Lowell Elizabeth 'PUSTYNNY DESZCZ'.pdf

ELIZABETH

LOWELL

PUSTYNNY

DESZCZ

Tytuł oryginału

DESERT RAIN

aj spokój, Shannon, uśmiechnij się do mnie, jak do kochan

ka. Wiesz przecież, kto to jest kochanek, prawda skarbie?

Holly Shannon North powstrzymała słowa, cisnące się jej

na usta i odpowiedziała wyuczonym uśmiechem.

Jerry, poza Paryżem, należał do najlepszych fotografów

mody, lecz język miał ostry jak brzytwa. Od czasu, kiedy odmówiła pójścia

z nim do łóżka, praca z Jerrym stała się nieznośna.

Na twarzy Holly wykwitł rumieniec i odbił się w metalowych płytach,

które trzymali spoceni technicy.

- Lepiej, ale wciąż nie dość dobrze - powiedział Jerry. - Wiem, że

jesteś zimna jak lód, niech to jednak pozostanie naszą tajemnicą, ko

chanie.

Spuściła powieki, a jej niezwykłe oczy koloru białego wina zalśniły

pomiędzy gęstymi czarnymi rzęsami. Długie włosy niczym czarna kaska

da spływały na ramiona i barki. Uśmiechnęła się szerzej, lecz wyraz jej

twarzy nie złagodniał.

Jerry jęknął.

Holly czekała nieruchoma. Cienkie pasemka włosów nad skroniami

i wystającymi kośćmi policzkowymi, które pomogły przemienić młodą

dziewczynę, Holly North, w sławną na całym świecie modelkę Shannon,

pod wpływem potu poskręcały siew loczki.

- A teraz zrób nadąsaną minę - rozkazał Jerry. - Twoje zmysłowe

usteczka aż proszą się o pokąsanie.

Wydęła wargi.

-5-

- Odwróć się w lewo - polecił ostro. - Odrzuć włosy. Spraw, żeby

wszyscy mężczyźni zapragnęli poczuć je na swojej nagiej skórze.

Długonoga Holly z wdziękiem obróciła gibkie ciało.

Upał i pot, doprowadzające innych do szału, na nią działały jak wino.

Dorastała w Palm Springs, gdzie bez końca trwało świetliste, skwarne

lato. W pustynnym słońcu, w którym ludzie zwykle usychali, ona roz

kwitała.

Delikatnie zaróżowiona skóra zdradzała wewnętrzny żar, którego za

znał tylko jeden mężczyzna.

Lincoln McKenzie.

Nie myśl o nim, upomniała Holly samą siebie. To takie bolesne.

Mimo starań nie potrafiła o nim zapomnieć. Wspomnienie lata w Palm

Springs było zbyt mocne. Nie mogła uwierzyć, że podczas gdy ona znaj

duje się w Nowym Jorku, Paryżu, Hongkongu, Londynie czy w Rzymie,

Lincoln McKenzie mieszka na drugim końcu świata.

Teraz czuła, że Linc jest w pobliżu. Stanowił nieodłączną część pu

styni, tak samo jak wyniosłe góry, wznoszące się za miastem.

Wspomnienie o nim rozpalało jej skórę, jak promienie rozjarzonego

słońca.

Uwielbiała Linca już od chwili, gdy ujrzała go po raz pierwszy. Miała

wtedy dziewięć lat, a on siedemnaście. Jechał wtedy na jednym z arab

skich koni, hodowanych przez jej rodzinę. Wspomnienie było tak żywe,

że Holly do tej pory czuła zapach bylicy i pyłu, widziała leniwy uśmiech

młodego jeźdźca, jego piwne oczy, pamiętała aksamitny dotyk końskich

chrap, a także to, co czuła w sercu, kiedy z uniesioną głową uśmiechała

się do Linca.

- Prześlicznie! - pochwalił ją Jerry. - Tak trzymaj! A teraz obejrzyj

się przez ramię. Obróć się. Szybciej! Jeszcze raz. Jeszcze raz! Jeszcze raz!

Jak liść wirujący na wietrze, Holly kręciła się i obracała, oddając się

żarowi pustyni i wspomnieniom o ukochanym mężczyźnie.

Nie zauważyła, gdy jej dziewczęce zadurzenie, zmieniło się w coś głęb

szego, gorętszego. Chociaż ich ranćza sąsiadowały ze sobą, rodziny nie

utrzymywały bliższych stosunków.

Jednak dorastająca Holly często widywała Linca na wystawach koni,

na aukcjach i podczas treningów. Po każdym spotkaniu coraz bardziej pod

dawała się jego urokowi, a zarazem ulegała frustracji, bo on w ogóle jej

nie dostrzegał.

- Tak, dobrze - mruknął Jerry. - A teraz trochę pogodniej. Nie bądź

taka nadąsana. Pokaż mi ząbki.

Uśmiechnęła się do kamery, chociaż oczami nadal oglądała przeszłość.

W przeddzień swoich szesnastych urodzin pilnowała Beth McKenzie,

dziewięcioletniej przyrodniej siostry Linca. Państwo McKenzie wrócili

wtedy do domu bardzo późno, kłócąc się bardzo, a co gorsza, lekko pijani.

Holly nigdy przedtem nie słyszała, żeby ludzie obrzucali się takimi prze

kleństwami.

Kiedy niespodziewanie pojawił się Linc, przestraszona podbiegła do

niego, szukając ratunku i pociechy. Odwiózł ją do domu, uspokajając ła

godnie, dopóki nie przestała drżeć. Gdy dowiedział się, że o północy roz

poczyna się dzień jej urodzin, powiedział żartem, że jest słodką szesna

stolatką, której jeszcze nikt nie pocałował.

Czuły gest, który miał pocieszyć wystraszoną nastolatkę, zamienił

się w długi, nie kończący się pocałunek. Holly, przy całej swej niewin

ności, okazała brak powściągliwości, a Linc zupełnie stracił nad sobą

panowanie.

Po dłuższym czasie ujął w dłonie twarz dziewczyny i przyglądał się,

chcąc jązachować w pamięci rozświetloną księżycowym blaskiem. Uśmie

chała się do niego jak Ewa, która właśnie odkryła własną kobiecość.

- Doskonale, taki uśmiech był mi potrzebny! - powiedział Jerry trium

falnym tonem. - Mój Boże, dziecino, żebyś ty choć w połowie była taka

gorąca, na jaką wyglądasz. Lewe ramię. Pokaż trochę tego żaru. Tak. Ta-

aak! Obróć się dla mnie, kochanie!

Prawie nie zwracała uwagi na paplaninę fotografa i na błyskające wokół

niej flesze. Znów miała szesnaście lat i uśmiechała się do mężczyzny, któ

rego kochała.

Linc chciał się z nią spotkać następnego wieczoru, ale Holly obiecała

przypilnować dziecka brygadzisty ojca. Tam przyniósł jej wiadomość

o czołowym zderzeniu dwóch samochodów na krętej polnej drodze.

Potem zawiózł do szpitala, gdzie lekarze usiłowali ratować ojca i matkę

Holly. Tulił dziewczynę w ramionach przez całą długą noc, kiedy umarli

obydwoje rodzice, kiedy krzyczała i łkała, kiedy walił sięjej świat. Tulił ją,

aż wyczerpana zasnęła w jego ramionach.

Obudziła się w szpitalnym łóżku. Czuwała przy niej siostra matki San

dra, którą Holly znała wyłącznie z kilku wyblakłych fotografii, przecho

wywanych wraz z innymi zdjęciami rodzinnymi w dużym pudełku po bu

tach.

Po kilku dniach ciotka zabrała ją na Manhattan, gdzie prowadziła agen

cję dla najlepszych modelek.

Osiemnastoletnia Holly pracowała już na pełnym etacie modelki, a kie

dy skończyła dziewiętnaście lat jej twarz zdobiła okładki ważniejszych ma

gazynów mody w Ameryce i Europie. Jako dwudziestolatka została wybrana

-6-

-7-

przez prestiżowy dom mody Royce Reflection do reklamowania wszyst

kich jego wyrobów - perfum, ubrań, bielizny i kosmetyków.

W pracy występowała pod swoim drugim imieniem, Shannon. W ten

sposób izolowała się od owej obcej, pełnej wdzięku osoby, która spoglą

dała z okładek czasopism i opowiadała uwodzicielskim głosem o bieliź-

nie i seksie z milionów ekranów telewizyjnych.

Shannon była zmysłowa, piękna, niezwykła.

Holly nie.

Przez lata postrzegała siebie jako brzydkie kaczątko, więc teraz nie

czuła się dobrze, widząc, co z jej szczupłym ciałem robią wizażystki i cza

rodzieje od oświetlenia.

Największą niechęcią darzyła samców w kosztownych samocho

dach i garsonierach, obmacujących jej umiejętnie eksponowaną uro

dę. Wiedziała, że mężczyźni naprawdę kochali się z modelkami z barw

nych fotosów.

Odpowiadała na to chłodem i wyrafinowaną obojętnością.

Mężczyźni określali ją rozmaitymi niepochlebnymi przydomkami,

z których najłagodniejszy był „oziębła".

W wieku dwudziestu dwóch lat Holly wciąż pozostawała dziewicą,

a mężczyźni marzyli o niej jako o pełnej seksu, bardzo doświadczonej ko

chance.

- Podnieś ręce - poinstruował Jerry.

Uczyniła to w rozmarzeniu, przypominając sobie, jak zarzucała ramio

na na szyję Linca i rozczesywała palcami jego gęste, kasztanowe włosy.

- Wyżej - rozkazał Jerry. - Dobrze. Teraz wygnij plecy w łuk i po-

trząśnij włosami.

Zawahała się. Takie zachowanie nie pasowało do jej wspomnień. Ni

gdy nie kokietowała i nie uwodziła Lincolna.

Kochała go.

- No, kochanie - niecierpliwił się Jerry. - Wykrzesaj z siebie choć odro

binę seksu. Pomyśl o swoim kochanku.

Holly znalazła się pomiędzy przeszłością niewinnej zakochanej na

stolatki a pustką chwili obecnej. Zastygła w napięciu.

- Nie, nie, nie - zaprotestował Jerry.

Starała się odprężyć, żeby wypełnić jego polecenie.

- Wszystko na nic - powiedział, a potem dodał sarkastycznie: - Ach,

tak, zapomniałem. Przecież ty nie masz kochanków. Więc wesprzyj ręce

na tych pięknych, bezużytecznych biodrach i udawaj, do cholery!

Ruchem głowy odrzuciła czarne faliste włosy na plecy, przybrała wy

niosłą pozę i z ukosa spojrzała w aparat.

Kiedy poczuła włosy ślizgające się po skórze, przypomniała sobie Linca

bawiącego się jej krótkimi lokami. Wówczas marzyła o długich włosach.

Dlaczego nie mogłam być piękna wtedy, pomyślała, kiedy miałam szes

naście lat i byłam zakochana?

Ta myśl zrodziła inną, która prześladowała ją od sześciu lat.

Chciałabym znów mieć szesnaście lat, czuć na sobie dłonie Linca,

ciepłe wargi na szyi, smak jego ustna swoich ustach...

Pełne słodyczy i ciepła wspomnienie oblało Holly falą tęsknoty, zupeł

nie ją odmieniło.

- Pięknie! - zaskrzeczał Jerry. - Nominuję cię do Oskara, dziecinko.

Gdybym nie znał prawdy, przysiągłbym, że lubisz seks.

Odebrała jego słowa jak pozbawiony sensu hałas. Ona tylko cofnęła

się w myślach o sześć lat i uśmiechała się, wspominając Linca i swoją

pierwszą, jedyną namiętność.

Obróciła się, potrząsnęła włosami i wyciągnęła ręce do mężczyzny, któ

rego kochała. Widziała go tak wyraźnie - pobłyskujące złociście kasztano

we włosy, wzrost, siłę, oczy zmieniające barwę w zależności od padające

go na nie światła: piwne, zielone, albo ciemniejące od emocji, których nie

potrafiła nazwać.

Nagle przeszłość i teraźniejszość zderzyły się, wytrącając jąz równo

wagi.

Nie wyciągała już ramion do marzeń, lecz do prawdziwego mężczy

zny.

Linc.

Nie mogła uwierzyć, że go widzi. Był tutaj, teraz. Stał, górując nad

przykucniętym, pomrukującym fotografem.

Nagle zrozumiała, że to nie wspomnienie z przeszłości. Linc patrzył

na nią z najwyższą pogardą. W jego spojrzeniu nie było ani miłości, ani

namiętności.

Zimne piwne oczy omiotły tłum techników i gapiów. A potem spo

częły na niej. Przyglądał się jej tak badawczo, że aż się zarumieniła.

Instynktownie skrzyżowała ramiona na piersiach, potrząsnęła włosami,

żeby jak welonem osłonić się przed lodowatym, krytycznym spojrzeniem

Linca.

- To coś całkiem nowego - mówił Jerry, zmieniając kąt ujęcia.

Mechanizm przewijający film pracował niczym sztuczne serce, pom

pując klatkę po klatce.

- Nieźle, ślicznie - powiedział Jerry z zadowoleniem. - A teraz wy

suń prawe biodro, bądź małą wygłodzoną dziewczynką, co ci zawsze tak

dobrze wychodzi.

-8-

-9-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: