Palmer Diana - Do dwoch razy sztuka _czyt_.pdf - palmer diana - karolaie

Diana Palmer

Do dwóch razy sztuka

(Diamond spur)

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Dorodne, rozłoŜyste dęby ocieniały siedzibę

Donavanów, chroniąc ją przed upałem teksańskiego

południa. Imponujący, jasnoŜółty murowany dom w

hiszpańskim stylu stał wśród pastwisk ogrodzonych

drucianymi płotami, z dala od drogi biegnącej przez całą

posiadłość, na końcu zakurzonego krętego podjazdu.

Kate Whittman cieszyła się, Ŝe zamiast

prowadzić auto, jedzie na łagodnym koniu otrzymanym

od Jasona.

W tej części teksańskiego okręgu San Frio od

wielu tygodni panowała susza, więc koń, który poruszał

się wolniej od samochodu, wzbijał znacznie mniejszy

obłok kurzu.

Donavanowie dotąd nie utwardzili nawierzchni.

W posiadłości liczącej tysiące hektarów gotówka

zawsze szła na zakup bydła, a nie na modernizację dróg.

W czasie obecnego zastoju, gdy ceny produktów

rolnych spadły tak bardzo, natomiast odsetki od kredytów

nadal pozostawały wysokie, trzeba było przedsiębiorcy o

talentach i zmyśle handlowym Jasona Donavana, Ŝeby

trzymać w szachu bezwzględnych wierzycieli.

Spojrzenie zielonookiej Kate pobiegło w dal aŜ

po horyzont. Wiedziała, Ŝe trwa spęd bydła. Na tak

wielkim obszarze musiał odbywać się jednocześnie w

kilku rejonach. Do kaŜdego Z nich przydzielano grupę

pracowników wraz z nadzorcą, a Jason objeŜdŜał konno

najwaŜniejsze miejsca i miał oko na wszystko. Podczas

spędu zawsze zdarzały się wypadki. Wprawdzie

złamania, oparzenia, zwichnięcia i otarcia to na ranczu

normalna rzecz, ale podczas spędzania i znakowania

bydła zazwyczaj zdarzały się wypadki powaŜniejsze.

Tym razem sam szef doznał powaŜnego szwanku

podczas spotkania oko w oko z rozwścieczonym

zwierzakiem o długich rogach. Zarządca wymknął się

ukradkiem i pojechał po Kate. Zawsze posyłano po nią,

gdy Jason był ranny, poniewaŜ nikomu oprócz niej nie

pozwalał się do siebie zbliŜyć. Ufał Kate, a ona nie

przejmowała się jego humorami. Tylko ona dawała sobie

radę, ilekroć wpadał w furię.

Westchnęła ponuro, wspominając, ile razy

przemierzała tę krętą drogę. Nie była dziewczyną Jasona.

Szczerze mówiąc, ledwie zauwaŜał, Ŝe jest

kobietą.

Przyjaźniła się z Gene’em, młodszym z

Donavanów, oraz z ich gospodynią Sheilą na długo

przedtem, nim połączyła ją z Jasonem osobliwa zaŜyłość.

U jej zarania stała przedziwna awantura, która zdarzyła

się pewnej nocy, kiedy to Jason pił na umór. Wprawdzie

z nikim, nawet z Kate, nie był naprawdę blisko, lecz ona

zyskała niedostępne innym przywileje. Opiekował się nią

jak starszy brat, co prawda niekiedy czynił to dosyć

obcesowo. Rzecz jasna, zdaniem Kate powinien darzyć ją

całkiem innym uczuciem. Ale czy tego moŜna wymagać

od mizantropa i odludka?

Kate odrzuciła na plecy długi warkocz. Była

szatynką, a jej włosy miały głęboki odcień gorzkiej

czekolady. Poprawiła się w siodle i zaraz skrzywiła się,

bo zaczepiła nogawką dŜinsów o coś ostrego. Sama

zaprojektowała i uszyła te spodnie. Oby tylko się nie

rozdarły, bo chciała je zaprezentować wraz z całą

kolekcją w zakładach odzieŜowych, gdzie pracowała.

Solidnie się nad nią napracowała i miała cichą nadzieję,

Ŝe kupią wszystko na pniu. Teraz nie stać jej było nawet

na mały kawałek płótna, poniewaŜ w domku, który

dzieliła z matką, Ŝyło się biednie. Nie chciała, Ŝeby Jason

o tym wiedział. Własnych zmartwień miał aŜ nadto, więc

niech się z nimi boryka... o ile po raz kolejny ujdzie z

Ŝyciem, dodała w duchu ze zgryźliwą irytacją. CóŜ, jeśli

chodzi o rany i wszelkie inne obraŜenia, Jason był po

prostu niemoŜliwy. I nigdy z własnej woli nie wzywał

lekarza. Gdyby Kate nie interweniowała, kurowałby się

domowymi sposobami, i to jedynie w przypadku groźnej

infekcji. Teraz jednak sprawa musiała być powaŜna,

skoro Gabe, jego rządca, odwaŜył się podczas spędu

opuścić posterunek i ruszył po Kate, ryzykując, Ŝe szef

dostanie szału.

Nikt by nie zgadł, Ŝe w obecności Jasona i ona

traciła pewność siebie. Trochę się go bała. W końcu

skończył juŜ trzydziestkę i był od niej starszy o dziesięć

lat. Nauczyła się jednak ukrywać swoją niepewność.

Zmarszczyła ciemne, wąskie brwi, zastanawiając

się, czy tym razem zrobił sobie powaŜną krzywdę, choć

zawsze twierdził, Ŝe ma twardą skórę. Był niezwykle

przystojny, jak zgodnie twierdziły wszystkie niezamęŜne

panie z okręgu San Frio. Szkoda, Ŝe uchodził za wroga

kobiet. Ciekawe, jak przy takim nastawieniu zamierza

postarać się o spadkobiercę posiadłości od ponad stu lat

nazywanej Diamentową Ostrogą. Gdyby coś się stało

Jasonowi, jego młodszy brat, Gene, na pewno nie

poradziłby sobie z uporządkowaniem rodzinnych

finansów.

Jason Donavan przejął Diamentową Ostrogę po

śmierci ojca. Gene był drugim spadkobiercą i

współwłaścicielem. Stary J. B. Donavan utonął przed

ośmiu laty, gdy pewnego wiosennego ranka wylała rzeka

Frio, ale niezwykłą nazwę posiadłość zyskała duŜo

dawniej.

Był rok 1873. Weteran wojny domowej Blalock

Donavan zaryzykował w San Antonio i siadł do pokera.

Rozgrywka trwała całą noc. Jeden z graczy

przypłacił ją Ŝyciem, bo oszukiwał. Młody Blalock

Donavan, były sierŜant armii konfederatów pochodzący z

okręgu Calhoun w stanie Georgia, podczas ostatniego

rozdania dostał królewską karetę i wygrał.

W puli było między innymi sto jankeskich

dolarów gotówką i złoty, wysadzany diamentami

wisiorek w kształcie ostrogi, który postawił pewien

kompletnie zgrany młodzian, ufny w jego moc, bowiem

jak twierdził, był to rodzinny amulet przynoszący

szczęście.

Znajdował się tam takŜe notarialny akt własności

duŜego, ale podupadłego rancza w teksańskim okręgu

San Frio. ZuboŜałemu sierŜantowi zdało się to

prawdziwym sezamem. Posiadłość w tamtych czasach

nie miała nazwy, a miejscowi zwali je ranczem Bryana

od imienia dawnego właściciela. Blalock Donavan

zgarnął wszystko, co wynikało z dokumentów, a takŜe co

jeszcze dało się zgarnąć, w tym działkę obfitującą w

srebro.

Dochody z niej zainwestował w teksańską

posiadłość, którą nazwał, jakŜeby inaczej, Diamentową

Ostrogą. I tak juŜ pozostało. Donavanowie od stu

trzydziestu lat byli jej właścicielami.

Jasnozielone oczy Kate złagodniały, gdy na

werandzie dostrzegła kobietę pochyloną nad misą.

Donavanowie naleŜeli do najbogatszych teksańskich

właścicieli ziemskich, a Jason bez trudu mógł sobie

pozwolić i na terenowego mercedesa, i na nowiutkie

sportowe auto. Urządzony cennymi antykami dom

przypominał muzeum stylowych wnętrz. Meble i bibeloty

pochodziły z całego świata. Jason chętnie podejmował

gości i organizował huczne bankiety. SpiŜarnia pękała w

szwach, kuchnia wyposaŜona była we wszelkie

nowoczesne urządzenia, ale gospodyni Sheila James jak

za dawnych lat robiła domowe przetwory.

Sheila była podporą Diamentowej Ostrogi.

Chodziły słuchy, Ŝe do szaleństwa kochała J. B.

Donavana, lecz ten zniechęcił się do kobiet, gdy Neli,

jego Ŝona, rzuciła go, pozostawiając z dwoma synami.

Zmienił się, zaczął pić na umór, zdarzało się, Ŝe stawał

się wręcz przeraŜający. Podobno nawet Sheila strasznie

się go bała, lecz przez wzgląd na chłopców nie odeszła,

jako Ŝe zastępowała im matkę. Była stanowcza, a do

ludzi miała wyjątkową cierpliwość. Nie brakowało jej teŜ

uporu i wytrwałości, skoro bez szemrania znosiła napady

furii i długotrwałe stany złego humoru J. B. Donavana.

Jason miał je po ojcu, ale Kate nawet w

najgorszych chwilach umiała przemówić mu do

rozsądku. W okolicy Ŝartowano na ten temat, lecz nie w

obecności Jasona.

Siedząca na werandzie Sheila podniosła wzrok.

Jej ulubiona huśtawka kołysała się leniwie. Niebieskie

oczy pojaśniały, gdy ujrzała Kate.

– Posłałam po ciebie Gabe’a – oznajmiła. – Nie

masz mi tego za złe, prawda? Gdybym nie wzięła sprawy

w swoje ręce, Jason umarłby z upływu krwi i rozłoŜyłby

się na naszych oczach, bo pracownicy tak się go boją, Ŝe

nie odwaŜyliby się pogrzebać trupa.

Sheila zamilkła i przerwała na moment obieranie

zielonej fasolki. Trzymała misę na kolanach okrytych

jaskrawym fartuchem w zielono-Ŝółtą kratę. Krótkie

włosy przyprószone siwizną zwilgotniały od potu. Była

po pięćdziesiątce i wyglądała na swoje lata. Ludzie się z

nią liczyli. Nawet Jason Ŝywił dla niej pewien szacunek,

ale gdy wpadał w złość, nie potrafiła mu się

przeciwstawić.

– Powinnaś sama go opatrzyć – zakpiła Kate.

– Och, nie miałam pod ręką strzelby, Ŝeby

unieszkodliwić drania – zadrwiła. – Wiem od Gabe’a, Ŝe

Jason sam zatamował krwotok i zabandaŜował ranę, ale

Palmer Diana - Do dwoch razy sztuka _czyt_.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: