Tom 3 - Lęk przed miłością - Becnel Rexanne.pdf - ROMANSE HISTORYCZNE - ala7272

Becnel Rexanne

Lęk przed miłością

Ten moment Hester lubiła najbardziej. Dzięki niemu wszystko to, co w jej pracy było mniej

przyjemne, stawało się warte zachodu. Zapięła Dulcie na szyi rodowe szmaragdy Ainsleyów i wygładziła

leciutką jak bibułka jedwabną materię, która z tak zwodniczą gracją była udrapowana wokół ramion

dziewczyny.

- No - powiedziała z zadowoleniem. - Chcesz na siebie popatrzeć?

Ale Dulcie, choć Hester pracowała nad nią ciężko od dwóch miesięcy, wciąż sprawiała wrażenie

wystraszonej na myśl o balu, na którym miała wystąpić dziś wieczorem. Westchnęła ciężko i markotnie

powiodła wzrokiem po swojej nowej sukni w kolorze zielonego jabłka.

- Sukienka jest bardzo ładna - przyznała. - Ta madame Henri, którą pani poleciła, to rzeczywiście

doskonała krawcowa. Ale… - Głos jej zadrżał. Po chwili podjęła niemal szeptem: - Ale ja nienawidzę balów.

Nienawidziłam ich w zeszłym roku, a w tym będę ich nienawidzić jeszcze bardziej.

- Ejże, ejże… Przypomnij sobie, co mówiłyśmy o tym, jak ważne jest nastawienie. - Hester

uśmiechnęła się krzepiąco do swojej podopiecznej.

Dulcie Bennett była zbyt szczera, zbyt pulchna i zbyt nieśmiała, by w tym sezonie, drugim w jej

życiu, mogła zrobić szczególną furorę. Pierwszy sezon podobno był okropny: ciągłe gafy, upokarzające

rozczarowania, potoki łez - i w rezultacie złożone przez dziewczynę ślubowanie, że nigdy więcej nie pójdzie

na żadne przyjęcie czy bal.

O ile Hester wiedziała, był to pierwszy przypadek, kiedy Dulcie Bennett przejawiła swoją wolę.

Rychło w czas, pomyślała Hester, kiedy o tym usłyszała. Na szczęście matka dziewczyny, lady Ainsley,

poszła za radą jednej z ciotek i postanowiła zatrudnić Hester Poitevant z Akademii Mayfair, by przygotowała

Dulcie jak należy do kolejnej rundy na małżeńskim rynku.

Hester wiedziała, co o niej mówią, i czerpała z tego wielką satysfakcję. Plotka głosiła, że każda

dziewczyna, którą bierze pod swoje skrzydła pani Poitevant, nieuchronnie staje na ślubnym kobiercu. I - co

dla udręczonych mamuś było nawet ważniejsze - że nie muszą się przy tym o nic kłopotać.

Niektórzy mówili o niej: fabrykantka panien młodych. Inni woleli nazywać ją cudotwórczynią,

zważywszy na surowiec, z jakim często miała do czynienia. Utrzymywano, że pani Poitevant potrafi sprawić,

iż korpulentna młoda dama staje się smukła, tępej przybywa dowcipu, brzydkie pięknieją a pozbawione krzty

wdzięku stają się nieodparcie urocze. Jednym słowem, że oddane jej pod opiekę dziewczęta uczą się, jak

rzucać czar na mężczyzn. Tych właściwych.

O ile tylko twoja córka ma do zaoferowania oprócz ręki również przyzwoity posag, powiadali

prześmiewcy, to Hester Poitevant wyda ją za mąż przy minimum zachodu i kosztów. W porównaniu z

wydatkami, jakie musieliby ponieść rodzice na drugi, trzeci, albo i nie daj Boże czwarty sezon, opłata, jaką

pobierała Akademia Mayfair, oznaczała w rzeczywistości kolosalną oszczędność. Hester często podnosiła tę

kwestię, kiedy przychodziło do omawiania ceny. Protestujący tatusiowie zawsze wtedy milkli.

W tej chwili jednak Hester nie myślała o pieniądzach. Myślała o Dulcie. Pomimo nieszczególnej

urody dziewczyna była niezwykle miła i sympatyczna. Doprawdy zdumiewające, jeśli wziąć pod uwagę tego

bezmyślnego zawadiakę, jej brata czy płytką, nadętą matkę...

Pod uporczywym spojrzeniem Hester Dulcie wstydliwie spuściła oczy.

- Wiem, wiem. Nie wolno mi mówić o sobie tak niepochlebnie…

- Ani mówić, ani myśleć - uzupełniła Hester. - Od tak dawna przywykłaś dostrzegać w sobie głównie

niedostatki, że całkiem straciłaś z oczu to, co w tobie ładne, miłe i urocze. A przy okazji zdołałaś przekonać i

innych, by nie zwracali na to uwagi. No, a teraz obróć się i popatrz na siebie w lustrze. Jak ci się podoba?

Powoli i opornie dziewczyna zrobiła, co jej kazano. Hester wstrzymała w napięciu oddech.

Jak zwykle, madame Henri znakomicie potrafiła dopasować fason sukni do sylwetki, tak jak tego

wymagała Hester. Najmodniejsze były obecnie suknie o talii ściśniętej jak u osy, ale Hester poleciła, by

przyozdobić gors większym i niżej przypiętym bukiecikiem kwiatów ze swobodnie powiewającymi

wstążkami. Dolna część stanika, a także spódnica były skrojone z paru klinów, wykończonych w szwach

lamówką w nieco ciemniejszym niż reszta toalety odcieniu zielonego jabłka.

Rezultat tych zabiegów był zdumiewający. Tak jak Hester oczekiwała, dziewczyna sprawiała

wrażenie znacznie smuklejszej, niż była w rzeczywistości. Wyższe niż zwykle obcasy dodatkowo pogłębiały

to złudzenie.

Dulcie patrzyła na własne odbicie w lustrze, a jej oczy stawały się coraz większe i większe.

Rozchyliła usta, ale przez długą chwilę nie mogła wydobyć głosu.

- Jest… jest prześliczna - szepnęła w końcu.

Tom 3 - Lęk przed miłością - Becnel Rexanne.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: