Biblioteka Buddyjska - Chang. Elementarz Mahamudry.pdf

(134 KB) Pobierz
chang_elementarz_mahamudry.sxw
"Elementarz Mahamudry" - Garma C.C. Chang
SPIS TREŚCI
1. Teoria
Centralna nauka tantry tybetańskiej
Sięganie w głąb esencji umysłu - niekłopotliwa Mahamudra
Mahamudra - droga wyzwolenia
Uwagi o Mahamudrze
2. Pieśni nauczające
Tilopa: Mahamudra Upadesia
Milarepa: Pieśni Mahamudry
III Karmapa: Modlitwa Mahamudry
3. Wskazówki do nauki i ćwiczeń
Charakterystyczne cechy ćwiczenia Mahamudry
Mahamudra - Centralna Nauka Tantry Tybetańskiej
Tantra tybetańska jest formą praktycznego buddyzmu. Posiada ona pełnię metod i technik,
umożliwiających zastosowanie w praktyce wszystkich nauk Mahajany. W przeciwieństwie do
teoretycznych form Buddyzmu - jak na przykład Sautrantika, Waibhaszika, Jogaczara, Madjamika,
Hua Jen, Tien Tai itd. - buddyjska tantra kładzie największy nacisk na ćwiczenie
i urzeczywistnienie, a nie na spekulacje filozoficzne.
Główne ogólne pojęcia Mahamudry można ująć następująco:
1. Cały byt i wszystko, co się przejawia można odnieść do osobistego
doświadczenia; doświadczenie to dokonuje się wewnątrz własnego umysłu, a
umysł jest źródłem i twórcą wszystkich rzeczy.
2. Umysł jest nieograniczenie wielkim, niewymiernie głębokim oceanem
możliwości; jego nieograniczoność i głębia są nieosiągalne dla
niewtajemniczonego.
3. Ten, kto osiągnął całkowite urzeczywistnienie i pełną kontrolę nad własnym
umysłem, jest Buddą, a ci, którzy tego nie osiągnęli są istotami nieoświeconymi.
4. Buddowie są oświeconymi istotami żyjącymi, a istoty żyjące są nieoświeconymi
Buddami.
5. Ten nieograniczony, wszechobejmujący umysł Buddy jest poza rozumieniem i
wszelkimi właściwościami. Najlepsza i najbliższa prawdy definicja mogłaby
brzmieć: "Umysł Buddy jest Niewyczerpaną, Świetliście-Pustą Świadomością".
6. Świadomość istot żyjących jest ograniczona, świadomość zaawansowanego
jogina jest oświecona; oświecony bodhisattwa ma świetliście-pustą świadomość,
a świadomość Buddy jest Niewyczerpaną Świetliście-Pustą Świadomością.
7. Wszystkie nauki buddyjskie są tylko zaznaczeniem najważniejszych
"wewnętrznych" punktów, przygotowaniem, wskazówkami kierunku
prowadzącymi do rozwinięcia tej Niewyczerpanej Świetliście-Pustej
Świadomości.
8. Gdy ten Stan Buddy rozwinie się całkowicie, powstaje wówczas nieograniczone
współczucie, a wszelkiego rodzaju pożyteczne czyny dokonują się zupełnie
spontanicznie.
9. W zależności od predyspozycji ucznia znane są dwie drogi rozwinięcia
Umysłu Buddy: Droga Metod i Droga Wyzwolenia. Pierwsza kładzie
nacisk na ćwiczenie poskromienia prany (energii), a druga na ćwiczenie
poskromienia umysłu. Obie jednak bazują na podstawowym twierdzeniu
tantry o identyczności umysłu i prany.
Zasadę identyczności umysłu i prany można krótko przedstawić w następujący sposób: świat jest
złożony z różnych, przeciwstawnych sobie sił w "antytetycznej" relacji, tak jak: pozytywny i
negatywny, noumen i fenomen (rzecz sama w sobie i zjawisko będące przedmiotem postrzegania),
potencjalność i manifestacja, przejawienie i pustość, umysł i prana itd. Każda z tych dwójni,
chociaż widocznie antytetyczna, jest nierozdzielną jednością. Dualne siły, które widzimy wokół nas,
mają faktycznie "jedną" istotę manifestującą się w dwóch różnych formach. Gdy się opanuje,
oswoi, przeobrazi, poszerzy, wyostrzy, uwzniośli i wysublimuje swoją świadomość, czyli swój
umysł, to samo stanie się wówczas z praną - i na odwrót.
Ćwiczenie podkreślające opanowanie i ujarzmienie prany nazywa się "Jogą z formą" (formą
zewnętrzną, w której się rzeczy przejawiają), albo "Drogą Metod". Ćwiczenie podkreślające
poskromienie i ujarzmienie umysłu nazywa się "Jogą bez Formy" (bez formy, w której przejawiają
się rzeczy) albo "Drogą Wyzwolenia". Pierwsza droga jest trudnym, wymagającym wysiłku,
mozolnym typem praktyki jogi, a druga - naturalnym, łatwym i niekłopotliwym sposobem, znanym
jako Mahamudra.
Sięganie W Głąb Esencji Umysłu
Niekłopotliwa Mahamudra
Ćwiczenie wnikania w esencję umysłu jest łatwą i bezwysiłkową medytacją Mahamudry. Nie jest to
medytowanie nad czymś, lub na coś, lecz po prostu spontaniczne i wspaniałe działanie własnego
umysłu, co stanowi szczyt i kwintesencję wszystkich nauk buddyjskich. Dla tych, którzy jeszcze nie
przekroczyli "bramy" jest to najtrudniejsza ze wszystkich medytacji, lecz dla tych, którzy już ją
przekroczyli, medytacja ta jest najłatwiejsza. Wszystkie inne ćwiczenia i praktyki są tylko
przygotowaniem do niej. Najważniejsze jest tutaj poznanie natury własnego umysłu lub
przynajmniej ujrzenie jej przez krótką chwilę. Gdy jogin raz pozna naturę umysłu, wtedy jest w
stanie w każdym czasie i w każdym miejscu bez trudności sięgnąć wgłąb esencji umysłu.
Niezależnie od tego, czy coś robi, czy odpoczywa, zawsze jasno i przejrzyście promieniuje w nim
świetliście-pusta świadomość.
Chociaż po rozpoznaniu czy spostrzeżeniu istoty umysłu pozostaje jeszcze do przebycia bardzo
długa droga, wszyscy buddyjscy mędrcy uważają ten pierwszy przebłysk za najważniejszy, za coś,
czego na początku musi spróbować każdy jogin. Gdy raz przekroczy się tę nieistniejącą bramę
("bramę bez bramy"), medytacja nie jest już więcej ćwiczeniem ani wysiłkiem. Staje się ona odtąd
naturalnym i spontanicznym aktem. Czy się siedzi, czy chodzi, mówi czy śpi - cała ta działalność i
wszystkie potrzeby życiowe stają się wspaniałymi medytacjami. W żadnym przypadku wysiłek nie
jest konieczny, o nic nie trzeba walczyć. Aby jednak przekroczyć tę nieistniejącą bramę, należy
ciężko pracować z tym medytacyjnym ćwiczeniem "nie ćwiczenia", krocząc drogą Zenu czy
Mahamudry.
Mahamudra - Droga Wyzwolenia
Droga wyzwolenia lub "joga bez formy" jest najprostszą i najbardziej bezpośrednią metodą
osiągnięcia Umysłu Buddy - jest naturalnym i spontanicznym ćwiczeniem, które omija wiele
przygotowań, wytężonych praktyk i kolejnych stopni występujących w innych typach jogi. Jej istota
polega na możliwości doprowadzenia ucznia przez Guru do ujrzenia wrodzonego Umysłu Buddy w
jego pierwotnym i naturalnym stanie. Dzięki temu pierwszemu bezpośredniemu przeżyciu "wglądu"
uczeń stopniowo uczy się umacniać, rozszerzać i pogłębiać pierwotny stan umysłu. W końcu to
postrzeganie wejdzie mu "w krew" i zakończy się całkowitym oświeceniem. Ćwiczenie to zwie się
Mahamudrą.
A. Pierwsze ujrzenie przez ucznia wrodzonego stanu umysłu może być osiągnięte
w dwojaki sposób: albo samodzielnie poprzez praktykę jogi Mahamudry, albo
poprzez "przykładowe" ("ukazujące") zademonstrowanie przez Guru. Pierwsza
droga zakłada, że uczeń sam medytuje według wskazówek Guru, a druga
polega na spowodowaniu przez Guru nagłego otwarcia się umysłu ucznia.
B. Centralna nauka Mahamudry polega na dwóch zasadniczych punktach:
odprężeniu i braku wysiłku.
Wszystkie cierpienia i namiętności z natury związane są z napięciami. W przeciwieństwie do tego,
wyzwolenie jest inną nazwą "doskonałego odprężenia" ("rozluźnienia"). Przeciętny człowiek,
opanowany od długiego czasu przez głęboko zakorzenione przyzwyczajenia uważa, że osiągnięcie
stanu głębokiego rozluźnienia to rzecz najtrudniejsza lub w ogóle niemożliwa. Tak więc, by
umożliwić mu to osiągnięcie konieczne są wskazówki i ćwiczenia. Dlatego też głównym zadaniem
Mahamudry jest nauczenie jogina, jak odprężyć umysł, a tym samym, jak spowodować rozwój jego
pierwotnego umysłu. Paradoksem jest, że nieobecność napięcia (odprężenie) jest jeszcze
trudniejsza do osiągnięcia, niż wysiłek. Wymaga to długiej praktyki, by w każdym czasie i w
każdych warunkach być swobodnym i wolnym od trosk.
Gdy stale rozluźnia się umysł i potrafi się utrzymać go spontanicznym i wolnym od wszelkiego
kurczowego chwytania się, to wrodzony Umysł Buddy wkrótce zabłyśnie.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin