Jackie Stevens - Nigdy nie mów nigdy.pdf - Seria 'Nie dla mamy, nie dla taty, lecz dla każdej małolaty' - KocikFilozof

Tytuł oryginału

NEVER SAY NEYER

Projekt graficzny okładki

Robert Maciej

Skład i łamanie

„KOLONEL"

Rozdział l

For the Polish translation

JNie, nie możesz mi tego zrobić! - zawołała Kathryn

z rozpaczą. - Jeśli mnie do tego zmusisz, nigdy ci tego nie

zapomnę! - dodała, zrywając się z krzesła.

Mama chwyciła ją za ramię i przytrzymała.

- Zaczekaj - poprosiła. - Nie zamierzam cię do niczego

zmuszać. Chciałabym tylko, żebyś przynajmniej spróbowała

mnie zrozumieć.

- Co tu jest do zrozumienia? - rzuciła z wyrzutem dziew

czyna. - Pogodziłam się z tym, że rozwiedliście się z tatą, ale

czy moje życie musi się przez to wywrócić do góry nogami?

- Posłuchaj, przeprowadzka to jeszcze nie koniec świata -

przekonywała córkę pani Porter. - Ludzie zmieniają miejsce

zamieszkania nie tylko z powodu rozwodów. Wyobraź

sobie, że dalej jesteśmy z tatą i on otrzymuje ciekawą

propozycję pracy, na przykład w Kalifornii.

For the Polish edition

ISBN 83-89278-04-9

!>kl K.\KMAGS

Jackie Stevens

Nigdy nie mów

nigdy

- Ale nie jesteście razem i nie przenosimy się do Kalifor

nii, tylko na drugą stronę Bostonu, do jakiejś podejrzanej

dzielnicy!

- Teraz trochę przesadziłaś. Nie będziemy mieszkać

w podejrzanej okolicy, a ulica, przy której stoi dom Brendy,

jest miła i bezpieczna. - Mąż Brendy, kuzynki pani Porter,

wyjeżdżał służbowo na dwa lata do Singapuru i zabierał ze

sobą żonę i dzieci. Kathryn z matką miały w tym czasie

zajmować ich dom. - Mieszkają przy niej normalni, przy

zwoici ludzie. Owszem, miejsce nie jest tak eleganckie jak

Beacon Hill, ale to nie są jakieś slumsy. Jeśli chcesz,

pojedziemy tam w sobotę i sama się przekonasz - za

proponowała matka. - A przy okazji mogłybyśmy zobaczyć,

jak wygląda tamtejsze liceum.

Kathryn nie miała ochoty oglądać nowego domu, a już

zwłaszcza szkoły. Milczała dłuższą chwilę, wpatrując się

w swoje dłonie.

- Rodzice Rebeki też się rozwiedli - odezwała się wresz-

cie, wciąż dosyć agresywnym tonem - ale tylko ojciec się

wyprowadził, a ona z mamą i bratem zostali w starym

domu. Rebeca nie musiała zmieniać szkoły tylko dlatego,

że jej tata zostawił mamę.

Matka nie odzywała się. Rozwód był dla niej sprawą

jeszcze na tyle świeżą, że te słowa mogły ją zaboleć.

Kathryn, wiedząc o tym, spojrzała na nią z obawą. Nie

dostrzegła jednak na twarzy mamy śladów cierpienia; to,

co się na niej malowało, kojarzyło się raczej z determinacją.

Dziewczyna uznała więc, że może kontynuować swoją

batalię. A miała o co walczyć. Przed chwilą dowiedziała

się, że w czasie wakacji przeprowadzi się na peryferie

miasta, a od września zacznie chodzić do publicznego

liceum w dzielnicy, w której zamieszkają. Nie potrafiła

wyobrazić sobie opuszczenia starego wiktoriańskiego domu

na Beacon Hill, gdzie mieszkała od dziecka, i szkoły, do

której chodzili wszyscy jej przyjaciele... szkoły, do której

chodził Marc O'Neill. Zwłaszcza teraz, kiedy Marc wreszcie

zwrócił na nią uwagę i nawet jeśli nie byli jeszcze parą, to

wszystko wskazywało na to, że wkrótce będą.

- Ojciec Rebeki płaci alimenty na nią, jej brata i nawet

na mamę - powiedziała. - Czy tata...

- Ale ja nie jestem mamą Rebeki - przerwała jej dość

ostro pani Porter. Oparła łokcie na stole i zaczęła pocierać

czoło, jakby starała się skupić i przygotować do kontrataku. -

To wszystko nie jest takie proste, jak ci się wydaje -

odezwała się po chwili. - Może się mylę, niewykluczone

jednak, że nawet gdybyśmy się z ojcem nie rozwiedli,

musielibyśmy trochę zmienić nasz styl życia. Twój tata nie

ma posady w banku, nie jest lekarzem, który ma swoich

stałych pacjentów. Jest architektem, bardzo dobrym ar

chitektem, ale w tym zawodzie wszystko zależy od tego,

czy dostaje się zamówienia, czy nie. Przez lata ojciec był

jednym z najmodniejszych architektów w mieście, lecz

moda się zmienia.

- Chcesz powiedzieć, że tata nie ma pracy? - spytała

wystraszona dziewczyna.

- Nie, nie jest chyba aż tak źle - odparła matka. - Ale

z tego, co wiem, nie należy już do najbardziej rozchwyty

wanych w swoim zawodzie. - Przerwała na chwilę i popa

trzyła na córkę bardzo poważnie. - Jesteś wystarczająco

dorosła, żeby nie ukrywać przed tobą pewnych rzeczy. Tata

i ja mieliśmy trochę lekkomyślny stosunek do pieniędzy.

Po tym, jak dostał kilka bardzo poważnych zleceń, wydawało

Jackie Stevens

Nigdy nie mów nigdy

nam się, że tak już będzie zawsze. Kupiliśmy dom w naj-

elegantszej dzielnicy Bostonu, zapisaliśmy cię do ekskluzyw-

nej prywatnej szkoły, wakacje spędzaliśmy na Martynice

albo na Bahamach... zresztą sama wiesz.

Pani Porter, widząc, że w oczach coraz bardziej przera-

żonej Kathryn pojawiają się łzy, ujęła jej dłoń.

- Nie bój się, Kathy, nie grozi nam nędza. Trzeba po

prostu trochę zacisnąć pasa, ale są większe nieszczęścia.

Dla niej jednak nie było większego nieszczęścia niż

perspektywa opuszczenia szkoły, do której chodził Marc.

- l naprawdę musimy sprzedawać ten dom? - spytała

błagalnym głosem.

- Posłuchaj, od czasu kiedy się urodziłaś, na nasze życie

zarabiał tylko ojciec.

- Ty zajmowałaś się mną i domem - przypomniała

Kathryn mamie.

- Bo taka była moja decyzja - oświadczyła spokojnie pani

Porter. - Twój tata nie zmusił mnie do tego. Więc teraz,

kiedy się rozeszliśmy, nie byłoby uczciwie z mojej strony...

- Ale to przecież on chciał się rozwieść - nie dawała za

wygraną córka.

- Nieważne, kto chciał się rozwieść - ciągnęła matka. -

Ten dom należy po połowie do mnie i do twojego ojca.

Żadnego z nas nie stać na to, żeby spłacić drugiego, wiec

wyjście jest tylko jedno: musimy dom sprzedać i podzielić

się pieniędzmi. - Uśmiechnęła się do córki i dodała: - Nie

martw się, domy na Beacon Hill są na tyle w cenie, że za

dwa lata, kiedy Brenda wróci do Stanów, nie będziemy

musiały mieszkać w slumsach. Kupimy sobie jakieś ładne

mieszkanie albo nawet dom.

- Ale mama Rebeki... - Kathryn rozpaczliwie próbowała

jeszcze przekonać matkę do zmiany postanowienia. - Mama

Rebeki po rozwodzie...

- Nie jestem mamą Rebeki! - ucięła dalszą dyskusję

pani Porter.

l ego wieczoru Kathryn długo nie mogła zasnąć. Po raz

pierwszy od trzech miesięcy, kiedy ojciec wyprowadził się

z domu, poczuła, że rozwód rodziców dotknął również ją,

i to w .najbardziej bolesny dla niej sposób.

Matka j ojciec rozeszli się bez wielkich awantur. Kilka

tygodni wcześniej odczuwała napięcie między nimi; wi-

działa, że mama chodzi smutna, czasami łapała ją na

tym, jak ukradkiem wyciera łzy. a tata rzadko bywał

w domu.

Gdy wspólnie przeprowadzili z nią rozmowę, przeżyła

szok, lecz wiedziała, że podjęli decyzję i ona jej nie zmieni.

Co najmniej połowa rodziców koleżanek i kolegów Kathryn

była rozwiedziona i jakoś z tym żyła. Może gdyby nie była

wtedy tak zaabsorbowana Markiem, który właśnie zaczynał

okazywać jej swoje względy, odczułaby odejście ojca znacz-

nie dotkliwiej.

Minione trzy miesiące utwierdziły ją w przekonaniu, że

rozwód rodziców nie jest taką straszną tragedią, zwłaszcza

że często widywała tatę, co więcej, kiedy się z nim spotykała,

miała go tylko dla siebie. Po raz pierwszy odnosiła wrażenie,

że jej słucha i zależy mu na kontaktach z nią.

Od dwóch tygodni żyła myślą o zbliżających się waka-

cjach, które miała spędzić z ojcem w Europie, na Lazurowym

Wybrzeżu. Kiedy tata mówił o tym wyjeździe, w pierwszej

chwili nie była zachwycona, przypomniała sobie bowiem

Jackie

Stevens

Nigdy nie mów nigdy

foldery biur turystycznych, przedstawiające zatłoczone plaże

Cannes czy Nicei, a nie przepadała za takimi miejscami.

Dopiero na drugi dzień, kiedy Marc O'Neill powiedział

jej, że w tym roku, jak zawsze w lecie, wyjeżdża z rodzicami

na południe Francji, gdzie w Cannes stoi zacumowany ich

jacht, propozycja ojca wydała się dziewczynie po prostu

fantastyczna.

- Tata nastawił się wprawdzie na żeglowanie po Morzu

Śródziemnym, ale kilka dni na pewno spędzimy w Cannes -

oznajmił chłopak. - Cieszę się, że tam będziesz.

Nie próbując nawet ukryć triumfalnego uśmiechu, spo-

jrzała na Ashłey MacKinnon, która od jakiegoś czasu

również interesowała się Markiem.

Teraz świat Kathryn się zawalił. Nawet jeśli spotka się

z Markiem we Francji - choć wcale nie była pewna, czy

do tego dojdzie, bo kto wie, jak chłopak zareaguje na wieść

o jej przeprowadzce do biedniejszej dzielnicy i zmianie

szkoły - to i tak po wakacjach pewnie straci z nim kontakt.

A wtedy zatriumfuje Ashłey.

przyjaciółki, uderzyła zmiana w jej wyglądzie. Pani Logan

była bardzo atrakcyjna i jak na kobietę czterdziestokilkulet-

nią wyglądała niewykle młodo. Dzisiaj jednak dziewczyna

nie dostrzegła na jej twarzy ani jednej zmarszczki, a mogłaby

się założyć, że jeszcze przed dwoma tygodniami je widziała.

Gdy pani Logan uśmiechnęła się promiennie, ukazując

nienaturalnie białe i równe zęby, Kathryn zorientowała się,

o co chodzi, zwłaszcza że przypomniała sobie ironiczny

uśmiech Rebeki, kiedy ta mówiła o tajemniczym „wyjeź-

dzie" swojej mamy. Zmiany w mimice twarzy pani Logan

nie pozostawiały wątpliwości, że jej „odnowione" oblicze

jest dziełem chirurga plastycznego.

- No to jedziemy - rzuciła, przekręcając kluczyk w sta

cyjce. - O dziewiątej jestem umówiona u fryzjera.

Zdziwiona Kathryn spojrzała na jej perfekcyjnie ułożone

jasne włosy o popielatym odcieniu, które wyglądały tak,

jakby przed chwilą fryzjer skończył nad nimi pracę.

Rebeca skrzywiła się lekko i w milczeniu pokręciła głową.

- Tyle razy ci mówiłam, że mogłybyśmy chodzić do

szkoły pieszo. To piętnaście minut drogi wolnym krokiem -

zwróciła się do matki.

Ta jednak najwyraźniej jej nie słyszała, bo właśnie

zatrzymała się na czerwonym świetle i wykorzystywała tę

chwilę, by ocenić we wstecznym lusterku rezultaty działania

silikonu, kolagenu czy Bóg wie czego tam jeszcze.

Jej córka znów pokręciła głową, po czym uśmiechnęła

się do przyjaciółki i wtedy właśnie coś ja zaniepokoiło.

Przed rokiem boleśnie przeżyła rozwód rodziców, może

nie tyle samo ich rozejście się, co awantury, które temu

towarzyszyły, wzajemne zrzucanie na siebie winy, kłótnie

o podział majątku, o najmniejsze nawet drobiazgi. W końcu

Dzień dobry - przywitała się Kathryn, otwierając tylne

drzwi najnowszego modelu jaguara, należącego do matki

przyjaciółki. - Cześć - zwróciła się do Rebeki, siadając

obok niej.

Pani Logan, która woziła dziewczęta do szkoły na zmianę

z mamą Kathryn i w tym tygodniu przypadała jej kolej,

odwróciła się i w samochodzie rozniósł się intensywny

zapach jej eleganckich perfum.

- Dzień dobry.

Kathryn, która od jakiegoś czasu nie widziała matki

Jackie Stevens - Nigdy nie mów nigdy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: