przynieść

mu ka-rafkę. A przy tym, stojąc z karafką przed pokrytą

błękitnym pluszem sofą, na której leżał, osiągała jeszcze

jedno: światło ognia płonącego za nią w kominku

prowokująco zakreślało jej zgrabną figurę, dobrze widoczną

przez cienką, muślinową suknię. Nawet tak wytrawny

kobieciarz jak Nicholas Eden musiał docenić urodę jej

kształtnego ciała.

Kiedy napełniała jego kieliszek, w blasku ognia na lewej

dłoni zalśnił duży rubin. Jej ślubny pierścionek. Choć od dwu

lat była wdową, nosiła go nadal z dumą. Podobnym blaskiem

lśnił jej rubinowy naszyjnik. Jednak nawet najwspanialsze ru-

biny nie mogły rywalizować z jej niezwykle głębokim dekol-

tem, oddzielonym zaledwie trzycalowym paskiem materiału

od ściągniętej, wysokiej talii empirowej sukni spadającej

w prostych liniach ku zgrabnym kostkom. Suknia w kolorze

ciemnej, głębokiej magenty doskonale harmonizowała zarów-

no z rubinami, jak i z urodą Seleny.

- Czy ty mnie w ogóle słuchasz, Nicky?

Na twarzy Nicholasa dostrzegła ten sam irytujący wyraz

nieobecnego zamyślenia, który ostatnio gościł na niej coraz

częściej. Zatopiony w myślach, które z pewnością nie miały

z nią wiele wspólnego, w ogóle nie słyszał, co do niego mó-

wiła. Nawet na nią nie spojrzał, gdy nalewała mu brandy.

- Naprawdę, Nicky, to wcale nie jest takie przyjemne pa

trzeć, jak błądzisz myślami gdzieś daleko, kiedy jesteśmy tyl

ko we dwoje. - Stala przed nim tak długo, dopóki na nią nie

spojrzał.

- To, że umrę, jeśli spóźnię się choć jedną minutę.

Na jego wargach pojawił się charakterystyczny szyderczy

uśmieszek.

- O co chodzi, kochanie?

- Umierasz zdecydowanie za często, kochanie. Nie powin

naś traktować życia towarzyskiego aż tak serio.

W jej orzechowych oczach pojawiły się groźne błyski. Miała

ochotę tupać ze złości, ale przecież nie mogła przy nim po-

zwolić sobie na wybuchy irytacji. Choć zachowywał się tak

prowokująco, tak obojętnie, tak... nieznośnie! Och, gdyby nie

to, że był taką dobrą partią...

- Mam brać przykład z ciebie?

Usiłując opanować rosnące wzburzenie, odpowiedziała

spokojnie:

- Chodzi o bal, Nicky. Mówiłam o balu, ale ty mnie w ogó

le nie słuchasz. Jeśli chcesz, nie wspomnę o nim już ani sło

wa, ale tylko pod jednym warunkiem. Obiecaj mi, że jutro

przyjedziesz po mnie punktualnie.

- Jaki bal?

Selena westchnęła, szczerze zaskoczona. Nie był pijany

i nawet nie starał się okazywać jakiegoś szczególnego znudze-

nia. Po prostu naprawdę nie wiedział, o czym ona mówi.

- Nie drażnij się ze mną, Nicky. Bal u Shepfordów. Wiesz,

jak bardzo mi na nim zależy.

- A, tak - odparł głucho. - Bal, który ma zaćmić wszystkie

pozostałe, choć to dopiero początek sezonu.

Udała, że nie dostrzegła jego tonu.

- Wiesz przecież, jak długo czekałam na zaproszenie do

księżnej Shepford, a jej tegoroczny bal zapowiada się wyjąt

kowo wspaniale. Będą tam po prostu wszyscy. Każdy, kto ma

jakieś znaczenie, Nicky.

- I co z tego?

Selena policzyła powoli w myślach do pięciu.

O, gdyby tylko mogła, odpowiedziałaby mu o wiele moc-

niej. Czuła, że jeszcze chwila, a nerwy odmówiąjej posłuszeń-

stwa, a przecież nie mogła sobie na to pozwolić. Wiedziała, jak

bardzo potępiał nieopanowane wybuchy emocji u innych, choć

sam pozwalał sobie na wiele.

- Dobrze, Nicky, skoro nie mogę na tobie polegać w sprawie

tak dla mnie ważnej, znajdę kogoś innego, kto odprowadzi mnie

na bal. Mam jednak nadzieję, że się tam w końcu pojawisz.

Igra z nią? Świetnie. Postanowiła odpłacić mu pięknym za

nadobne.

Nicholas wzruszył jedynie ramionami.

- Możesz mnie nazwać ekscentrykiem, kochanie, ale nale

żę do prawdziwie nielicznej garstki ludzi, którzy niewiele so

bie robią z tego całego zbiegowiska.

Nicholas mówił szczerą prawdę. W przypływie złego humoru

potrafił zignorować, a nawet obrazić dosłownie każdego,

bez względu na rangę. Przyjaźnił się też, z kim chciał, nawet

z ludźmi, o których publicznie wiedziano, że są bękartami nie

uznawanymi przez szanujące się towarzystwo. I nigdy, ale to

nigdy, nikomu nie schlebiał. Był dokładnie taki arogancki, jak

o nim mówiono. A mimo to potrafił być zabójczo uroczy -jeśli

tylko miał na to ochotę.

Selena jakimś cudownym sposobem i tym razem zdołała

utrzymać nerwy na wodzy.

- A jednak, Nicky, jak pamiętasz, obiecałeś, że pójdziesz ze

mną na bal Shepfordów.

- Doprawdy? - wycedził.

- Jak najbardziej. - Jeszcze raz opanowała wzburzenie. -

Obiecaj mi, że się po mnie nie spóźnisz, dobrze?

Znowu wzruszył ramionami.

- Jak mogę ci coś takiego obiecać, kochanie? Nie umiem

przewidywać przyszłości. Przecież nie sposób powiedzieć, czy

jutro nie zdarzy się coś, co mnie zatrzyma.

Miała ochotę krzyczeć. Oboje doskonale wiedzieli, że jeśli

coś mogło go zatrzymać, to jedynie jego własna, perfidna obo-

jętność. Miała już tego wszystkiego dość!

Szybko podjęła decyzję i odparła z wyraźną nonszalancją:

Lindsey Johanna - Kocha sie tylko raz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: