Deveraux Jude - Freski.pdf - Deveraux Jude - glinka7-1987

JUDE DEVERAUX

Freski

- Najchętniej bym cię udusił, dociera? Już

powinieneś być trupem. - Jason Wilding rzucił

mordercze spojrzenie spod gęstej szpakowatej

grzywy.

- Wielka mi nowina - prychnął David i

odwdzięczył się starszemu bratu ciepłym

uśmiechem. To właśnie ów uśmiech sprawiał, że

mieszkańcy Abernathy bez wahania powierzali

Wildingowi swoje zdrowie i życie. Miły doktor

David, jak go nazywali, łyknął właśnie zdrowy

haust piwa; Jason powoli sączył swoją whisky.

- Mów, czego chcesz? - rzucił Jason i uniósł

brew; kiedy tak się srożył, nawet pod ważnymi

biznesmenami drżały kolana.

- Dlaczego uważasz, że czegoś chcę?

- Przemawia przeze mnie wieloletnie

doświadczenie. Reszta tej zapadłej dziury niech

myśli sobie, że jesteś święty, ale ja cię znam jak

zły szeląg. Coś knujesz.

- Może się za tobą stęskniłem? Uznałem, że

jedyny sposób, by ściągnąć szanownego brata na

święta do domu, to powiedzieć ci, że ojciec jest

umierający.

- Tani chwyt - orzekł Jason; odął się, zaczął

szukać w kieszeniach papierosów, po czym

przypomniał sobie, że rzucił palenie dwa lata

temu. To bar w rodzinnym mieście przemieniał

go na powrót w dawnego wyrostka.

- Nic innego nie przychodziło mi do głowy -

burknął David, szukając linii obrony.

Rzeczywiście wysłał do Nowego Jorku telegram,

w którym zawiadamiał zapracowanego i wciąż

pomnażającego swój majątek brata, że ojciec miał

atak serca i w każdej chwili należy się spodziewać

jego śmierci. Po kilku godzinach prywatny

odrzutowiec Jasona wylądował na lotnisku

położonym o pięćdziesiąt mil od Abernathy.

Godzinę później Jason stanął na progu rodzinnego

domu, gdzie zobaczył ojca siedzącego przy

kufelku i grającego w pokera ze swoimi

kompanami. Wówczas to David zwątpił, czy

ujdzie z życiem. Ale z wielkiej chmury krzyków

Jasona zwykle spadał mały deszcz, więc i teraz,

urządziwszy pandemonium, szybko ochłonął.

- Nie zamierzam tu zimować, więc wyduś,

o co chodzi -zaproponował.

- Dlaczego nie? - zapytał David niewinnym

tonem.

W rodzinie żartowano zawsze, że z każdej

opresji potrafi ujść cało, podczas gdy Jasona

obwiniano za wszystkie popełnione i nie

popełnione winy; fakt, który przypisywano

urodzie braci. David był blondynem o błękitnych

oczach i jasnej cerze. Nawet teraz, chociaż miał

trzydzieści siedem lat, wyglądał jak cherubinek.

Kiedy ludzie widzieli go w białym kitlu, ze

stetoskopem na szyi, oddychali z ulgą, pewni, że

ktoś o tak anielskich rysach musi mieć patent od

Boga na ratowanie życia.

O ciemnym, patrzącym zawsze wilkiem

Jasonie rodzony ojciec powiadał, że choćby nic

nie przeskrobał, wyglądał, jakby był zdolny do

wszystkiego.

- Niech zgadnę. Lecisz właśnie na Tahiti,

gdzie czekają na ciebie trzy nałożnice - pokpiwał

David.

Jason upił kolejny łyk whisky i rzucił bratu

krzywe spojrzenie.

- Nie, nie mów, sam zgadnę. - David nie

dał się zbić z tropu.

- Umówiłeś się w Paryżu na spotkanie z

jakąś chudą, wysoką supermodelką o

silikonowych piersiach.

Jason zerknął na zegarek.

- Muszę się zbierać. Leon czeka.

Leon był prywatnym pilotem Jasona, a w

nagłej potrzebie również szoferem, oraz, podobnie

jak reszta służby, członkiem jego rodziny

zastępczej, jako że na założenie prawdziwej

starszy z Wildingów nie miał dotąd czasu.

Teraz też pospiesznie dokończył whisky i

wstał od stolika.

- Wiesz, że chętnie bym został i słuchał, jak

ze mnie pokpiwasz, ale mam...

- Pozwól, że dokończę za ciebie - David

westchnął ciężko - mnóstwo roboty.

- Właśnie. Ty zapewne też. Nie powiesz mi,

że z powodu Bożego Narodzenia ludzie przestają

chorować, nawet w naszym kochanym

Abernathy.

- Owszem, chorują. I potrzebują pomocy.

Nawet w Abernathy.

Na te słowa Jason ponownie usiadł. David

prosił o pomoc tylko wtedy, kiedy naprawdę jej

potrzebował.

Deveraux Jude - Freski.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: